Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άρθρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Blogging και φιλία

Blogging και φιλία



Λένε, πως από την οθόνη του υπολογιστή,  δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα γνωρίσουμε ανθρώπους αληθινούς! Ούτε φιλίες χτίζονται με ηλεκτρονικά μέσα! Αν με ρωτάτε, είναι λάθος. Ο κάθε άνθρωπος βάζει την ποιότητά του σε ό,τι κάνει και αυτή είναι, που καθορίζει όλες τις σχέσεις του.

Μέσα από το blogging μου δόθηκε η ευκαιρία ή καλύτερα, είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που αλλιώς δεν θα τους γνώριζα ποτέ. Ανθρώπους μοναδικούς, ξεχωριστούς, πραγματικούς θησαυρούς, που ο καθένας θα ήθελε στη ζωή του.

Για ένα τέτοιο πρόσωπο θέλω να σας μιλήσω σήμερα. Είναι η φίλη μου η Λία, ένα πλάσμα δοτικό και σεμνό, που αρθρογραφεί στο όμορφο blog της Lia in Vivo. Όσοι είστε bloggers σίγουρα την έχετε συναντήσει στα διαδικτυακά μονοπάτια.
Από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα μέσα από τα κείμενά της, διαπίστωσα πως είναι ένα πλάσμα δυνατό, δοτικό και ακέραιο, με μια τόσο θετική στάση ζωής, που πρόθυμα μεταλαμπαδεύει σε όποιον τη διαβάσει.

Μας χωρίζει μεγάλη χιλιομετρική απόσταση, αλλά μας ενώνουν τόσα άλλα, που αυτό, είναι για μας μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Όταν τη χρειάστηκα, ήταν πάντα εκεί, για μένα. Πρόθυμη να με ακούσει, να με βοηθήσει, να σταθεί με όποιο τρόπο περνούσε από το χέρι της. Η ψυχρή (για άλλους) οθόνη έγινε για μας το μέσο να γνωριστούμε να επικοινωνήσουμε, να πάρουμε και να δώσουμε συναισθήματα, προβληματισμούς, λύσεις. Ήταν σα να την έχω δίπλα μου κι ας ήταν μακριά. Η φωνή μου ήταν τόσο ηχηρή στα αυτιά της χωρίς καν να αρθρώνω λέξη. Τα μαύρα σημάδια των γραμμάτων μετατρέπονταν σε μηνύματα που έβρισκαν αποδέκτη... πολλές φορές συμβαίνει να μιλάμε με ανθρώπους και να μη λέμε τίποτα ουσιαστικό και άλλες πάλι, έστω και μέσω υπολογιστή, να βρίσκουμε τους κώδικες που ξεκλειδώνουν συναισθήματα και γεμίζουν χαρά την ψυχή!


Αποφάσισα να σας μιλήσω για τη Λία και τη δουλειά της, όχι γιατί η ίδια επιζητεί την προβολή (χρειάστηκε κόπος να την πείσω για το σημερινό post), αλλά γιατί πιστεύω πως μέσα από τα κείμενά της μπορούν να βρουν απαντήσεις και να βοηθηθούν, πολλοί άνθρωποι και αυτό, δεν θέλω με τίποτα να το κρατήσω για τον εαυτό μου! Είναι αληθινή, γράφει με σεβασμό στον αναγνώστη, γιατί αγαπά τους ανθρώπους και προσπαθεί να τους ενθαρρύνει να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, παραμένοντας κοντά στο Θεό.

Επισκεφτείτε το Lia in Vivo, διαβάστε τα κείμενά της, γνωρίστε τη και είμαι σίγουρη πως θα γίνει και δική σας αγαπημένη!
Λία με τιμάς με τη φιλία σου και σ’ ευχαριστώ πολύ, για όλα!
Να είσαι πάντα καλά, να δημιουργείς και να ομορφαίνεις τα πάντα γύρω σου!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
19 Σχόλια
Η ομορφιά της μοναδικότητας

Η ομορφιά της μοναδικότητας



Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα; Η λογική θα μου απαντήσετε αμέσως και ασφαλώς έχετε δίκιο. Όταν όμως οι πράξεις των ανθρώπων στερούνται λογικής, αυτό τους εξομοιώνει με τα ζώα; Μπορεί να είναι αφελές το ερώτημα, αλλά τα γεγονότα πολλές φορές, σε κάνουν να αναρωτιέσαι...

Έχουν λεχθεί τόσα πολλά για το πρόβλημα του bullying, που δεν ξέρω αν μπορώ να πω κάτι παραπάνω ή διαφορετικό και μάλλον δεν χρειάζεται. Ναι, πραγματικά δεν χρειάζονται άλλα λόγια. Έχουν ειπωθεί όλα!!!

Πράξεις χρειάζονται! Πράξεις αποτροπής τέτοιων τραγικών φαινομένων! Το πως θα γίνουν τα λόγια πράξη, αυτό ίσως είναι το δυσκολότερο, αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κάθε λέξη και κάθε πράξη της καθημερινότητάς μας, γίνεται παράδειγμα τρόπου σκέψης και ζωής στα παιδιά μας. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε. Εμείς πρέπει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό που χάσαμε, ως άνθρωποι και ως κοινωνία και ίσως και ως γονείς.

Δεν δικαιούμαστε να μην ξέρουμε. Δεν δικαιούμαστε να αμελούμε. Δεν έχουμε δικαίωμα σε άλλα λάθη. Είναι ήδη πολλά και τα βλέπουμε γύρω μας, όχι μόνο στο bullying... Εμείς δεν είμαστε που αντικαταστήσαμε την παρουσία μας στο πλευρό των παιδιών μας με αντικείμενα; Εμείς δεν είμαστε που ταυτίσαμε το "σ' αγαπώ" με το "σου αγοράζω"; Εμείς δεν είμαστε που χάσαμε την ουσία;...


Μην πολεμάς τη διαφορετικότητα. Ό,τι δεν σου μοιάζει, δεν σημαίνει ότι σε απειλεί.

Δεν γίνεται να είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε τα δάχτυλα των χεριών μας δεν είναι ίδια.

Βία δεν είναι μόνο το ξύλο. Βία είναι και η απόρριψη, η απομόνωση και ο εκφοβισμός.

Όταν οδηγούμε βρίζοντας, μαθαίνουμε στα παιδιά μας να βρίζουν.

Όταν διαφωνούμε με κάποιον και τον αποκαλούμε βλάκα, μόνο και μόνο επειδή δεν καταφέραμε να τον πείσουμε, μαθαίνουμε στα παιδιά μας, τη δική τους αδυναμία να την φορτώνουν στους άλλους.

Τα πράγματα είναι απλά, εμείς τα κάνουμε περίπλοκα θέλοντας να ωραιοποιήσουμε τους φόβους και τις αδυναμίες μας. Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε, ό,τι δεν μας μοιάζει, ό,τι ξεχωρίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σπεύδουμε να το χλευάσουμε, να το μειώσουμε, να το εξαφανίσουμε, αντί να σκεφτούμε... πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τα χρώματα; Πώς θα ήταν η γη με ολόιδια λουλούδια; Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς τη μοναδικότητα;...







[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
8 Σχόλια
7 ημέρες... χαμόγελο

7 ημέρες... χαμόγελο


Ένα χαμόγελο είναι η μικρότερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους...

Για κάποιους ανθρώπους το χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό τους αυθόρμητα, αβίαστα... για κάποιους άλλους, δύσκολα! Ακόμα κι όταν τους πουν "χαμογελάστε παρακαλώ", πάλι με δυσκολία θα το κάνουν, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που χαμογελούν από συνήθεια, χωρίς να το νιώθουν.

Για μένα είναι εύκολο, ίσως γιατί έχω πολύ συγκεκριμένους λόγους...

Χαμογελώ κατ' αρχήν κάθε πρωί, στην καινούργια μέρα. Στην κόρη μου, που επιμένει να με λέει "μανούλα" κι ας έγινε ενήλικη. Στον άντρα μου, που παρά τα γκρίζα του μαλλιά, στα μάτια μου είναι ακόμα ο νεαρός που ερωτεύτηκα...

Χαμογελώ ανοίγοντας το παράθυρο. Κοιτάζοντας τη φύση γύρω μου. Δεν έχει σημασία αν ο ήλιος είναι λαμπερός ή κρυμμένος πίσω από πυκνά σύννεφα. Η φύση είναι πανέμορφη σε όλες της τις εκδοχές. Άλλωστε, μου είχε λείψει τόσα πολλά χρόνια, που τώρα που τη χαίρομαι, νιώθω τυχερή!

Χαμογελώ κάθε φορά που κοιτάζω τα έξυπνα ματάκια του σκύλου μου... Το βλέμμα του είναι πάντα γεμάτο αγάπη, λατρεία σχεδόν. Κουνά την ουρά του και μου απλώνει το μπροστινό του πόδι, όπως ένας άνθρωπος δίνει το χέρι του. Μπορώ να μη χαμογελάσω;

Χαμογελώ στο άκουσμα και μόνο των φίλων μου. Όταν πίνουμε παρέα το καφεδάκι μας και συζητάμε αστεία και σοβαρά είμαστε σαν μικρά παιδιά που μοιράζονται ώρες ξενοιασιάς και παιχνιδιού.

Χαμογελώ ακόμα κι όταν πονώ, γιατί έτσι νιώθω να ξορκίζω το κακό. Γιατί παίρνω κουράγιο για να συνεχίσω, ξέροντας πως κάθε μέρα που ανοίγω τα μάτια μου στον κόσμο, είναι και ένα καινούργιο δώρο, που καλούμαι να το ζήσω.

Ξέρω πως δεν είναι πάντα τα πράγματα απλά, είναι όμως βέβαιο, πως το χαμόγελο είναι πραγματικά μεταδοτικό. Σαν μια αόρατη ανθρώπινη αλυσίδα όπου ο ένας δίνει στον άλλο, μια αχτίδα φωτός, ένα μικρό φαναράκι για να το ακουμπήσει στα χέρια του διπλανού του κι εκείνος να το δώσει στον επόμενο και με τον τρόπο αυτό, ανοίγει μια χαραμάδα στην ελπίδα, ζεσταίνονται οι καρδιές και γίνονται πιο ανοιχτές, πιο ανθρώπινες...

Οι εποχές που ζούμε είναι ζοφερές και κάτι τέτοιες ώρες είναι που καταλαβαίνει κανείς την αξία αυτών, που θεωρούνται μικρά, δεδομένα, εύκολα, ενώ είναι τα πιο σημαντικά και τα πιο πολύτιμα!

Χαμογελάστε κι εσείς σε όλους και σε όλα, γιατί όπως λένε, το χαμόγελο σας θα κάνει αυτούς που σας αγαπούν να χαίρονται και τους εχθρούς σας να ανησυχούν...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
15 Σχόλια
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και πώς καθιερώθηκε

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και πώς καθιερώθηκε



Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.) ιδρύθηκε το 1948 στην Πράγα από την UNESCO και τη διεθνή θεατρική κοινότητα, ενώ έχει Εθνικά Κέντρα σε 100 χώρες ανά τον κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Βασικός του στόχος είναι η ανταλλαγή γνώσης και πρακτικής στο χώρο των παραστατικών τεχνών και φυσικά η συνεργασία ανάμεσα στους ανθρώπους του θεάτρου. Η έδρα του βρίσκεται στα γραφεία της UNESCO στο Παρίσι.

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.) είναι μέλος του Δ.Ι.Θ. από το 1951 που ιδρύθηκε. Είναι ένας μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός με μέλη που είναι επαγγελματίες του θεάτρου (ηθοποιοί, θεατρολόγοι/κριτικοί θεάτρου, θεατρικοί συγγραφείς, μεταφραστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι/ενδυματολόγοι, φωτιστές, χορευτές, χορογράφοι κ.α. και εδρεύει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

 To 1962 το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε την 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Από τότε κάθε χρόνο γιορτάζεται με θεατρικά δρώμενα και εκδηλώσεις που έχουν σχέση με το θέατρο, τα οποία διοργανώνονται από τα εθνικά τμήμα του Δ.Ι.Θ. ενώ το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος, για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν από την παράσταση στις 27 Μαρτίου, ενώ μεταδίδεται και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανά τον κόσμο.

Ανάμεσα στις προσωπικότητες, που έχουν γράψει μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, βρίσκουμε τον Ζαν Κοκτώ, τον Άρθουρ Μίλλερ, τον Λώρενς Ολίβιε, τον Ζαν Λουί Μπαρώ, τον Πήτερ Μπρουκ, τον Πάμπλο Νερούδα, τον Ευγένιο Ιονέσκο, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Μάρτιν Έλσλιν, τον Αριάν Μνουσκίν, τον Ντάριο Φο, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και πολλούς άλλους.

Το 2018 το Δ.Ι.Θ. συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής και τα γιορτάζει με πέντε διαφορετικά μηνύματα, αφού ζήτησε από πέντε ανθρώπους του θεάτρου από πέντε διαφορετικές ηπείρους να γράψουν μήνυμα. Για την Ευρώπη το μήνυμα ανέλαβε να γράψει ο Βρετανός Σάιμον Μακ Μπέρνι που είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και συνιδρυτής του Theatre de Complicite από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο σπουδαίος Άγγλος καλλιτέχνης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο μήνυμά του αυτό (το οποίο θα μεταφραστεί σε πενήντα γλώσσες) στην Αρχαία Αθήνα και στη συμβολή της στην ανάπτυξη του θεάτρου, αλλά και στο σχεδιαστή του θεάτρου της Επιδαύρου, τον αρχαίο Πολύκλειτο.

Μεταξύ άλλων ο Σάιμον Μακ Μπέρνι αναφέρει: "Η σημασία της λέξης Drama, προέρχεται από την ελληνική λέξη «δραν» που σημαίνει «κάνω/πράττω»… και η λέξη Theatre προέρχεται από την ελληνική Θέατρον που στην κυριολεξία σημαίνει «τόπος που προσφέρει θέα». Ένας  τόπος όπου όχι μόνο κοιτάζουμε αλλά βλέπουμε, παίρνουμε, αντιλαμβανόμαστε. Πριν από 2400 χρόνια ο Πολύκλειτος ο Νεότερος σχεδίασε το σπουδαίο θέατρο της Επιδαύρου. Με μέγιστη χωρητικότητα 14,000 θεατών η εκπληκτική ακουστική αυτού του ανοικτού χώρου είναι θαυμαστή. Ο ήχος ενός σπίρτου που ανάβει στο κέντρο της σκηνής μπορεί να ακουστεί και στις 14,000 θέσεις. Όπως ήταν σύνηθες για τα ελληνικά θέατρα, όταν έβλεπες τους ηθοποιούς έβλεπες επίσης και το τοπίο που απλωνόταν πίσω και πέραν από αυτούς. Το γεγονός αυτό όχι μόνο συγκέντρωνε πολλούς χώρους ταυτόχρονα, την κοινότητα, το θέατρο και τον φυσικό κόσμο αλλά επίσης και όλους τους χρόνους. Καθώς το έργο ανακαλούσε μύθους του παρελθόντος στο παρόν, μπορούσες να δεις πέρα από τη σκηνή, το απώτερό σου μέλλον. Τη Φύση."


Μπορείτε να διαβάσετε όλο το μήνυμα εδώ.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram