Το nail-art είναι μια μόδα που κατακτά όλο και περισσότερες γυναίκες ανά τον κόσμο. Κάθε τόσο στις εβδομάδες μόδας θαυμάζουμε εκτός από τα ρούχα και υπέροχα νύχια, από τα χέρια των nail-artists.

Για τις περισσότερες από μας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα φτιάξουμε μόνες μας. Υπάρχουν όμως κάποια κολπάκια, που κάνουν το nail-art στο σπίτι, μια απλή διαδικασία.
Σήμερα, θα σας δείξω δύο από αυτά, που μπορείτε να κάνετε μόνες σας και το αποτέλεσμα να είναι άκρως επαγγελματικό.


1ο σχέδιο
 Χρειάζεστε το βερνίκι της αρεσκείας σας, πολύ ψιλή "χρυσόσκονη" που μοιάζει με άμμο (θα τη βρείτε σε όλα τα καταστήματα καλλυντικών που πουλούν και είδη νυχιών) και ένα top-coat. Εμείς συνδυάσαμε ένα απαλό γκρι-γαλάζιο με ροζ ιριδίζουσα χρυσόσκονη.

Αφού βάψετε με τη γνωστή διαδικασία τα νύχια σας και στεγνώσουν, περάστε στο μισό νύχι ένα χέρι top-coat και στη συνέχεια βουτήξτε το δάχτυλό σας στην "άμμο". Θα κολλήσει μόνο η απαραίτητη ποσότητα. Την επιπλέον τινάξτε τη και πιέστε με το δάχτυλό σας έτσι ώστε να βεβαιωθείτε πως κόλλησε καλά. Περιμένετε μερικά δευτερόλεπτα να στεγνώσει και περάστε άλλο ένα χέρι top-coat, αυτή τη φορά σε όλο το νύχι. Το αποτέλεσμα θα είναι όπως της φωτογραφίας.


2ο σχέδιο
Αυτό το σχέδιο το είδαμε στα χέρια πολλών μοντέλων στις εβδομάδες μόδας και το αγαπήσαμε. Δύσκολο φαινόταν να το πετύχει κανείς στο σπίτι. Κι όμως υπάρχει τρόπος εύκολος και φθηνός.
Τα υλικά που θα χρειαστείτε εκτός από το βερνίκι και το top-coat είναι λίγο αλουμινόχαρτο!
Κόψτε πολύ λεπτές λωρίδες από το αλουμινόχαρτο και μετρήστε τις ώστε να εφαρμόζουν ακριβώς στο νύχι που θέλετε να τις κολλήσετε. Μπορείτε να τις βάλετε κάθετα ή οριζόντια όπως εμείς ή ακόμα και διαγώνια αν προτιμάτε. Στη συνέχεια βάψτε τα νύχια σας με τον γνωστό τρόπο και λίγο πριν στεγνώσουν (θα πρέπει να είναι νωπά) με τη βοήθεια μιας τσιμπίδας για τα φρύδια ή μιας οδοντογλυφίδας εφαρμόστε τη λωρίδα στο νύχι. Πατήστε ελαφρά με το δάχτυλό σας για να εφαρμόσει και όταν στεγνώσουν τα νύχια σας περάστε δύο χέρια top-coat. Το αποτέλεσμα θα είναι έτσι...

Ένα δωράκι από την καλή μου φίλη την Κάτια Μαρκοΐζου, από το Marilise 2 στάθηκε αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση μόδας.
Το όμορφο μπλε κολιέ με το δερμάτινο τελείωμα, που έφτασε πριν αρκετό καιρό στα χέρια μου, μου έκλεψε την καρδιά και οι συνδυασμοί χρωμάτων με τους οποίους το φόρεσα ήταν πολλοί, αφού αποτελεί για μένα ένα εύκολο κι αγαπημένο χρώμα. Έτσι, τους φωτογράφισα και σας τους παρουσιάζω, μαζί με τα χρώματα της μόδας για την Άνοιξη του 2016.

Ας μιλήσουν οι φωτογραφίες, λοιπόν!

Πρώτος συνδυασμός με λευκό και μπλε, μια εμφάνιση διαχρονική και πάντα αγαπημένη...


Με ροζ,


με το μπλε του ουρανού και με το κίτρινο,


Έτσι το φόρεσα και θα συνεχίσω να το φοράω όλη την άνοιξη και το καλοκαίρι φυσικά, όμως δεν γίνεται να μην αναφερθώ στα χρώματα, που προτείνει η μόδα για την Άνοιξη του 2016.
Χρώματα χαρούμενα παρμένα από τη φύση στην κυριολεξία, αφού μέσα στην παλέτα υπάρχουν, το ροζ του quartz, το κόκκινο της φράουλας, το χρώμα του παγωμένου καφέ, αλλά και το ήρεμο γαλάζιο.
Μάλιστα, η εταιρεία Pantone ανακυρήσει χρώματα της χρονιάς το ροζ του quartz και το ήρεμο γαλάζιο και τα παντρεύει με καταπληκτική μαεστρία δημιουργώντας και ενδιάμεσες αποχρώσεις που γοητεύουν!


Δείτε όλη την παλέτα της μόδας με τα χρώματα που προτείνουν οι σχεδιαστές ανά τον κόσμο, γιατί νομίζω πως δεν θα αφήσουν καμιά μας αδιάφορη. Δεν χρειάζεται να ξεχάσουμε το λευκό, το μαύρο και το navy blue, τα οποία παραμένουν πάντα διαχρονικά και αγαπημένα.







Πηγή πληροφοριών: pantone.com

Το παντελόνι σήμερα, δεν είναι ανδρική υπόθεση. Όμως η ιστορία του γυναικείου παντελονιού, ξεκινά από πολύ παλαιότερα από όσο νομίζουμε...

Το 1850 στη Νέα Υόρκη, εμφανίζονται τα πρώτα γυναικεία παντελόνια με πολύ φαρδιά μπατζάκια, τα οποία είναι καλυμμένα με φούστα και τα φορούν ποδηλάτισσες. Ο λόγος που είναι καλυμμένα βρίσκεται στο γεγονός ότι και μόνο η λέξη "παντελόνι" ήταν συνυφασμένη με την απρέπεια.

Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, τα παντελόνια γίνονται αποδεκτά σαν γυναικείο ένδυμα. Οι γυναίκες την εποχή εκείνη φορούν μεταποιημένα ανδρικά παντελόνια και είναι αεροπόροι και γυναίκες που εργάζονται σε ορυχεία. Συνεχίζουν να τα καλύπτουν με φούστες, μέχρι τη στιγμή που η Coco Chanel σχεδίασε και φόρεσε παντελόνια και οι Marlen Dedrich και Kathryn Hepburn φωτογραφίζονται με αυτά και "επιβάλλουν" το ένδυμα ως γυναικείο και αποδεκτό, επηρεάζοντας όλο το δυτικό κόσμο. Οι γυναίκες που εργάζονται στα εργοστάσια ή στα χωράφια κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, φορούν παντελόνι και δεν το καλύπτουν πια με φούστα.

Μάρλεν Ντίντριχ - δεκαετία '50

Στη δεκαετία του '50 τα παντελόνια καθιερώνονται ως casual ρούχο ανδρών αλλά και γυναικών. Τα πρώτα capri παντελόνια κάνουν την εμφάνισή τους το 1948, από τη σχεδιάστρια Sonja de Lennard ενώ τα shors (κοντά) γίνονται μόδα στις αρχές της δεκαετίας (1950) για λίγο, αφού θεωρούνται κατάλληλα μόνο για μικρά αγόρια.

Μπορεί η δεκαετία του '60 να ξεκινά με συντηρητικές τάσεις στη μόδα και οι γυναίκες να φορούν παντελόνια μόνο σε casual περιστάσεις, όμως τα παντελόνια και η αυξανόμενη αγάπη των γυναικών σ' αυτά, αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν. Έτσι όλο και περισσότερες φορούν παντελόνια capris και παντελόνια καμπάνες, τα οποία αγαπιούνται και από τον γυναικείο αλλά και από τον ανδρικό πληθυσμό. Τα παντελόνια καμπάνες έχουν έντονα εμπριμέ και από το γόνατο και κάτω φαρδαίνουν θυμίζοντας καμπάνα.

Το παντελόνι στις δεκαετίες '60 και '70

Η αγάπη στα παντελόνια καμπάνες θα συνεχιστεί και την δεκαετία του '70, που στις αρχές της οι hippies (όπως και αργότερα η Disco μουσική) επηρεάζουν έντονα τη μόδα. Κυριαρχούν τα φωτεινά χρώματα και τα μεγάλα λουλούδια, ενώ τα jean αποτελούν αγαπημένο πρωινό ντύσιμο, που φοριέται και από τα δύο φύλλα.

δεκαετία '80

Στη δεκαετία του '80 οι φίρμες και οι σχεδιαστές μόδας γίνονται δημοφιλείς και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές κυρίως των γυναικών. Τα τζιν ξεβάφουν, γίνονται γαλάζια, αποκτούν σκισίματα ή και κρόσσια, ενώ οι γραμμές είναι τώρα πιο χαλαρές και τα παντελόνια εφαρμοστά στη μέση, συνέχιζαν φαρδιά, για να καταλήξουν στο ύψος του αστραγάλου πάλι στενά. Είναι η εποχή που εμφανίζονται και τα πρώτα ελαστικά παντελόνια κολάν, τα οποία συνοδεύονται με γκέτες, όπως των χορευτών και γίνονται αγαπημένο κομμάτι της γυναικεία γκαρνταρόμπας.

δεκαετία '90

Τα στρατιωτικά χακί παντελόνια έρχονται να προστεθούν στις προτιμήσεις του νεαρόκοσμου τη δεκαετία του '90. Η μέση χαλαρώνει και φτάνει μέχρι λίγο πάνω από τους γοφούς, ενώ το πρώτο κουμπί συνηθίζεται να μένει ανοιχτό και το εσώρουχο να φαίνεται στο πάνω μέρος του παντελονιού. Τα κολάν δεν εγκαταλείπονται, τα οποία φοριούνται με μακριά πουλόβερ και αθλητικά παπούτσια.

Στη δεκαετία του '00 το γυναικείο παντελόνι, απαλλαγμένο από προκαταλήψεις βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων, για όλες τις ώρες της μέρας, ακόμα και από γυναίκες που είναι μέσης ή και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα jean φοριούνται από το πρωί ως το βράδυ από γυναίκες και άντρες εκτοπίζοντας πολλές φορές, κάθε άλλο ρούχο. Δίνεται μεγάλη σημασία στα παπούτσια και τα αξεσουάρ και υπάρχει μεγάλη ελευθερία για πειραματισμού που δημιουργούν μοναδικές εμφανίσεις.




Πηγές πληροφοριών: slideshare.net, queen.gr, fe-mail.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Το "παιδί θαύμα" της μόδας Lee Alexander McQueen όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήρθε για να ταράξει το χώρο της και να αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του με τα αριστουργηματικά του σχέδια.

Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του (11 Φεβρουαρίου 2010), το Victoria & Albert Museum του Λονδίνου, άνοιξε τις πύλες του με μια έκθεση αφιερωμένη στο σχεδιαστή, από τον περασμένο Μάρτιο και μέχρι τις 19 Ιουλίου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη αναδρομική έκθεση εκλιπόντος σχεδιαστή που έχει ποτέ παρουσιαστεί στην Ευρώπη.


Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Το 2013 η αρχική εκδοχή της έκθεσης Savage Beauty, παρουσιάστηκε στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Ν. Υόρκης το 2011. Μια έκθεση που έγινε μια από τις 10 δημοφιλέστερες του Μουσείου και οργανώθηκε από το Costume Institute.


O Lee Alexander McQueen ήταν το έκτο παιδί του Ronald και της Joyce McQueen. Γεννημένος το Μάρτιο του 1969, άφησε το σχολείο στα 14 του χρόνια για να ασχοληθεί με τη μόδα, μαθητεύοντας στον οίκο Anderson & Sheppard. Στον οίκο αυτό έκανε τις παραγγελίες του και ο πρίγκιπας Κάρολος. Το ταλέντο του στο σχέδιο το ανακάλυψε βέβαια σε μικρότερη ηλικία, σχεδιάζοντας ρούχα για τις αδελφές του. Στον οίκο Savile Row του δόθηκε η ευκαιρία να ακονίσει τις ικανότητές του στο ράψιμο αλλά και στο σχέδιο, για να συνεχίσει να εμπνέεται και να μαθαίνει δίπλα στους Gieves και Hawkes και να προοδεύει με τη βοήθεια των ενδυματολόγων Angels και Bermans.


Στα 21 του πήγε στο Μιλάνο για να δουλέψει με τον Romeo Gigli, ενώ έκανε μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο του St. Martins, όπου τελειοποίησε τις γνώσεις του στο σχέδιο μόδας.
Οι επιδείξεις μόδας στις οποίες συμμετείχε είχαν θεατρικό και αυστηρό ύφος. Με τα συστατικά αυτά τράβηξε την προσοχή του κοινού και απέκτησε αναγνώριση. Το 1997 ο οίκος Givenchy ανοίγει τις πόρτες του για κείνον και τρία χρόνια αργότερα ο οίκος Gucci, κάτι που του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη έμπνευση και δημιουργικότητα.
Το 2003 βραβεύτηκε από το συμβούλιο των σχεδιαστών της Αμερικής και το 2007 άνοιξε καταστήματα σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Η έμπνευση για τον McQueen, μπορούσε να προέλθει από το κάθε τι, όπως η σειρά "manta ray"που προήλθε από ένα ταξίδι του στις Μαλδίβες το 2009 και τα σχέδια των ρούχων θύμιζαν σαλάχι.
Ήταν ο πρώτος που σχεδίασε χαμηλοκάβαλα παντελόνια στην ιστορία της μόδας κάνοντας πολλούς να λένε πως αυτά ήταν που τον χαρακτήριζαν.
Η πρωτοπορία του δεν περιορίστηκε στο σχέδιο αλλά και στην πασαρέλα, μια που ήταν ο πρώτος που έφερε στην Αγγλία μοντέλα από την Ινδία και έκανε εικαστικές παρεμβάσεις κάνοντας τα σόου του να μοιάζουν με ροκ συναυλίες.


Κέρδισε το βραβείο καλύτερου Βρετανού σχεδιαστή μόδας της χρονιάς, το 1996, 1997, 2001 και 2003 (όπως προαναφέραμε).

Υπήρξε ο πιο ευφάνταστος και ταλαντούχος Βρετανός σχεδιαστής της εποχής μας, οραματιζόμενος τη μόδα με ένα εντελώς νέο τρόπο. Οι γυναίκες του McQueen είναι σαγηνευτικές αλλά και κυριαρχικές με ένα ένστικτο ζωώδες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μεταμόρφωνε τα μοντέλα του σε πουλιά αρπακτικά, γι' αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως τα ρούχα του είναι τέχνη και όχι απλά μόδα. Έβλεπε την ομορφιά εκεί που δεν μπορούσαν να διακρίνουν άλλοι. Στα πάθη, στο περιθώριο, στο σκοτάδι, τις αδυναμίες και εμπνεόταν και από τους πίνακες μεγάλων ζωγράφων του 15 αι. αποτυπώνοντας λεπτομέρειές τους, στα ρούχα του.


Ο ίδιος είχε πει: "Βρίσκω την ομορφιά στο παράξενο. Θέλω να αναγκάσω τους ανθρώπους να μην κοιτάζουν τα πράγματα ως έχουν" κι εμείς θα πούμε πως σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφερε.

Πληροφορίες: lifo.gr, wikipedia.org, vogue.co.uk,
Κείμενο: to e-periodiko mas