Με τον τίτλο "ΕυβοϊκόS.O.S. - Αττική S.O.S." οι Encardia δίνουν μια ξεχωριστή συναυλία την Παρασκευή 8/9/2017 στις 9:00 μ.μ. στο Λιμανάκι Νέας Μάκρης.
Πρόκειται για μια συναυλία διαμαρτυρίας ενάντια στα ΧΥΤΑ και την καταστροφή που προκαλούν στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων.

Ενώ στην Ευρώπη έχει σταματήσει, τα τελευταία είκοσι χρόνια, η κατασκευή ΧΥΤΑ με τη Σουηδία να ανακυκλώνει το 99% των απορριμάτων, που παράγει και μόλις το 1% να καταλήγει σε χωματερή, εμείς στην Ελλάδα συνεχίζουμε όχι μόνο τη λειτουργία ΧΥΤΑ, αλλά κατασκευάζουμε και νέους καταστρέφοντας όλους τους εναπομείναντες πνεύμονες που τόσο απαραίτητοι μας είναι.

Στο Παρίσι με πληθυσμό που ξεπερνά αυτόν ολόκληρης της Ελλάδας, λειτουργούν μόνο δύο ΧΥΤΑ και το ποσοστό ανακύκλωσης φτάνει το 85%. Στη χώρα μας έχετε αναλογιστεί πόσοι ΧΥΤΑ λειτουργούν και πόσο επιβλαβείς είναι για το περιβάλλον και την υγεία μας; Και σα να μην έφτανε αυτό, εμείς κατασκευάζουμε κι άλλους και μάλιστα σε σημεία, που μόνο για χωματερές δεν κάνουν, όπως στο Γραμματικό.

Θα περίμενε κανείς να είναι αρκετό το παράδειγμα της Φυλής για να καταλάβουμε το μέγεθος της μόλυνσης που προκαλούν οι ΧΥΤΑ, όμως δυστυχώς η πολιτεία συνεχίζει να κλείνει τα αυτιά στις νέες μεθόδους και να επιμένει να λειτουργήσει ένας ακόμα, στο πιο λάθος σημείο, αφού κατασκευάζεται πάνω σε βουνό με ρέματα που καταλήγουν στη θάλασσα, μια ανάσα απ’ την ακτή (μόλις 300 μέτρα), μέσα σε δασική έκταση (επιτρέπεται για το κοινό καλό...), δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο, με δύσκολη οδική πρόσβαση, πολύ κοντά στη λίμνη του Μαραθώνα, απ’ όπου ποτίζονται όλες οι καλλιέργειες. Το έργο έχει απενταχθεί από το Ταμείο Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως καταστροφικό για το περιβάλλον...

Αν κάνουμε ένα μικρό απολογισμό μετά και τις τελευταίες πυρκαγιές του καλοκαιριού, τι απομένει για να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια; Τι απομένει να τους αφήσουμε; Καμένη γη και σκουπίδια;...

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Encardia δίνουν το παρόν και καλούν όλους να τραγουδήσουν μαζί τους για τη Γη, τη Φύση, τη Θάλασσα, τη ΖΩΗ!...

Συνηθίζουμε να λέμε ελληνικό τον καφέ που γίνεται στο μπρίκι, με το μερακλίδικο καϊμάκι και το εκπληκτικό άρωμα. Ελληνικός όμως είναι και ο φραπέ, αφού έλληνας τον επινόησε, εδώ και 60 χρόνια.

Η ιστορία ξεκινά από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης όπου γεννήθηκε τυχαία το 1957, ο φραπέ από τον Δημήτρη Βακόνδιο. Ο αντιπρόσωπος της ελβετικής εταιρείας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας, παρουσίασε ένα νέο προϊόν για παιδιά στη ΔΕΘ. Ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντας το με γάλα και χτυπώντας το στο σέικερ. Προϊόν της ίδιας εταιρίας ήταν και ο στιγμιαίος καφές nescafe, που ήταν ο αγαπημένος του Δημήτρη Βισκόνδιου και συνήθιζε να τον πίνει μέχρι τότε ζεστό. παρασκευασμένο με βραστό νερό και ζάχαρη. Στο διάλειμμα του στη ΔΕΘ, επειδή δεν έβρισκε βραστό νερό, σκέφτηκε να βάλει στο σέικερ το στιγμιαίο καφέ, τη ζάχαρη και κρύο νερό, δημιουργώντας έτσι τον πρώτο φραπέ της ιστορίας.

Από τότε, υπήρξαν διάφορες παραλλαγές με τα βασικά στοιχεία το στιγμιαίο καφέ, το κρύο νερό και τη ζάχαρη και προαιρετικά γάλα και παγάκια κρέμα σαντιγί, ακόμα και παγωτό. Μια ονομαστή παραλλαγή που έκανε τη διαφορά στις προτιμήσεις των καταναλωτών, ήταν αυτή που παρασκεύαζε ο Χρήστος Λέντζος στην περίφημη καφετέριά του στο Παγκράτι το 1965. Η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά στη συνταγή ήταν η προσθήκη μιας επιπλέον κουταλιάς καφέ πάνω στον αφρό, στο ήδη χτυπημένο έτοιμο ρόφημα. Η συγκεκριμένη εκδοχή αποτελούσε ένα ιδιότυπο μονοπώλιο, αφού όσοι προσπάθησαν να την παρασκευάσουν απέτυχαν παταγωδώς.

Η λέξη frappe είναι γαλλική και σημαίνει χτυπημένος. Ο καφές φραπέ όμως, αποτέλεσε μια ελληνική πατέντα τόσο δημοφιλή και αγαπημένη επί δεκαετίες, που έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσα από τα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας. Το προϊόν λανσαρίστηκε σαν "καλοκαιρινός καφές" που όμως καταναλώνεται όλο το χρόνο με εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο, αφού εκτός της χώρας ο καφές φραπέ βρίσκεται σε όλες τις επίσημες ελληνικές υπηρεσίες και ελληνικές μόνιμες αντιπροσωπείες στο εξωτερικό, σε όλα τα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία και σε εκείνα που έχουν ελληνικά πληρώματα. Το ίδιο συμβαίνει στα αεροπλάνα των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών αλλά και των ξένων που προσεγγίζουν ελληνικά αεροδρόμια, ενώ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται και σε σουπερμάρκετ της Γερμανίας.

Αξίζει να αναφέρουμε πως ένα παρόμοιο ρόφημα με την ονομασία frappucino σερβίρεται από την αλυσίδα Στάρμπακς σε επιλεγμένα σημεία, ενώ προσφέρεται στο Βουκουρέστι, στο Μπιλμπάο της Ισπανίας απέναντι από το Πανεπιστήμιο, στο Όσλο, στην Αγία Πετρούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τσεχία (στο Hip hop Festival κάθε Αύγουστο), στην Ταϊλάνδη, στη Μαλαισία και αλλού. Βρέθηκε μάλιστα να προσφέρεται διαφημιζόμενος στα ελληνικά ως και σε όαση ερήμου στην Τυνησία.




Έρευνα - κείμενο: to e-periodiko mas

Η πρώτη διαδικτυακή πύλη με πληροφορίες, που αφορούν τη φοίτηση και τη διαβίωση ξένων, που θέλουν να σπουδάσουν σε ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι γεγονός! Η ερευνητική ομάδα του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου στηριζόμενη στην προπτυχιακή εργασία του Αφγανού μεταπτυχιακού φοιτητή Αράς Χεμάτι, δημιούργησε μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα με ό,τι χρειάζεται να γνωρίζει κάθε αλλοδαπός φοιτητής, που θέλει να σπουδάσει στη χώρα μας.

Στο "studyingreece.edu.gr" που είναι σε λειτουργία, υπό την αιγίδα πλέον, των υπουργείων Εξωτερικών και Παιδείας λειτουργεί ένα εργαλείο προσέλκυσης ξένων φοιτητών. Όπως αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεματικής του Πανεπιστημίου κ. Χρήστος Μιχαλακέλης η Ελλάδα μέχρι τώρα ήταν από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες, που δεν διέθετε διαδικτυακό τόπο. Οι πληροφορίες ήταν όχι μόνο ελάχιστες και διάσπαρτες αλλά και στα ελληνικά με αποτέλεσμα να αποθαρρύνεται ένας δυνητικός φοιτητής ειδικά, όταν δεν ήξερε πού να ψάξει.

Ο κ. Α. Χεμάτι αναφέρει ότι μέσα από την πτυχιακή του διαπίστωσε πως το κέρδος για την Ελλάδα είναι μεγάλο, αφού όσο περισσότεροι είναι οι αλλοδαποί φοιτητές, τόσο καλύτερο όνομα αποκτούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Εκτός των άλλων, υπάρχει και οικονομικό όφελος αφού κάθε παιδί θα ξοδέψει τουλάχιστον 500 € μηνιαίως για τις σπουδές του. Άλλες χώρες διαφημίζουν τις σπουδές σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Ο Α. Χεμάνι που είναι ο μοναδικός Αφγανός φοιτητής στην χώρα μας, ξεκίνησε τις σπουδές του το 2008. Μεγαλωμένος στο Ιράν τελείωσε το σχολείο και πέρασε στις εξετάσεις αλλά ως Αφγανός δεν είχε δικαίωμα να σπουδάσει. Στα χρόνια που μεσολάβησαν εργάστηκε ως ράφτης αναγκασμένος να ξεχάσει τις σπουδές, μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκε τυχαία με τον τότε πρέσβη της Ελλάδας στο Ιράν, ο οποίος τον βοήθησε να έρθει στη χώρα μας και να πάρει υποτροφία.

Για να παρακολουθήσει στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να μάθει ελληνικά και να εξεταστεί μαζί με 800 υποψηφίους για την επάρκεια της γλώσσας, όμως χωρίς τη δική του διάθεση να μάθει καλά τα ελληνικά, δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο χώρο της σχολής, ούτε και να παρακολουθήσει με άνεση τα μαθήματα.

Η διαδικτυακή πλατφόρμα που δημιουργήθηκε, πάτησε στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Αράς, αφού η πτυχιακή του εργασία ήταν η βάση στο όλο εγχείρημα. Διαπιστώνοντας πως το σύνολο των πληροφοριών, που ένας αλλοδαπός φοιτητής μπορούσε να βρει στο διαδίκτυο και αφορούσε την Ελλάδα, ήταν στα ελληνικά και ήταν ελλιπείς. Τώρα, η διαδικασία εγγραφής αλλά και πληροφορίες για τις σπουδές, το τόπο διαμονής και σίτισης καθώς και πού θα μεταφράσει έγγραφα, βρίσκονται στη διάθεση κάθε ξένου φοιτητή, που θέλει να σπουδάσει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, όπως αναφέρει η κ. Χρύσα Σοφιανοπούλου επίκουρη καθηγήτρια που μετέχει στην ομάδα.

Η ερευνητική ομάδα του Χ. Πανεπιστημίου, που δημιούργησε αυτή την διαδικτυακή πύλη, απαρτίζεται από φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες και καθηγητές. Η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησαν ήταν η συλλογή πληροφοριών. Παρόλα αυτά βρήκαν το υλικό, το μετάφρασαν στα αγγλικά και το κατηγοριοποίησαν ανά πόλη, αντικείμενο και Πανεπιστήμιο.

Η ιστοσελίδα απευθύνεται σε ξένους φοιτητές οι οποίοι θέλουν να κάνουν σπουδές σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο, αλλά και στους φοιτητές που έρχονται μέσω Erasmus+, ενώ θα υπάρξει μέριμνα για τις δυνατότητες των προσφύγων να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Η πλατφόρμα έχει ήδη παρουσιαστεί σε ημερίδα για τον Εκσυγχρονισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης και στόχος είναι να επιτευχθεί χρηματοδότηση, γιατί μέχρι τώρα όλα τα έξοδα για την υλοποίησή της καλύπτονταν από τα μέλη της ερευνητικής ομάδας.

Έχοντας δεδομένα κάποια πράγματα στη ζωή μας, δεν συνειδητοποιούμε τον κίνδυνο που εγκυμονούν για την υγεία και το περιβάλλον. Άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους περιβάλλον και υγεία, είναι αυτά, που πρέπει να προστατεύονται με κάθε μέσο για να μπορούν να απολαμβάνουν ποιότητα ζωής, όλοι οι άνθρωποι!


Ένα ακόμα ψήφισμα του Avaaz, έρχεται να μας ενημερώσει και να μας αφυπνίσει για όσα μπορούν να συμβούν από τη λειτουργία του ΧΥΤΥ Γραμματικού του Δήμου Μαραθώνα, στη ΒΑ Αττική.
Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά όχι μόνο τους κατοίκους της περιοχής όπως θα περίμενε κανείς ή όπως νομίζουμε οι περισσότεροι από μας. Αφορά την Αττική, το νομό με τους περισσότερους κατοίκους στη χώρα μας και λόγω της θέσης της, τη μόλυνση του νότιου Ευβοϊκού, όπου κολυμπά και ψαρεύει μεγάλος αριθμός κατοίκων και επισκεπτών.

Όπως μας ενημερώνει το mail του Avaaz, η Περιφέρεια Αττικής σχεδιάζει εδώ και χρόνια τη δημιουργία ΧΥΤΥ (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων) στο Γραμματικό του Δήμου Μαραθώνα. Αυτή τη στιγμή, το έργο βρίσκεται στην ολοκλήρωσή του με την αγωνία των κατοίκων να φτάνει στα ύψη, για τις επιπτώσεις από τη λειτουργία του.


Οι λόγοι που κάνουν όλους να ανατριχιάζουν (σκεπτόμενοι και μόνο τη λειτουργία του) βασίζονται σε μια σειρά παράλογων και παράνομων ενεργειών που έχουν γίνει. Πρώτα - πρώτα, το σημείο που κατασκευάζεται. Βρίσκεται σε βουνό το οποίο και εξαφανίστηκε σταδιακά για τη δημιουργία του. Στο σημείο υπάρχουν πηγές και ρέματα τα οποία καταλήγουν στις κοντινές παραλίες (στον Ευβοϊκό) και ήδη, παρά τα έργα προφύλαξης που έχουν γίνει, κατεβαίνει ιζηματογενής λάσπη τόσο στη παραλία του Σέσι Γραμματικού, όσο και στις υπόλοιπες. Φανταστείτε να κατεβαίνουν τοξικά υπολείμματα...

Ενδεχομένως ο όρος "τοξικοί" να φαίνεται υπερβολικός, σίγουρα όμως πολλοί, τους έχετε συναναστραφεί κι ας μην έχετε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς κάνουν!
Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν λίγο καλύτερα, για να μπορέσουμε να τους αποφύγουμε ή και να τους απομακρύνουμε από τη ζωή μας, αν υπάρχουν, αλλά να κατανοήσουμε και το δικό μας ρόλο σε μια "τοξική σχέση".

Τοξικοί είναι οι άνθρωποι εκείνοι, που απομυζούν κάθε αισιοδοξία και αυτοεκτίμηση από τους άλλους. Κι επειδή αυτό ακούγεται πολύ γενικό και ίσως αόριστο, ας το προσδιορίσουμε καλύτερα, μια που το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων δεν είναι εύκολο να το αναγνωρίσει κανείς με την πρώτη ματιά, ούτε με την πρώτη χειραψία.
Να αναφέρουμε εδώ, πως σύμφωνα με τη Jodie Gales, MA ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλο στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, ο όρος "τοξικοί" δεν αναφέρεται στο σύνολο της προσωπικότητας κάποιου, αλλά στο είδος της σχέσης, που δημιουργεί με άλλους ανθρώπους. Δεν είναι λίγες οι φορές, που ένας τοξικός άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος πληγωμένος για κάποιο λόγο και δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του, ούτε να πάρει την ευθύνη, που του αναλογεί. Επιπλέον δεν μπορεί να αναγνωρίσει τόσο τις ανάγκες του, όσο και τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του.
Συχνά μάλιστα μέσα από τους ρόλους, που αναλαμβάνει και θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε παρακάτω, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις ψυχικές του ανάγκες, αλλά με τον πιο ανθυγιεινό τρόπο.

Πρώτα απ' όλα, ένας τοξικός άνθρωπος είναι ο χειρότερος ακροατής. Δεν ενδιαφέρεται για το συνομιλητή του, ούτε στο ελάχιστο και το μόνο που κάνει με κάθε ευκαιρία είναι να μιλά για τον εαυτό του, τις δυσκολίες που έχει στη δουλειά του, τα "δράματα" που αντιμετωπίζει στο σπίτι του και για τους ατελείωτους αγώνες που δίνει. Δεν ρωτά ποτέ για τους άλλους, ούτε και μπαίνει στη διαδικασία να τους ακούσει ή να εκφράσει μια καλή κουβέντα. Αρχίζει πάντα τη συζήτηση με το ρήμα "εγώ" και πάντα τα ξέρει όλα. Οι τοξικοί άνθρωποι, έχουν μόνο ένα θέμα συζήτησης, τον εαυτό τους!

Πιστεύουν πως κανένας δεν είναι ανώτερος ή εξυπνότερους από αυτούς. Όμως παράλληλα είναι χαμογελαστοί, έχουν μια επιτηδευμένη καλοσύνη με τους γύρω τους και με την πρώτη ματιά πείθουν για τις καλές τους προθέσεις. Μπορούν να γίνουν εύκολα σαγηνευτικοί, έχοντας ως σκοπό τους να μειώσουν τους άλλους για να επιβεβαιώσουν τη δική τους ανωτερότητα.

Κι επειδή ξέρουν πολύ καλά πως θα γίνουν αντιληπτοί αργά ή γρήγορα, φροντίζουν να παίζουν το ρόλο του θύματος. Κάθε δύσκολη κατάσταση που ζουν είναι αποτέλεσμα των λαθών των άλλων και ποτέ δική τους ευθύνη. Όσες δικαιολογίες και ψέμματα κι αν προβάλλουν για μια άσχημη κατάσταση να ξέρετε πως πρώτα απ' όλους τις έχουν πιστέψει οι ίδιοι. Τα βλέμματα συμπόνιας, που εισπράττουν είναι η επιβεβαίωση και η κρυφή χαρά τους.

Είναι τρομερά επικριτικοί ακόμα και με ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν καθόλου. Δεν βγαίνει εύκολα καλός λόγος από το στόμα τους κι αν βγει θα είναι μια προσεκτικά καλυμμένη προσβολή. Όσο κι αν σας εντυπωσιάζει αυτό, μέσα από αυτή τη διαρκή σύγκριση με τους άλλους βγάζουν (αυθαίρετα πάντα) τον εαυτό τους καλύτερο κι αυτό τους καθησυχάζει και τους δίνει αυτοπεποίθηση.

Είναι ομολογουμένως πολύ δύσκολο να τους καταλάβει κανείς. Γι' αυτό βάλτε ένα ερωτηματικό μεγάλο σε ανθρώπους, που έχουν πάντα να διηγηθούν μια άσχημη ιστορία για κάποιο άλλο, πάντα πίσω από την πλάτη του, την οποία μάλιστα θα διανθίσουν με ψέμματα, αφού είναι άριστοι ψεύτες.

Το ενδιαφέρον τους μπορεί να τσακίσει τον καθένα. Θα ρωτήσουν "τι κάνεις" για να απαντήσουν μόνοι τους "γιατί δεν φαίνεσαι καλά", τα περνούν όλα, στη ζωή των άλλων, από εξονυχιστικό έλεγχο ρωτώντας με αδικαιολόγητη οικειότητα ακόμα και πολύ προσωπικά πράγματα, που δεν θέλει κάποιος να τους πει, πάντα από "ενδιαφέρον", ενώ είναι ικανοί να γκρινιάζουν για το παραμικρό διαλύοντας κάθε καλή διάθεση και κέφι στον περίγυρο.

Δεν θα χάσουν ευκαιρία να περιαυτολογήσουν και να αναφέρουν με κάθε λεπτομέρεια τα μεγάλα τους επιτεύγματα, που όλα έγιναν κάτω από τραγικά αντίξοες συνθήκες, δεν παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους, τα οποία ακόμα κι όταν είναι αυταπόδεικτα φταίνε οι άλλοι, ενώ πολλές φορές φέρονται σαν έφηβοι και σπάνια θα δώσουν σημασία σε ανθρώπους, που δεν είναι υψηλού εισοδήματος και κοινωνικού status.

Αυτό που συνήθως παρατηρείται είναι πως τέτοιους ανθρώπους δύσκολα μπορεί κανείς να τους βγάλει ολοκληρωτικά από τη ζωή του, είτε γιατί είναι μέλη της ευρύτερης οικογένειας, είτε γιατί βρίσκονται στον εργασιακό περίγυρο.

Αν έχετε εντοπίσει τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας και δεν μπορείτε να τους απομακρύνετε, καλό είναι να εκτίθεστε όσο λιγότερο γίνεται στην τοξικότητά τους. Ένας τρόπος είναι να σταματήσετε με μια δικαιολογία κάθε γκρίνια ή επικριτική συζήτηση. Δεν χρειάζεται να μοιράζεστε τίποτα προσωπικό μαζί τους, ούτε καλό, ούτε κακό. Κυρίως όμως δεν πρέπει να πέσετε στο δικό τους επίπεδο και να γίνετε και εσείς τοξικοί.

Αν τοξικοί άνθρωποι βρίσκονται στον οικογενειακό σας περιβάλλον η J. Gales συμβουλεύει: "Πείτε με αποφασιστικό τρόπο πώς αισθάνεστε, εξηγώντας τους πως ο λόγος που μοιράζεστε μαζί τους αυτά σας τα συναισθήματα είναι γιατί τους αγαπάτε και ενδιαφέρεστε να έχετε μια υγιή σχέση μαζί τους. Ορίστε και κυρίως διατηρήστε τα όριά σας. Εστιάστε την προσοχή σας στη φροντίδα του εαυτού σας. Και τέλος, αναρωτηθείτε, αν έχετε μπει σε ένα φαύλο κύκλο με αυτή τη σχέση, ειδικά αν έχετε μπει στη διαδικασία να δικαιολογείτε τη συμπεριφορά τους και αν προσπαθείτε να τους αλλάξετε. Στην περίπτωση, που τίποτα στην συμπεριφορά τους δεν αλλάξει, καλύτερα συνεχίστε τη ζωή σας χωρίς αυτούς".

Μην τους ανέχεστε, αλλά και μην τους μοιάσετε! Όλοι έχουμε στη ζωή μας πρόσωπα, που σαν ήλιοι φωτεινοί μας δίνουν χαρά και μας κάνουν καλύτερους. Επικεντρωθείτε σ' αυτούς και στα θετικά που σας συμβαίνουν. Θέστε όρια και μην τους ανέχεστε άλλο, χωρίς όμως να χάνετε την ψυχραιμία σας. Επιλέξτε ακόμα και τη μοναξιά αντί για την παρέα μαζί τους. Σίγουρα θα είναι παροδική, αφού άνθρωποι ξεχωριστοί πάντα υπάρχουν, αρκεί να μπούμε στη διαδικασία να τους ανακαλύψουμε!

Πηγή πληροφοριών:  huffingtonpost.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Ένας εγκληματικός νόμος ετοιμάζεται να τεθεί σε ισχύ στο Μπαγκλαντές. Μπορεί αυτή η χώρα να είναι πολύ μακριά από μας, μπορεί να έχουμε σοβαρά δικά μας προβλήματα, όμως δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην προσπάθεια των γυναικών της χώρας αυτής, να προστατεύσουν τα μικρά κορίτσια από τη τη θηριωδία!

Ο νόμος στον οποίο αντιτίθεται η πρωθυπουργός της χώρας, θα αναγκάζει τα μικρά κορίτσια να παντρεύονται το βιαστή τους!!! Στο πλευρό της στέκονται οι γυναίκες όλου του πλανήτη, αφού ο νόμος αυτός, όχι μόνο επιβραβεύει τον εγκληματία βιαστή, αλλά δένει μαζί του το θύμα μπέσα από το γάμο, καταδικάζοντάς το να υποφέρει για όλη του τη ζωή!

Ας βοηθήσουμε την πρωθυπουργό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή να εμποδίσει τον φρικαλέο αυτό νόμο. Με μια υπογραφή μας μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.

Κατά καιρούς έχουμε διαπιστώσει πως το Μπαγκλαντές έχει κάνει μεγάλη νομοθετική πρόοδο σε ό,τι αφορά τις γυναίκες και τα κορίτσια. Όμως τώρα ετοιμάζει ένα νόμο - έγκλημα, που πρέπει και μπορούμε να σταματήσουμε, αφού ο νόμος αυτός ενώ αποσκοπεί στην απαγόρευση των παιδικών γάμων, περιέχει μια εξαίρεση για "ειδικές περιστάσεις" εξαναγκάζοντας τα μικρά κορίτσια να παντρεύονται το βιαστή τους.

Πατήστε εδώ και βοηθήστε να σταματήσει το έγκλημα. Πρόκειται για βιασμό παιδιών!!!

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου αυτού, τα πιο ευάλωτα πλάσματα είναι τα παιδιά και σε κάποιες χώρες τα κορίτσια. Ας τα προστατέψουμε εμείς!
Μέχρι στιγμής η πρωθυπουργός είναι υπέρ των "ειδικών περιστάσεων" που αναφέρει ο νόμος με την αιτιολογία πως δεν γίνεται αλλιώς, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν της πως με αυτό τον τρόπο δένεται δια παντός ο θύτης με το θύμα και το έγκλημα γίνεται κατ' εξακολούθηση.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως υπάρχει τρόπος να προστατευτούν τα κορίτσια του Μπαγκλαντές όταν υποστούν βιασμό, ακόμα κι αν μείνουν έγκυες, αν υπάρξει νόμος που θα τιμωρεί το βιαστή και θα επιτρέπει στα κορίτσια και τα παιδιά τους να γράφονται στο σχολείο χωρίς να απαιτείται το επώνυμο πατρός, για παράδειγμα. Η πρωθυπουργός Χασίνα έχει την εξουσία να το κάνει.

Από το Αφγανιστάν και την Ινδία μέχρι τη Σομαλία και την Κένυα, το Avaaz έχει χρησιμοποιήσει τη δύναμη των σκεπτόμενων πολιτών μέσω της πλατφόρμας του για να καταπολεμήσει την κακοποίηση των κοριτσιών και την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει το ίδιο και για το Μπαγκλαντές.

Ίσως ο θάνατος να αποτελούσε ευλογία για τα άλογα, που έχουν υποστεί το βασανισμό της αφαίμαξης!
Το άλογο, τόσο αγαπημένο και τόσο κοντά στον άνθρωπο, δεν θα περίμενε ποτέ κανείς, να έχει τέτοια αντιμετώπιση από εκείνους που υπηρέτησε, διαπαιδαγώγησε και αγάπησε. Όπως μας ενημέρωσαν από το Avaaz πολλά άλογα τα περιμένει σκληρή τύχη, που θυμίζει ταινία τρόμου και μάλιστα με διεστραμμένο σενάριο.

Μηχανήματα αφαίμαξης σε εκατοντάδες έγκυα άλογα κάνουν πολλά από αυτά να εξασθενούν τόσο που λιποθυμούν και πεθαίνουν. Πίσω από αυτό το βάναυσο βιομηχανικό βασανισμό τους βρίσκονται Ευρωπαϊκές φαρμακευτικές εταιρίες που πωλούν το αίμα αυτό σε τεράστιες κτηνοτροφικές μονάδες, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή κρέατος.

Μια που η Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα σκέφτεται να λάβει μέτρα, αλλά ως σήμερα δεν έχει κάνει τίποτα, μπορούμε να κάνουμε εμείς κάτι. Να σταματήσουμε αυτό το έγκλημα! Οι Υπουργοί συναντιούνται σε δύο εβδομάδες. Ας την πιέσουμε ενώνοντας τη φωνή και την υπογραφή μας, μέσα από τη διαδικτυακή ψηφοφορία του Avaaz.

Πατήστε εδώ για να υπογράψετε το ψήφισμα!

Με το ψήφισμα αυτό, καλούμε την Ε.Ε. να απαγορεύσει τις εισαγωγές προϊόντων, που παράγοντες με αυτές τις βάρβαρες μεθόδους και το βασανισμό των ζώων. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως ο θάνατος δεν είναι η μόνη απειλή για τα άλογα αυτά. Ακόμα κι αν επιβιώσουν από την αφαίμαξη, είναι σε κατάσταση σοκ και υποφέρουν από αναιμία. Το χειρότερο όμως είναι πως επειδή οι φαρμακευτικές ενδιαφέρονται μόνο για το αίμα εγκύων αλόγων, εξαναγκάζονται τα ζώα σε απανωτές τεχνητές εγκυμοσύνες και εκτρώσεις.

Στη συνέχεια πωλούν την ορμόνη που βρίσκεται στο αίμα των εγκύων ζώων σε μεγάλες βιομηχανικές κτηνοτροφικές μονάδες, που με τη σειρά τους χορηγούν την ορμόνη αυτή σε γουρούνια και άλλα ζώα παράγοντας ωάρια κατά παραγγελία.

Πρέπει όχι μόνο να ξεσκεπάσουμε, αλλά και να σταματήσουμε αυτό το σκάνδαλο, που εκτός των άλλων καταλήγει στο πιάτο μας. Αν τα καταφέρουμε (μέσω της ψηφοφορίας) οι εταιρείες θα είναι δύσκολο να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν με αυτό τον σκανδαλώδη και βάναυσο τρόπο. Πρέπει να πιέσουμε την Ε.Ε. να λάβει άμεσα, μέτρα!

Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σταλαχτίτες σε σκεπές ή σε κλαδιά δέντρων, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ανάλογα φαινόμενα δεν υπάρχουν και κάτω από το νερό. Όσοι λοιπόν νομίζουν πως ο πάγος και οι τυφώνες είναι υπέργεια φυσικά φαινόμενα, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν την άποψή τους. Ο λόγος, ένα μοναδικό φαινόμενο και ιδιαίτερα σπάνιο, που βιντεοσκοπήθηκε για πρώτη φορά για το αγγλικό BBC.

Πρόκειται για ένα παγωμένο υποθαλάσσιο τυφώνα με την ονομασία "Brinicle" που ανακαλύφθηκε το 1960 και βιντεοσκόπησαν το 2011, οι Hugh Miller και Doug Anderson για το Frozen Planet, τη σειρά ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από το BBC1.


Ο "Brinicle" είναι ένας θανατηφόρος παγοκρύσταλλος ο οποίος διαμορφώνεται κάτω από εξαιρετικά ήρεμες συνθήκες στους ωκεανούς, όταν η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ νερού και αέρα είναι μεγάλη.

Οι ειδικοί αναφέρουν πως το παγωμένο αυλάκι, που δημιουργείται είναι κρύο, αλμυρό και φτάνοντας στο βυθό επεκτείνεται με μεγάλη ταχύτητα. Στο άγγιγμά του σκοτώνεται ό,τι έρχεται σε επαφή μαζί του, κυρίως λόγω της θερμοκρασίας του που είναι χαμηλή. Οι αχινοί και οι αστερίες είναι τα μεγαλύτερα θύματά του.


Ο καθηγητής, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Oregon, Andrew Thurber βούτηξε στο βυθό κάτω από τον πάγο της Ανταρκτικής για να συλλέξει δείγματα και αποτελεί ένα από τους λίγους επιστήμονες που είδαν ένα "Brinicle" εν τη γενέσει του. Αναφερόμενος σ' αυτό, είπε πως μοιάζει με ανάποδο κάκτο από γυαλί, που απλώνεται φτάνοντας στον πυθμένα με τη μορφή πάγου.

Μπορείτε να δείτε το εκπληκτικό αυτό φαινόμενο, που μοιάζει με κινούμενο πάγο που απλώνεται, πατώντας εδώ.

Πηγή πληροφοριών: mnn.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Ένα …γνωστό παραμύθι



Στο άκουσμα της λέξης (καλικάντζαρος) έρχεται στο μυαλό, η εικόνα της γιαγιάς κοντά στο τζάκι, που διηγείται στα εγγονάκια της, ιστορίες από τα «χρόνια τα παλιά». Τότε που ο κόσμος ήταν πιο απλός στη σκέψη και τη συμπεριφορά και θυμόταν και τηρούσε έθιμα και δοξασίες που τώρα μοιάζουν τόσο νοσταλγικά μακρινές.

Τι ήταν όμως αυτοί οι καλικάντζαροι;

Οι γιαγιάδες απαντούν με περισσή σιγουριά, λες και τους είχαν δει με τα μάτια τους: Αερικά, ξωτικά, που κάθε νύχτα το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων κυκλοφορούν στους δρόμους και τα χαλάσματα του χωριού. Έτσι άκουγαν με ευλαβική προσοχή τα εγγονάκια τις ιστορίες αυτές και λίγο ο φόβος, λίγο ότι η γιαγιά ήταν πολύ πειστική στη διήγησή της, τα μικρά κάθονταν ήσυχα, χωρίς να ταλαιπωρούν τις μαμάδες, που είχαν αμέτρητες δουλειές τις μέρες εκείνες.

Μα πώς ξεκίνησε όλο αυτό το «παραμύθι»; Είναι εύκολο να απαντήσει κανείς αν σκεφτεί πόσο μεγάλη και ανεξάντλητη είναι η φαντασία του λαού μας.

Η αρχή του …μύθου, ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, όπου πίστευαν ότι οι ψυχές έβρισκαν την πόρτα του Άδη ανοιχτή και μπορούσαν έτσι να ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο όποτε ήθελαν, χωρίς κανένα περιορισμό. Αργότερα, οι Βυζαντινοί γιόρταζαν το Δωδεκαήμερο με μουσική, τραγούδια, χορό και μασκαρέματα. Όπως λοιπόν οι άνθρωποι ήταν μασκαρεμένοι, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, μπορούσαν να κάνουν ότι ήθελαν χωρίς ντροπή και χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Έτσι μπορούσαν να μπουν στα σπίτια των άλλων κάνοντας φασαρία ή τραγουδώντας και ζητούσαν γλυκά ή λουκάνικα από τους οικοδεσπότες για να φύγουν. Ακόμα και από τις καμινάδες μπορούσαν να εισβάλλουν σ’ ένα σπίτι. Όλα αυτά συνεχίζονταν για δώδεκα ημέρες, μέχρι την παραμονή των Φώτων. Με το μεγάλο Αγιασμό, όλα σταματούσαν και οι άνθρωποι ησύχαζαν.

Η μεγάλη φαντασία του λαού μας, όλες αυτές τις συνήθειες των βυζαντινών χρόνων τις μετέτρεψε σε πλάσματα περίεργα, αλαφροΐσκιωτα, που ανεβαίνουν στη γη από τον κάτω κόσμο προσπαθώντας να τα κάνουν όλα άνω – κάτω. Κάπως έτσι «γεννήθηκαν» οι καλικάντζαροι, εκείνα τα μικροσκοπικά πλάσματα με τα μεγάλα αυτιά, τις περίεργες μύτες και τα γαμψά νύχια.

Γιατί οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν πάνω στη γη, γιαγιά; Πού είναι όλο τον υπόλοιπο χρόνο; Γιατί διαλέγουν αυτές τις μέρες και όχι κάποιες άλλες;

Αυτές ήταν οι μόνιμες ερωτήσεις των εγγονιών, που άκουγαν με δέος αλλά και με κάποια ελαφρά δυσπιστία. Οι απαντήσεις τις γιαγιάς όμως ήταν πάντα κατατοπιστικές και σχεδόν αποστομωτικές.

Όλο το χρόνο, οι καλικάντζαροι, ζουν κάτω από τη γη και άλλος με τσεκούρι, άλλος με πριόνι, άλλος με τα γαμψά του νύχια, προσπαθούν να κόψουν το δέντρο που κρατά τη γη. Κόβουν συνεχώς από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Εκεί κοντά στα Χριστούγεννα το δέντρο θέλει πολύ λίγο ακόμα, για να κοπεί τελείως. Τότε κι αυτοί, το παρατούν και ανεβαίνουν πάνω στη γη, για να ταλαιπωρήσουν τους δόλιους τους ανθρώπους, με τα καμώματά τους. Βρίσκουν ευκαιρία βλέπετε, γιατί ο μικρός Χριστός είναι Αβάπτιστος ακόμα και τα νερά «αβάπτιστα» κι αυτά κι έτσι τους χωράει κι αυτούς ο τόπος, για να κάνουν τις «ζαβολιές» τους. Τα Θεοφάνια όμως που βαπτίζεται ο Χριστός, αυτοί έντρομοι ξαναγυρίζουν κάτω από τη γη και με έκπληξή τους διαπιστώνουν ότι το δέντρο που τη κρατά, είναι άκοπο, ανέπαφο και ξεκινούν πάλι από την αρχή. Έτσι βάζουν σκοπό τους να κάνουν το ίδιο τον άλλο χρόνο και την παθαίνουν πάλι και τον άλλο χρόνο πάλι και ξανά.

Και τι κάνουν δηλαδή; Τι κάνουν; Και τι δεν κάνουν! Έτσι όπως είναι μαυριδεροί, τριχωτοί και μικροσκοπικοί, ανεβαίνουν σιγά - σιγά από τις τρύπες τους στη γη και περιμένουν την ώρα που θα σμίξει η μέρα με τη νύχτα, για να μπουν στα σπίτια να κάνουν ζημιές, να λερώσουν το σπίτι, να «μαγαρίσουν» το νερό, να φάνε το φαγητό, ειδικά αν είναι χοιρινό. Οι καλικάντζαροι λατρεύουν το χοιρινό! Είναι δε τόσο ευκίνητοι, που μπορούν να σκαρφαλώσουν εύκολα στα δέντρα, να πηδήσουν στις σκεπές, να σπάσουν τα κεραμίδια, να μπουν στις καμινάδες. Αυτός είναι ο λόγος, που τα τζάκια είναι πάντα αναμμένα όλο το δωδεκαήμερο. Οι καλικάντζαροι φοβούνται τη φωτιά! Αν σε πετύχουν στο δρόμο τους πεζό; Αλίμονο σου, θα υποφέρεις. Είναι ικανοί να πηδήσουν στην πλάτη σου, να σε τραβολογάνε να χορεύουν πάνω σου, ή να πάρουν την πιο άγρια μορφή τους, προσπαθώντας να σε φοβίσουν.

Μα δεν μπορεί κανένας να προφυλαχτεί απ’ αυτούς; ρωτούσαν αμέσως τα εγγονάκια.

Μα γιατί νομίζετε οι νοικοκυρές σκέπαζαν το χοιρινό τους με σπαράγγια; Για να το γλυτώσουν απ’ αυτούς. Βλέπετε, τα σπαράγγια όταν μαραθούν ξεραίνονται και γίνονται σαν αγκάθια. Έτσι, κανένας καλικάντζαρος δεν τολμά να πλησιάσει το χοιρινό ή τα λουκάνικα. Και δεν σταματούσαν εκεί. Μάζευαν ότι δοχεία άδεια είχαν και τα έβαζαν γύρω από την καπνοδόχο. Όταν οι καλικάντζαροι τα δουν αρχίζουν σα βλάκες που είναι να τα μετρούν. Δεν μπορούν όμως να μετρήσουν πάνω από το δύο, γιατί μπερδεύονται. Έτσι τους παίρνει το ξημέρωμα να μετρούν και να ξαναμετρούν… ένα – δύο, ένα – δύο. Με το πρώτο φως της μέρας πρέπει να εξαφανιστούν κι έτσι γλιτώνει το σπίτι και η ηρεμία του. Άλλοι πάλι, έριχναν αλάτι στη φωτιά. Ο κρότος που κάνει το αλάτι όταν καίγεται, τους φοβίζει και όπου φύγει - φύγει. Εκείνο όμως που τους κρατά σίγουρα μακριά, είναι το λιβάνι. Γι’ αυτό οι νοικοκυρές λιβάνιζαν κάθε απόγευμα όλο το δωδεκαήμερο και κρατούσαν το θυμιατήρι να λιβανίζει συνεχώς, έτσι ώστε να μην πλησιάζει κανείς τους.

Όταν πια οι καλικάντζαροι έφευγαν, την ημέρα των Φώτων, η στάχτη από το τζάκι μαζευόταν και πεταγόταν σε μέρος που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, όπως καθαριζόταν και το τζάκι καθώς και το εικονοστάσι, το καντήλι και οι ίδιοι οι άνθρωποι, γιατί οι κατρουλήδες, όπως αλλιώς τους έλεγαν, μπορούν να «μαγαρίσουν» τα πάντα.

Έτσι κάπως τέλειωνε η ιστορία των γιαγιάδων αφήνοντας τα εγγονάκια κοιμισμένα κοντά στη ζεστασιά της φωτιάς, δημιουργώντας παιδικές αναμνήσεις, τρυφερές, γεμάτες φαντασία περισσότερο, παρά φόβο…

Θα γνωρίζετε πως η φαλαινοθηρία έχει απαγορευτεί διεθνώς. Η Ιαπωνία όμως συνεχίζει, αδιαφορώντας τόσο για τους διεθνείς κανονισμούς, όσο και για τη ζημιά που προκαλεί στο οικοσύστημα, από αυτή της την ενέργεια. Το μήνυμα, που λάβαμε από το Avaaz μας εξηγεί και το παραθέτουμε αυτούσιο...

"Αγαπημένοι φίλοι και φίλες,

Επί 30 χρόνια, η Ιαπωνία κατασφάζει χιλιάδες πανέμορφες φάλαινες παρά τη διεθνή απαγόρευση, αλλά τώρα μπορούμε επιτέλους να τη σταματήσουμε.

Αυτήν τη στιγμή, σε μια ιστορική παγκόσμια διάσκεψη για τη φαλαινοθηρία, η Αυστραλία ηγείται μιας συμμαχίας χωρών για να κλείσει το παράλογο νομικό κενό που επιτρέπει στην Ιαπωνία να συνεχίσει τη φαλαινοθηρία, ισχυριζόμενη ότι το κάνει για «επιστημονικούς σκοπούς»!

Μία-δύο ψήφοι μπορούν να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Αν πιέσουμε τώρα μερικές από τις χώρες-κλειδιά και παραδώσουμε 1 εκατ. υπογραφές στους εκπροσώπους τους λίγο πριν την ψηφοφορία –δηλαδή σε μερικές ώρες– μπορούμε να σταματήσουμε οριστικά τη σφαγή φαλαινών!

avaaz.org

Η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο πολύ που η Ιαπωνία πρόσφατα δολοφόνησε 200 έγκυες φάλαινες, ενώ εντοπίστηκε ιαπωνική ιστοσελίδα που πουλούσε παράνομα κρέας φάλαινας στο εξωτερικό!

Η αρχική απαγόρευση της εμπορικής φαλαινοθηρίας επιτρέπει στην Ιαπωνία να σκοτώνει κάθε χρόνο έναν μικρό αριθμό φαλαινών για επιστημονικούς σκοπούς. Όμως, στην πραγματικότητα αυτό έχει μετατραπεί σε ένα παραθυράκι που εκμεταλλεύονται γιαπωνέζικοι στόλοι φαλαινοθηρικών για να βγαίνουν κάθε χρόνο για κυνήγι.

Ακόμη και ένα διεθνές δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η φαλαινοθηρία της Ιαπωνίας δεν έχει καμία σχέση με την επιστημονική έρευνα και είναι εντελώς παράνομη. Τώρα, η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (IWC) έχει όλα τα μέσα που χρειάζεται για να τους σταματήσει, ενώ η Βραζιλία προτείνει τη δημιουργία ενός καταφυγίου που θα επιτρέψει στις φάλαινες να πολλαπλασιαστούν και να επιβιώσουν ως είδος. Οι κυβερνήσεις συναντιούνται αυτήν τη στιγμή. Ας αναλάβουμε δράση:

secure.avaaz.org

Το κίνημά μας έχει μια μακρά και σημαντική ιστορία στην προστασία των θαλασσών μας και των εκπληκτικών θαλάσσιων οργανισμών που εξαρτώνται από αυτούς. Σε κρίσιμες στιγμές, έχουμε επέμβει και έχουμε χρησιμοποιήσει τη δύναμη των πολιτών για να ταράξουμε τα νερά. Ας δώσουμε άλλη μία μάχη!

Με ελπίδα,

Luca, Nic, Lisa, Danny, Carol, Ricken και όλη η ομάδα του Avaaz

Περισσότερες πληροφορίες:

Ιαπωνία: Σφάζουν και ξεκοιλιάζουν φάλαινες στο βωμό της επιστήμης (Πρώτο Θέμα)
protothema.gr

Γιατί οι Ιάπωνες σκοτώνουν ακατάπαυστα φάλαινες, αψηφώντας ΟΗΕ και Διεθνή Δικαστήρια (iefimerida)
iefimerida.gr

Η Ιαπωνία θα αντιμετωπίσει κριτική στη σύνοδο κορυφής για περιφρόνηση της απόφασης για τη φαλαινοθηρία (στα Αγγλικά) – The Guardian
theguardian.com

Η Αυστραλία θέλει να σταματήσει την «επιστημονική φαλαινοθηρία» (στα Αγγλικά) – SBS
sbs.com

Η αλήθεια για την «επιστημονική» φαλαινοθηρία (στα Αγγλικά) – IFAW
ifaw.org

Η Ιαπωνία σκότωσε 200 ​​έγκυους ρυγχοφάλαινες (στα Αγγλικά) – National Geographic
news.nationalgeographic.com"

Θεωρούμε χρέος μας να σας ενημερώσουμε για να αποφασίσετε, αν θα πάρετε θέση. Σε περίπτωση που θέλετε να ενώσετε τη φωνή σας με όσους προσπαθούν να σταματήσουν τη σφαγή, πατήστε εδώ.

Για όλους εμάς που έχουμε blog, ο διαδικτυακός αυτός χώρος, είναι κάτι σαν το σπίτι μας. Είναι μέσο έκφρασης, δημιουργίας, επικοινωνίας. Για κάποιους από μας μπορεί να είναι ή να γίνει και ένα μέσο για να βγάλουν χρήματα.

Αν θέλετε να ασχοληθείτε με κάτι τέτοιο, επισκεφθείτε το Inzpire.me. Το inzspire.me είναι ένας διαδικτυακός χώρος όπου τα εμπορικά σήματα μπορούν να συνδεθούν μέσω πολλαπλών καναλιών, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα Instagram, Facebook, Youtube, Twitter και blogs. Έτσι (τα εμπορικά σήματα) είναι ευκολότερο να σας ανακαλύψουν και να σας ζητήσουν να δημιουργήσετε και να δημοσιεύσετε άρθρα, που θα τους προβάλλουν.Εσείς διατηρείτε την ευχέρεια να αποδεχθείτε ή και να απορρίψετε την πρόταση αλλά και να ορίσετε την αμοιβή σας.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε, είναι να βρείτε λίγο χρόνο για να περιηγηθείτε στο inspire.me και να ανακαλύψετε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Αν λοιπόν σας αρέσει η ιδέα, κάντε κλικ εδώ.

For all of us who have a blog, this web site is something like our home. Its a mean of expression, creation and communication. For some of us may be or become a mean to make money.

If you want to occupy whith this, visit the Inzspire.me. It's a web site where brands can connect through multipe channels, which include among others, Instagram, Facebook, Youtube, Twitter and website blogs. So it's much easier to discover you and ask you to create and puplish articles with ... ispritation.

All you need to do is find some time to visit the Inzpire.me and discover opportunities. So if you like the idea, clik here.

Έχετε συνδέσει στο μυαλό σας τους πιγκουίνους με τους πάγους και τους πόλους; Κι όμως δεν είναι έτσι! Πολλά είναι εκείνα που δεν ξέρουμε γι' αυτούς και αξίζει να μάθουμε...

Η λέξη πιγκουίνος προέρχεται από τα ισπανικά και σημαίνει παχύς. Κατ' άλλους από την ουαλική λέξη pen gwyn που σημαίνει λευκό κεφάλι. Κάποιοι θεωρούν ότι προέρχεται από τη λατινική pinguis. Όποια κι αν είναι η προέλευση όμως του ονόματός τους, τα θαλάσσια αυτά πουλιά με το ασπρόμαυρο σώμα, έχουν πολλά να μας πουν.


Πρώτα πρώτα, οι πιγκουίνοι δεν μπορούν να πετάξουν κι ας είναι πουλιά. Το σώμα τους είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να μπορούν να κολυμπούν γρήγορα. Μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους (75%) το περνούν κάτω από το νερό, αναζητώντας τροφή. Πετούν μόνο όταν κάνουν άλματα έξω από το νερό, για να μπορέσουν να πάρουν ανάσα και να συνεχίζουν μέσα στο νερό. Βλέπετε οι πιγκουίνοι δεν μπορούν να αναπνεύσουν μέσα στο νερό. Με αυτά τα αλματάκια επίσης, βγαίνουν στη στεριά.

Πιγκουίνος του Μαγγελάνου

Τρέφονται κυρίως με ψάρια, καλαμάρια, σουπιές και γαρίδες (κυρίως από το είδος που ονομάζεται κριλ). Γεμίζουν το στομάχι τους με τροφή και έχουν την ικανότητα της οισοφαγικής παλινδρόμησης έτσι ώστε να μπορούν με αυτό τον τρόπο να ταΐσουν τα μικρά τους. Δεν πίνουν νερό, αφού εκεί που ζουν δεν υπάρχει πόσιμο νερό. Το σώμα τους έχει την ικανότητα να φιλτράρει το αλάτι και να τους τροφοδοτεί με το απαιτούμενο νερό, από το θαλάσσιο.

Πιγκουίνος Μακαρόνι και Πιγκουίνος της Αδελίας

Οι πιγκουίνοι ζευγαρώνουν και μένουν μαζί με το ταίρι τους για χρόνια, για όσο καιρό δηλαδή, μπορούν να κάνουν μικρά. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι τραγουδούν στο ζευγάρι τους έτσι ώστε να μάθουν να αναγνωρίζουν τις φωνές ο ένας του άλλου.


Φτιάχνουν τις φωλιές τους με διάφορα υλικά και τις διατηρούν καθαρές εκπαιδεύοντας τα μικρά τους για το σκοπό αυτό. Γεννούν αυγά (ένα με δύο τη φορά), τα οποία τα προσέχουν εκ περιτροπής οι δύο γονείς. Όταν το θηλυκό αναζητά τροφή, το αρσενικό προσέχει το αυγό και αντίστροφα. Όταν γεννηθούν τα μικρά και οι δύο γονείς βγαίνουν για αναζήτηση τροφής. Τα μικρά φωνάζουν για να μάθουν οι γονείς τη φωνή τους και να μπορούν μ' αυτό τον τρόπο να τα αναγνωρίσουν. Οι πιγκουίνοι αφήνουν όλα τα μικρά μαζί, Δημιουργούν δηλαδή ένα ιδιότυπο παιδικό σταθμό, όπου οι γονείς αναγνωρίζουν το παιδί τους από τη φωνή και του δίνουν την τροφή του.

Πιγκουίνος Αφρικανός

Εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στην αναζήτηση τροφής, τους μαθαίνουν πώς να αποφεύγουν τους κινδύνους και παίζουν μαζί τους όπως κάνουν και οι άνθρωποι. Τα παιχνίδια τους θυμίζουν το πατινάζ, το έλκηθρο και το σέρφινγκ.

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 17 με 19 διαφορετικά είδη πιγκουίνων. Όλα ζουν στο νότιο ημισφαίριο, όμως δεν ζουν όλα σε παγωμένα κλίματα στην Ανταρκτική. Υπάρχει είδος που ζει στα νησιά Γκαλαπάγκος (κοντά στον Ισημερινό).

Πιγκουίνος βασιλικός (αυτοκρατορικός)

Η δεκαετία του 1950 για την Ελλάδα, χαρακτηρίστηκε από πολλούς, η δεκαετία της ανάπτυξης, που την περιγράφουν ως το ελληνικό οικονομικό θαύμα, αφού ο μέσος όρος της ανάπτυξης αυτής, κυμαινόταν γύρω στο 7% και ήταν δεύτερος στον κόσμο μετά από αυτόν της Ιαπωνίας.

Σε μια ταραγμένη πολιτικά εποχή με νωπές τις μνήμες του εμφυλίου, τα έκτακτα δικαστήρια, τις εκτοπίσεις αριστερών πολιτών στη Μακρόνησο, η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί σιγά σιγά στα πόδια της. Πολλοί άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος "φιλοξενήθηκαν" στη Μακρόνησο, όπως ο Γ. Ρίτσος, ο Μ. Κατράκης, ο Τ. Λειβαδίτης, ο Μ. Λουντέμης, ο Μ. Θεοδωράκης, ο Γ. Μπιθικώτσης, ο Ν. Καρούζος, ο Ν. Κούνδουρος κ.α.


Είναι η εποχή που ιδρύονται δύο μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις του ΟΤΕ το 1949 και της ΔΕΗ το 1950. Στήνονται οι πρώτες βιομηχανικές μονάδες οι οποίες αποτελούν επενδύσεις του Δημοσίου, λειτουργούν με προνομιακούς όρους και καταλαμβάνουν σχεδόν μονοπωλιακή θέση στην αγορά. Δίνονται επίσης κίνητρα για βιομηχανίες εκτός Αττικής και κυρίως στη Β. Ελλάδα. Έτσι εμφανίζονται τα πρώτα εργοστάσια ζάχαρης, φωσφορικών λιπασμάτων, η ΕΣΣΟ Πάπας, η Πεσινέ καθώς και βιομηχανικά συγκροτήματα μεταποίησης αγροτικών προϊόντων.


Όμως για τους περισσότερους είναι η δεκαετία της μετανάστευσης, παρά τα όσα αναφέραμε παραπάνω. Χιλιάδες έλληνες πήραν το δρόμο της ξενιτιάς για Γερμανία, Βέλγιο, ΗΠΑ, Αυστραλία και άλλες χώρες. Τα καράβια και τα τραίνα έφευγαν ασφυκτικά γεμάτα από ανθρώπους, που αναζητούσαν καλύτερη ζωή.


Χαρακτηριστικό στοιχείο της δεκαετίας αυτής, η ανακατασκευή των ελληνικών πόλεων και η υψηλή οικοδομική δραστηριότητα στα μεγάλα αστικά κέντρα, που αντικατέστησε τις μονοκατοικίες και τα χαμηλά κτίρια με απρόσωπες τσιμεντένιες πολυκατοικίες. Ο κόσμος κυνηγά το καινούργιο θέλοντας να αφήσει πίσω του κάθε τι, που θύμιζε τον πόλεμο  και τον σπαραγμό που προηγήθηκε. Οι έλληνες στις επαρχιακές πόλεις και τα χωριά, μοιάζουν να ζουν σε άλλο αιώνα με σχεδόν πρωτόγονες συνθήκες ακόμα και γι' αυτή την εποχή. Οι μικρασιάτες πρόσφυγες ζουν σε καταλύματα από τσίγκους και χαρτόνια και όπως γίνεται πάντα, υπήρχαν πολίτες διαφόρων ταχυτήτων...

Τα παλιά έπιπλα (για όσους τα είχαν) γίνονται σκουπίδια και αντικαθιστώνται από τις φορμάικες και τα έπιπλα σε στυλ Λουδοβίκου, ενώ οι γκαζιέρες και τα ψυγεία πάγου γρήγορα δίνουν τη θέση τους στα αντίστοιχα ηλεκτρικά, τα οποία προσφέρονται με δόσεις.


Τα σπίτια αλλάζουν όχι μόνο εξοπλισμό και όψη, αλλά και δομή έχοντας τώρα περισσότερες ανέσεις, δυνατότητα μπάνιου με ζεστό τρεχούμενο νερό, έχοντας όμως και περισσότερες απαιτήσεις καθαριότητας. Έτσι κάνουν την εμφάνισή τους νέα προϊόντα καθαρισμού που κατακλύζουν την αγορά χωρίς να περιορίζονται φυσικά μόνο εκεί. Η προσωπική καθαριότητα και υγιεινή έρχεται στο προσκήνιο μαζί με τα προϊόντα που την αφορούν. Είναι η εποχή που κάνουν την εμφάνισή τους τα μοσχοσάπουνα, οι οδοντόκρεμες, τα σαμπουάν αλλά και τα αποσμητικά.

Οι διαφημίσεις γίνονται ο απαραίτητος σύμμαχος όλων αυτών των προϊόντων για να φτάσουν μαζικά στους υποψήφιους αγοραστές, ενώ οι ονομασίες σ' αυτά όπως και σε βιτρίνες και επιγραφές έχουν ξενόφερτες καταλήξεις, για να κάνουν τους Έλληνες να νιώθουν μοντέρνοι. Ίσως, την καλύτερη περιγραφή να την έδωσε ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, όταν είπε τη φράση "Η Ελλάδα του Ελλαδέξ" βλέποντας την μίμηση και την ξενομανία να αποτυπώνεται σε ονόματα όπως Χρωτέξ, Αρτέξ, Στρωματέξ, Ραδέξ και τόσα άλλα και να γενικεύεται σε τέτοιο παράλογο βαθμό.




Πηγές πληροφοριών: wikipedia.org, oneman.gr
Κείμενο: to e-periodiko mas