Σπασμένη πυξίδα


"Μια ιστορία από στιχάκια" - συμμετοχή 

Photo by Ethan Hoover on Unsplash
Καταιγίδα άφησε ο Γιάννης πίσω από την κλειστή πόρτα, καταιγίδα βρήκε μέσα και μάλιστα μεγαλύτερη…

Ο Δημήτρης αποσβολωμένος, ανίκανος να διαχειριστεί αυτό που συνέβη, στεκόταν δυο βήματα από την πόρτα χωρίς να μπορεί να αποφασίσει ακόμα και την επιστροφή του στο σαλόνι.

Σαν το παιδί που το παίρνεις από το χέρι, ο Γιάννης τον οδήγησε μέχρι τον καναπέ κοντά στο τζάκι. Το άναψε με την ελπίδα να ζεστάνει το χώρο και την ψυχή του φίλου του. Οι πρώτες γλώσσες της φωτιάς άρχισαν να γλείφουν με μανία τα ξερά ξύλα και να δίνουν ένα γλυκό φως στην ατμόσφαιρα. Έξω η καταιγίδα δεν έλεγε να κοπάσει. Ο αέρας λυσσομανούσε και έστελνε τη βροχή σε ριπές πάνω σε πόρτες, παράθυρα, τοίχους…. Κάποια παραθυρόφυλλα χτυπούσαν παραδομένα στην ορμή του. Φρόντισε να τα στερεώσει για να μην κάνουν θόρυβο, λες και αυτά χαλούσαν την ηρεμία της βραδιάς.

Πέντε χρόνια τώρα, αυτό το σκηνικό είναι γνώριμο σε κείνον κάθε τέτοιο βράδυ. Τα υπόλοιπα, ο Δημήτρης κάνει πως ζει, μέσα από τη δουλειά και τις υποθέσεις που καλείται να ασχοληθεί και ο φίλος του, κάνει πως τον πιστεύει ότι τα καταφέρνει!…

Στράφηκε ξανά στο Δημήτρη.

«Ξέρω πως η βραδιά απόψε είναι δύσκολη για σένα», του είπε βάζοντας ένα ποτό και στους δυο τους. Εκείνος, δεν αντιδρά. Παίρνει μηχανικά το ποτήρι από το χέρι του Γιάννη, ψελλίζοντας «Πες μου τι ζητάς στους σταθμούς που αγάπησες, ό,τι κι αν σου πουν, οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά…» και κατεβάζει με λαχτάρα την πρώτη γουλιά. Το πρόσωπό του σφιγμένο σχεδόν παραμορφωμένο, μαρτυρά το σοκ που βίωσε λίγη ώρα πριν… ρουφά ξανά γουλιά - γουλιά το ποτό του, κοιτώντας τον πάτο του ποτηριού, λες και περίμενε εκεί, να βρει τις απαντήσεις που ψάχνει… Ο Γιάννης σα να μην υπάρχει στο χώρο! Ξαφνικά πετάγεται όρθιος και ορμά στο μπουκάλι που περιμένει καρτερικά στο τραπέζι… γεμίζει το ποτήρι και συνεχίζει το ταξίδι στις σκέψεις του χωρίς να δίνει σημασία σε τίποτα άλλο. Ο Γιάννης τον παρακολουθεί με κατανόηση.

- Εσύ, το ήξερες πως τους άρεσε αυτό το παιχνίδι; είπε μετά από κάμποση ώρα.

- Ποιο παιχνίδι, τι εννοείς; ρωτά φανερά απορημένος ο Γιάννης.

- Να παίρνει η μία τη θέση της άλλης!

- Μα τι λες; Πώς σου ήρθε κάτι τέτοιο;

- Ναι, το είχαν κάνει χωρίς να τις καταλάβω. Αφού γελούσε με τις αντιδράσεις μου η Ερατώ, μου το φανέρωνε. Δεν έδωσα σημασία. Κοριτσίστικα καμώματα, σκέφτηκα. Είναι πανομοιότυπες και διασκεδάζουν με τη σύγχυση που προκαλούν.

- Θες να πεις, πως το είχαν κάνει και σε μένα και δεν το πήρα είδηση;

- Θα μπορούσαν φίλε μου! Δεν ξέρω… δεν ξέρω τίποτα πια!

- Μα, πες μου Δημήτρη, τι συνέβη εκείνο το βράδυ; Τσακωθήκατε μου είπες, αλλά γιατί; Ποτέ δεν έμαθα, ποτέ δεν κατάλαβα…

- Αν δεν προδοθείς απ’ τα χνάρια που άφησες, δε θα λυτρωθείς να γυρίζεις στα λημέρια της πληγής… απάντησε αινιγματικά εκείνος, αφήνοντάς τον να μην ξέρει αν πρέπει να συνεχίσει ή να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να μάθει κάτι παραπάνω.

Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που αντάλλαξε μαζί του, καθώς βυθίστηκε στη σιωπή ξανά.

Το μόνο που έμενε στο Γιάννη ήταν να τον πείσει να ξεκουραστεί καθώς ήδη ήταν περασμένες δώδεκα…

Έτσι, αφού τον πήγε μέχρι το δωμάτιό του, έφυγε κλείνοντας με κακή διάθεση και πολλά ερωτηματικά την πόρτα πίσω του…

Ο Δημήτρης με τη «βοήθεια» του ποτού παραδόθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα άνευ όρων. Το πρόσωπο της Ερατούς γλυκό και πανέμορφο ήταν εκεί μόλις έκλεισε τα μάτια του. Άπλωσε το χέρι να το χαϊδέψει και τότε έγινε σκληρό. Η Θάλεια πήρε τη θέση της αγαπημένης του. Γελούσε και τον καλούσε να την ακολουθήσει κι εκείνος, σαν μαγνητισμένος, τάχυνε το βήμα πίσω της…

Ήλιος και καταιγίδα μαζί! Εκεί που περπατούσε η Θάλεια, μερικά μόλις μέτρα μπροστά του, ένας ολόχρυσος ήλιος έστελνε το φως του απλόχερα… τα δικά του βήματα όμως τα εμπόδιζε κάθε τόσο και μια αστραπή και μια δυνατή, θυμωμένη βροχή!

Ένα κατάλευκο σπίτι κοντά στη θάλασσα... Η πόρτα του ανοιχτή λες και τους περίμενε και μέσα, παντού, βάζα γεμάτα με τα αγαπημένα λουλούδια της Ερατούς… κι εκείνη να προβάλει στην κορυφή της σκάλας ντυμένη στα γαλάζια όπως το χρώμα του ουρανού, όπως το χρώμα των ματιών της, να του μιλά γλυκά «Αν χαθείς ξανά στης καρδιάς το μαχαλά, κάπου εκεί κοντά, μεθυσμένη περιμένει μια σκιά…»

Θάλεια, πού είσαι, Ερατώ; Την πλησιάζει κι εκείνη γλιστρά μέσα από τα χέρια του. Στο σαλόνι, ο Γιάννης χαμογελαστός έχει στην αγκαλιά του τη Θάλεια… όχι, όχι την Ερατώ!! Θεέ μου, είναι τόσο ίδιες! Τόσο απίστευτα ίδιες! Ακόμα και το χρώμα των μαλλιών τους είναι ίδιο! Πώς νόμιζε ότι η Θάλεια είχε σκούρα μαλλιά σαν τον έβενο;… λάθος είχε τα ίδια καστανά μαλλιά της Ερατούς!...

Ποια από τις δυο είναι στην αγκαλιά του Γιάννη; Προσπαθεί να καταλάβει… η Ερασμία τον παρηγορεί στοργικά… «Ησύχασε Δημήτρη, όλα θα πάνε καλά…» κάτι του λέει ακόμα, μα η φωνή της χάνεται. «Δεν μπορώ να σ’ ακούσω Ερασμία! Τι θες να μου πεις; Μίλα πιο δυνατά!!»

Κι εκείνος ο ήχος από φρένα που στριγγλίζουν, πόσο τον αναστατώνει! «Σταματήστε αυτό το θόρυβο» φωνάζει απελπισμένος… «Κανείς δεν κοίταξε τα φρένα, Δημήτρη! Γιατί, γιατί;» Η Ερατώ τον ρωτά με παράπονο και στα μάτια της λάμπουν δυο μικρά διαμαντένια δάκρυα…

Ξυπνά λουσμένος στον ιδρώτα! Η καταιγίδα έχει πλέον κοπάσει και ο ήλιος στέλνει τις πρώτες αχτίδες να γλυκάνουν τη μέρα.

Σηκώνεται με δυσκολία. Όλο του το κορμί τον πονά, λες και ο πόνος της ψυχής απλώθηκε σε κάθε του κύτταρο. Στο κεφάλι του γυρίζουν όλες οι εικόνες της προηγούμενης βραδιάς. Ο ήχος του τηλεφώνου, τον ταράζει, δεν θέλει να απαντήσει. Δεν θέλει καν να βγει από το δωμάτιο, αλλά το χτύπημα της Ερασμίας στην πόρτα δεν του αφήνει πολλά περιθώρια…

- Καλημέρα, κ. Δημήτρη! μπαίνει χαμογελαστή πλημμυρίζοντας το χώρο με ένα λεπτό, καλαίσθητο άρωμα και κάνει να κλείσει τις βαριές κουρτίνες για να περιορίσει λίγο το άπλετο φως, που μπαίνει πια από το παράθυρο.

- Ξεχάσατε να κλείσετε τα παντζούρια, χθες …

Αδύνατο να μην προσέξει το άρωμα! Για μια στιγμή, για ένα μόνο δευτερόλεπτο, του θύμισε το άρωμα εκείνης, αλλά όχι, δεν είναι το ίδιο! Πιο πολύ του θύμιζε το άρωμα της Θάλειας! Ναι, ναι, η Θάλεια φορούσε χθες ένα άρωμα που έμοιαζε πολύ!!

- Τηλεφώνησαν από το γραφείο σας, τον έβγαλε από τις σκέψεις η Ερασμία…

- Πες τους, πως δεν θα πάω σήμερα, θα δουλέψω στο σπίτι, την έκοψε ξερά. Φέρε μου σε παρακαλώ τον καφέ στο γραφείο… ολοκλήρωσε τις οδηγίες σα να ήθελε να την ξεφορτωθεί μια ώρα γρηγορότερα.

Εκεί έμεινε όλο το πρωινό, προσπαθώντας να βάλει σε τάξη τα γεγονότα, τα συναισθήματά του, τα όσα βίωσε, τα όσα είδε στον ύπνο του… όλα αυτά που έκαναν τη ζωή του τόσο μουντή, τόσο αδιάφορη και ώρες – ώρες τόσο, ανυπόφορη!!

Ακόμα είχε στ’ αυτιά του τα λόγια της για τα φρένα και θυμήθηκε ξανά το κόκκινο αυτοκίνητο, που ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην αστυνομία ο οδηγός του. Δεν ήταν ο Γιάννης! Του ζήτησε ναι, να ακολουθήσει την Ερατώ το μοιραίο βράδυ, όμως ο εκείνος αρνήθηκε! Ποιος ήταν όμως, αν δεν ήταν αυτός;

Και η Θάλεια, γιατί εμφανίστηκε χθες, έτσι ξαφνικά; Γιατί μετά από τόσα χρόνια και όχι νωρίτερα; Μπορεί να τους χώριζαν πολλά, τους ένωνε όμως η κοινή τους απώλεια! Η Ερατώ, που χάθηκε πριν προλάβει να ζήσει, πριν προλάβει να του χαρίσει ένα παιδί, που τόσο ήθελε…

Ούτε κατάλαβε πώς τα βήματά του τον οδήγησαν στον τάφο της αγαπημένης του να ξεσπά σε λυγμούς «Βάλσαμο γλυκό. Θα ΄μαι δίπλα σου εγώ, χάρτης που διψώ το μελάνι της πορείας σου να πιω…» και να αναρωτιέται «Ποια γνώρισα πραγματικά, ποια αγάπησα, ποια έχασα; Την Ερατώ ή μήπως τη Θάλεια;». Το κλάμα ενός μωρού έσκισε τη πυκνή σιωπή του κοιμητηρίου...

...

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο διαδικτυακό δρώμενο της Κατερίνας (Pause blog) "Μια ιστορία από στιχάκια". Ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία και την υπέροχη εμπειρία!!


Το τραγούδι που «έντυσε» με τους στίχους την ιστορία, δίνοντάς έμφαση και ένταση, είναι το «Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές» σε στίχους του Τάσου Μπουλμέτη, μουσική της αγαπημένης μου Ευανθίας Ρεμπούτσικα και τραγουδισμένο από την Νατάσα Θεοδωρίδου.

Μπορείτε αν θέλετε, να το ακούσετε πατώντας εδώ

Ελπίζοντας να βρήκατε ενδιαφέρον το τρίτο κεφάλαιο της ιστορίας, περιμένω με αγωνία τη συνέχεια και τα σχόλιά σας...


to e-periodiko mas
42 Σχόλια

42 σχόλια:

  1. Μαρίνα μου , είσαι καταπληκτική είχα τόσο καιρο να απολαύσω την γραφή σου , με συνεπήρες . Οι περιγραφές σου συγκλονιστικές , οι χαρακτήρες του Δημήτρη και του Γιάννη πήραν σάρκα και οστα μπροστά στα μάτια μου και το ένα αυτό τραγούδι του Μπουλμέτη αξιοποιήθηκε καταπληκτικά , χίλιες εικόνες μέσα από τους στίχους και την γραφή σου . Ένα τεράστιο ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτια μου, πολύ χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχειά μου! Εγώ σ' ευχαριστώ που πέρασες με διάβασες και άφησες τόσο όμορφα λόγια!
      Την αγάπη μου
      Μ

      Διαγραφή
  2. Είσαι φοβερή!
    Μπήκες τόσο στο ατμοσφαιρικό κλίμα του πρώτου κεφαλαίου, όσο και στα στοιχεία που δόθηκαν στο δεύτερο κεφάλαιο! Μπράβο σου Μαρίνα μου, που δεν το προχώρησες πάρα πολύ και δεν στέρησες ενδιαφέρον από τους επόμενους. Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, σ ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα! Το δρώμενο, την αφορμή, τα καλά σου λόγια, την επίσκεψη...
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κεφάλαιό μου!
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  3. Ωωωω ήλθε και η σειρά μου! Μαρίνα μου έγραψες με ζωντάνια το δικό σου κεφάλαιο. Και οι τρεις σας που προηγηθήκατε έχετε ανεβάσει τον πήχη οπότε η δική μου συμμετοχή γίνεται διπλά δύσκολη.
    Λοιπόν...τι παραλαμβάνω; Αλλαγή θέσεων έκαναν οι δυο αδελφές και παιδί ήθελε ο Δημήτρης αλλά η Ερατώ δεν του χάρισε γιατί δεν πρόλαβε; Όμως να υποθέσουμε ότι δεν μπορούσε μια και ήταν 37 ήδη όταν έγινε το ατύχημα.
    Και ο Γιάννη δεν ακολουθούσε με το κόκκινο αμάξι του. Σωστά;Τα αρχικά ''Γιατί'' συνεχίζονται.
    Οι στίχοι σου ταίριαξαν όμορφα που το θεωρώ το πιο δύσκολο
    Πάω να ξεκινήσω την πλοκή και θα προσπαθήσω την αντροπή χιχιχιχι
    Φιλάκια πολλά ( Μου άρεσε και το τίτλος σου και η εικόνα σου επίσης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα δεν είναι δύσκολο για σένα Αννούλα μου! Είμαι σίγουρη πως θα συνεχίσεις την ιστορία με τον καλύτερο τρόπο και ειλικρινά, ανυπομονώ!
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κεφάλαιό μου και σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια!!
      Την αγάπη μου φίλη και πολλά φιλιά!
      Μ

      Διαγραφή
  4. Μαρίνα μου συνέχισες καταπληκτικά την ιστορία που δεν έχασε τίποτα ούτε σε ενδιαφέρον, ούτε σε πλοκή. Μου άρεσε το καινούργιο στοιχείο που πρόσθεσες με την εναλλαγή των θέσεων, που στην τελική δεν ξέρουμε και πια από τις δύο πέθανε...θα δούμε στη συνέχεια τι θα προκύψει...
    Ωραία ενσωμάτωσες και τους στίχους.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου πολύ σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχεια!
      Φιλιά φίλη
      Μ

      Διαγραφή
  5. Αααααα, μα εσύ βρε Μαρίνα το απογειώσες! Είναι μια πολύ σημαντική συνέχεια για την ιστορία μας θεωρώ! Μετά από την μέση του κειμένου σου ανοίγεις να ξέρεις πολλούς δρόμους για το πώς μπορεί να εξελιχθεί! Ήσουν όλο εκπλήξεις!

    Ολοένα και περισσότερο πρόσωπα μπλέκονται. Κάποια έχω την αίσθηση μπορούν να παίξουν πιο σημαντικό ρόλο από όσο δείχνουν... Συνολικά, ήταν ένα εξαίσιο κείμενο! Με έμφαση στην λεπτομέρεια! Πολύ μαρεσε! Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάκη, χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε η συνέχεια!! Θέλησα να το πάω παρακάτω ρίχνοντας περισσότερα νήματα για να πλέξετε πάνω τους χωρίς να σας περιορίσω, γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή και ειλικρινά είμαι ενθουσιασμένη που το κατάφερα!
      Σίγουρα υπάρχουν κάποια πρόσωπα που μπορούν να παίξουν σημαντικότερο ρόλο από όσο δείχνουν (είσαι μέσα στο μυαλό μου) και ανυπομονώ να δω, πώς θα εξελιχθεί...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, με τιμούν!
      Μ

      Διαγραφή
  6. Χίλια μπράβο, Μαρίνα μου. Περιγραφικό το κεφάλαιό σου, γεμάτο ζωντάνια και ντυμένο με τους στίχους ενός υπέροχου τραγουδιού. Η εναλλαγή Θάλειας και Ερατώ μου άρεσε πολύ, δίνει νέους δρόμους στην πλοκή της ιστορίας, όπως και το κλάμα του μωρού. Ποιό είναι αυτό το μωρό θα το μάθουμε νομίζω στο επόμενο κεφάλαιο. Συγχαρητήρια, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μία μου αγαπημένη, σ' ευχαριστώ πολύ!!
      Νομίζω πως πάνω σ' αυτά τα δύο στοιχεία μπορούν να υπάρξουν πολλοί συνδυασμοί και πολλές ανατροπές, που θα κάνουν την ιστορία μας, πολύ πολύ ενδιαφέρουσα!
      Ανυπομονώ κι εγώ για τη συνέχεια
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  7. Σπασμένη πυξίδα λοιπόν το τρίτο μας κεφάλαιο Μαρίνα!
    Σπασμένη πυξίδα σε μια εξέλιξη και αναζήτηση προσώπων, πραγμάτων, βιωμάτων και γεγονότων. Πόσο όμορφο, πόσο δυνατό!
    Λάτρεψα στην κυριολεξία αυτή σου την ονειρική ατμόσφαιρα στο κατάλευκο σπίτι.Εκεί που ο πρωταγωνιστής μας, ο Γιάννης έρχεται αντιμέτωπος με μια από τις μεγαλύτερες συγχύσεις της ζωής του. Η Ερατώ, η γυναίκα του και η Θάλεια, η αδελφή της. Δύο γυναίκες ίδιες. Άραγε πόσο ίδιες; Με ποιους κρυφούς κόσμους άραγε; Με ποιες ανείπωτες προθέσεις; Ειδικά αυτό το τελευταίο το αφήνεις έντεχνα και σκόπιμα να αιωρείται στον αέρα της πλοκής. Η αναφορά σου στα "κοριτσίστικα καμώματα" των δύο αδελφών μπορεί να πάρει τρομακτικές διαστάσεις και συνέπειες. Και να ανοίξει τις πόρτες της κόλασης.
    Η εικόνα σου στο όνειρο αναδεικνύει χαρακτηριστικά και υπέροχα αυτό το ερώτημα.
    Σε ποιο σκοτάδι άραγε κινήθηκαν οι άντρες της ιστορίας; Ποια γυναίκα έπαιξε ρόλο δίπλα τους άραγε; Όλα αυτά εξιτάρουν κάθε αναγνώστη αυτού του μυθιστορήματος όπως υπέροχα εξελίσσεται.

    Καλά, δεν συζητάω για τις επιλογές στους στίχους σου. Το αγαπώ αυτό το τραγούδι πολύ. Γλυκό τρυφερό, εκφραστικό. Και πήρες τους στίχους και τους αφομοίωσες στην εντέλεια.

    Θέλω ειλικρινά και εγώ Μαρίνα μου να σε ευχαριστήσω για αυτό που μας έδωσες! Για τη συμβολή σου, το γραπτό σου, τα συναισθήματα που ακούμπησες πάνω του. Ένα μεγάλο μπράβο και ειλικρινά νιώθω υπέροχα για το πως εξελίσσεται αυτό το συλλογικό έργο.

    Άννα μου, η σειρά σου! Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για το εξαίρετο που θα ακολουθήσει.
    Παιδιά, δεν ξέρω πόσες φορές σας το έχω πει. Είμαι ενθουσιασμένος με όλο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπασμένη πυξίδα Γιάννη μου, όπως αυτή που νιώθει να κρατά στα χέρια του ο κεντρικός μας ήρωας ο Δημήτρης! Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω το κεφάλαιο αυτό, θα έλεγα με μια λέξη "συμβολικό" γιατί δίνονται διάφορα κλειδιά που ανοίγουν πόρτες για την εξέλιξη της πλοκής, αφήνοντας παράλληλα και δυνατότητες ανατροπής, που σε όλους αρέσουν!
      Άλλωστε τίποτα σ' αυτό τον κόσμο δεν είναι μονοδιάστατο, γιατί να είναι οι ήρωες αυτής της ιστορίας?... Μέσα από την πολυπλοκότητα υφαίνεται και το ιδιαίτερο στίγμα του καθενός που οι φίλες και ο φίλος που ακολουθούν θα μας το δώσουν μέσα από τη συνέχεια της ιστορίας!
      Ειλικρινά, είμαι κι εγώ ενθουσιασμένη με το δρώμενο αυτό! Πρώτη φορά λαμβάνω μέρος σε κάτι τέτοιο και το απολαμβάνω σα μικρό παιδί!!
      Τα λόγια σου με τιμούν καλέ μου φίλε και σ' ευχαριστώ πολύ πολύ, μέσα από την καρδιά μου!!
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  8. Μπράβο σας, και στον Γιάννη και στην Μαίρη και σε σένα Μαρίνα.
    Μου άρεσε αυτό το παιχνίδι με τις δύο δίδυμες αδερφές, το έχω ζήσει από κοντά.

    Καλό σ/κ Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι που σου άρεσε, σ' ευχαριστώ πολύ!! Το σχόλιό σου έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα αφού έχεις ζήσει κάτι αντίστοιχο από κοντά!!
      Φιλιά πολλά!
      Μ

      Διαγραφή
  9. Πω! Πω! Τι όμορφο κείμενο, είμαι στο κτήμα, οι φλόγες από τη σόμπα και η ζεστασιά τους και το να διαβάζω τέτοιες ιστορίες....εμπειρία γλυκιά μου, ευχαριστώ,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ Αχτίδα μου, για την επίσκεψη, τα καλά σου λόγια και την ατμόσφαιρα που μετέφερες!!
      Σε φιλώ
      Μ

      Διαγραφή
  10. Εξαιρετική πλοκή Μαρίνα μου η συνέχεια σου στο πολύ όμορφο αυτό δρώμενο ..ακούμπησες με πολύ τέχνη επανω στις ανθρώπινες αδυναμίες ...το τραγουδι που ενσωμάτωσες μέσα στο κείμενο υπεροχο...λατρεμένο..η γραφή σου γεμάτη συναισθήματα που μας κρατά σε αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω..σίγουρα δίνεις ωραια πάσα στην Αννούλα..καλη συνεχεις σε όλους .
    Να είσαι καλα Μαρίνα μου και να περνάς ακόμα καλύτερα..καλο σου βραδυ.. Μαρίνα μου😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου αγαπημένη, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κεφάλαιό μου!
      Το δρώμενο αυτό το αγάπησα πριν ακόμα ξεκινήσει και όσο εξελίσσεται το αγαπώ και περισσότερο και είμαι ενθουσιασμένη που είμαι κομμάτι του.
      Σ' ευχαριστώ που πέρασες φίλη και για τα όμορφα λόγια σου!
      Σε φιλώ γλυκά
      Να περνάς κι εσύ όμορφα φίλη!
      Μ

      Διαγραφή
  11. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την ωραία συνέχεια που έγραψες Μαρίνα μου!
    Πολλά τα δεδομένα κι ανυπομονώ για τις συνέχειες που θα δοθούν.
    Μέχρι και σενάριο ηια την τηλεόραση το βλέπω!
    Δεν υπολείπεται σε τίποτα 😁😁😁
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέψου και να γινότανε Ρένα μου!! Όλοι θα ήθελαν να το δουν για να μάθουν τι θα γίνει παρακάτω και εμείς που ξέρουμε την πλοκή, θα ανυπομονούσαμε να το δούμε να εξελίσσεται "ζωντανό" στο γυαλί!!...
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κεφάλαιό μου!
      Σ' ευχαριστώ που πέρασες φίλη και για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά πολλά
      Μ

      Διαγραφή
  12. Πολύ όμορφο δέσιμο! Μπράβο Μαρίνα μου!
    Χρειαζόταν ένα κεφάλαιο που να μην τρέξει πολύ, παράλληλα
    όμως να αποτελεί γέφυρα για τους επόμενους. (το μόνιμο άγχος μου,
    μην δοθούν όλα από την αρχή και τι θα έχουμε μετά οι τελευταίες! ☺)
    Ωραία συνέχισες με την ατμόσφαιρα! Μπήκα στην καταιγίδα, στο όνειρο,
    παντού σαν να έβλεπα ταινία!

    Καλή συνέχεια να έχουμε!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, δεν μπορούμε να τα δώσουμε όλα από το τρίτο κεφάλαιο, όταν ακολουθούν άλλα δεκατρία! Όπως το λες Αριστέα μου, το σκέφτηκα κι εγώ και φρόντισα να απλώσω το μυστήριο δίνοντας τη δυνατότητα να εξελίξουν την ιστορία οι επόμενοι όπως εκείνοι νομίζουν.
      Χαίρομαι που το κατάφερα και σου άρεσε!
      Σ' ευχαριστώ πολύ, ανυπομονώ για τη συνέχεια!
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  13. Μία ένσταση. Την απευθύνω προς όλη τη συγγραφική ομάδα: Ήθελα
    να το γράψω από την ανάρτηση του Γιάννη, δεν θυμάμαι πώς μου διέφυγε!
    Η Ερατώ, της Ερατώς. Μου κλοτσάει πραγματικά το "της Ερατούς".
    Αν έρθει η σειρά μου και χρειαστεί η γενική δεν γίνεται να γράψω της
    Ερατούς. Είμαι της σχολής Σαραντάκου και της κοινής δημοτικής. Μπορούμε
    να το εξετάσουμε παρακαλώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω Αριστέα μου ότι και τα δυο σωστά είναι αρα η χρήση ενός εκ των δύο τύπων είναι στην δική μας ευχέρεια. Εμένα πάλι το ''Της Ερατώς'' με κλωτσάει και γερά χααχαχααα

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Άννα μου. Φυσικά και τα δύο είναι σωστά.
      Σαπφούς, Ερατούς και πάει λέγοντας ήταν η αρχαία τους κλίση.
      Κάποτε, κι εγώ έλεγα της τραπέζεως, της πίστεως κλπ. (Το πίστεως παραμένει μόνο στο Σύμβολο της πίστεως).

      Ο Σαραντάκος (και μην πει κανείς ποιος είναι ο Σαραντάκος!) υποστηρίζει ότι όταν αναφερόμαστε στα αρχαία ονόματα κρατάμε την αρχαιόκλιτη μορφή τους. Όταν μιλάμε για πρόσωπα του σήμερα προσαρμοζόμαστε στο σήμερα. Και δίνει το παράδειγμα: "Η ποίηση της Σαπφούς, αλλά η φωνή της Σαπφώς Νοταρά."

      Αυτό!
      Φιλιά!


      Διαγραφή
    3. Αριστέα μου, το βρήκα πολύ "λογοτεχνικό" έτσι όπως το έγραψε ο Γιάννης (της Ερατούς) και μου άρεσε! Δεν έχω πρόβλημα με τη μία ή την άλλη εκδοχή, αλλά θεωρώ πως αφού ξεκίνησε έτσι, καλό είναι να συνεχίσει... εκτός κι αν αποφασίσουμε να το αλλάξουμε όλοι!
      Ό,τι θέλετε!...

      Διαγραφή
  14. Εξαιρετικό Μαρίνα μου!!!τι πλοκή,τι ερωτήματα!!ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Δέσποινά μου! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια με λαχτάρα...
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  15. Αγαπημένο τραγούδι και το έβαλες με υπέροχο τρόπο στην ιστορία!!!! Συγχαρητήρια, Μαρινάκι!
    Το προχώρησες τόσο όσο... και με τη δική σου γραφή που αγαπώ! Φιλιάαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν θυμήθηκα τους στίχους αυτού του τραγουδιού, δεν μπορούσα να σκεφτώ κανένα άλλο που να δένει περισσότερο, Αλεξάνδρα μου! Ίσως γιατί κι εγώ το αγαπώ πολύ!
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κεφάλαιό μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για τα όμορφα λόγια σου!
      Την αγάπη μου φίλη
      Φιλιάααα
      Μ

      Διαγραφή
  16. Φοβερό να διαβάζεις τη φαντασία του καθενός όπως το συλλαμβάνει, και να παρακολουθείς την εξέλιξη! Κάθε νέο στοιχείο σου εξάπτει την περιέργεια και έχει ενδιαφέρον να βλέπεις την οπτική προσέγγιση να εναλάσσεται με αρμονικό τρόπο. Ωραία η αναμονή. Και ωραία που δένουν οι στίχοι τελικά. Πάρα πολύ ωραία Μαρίνα μου. Εμένα το της Ερατούς δεν με χαλάει. Αυτή ήταν η γενική πτώση πριν τα ισοπεδώσουμε όλα χαχαχα. Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι όπως το περιγράφεις, Μαίρη μου! Πρώτη φορά λαμβάνω μέρος σε τέτοιο δρώμενο και είμαι ενθουσιασμένη με την μοναδική αυτή εμπειρία!! Απολαμβάνω την αναμονή και το κάθε τι που αφορά αυτή τη διαδικασία!
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κεφάλαιό μου και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Πολλά φιλιά!
      Μ
      Υ.Γ.
      Ούτε εμένα με χαλάει το "Ερατούς". Το βρίσκω πολύ "λογοτεχνικό" τολμώ να πω!...

      Διαγραφή
  17. Αγαπημένη μου συνωνόματη, μπράβο σου! Μας έχετε παρασύρει σε ένα γαϊτανάκι έμπνευσης!
    Τι όμορφη συνέχεια έδωσες στην ιστορία. Βέβαια, όσο πορευόμαστε, συνεχίζουν να πληθαίνουν τα ερωτηματικά. Τα πράγματα έχουν μπλεχτεί, τα συναισθήματα διάχυτα, βαριά. Ποιος ξέρει που θα οδηγηθούμε και τι απαντήσεις θα πάρουμε.
    Μπράβο σου! Ήταν πανέμορφη η ματιά σου στην ιστορία! Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου όμορφο, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε το κεφάλαιό μου! Όσο συνεχίζει η ιστορία και η υπέροχη αυτή εμπειρία, θα μεγαλώνουν και τα ερωτηματικά και οι απαντήσεις μέχρι να έρθει η στιγμή της αυλαίας, όπου όλα θα πάρουν τη θέση τους...
      Σε φιλώ γλυκά
      Καλή σου συνέχεια αγαπημένο μου πλάσμα!
      Μ

      Διαγραφή
  18. Διαβάζω δεύτερη φορά το κεφάλαιο και νιώθω τις εικόνες και τους στίχους να με ταξιδεύουν
    Μου αρέσει πολύ πώς κλείνει η βραδιά. Με ένα όνειρο-εφιάλτη που έχει πολλά να μας πει για την ταραχή στην ψυχή του Δημήτρη. Που ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο σε μια ψυχή ίσως βασανισμένη, σίγουρα βυθισμένη στο σκοτάδι.
    Αναρωτιέμαι, γιατί ο ίδιος ήθελε τόσο πολύ ένα παιδί; Και ποιο είναι το μωρό στο κοιμητήριο; Χμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζοάννα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου! Για μένα οι "ήρωες" των ιστοριών και πόσο μάλλον οι πρωταγωνιστές, δεν είναι μονοδιάστατοι για να εξυπηρετούν την πλοκή. Είναι άνθρωποι πολυδιάστατοι όπως όλοι μας, γι' αυτό και θέλησα να φωτίσω κάποιες πλευρές που θα χρησίμευαν τόσο στην κατανόησή του, όσο και στο να πυροδοτήσουν τη φαντασία των φίλων που ακολουθούν και θα συνεχίσουν την ιστορία. Ελπίζω να τα κατάφερα...
      Σε φιλώ γλυκά
      Μ

      Διαγραφή
  19. Μια ακόμα εξαίρετη γραφή κι ένα κεφάλαιο που πυροδοτεί επιπλέον εξελίξεις, εξάπτοντας περισσότερο τη φαντασία μας! Ωραία και η επιλογή των στίχων που έντυσαν τέλεια τα σκηνικά σου! Αγαπώ πολύ τη γραφή σου, να ξέρεις, την οποία και απόλαυσα υπέρ του δέοντος! πολλά, πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Χαίρομαι ειλικρινά που σου άρεσε!
      Πολλά γλυκά φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
  20. Η σπασμένη πυξίδα....και μόνο ο τίτλος προϊδεάζει γιά μία πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη της ιστορίας....Οι στίχοι του υπέροχου τραγουδιού "δένουν" θαυμάσια με τις δυνατές περιγραφές και κάνουν το σκηνικό να ¨ζωντανεύει" μεταδίδοντας την έντασή του στον αναγνώστη.....Απόλαυσα την θαυμάσια γραφή σου και περιμένω εναγώνια την συνέχεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Να είσαι πάντα καλά φίλη!
      Πολλά φιλιά
      Μ

      Διαγραφή

Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!

find "to e-periodiko mas" on instagram