Δεν είναι η πρώτη «βιο-υβριδική» κυψέλη η οποία βασίζεται στα φωτοσυνθετικά μόρια των φυτών που έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτροχημική. Είναι όμως η πιο αποδοτική που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, με ισχύ δυόμισι φορές μεγαλύτερη από εκείνη των προηγούμενων προσπαθειών.

Οι δημιουργοί της μάλιστα πιστεύουν ότι σε τρία χρόνια θα είναι σε θέση να παρουσιάσουν μια πλήρως λειτουργική νέα γενιά «φυτικών» ηλιακών συλλεκτών.

«Κλειδί» ο συνδυασμός με το πυρίτιο


Το μυστικό της επιτυχίας της βιο-υβριδικής κυψέλης που παρουσίασαν οι ερευνητές του αμερικανικού Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ κρύβεται στον συνδυασμό της πρωτεΐνης Φωτοσύστημα 1 – PS1 (Photosystem 1) – με το πυρίτιο, ένα υλικό που χρησιμοποιείται ευρέως για την κατασκευή ηλιακών κυψελών αλλά κανείς όπως φαίνεται δεν είχε σκεφτεί να το… σερβίρει με σπανάκι.

«Ο συνδυασμός παράγει επίπεδα ρεύματος περίπου 1.000 φορές υψηλότερα από εκείνα που επιτυγχάναμε όταν εναποθέταμε την πρωτεΐνη σε διάφορους άλλους τύπους μετάλλων. Επίσης προσφέρει μια μικρή αύξηση της τάσης» εξήγησε ο Ντέιβιντ Κλίφελ, επίκουρος καθηγητής Χημείας και επικεφαλής της μελέτης μαζί με τον καθηγητή χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής Κέιν Τζένινγκς.

«Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό, μπορούμε να φθάσουμε στο επίπεδο των ώριμων τεχνολογιών μετατροπής της ηλιακής ενέργειας σε τρία χρόνια» πρόσθεσε ο εδικός.

Φόρτιση μιας μικρής συσκευής

Επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να αναπτύξουν ένα πλήρως λειτουργικό ηλιακό πάνελ από PS1 και πυρίτιο, με βάση τις κυψέλες που δημιούργησαν. Ο κ. Τζένινγκς, ο οποίος με την ομάδα των φοιτητών του έχει χρηματοδότηση από ένα βραβείο για μια άλλη κυψέλη που είχε σχεδιάσει στο παρελθόν, εκτιμά ότι σύντομα θα είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα πρότυπο: υπολογίζει ότι ένα πάνελ ύψους 60 εκ. θα μπορεί να παράγει 100 μιλιαμπέρ (mA) με τάση 1 Bολτ (V) – ενέργεια αρκετή για να φορτίσει διαφόρων τύπων μικρές ηλεκτρικές συσκευές.

Οι επιστήμονες, οι οποίοι δημοσίευσαν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση «Advanced Materials», έχουν ήδη καταθέσει αίτηση απόκτησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας προκειμένου να κατοχυρώσουν τον συνδυασμό της εξαγόμενης από το σπανάκι PS1 με το πυρίτιο για την ανάπτυξη βιο-υβριδικών ηλιακών συλλεκτών. 

Αν και τα βήματα για την ανάπτυξή τους σημειώνονται πολύ αργά – η ιδέα έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες αλλά τώρα μόλις φαίνεται να αποδίδει καρπούς – οι βιο-υβριδικοί ηλιακοί συλλέκτες από φωτοσυνθετικές πρωτεΐνες αποτελούν μια ιδιαίτερα ελκυστική προοπτική για το μέλλον.

Αυτό γιατί έχουν χαμηλό κόστος και, αντίθετα με άλλες τεχνολογίες του είδους, βασίζονται σε μια πρώτη ύλη που υπάρχει γύρω μας σε αφθονία. Τα περισσότερα φυτά διαθέτουν φωτοσυνθετικές πρωτεΐνες όπως αυτές που έχει το σπανάκι, αν και η διάρκεια ζωής τους και η διατήρηση των ιδιοτήτων τους αφού εξαχθούν από τα φύλλα του φυτού μπορεί να διαφέρει σημαντικά. Ο κ. Τζένινγκς πειραματίζεται επίσης με άλλα φυτά, όπως το ασιατικό kudzu.




Πηγή: tovima.gr 

(από πού προήλθε η φράση)

Κατά τη βυζαντινή περίοδο οι αυτοκράτορες στο παλάτι τους, αλλά και οι πλούσιοι στα αρχοντικά τους, έτρωγαν με χρυσά κουτάλια ή με κουτάλια από καθαρό ασήμι, τα οποία είχαν μια μικρή τρύπα στο πάνω μέρος τους, για να κρεμιούνται ένα ένα με πολύτιμη μεταξωτή κλωστή σε ειδικές κατασκευές.

Κάθε φορά που επρόκειτο να φάνε οι κύριοι του σπιτιού, οι τραπεζοκόμοι ξεκρεμούσαν τα ανάλογα κουτάλια - απαραίτητα οπωσδήποτε σε κάθε γεύμα, αφού ως πρώτο πιάτο σερβιριζόταν πάντοτε η σούπα  - και τα έβαζαν στη θέση του καθενός. Όταν συνέβαινε ένα από τα μέλη της οικογένειας ή κάποιος καλεσμένος να αργήσει πολύ, τόσο που γινόταν φανερό πως δεν θα ερχόταν πια, οι τραπεζοκόμοι, ύστερα από νόημα του αφέντη ή της οικοδέσποινας, έπαιρναν το κουτάλι του από τη θέση του, μαζί με το υπόλοιπο σερβίτσιο και το ξανακρεμούσαν.
Το ίδιο έκαναν και οι φτωχοί Βυζαντινοί, οι οποίοι όμως χρησιμοποιούσαν ξύλινα κουτάλια. Αν για οποιοδήποτε λόγο αργούσε κάποιο από τα μέλη της οικογένειας στην ώρα του φαγητού, έπαιρναν το κουτάλι του και το κρεμούσαν από την τρύπα που είχε κι αυτό στην άκρη του.
Έτσι κι εμείς σήμερα λέμε για να προειδοποιήσουμε κάποιον να μην αργήσει στο φαγητό: "Μην αργήσεις, θα σου κρεμάσουμε το κουτάλι!"

Λένε ότι ο Θεός, πρώτα χάρισε το αλατισμένο νερό από το πόσιμο, έφτιαξε τα ζώα και τα ψάρια...
Όλα αυτά πριν φτιάξει τον άνθρωπο...

Έφτιαξε και μας παρείχε όλα αυτά που θα χρειαζόμασταν, πριν καν γεννηθούμε.
Την επόμενη φορά που θα καθίσετε να φάτε, μπορεί να εκπλαγείτε από το γεγονός ότι, πολλά από τα τρόφιμα που τρώμε είναι παρόμοια με ζωτικά όργανα του σώματός μας και στην πραγματικότητα μας παρέχουν θρεπτικά συστατικά που βοηθούν στην καλή λειτουργία των εν λόγω οργάνων!
Αυτά τα τρόφιμα είναι καλύτερα και από δυναμωτικά, όταν τρώγονται ωμά.
Ο Θεός μας άφησε στοιχεία για το ποιες τροφές, βοηθούν κάθε μέρος του σώματός μας.

Μια φέτα καρότο μοιάζει με μάτι ανθρώπου.
Η κόρη, η ίριδα και οι ακτινωτές γραμμές, θυμίζουν ακριβώς το ανθρώπινο μάτι...
Και Ναι η επιστήμη δείχνει ότι τα καρότα βοηθούν πολύ στην αιμάτωση καθώς και στην καλή λειτουργία των ματιών...

Η τομάτα, έχει τέσσερις κοιλότητες και είναι κόκκινη όπως και η καρδιά μας. Όλες οι έρευνες έδειξαν ότι περιέχει λυκοπένιο γεγονός που την κάνει πολύ ωφέλιμη τροφή για την καρδιά και το κυκλοφορικό.

Τα σταφύλια κρέμονται σε ένα τσαμπί, που έχει το σχήμα της καρδιάς. Κάθε σταφύλι μοιάζει με ερυθροκύτταρο και όλη η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι και τα σταφύλια είναι μια τροφή που ενισχύει την καρδιά και τονώνει την κυκλοφορία του αίματος.

Το καρύδι, μοιάζει με ένα μικρό εγκέφαλο, με το αριστερό και δεξί ημισφαίριο και την παρεγκεφαλίδα.
Ακόμα και οι πτυχές ή οι αναδιπλώσεις πάνω στο καρύδι είναι ακριβώς όπως ο φλοιός του εγκεφάλου.
Τώρα ξέρουμε ότι τα καρύδια βοηθούν να αναπτυχθεί ο εγκέφαλος.
Τα φασόλια βοηθούν στην καλή λειτουργία των νεφρών και όντως μοιάζουν πολύ με τους νεφρούς μας. Μη μπερδευτείτε από τη φωτογραφία, όλα τα είδη φασολιών βοηθούν!

Ο μίσχος του σέλινου, μοιάζει πολύ με τα οστά μας. Τα οστά μας περιέχουν 23% νάτριο, το ίδιο περιέχει και το σέλινο. Όταν δεν αντλούμε από τη διατροφή μας νάτριο, ο οργανισμός μας το αντλεί από τα οστά και έτσι, αυτά αδυνατίζουν.


Το αβοκάντο, η μελιτζάνα και το αχλάδι βοηθούν στην καλή λειτουργία της μήτρας και του τραχήλου της και πραγματικά μοιάζουν σχηματικά με το γυναικείο αυτό όργανο. Έρευνες έδειξαν ότι αν μια γυναίκα, τρώει ένα αβοκάντο την εβδομάδα, αυτό εξισορροπεί τις ορμόνες, μειώνει το ανεπιθύμητο βάρος της γέννας και προλαμβάνει τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Σκεφτείτε ότι το αβοκάντο χρειάζεται ακριβώς εννέα μήνες για να αναπτυχθεί από άνθος σε φρούτο.

Τα σύκα είναι γεμάτα από σπόρους και αυξάνουν την κινητικότητα του σπέρματος των ανδρών, αυξάνουν τον αριθμό των σπερματοζωαρίων και συμβάλουν στην αντιμετώπιση της στειρότητας.

Οι γλυκοπατάτες μοιάζουν πολύ με το πάγκρεας και πράγματι εξισορροπούν τον γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.

Οι ελιές ενισχύουν την καλή λειτουργία των ωοθηκών της γυναίκας. Τι σας θυμίζει το σχήμα τους;

Το πορτοκάλι, το γκέιπφρουτ και τα εσπεριδοειδή εν γένει, θυμίζουν τους αδένες στους γυναικείους μαστούς και βοηθούν στην καλή τους υγεία!

Τα κρεμμύδια μοιάζουν με τα κύτταρα του σώματός μας. Η έρευνα έχει δείξει ότι τα κρεμμύδια βοηθούν στο να αποβάλλονται τα άχρηστα υπολείμματα από όλα τα κύτταρά μας και έτσι κάνουν αποτοξίνωση. Επίσης τα κρεμμύδια παράγουν και τα δάκρυα όταν τα καθαρίζουμε που διατηρούν υγρή και καθαρή την επιφάνεια των ματιών μας. Ένας άλλος σύμμαχος το σκόρδο βοηθά στην αποβολή των αποβλήτων και επικίνδυνων ελευθέρων ριζών από το σώμα μας.


Τελικά, στη φύση, τίποτα δεν είναι τυχαίο!...

πηγή: ytube.com

(από πού προήλθε η φράση)

Το πώς γεννήθηκε η φράση "αυτός χρωστάει της Μιχαλούς", την οποία λέμε για πρόσωπο που φαίνεται να μην είναι στα καλά του, δεν έχει απαντηθεί με σιγουριά. Γιατί, ενώ τη βρίσκουμε σε κείμενα που έχουν γραφτεί εκατό και εκατόν πενήντα χρόνια πριν, μερίδα ερευνητών συνδέει την καταγωγή της με την ταβέρνα κάποιας Μιχαλούς στο Ναύπλιο της μετεπαναστατικής Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη δημοφιλή αυτή εκδοχή, στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, υπήρχε στο Ναύπλιο (πρωτεύουσα του τότε κράτους) μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού. Εκεί κατέληγαν για το φαγητό της ημέρας διάφοροι κρατικοί υπάλληλοι, αλλά και πολλοί αγωνιστές του '21. Οι υπάλληλοι όμως, με τη χώρα πάμφτωχη και τα ταμεία άδεια, ούτε ικανοποιητικά ούτε τακτικά αμείβονταν, ενώ οι αγωνιστές βρίσκονταν σε κατάσταση εξαθλίωσης. Αναγκάζονταν όλοι αυτοί λοιπόν να τρώνε βερεσέ, επί πιστώσει δηλαδή, στην ταβέρνα της Μιχαλούς, η οποία δεχόταν βέβαια τα "βερεσέδια", αλλά υπό προθεσμία. Φοβερή και τρομερή στους λογαριασμούς, κυρίως όμως στις προσθέσεις, αφού ένα της χρωστούσε κανείς, τρία χρέωνε, τις οφειλές των πελατών τις έγραφε όχι σε κάποιο τεφτέρι, αλλά σε ένα μαυροπίνακα, που κρέμαγε ψηλά, με σκοπό να διαπομπεύσει όποιον είχε εξαντλήσει την προθεσμία πληρωμής.
Η Μιχαλού παρουσιάζεται στην εκδοχή αυτή, να καταδιώκει επίμονα όσους της χρωστούσαν και να τους στολίζει με πολλά "κοσμητικά" επίθετα, ώστε μόνο τρελός θα πρέπει να ήταν κανείς για να επιτρέψει στον εαυτό του να πέσει στα νύχια της και να υποφέρει την απληστία και τους τρόπους της.
Είπαμε όμως πως η καταγωγή της φράσης είναι ...σκοτεινή. Ο Νικόλαος Πολίτης, πατέρας της Λαογραφίας, αναφέρει την έκφραση "Χρωστάει τη Μιχαλούς" ως "Χρωστάει του Μιχάλη" και εξηγεί ότι λέγεται για ανόητους ανθρώπους, τους οποίους ο λαός αποκαλεί συνήθως με το όνομα Μιχάλης. Αναφορά για το ότι με το συγκεκριμένο όνομα χαρακτήριζαν τους ελαφρόμυαλους, βρίσκουμε και σε κείμενα που γράφτηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, χωρίς ωστόσο να εξηγείται ούτε εκεί ο λόγος που  οδήγησε το λαό να επιλέξει το όνομα αυτό.
Όποια όμως κι αν είναι η αιτία που καθιέρωσε τη φράση, εμείς και σήμερα λέμε "Χρωστάει της Μιχαλούς" για εκείνον που δεν έχει διανοητική ισορροπία ή για όποιον κάνει παράλογα πράγματα...

Αν το πρόσωπό σας είναι λιπαρό ή έχει προβλήματα ακμής, τότε μια μάσκα από ασπιρίνη, φτιαγμένη από τα χεράκια σας, με μηδενικό κόστος, θα σας βοηθήσει όσο δεν φαντάζεστε!

Βλέπετε η ασπιρίνη, λόγω της περιεκτικότητάς της σε σαλικυλικό οξύ, είναι ένα καταπληκτικό όπλο κατά της ακμής.

Πάρτε λοιπόν μερικές ασπιρίνες, διαλύστε τις με ένα κουτάλι, προσθέστε λίγο νερό ή λίγο μέλι, ανακατέψτε και η μάσκα είναι έτοιμη.

Απλώστε τη σε στεγνό πρόσωπο και κρατήστε τη 10 λεπτά.

Ξεπλύνετε με νερό και θα έχετε ένα πρόσωπο λείο και καθαρό!...

Σημείωση: Η μάσκα αυτή δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες, αλλά και σε άνδρες.

Με αφορμή την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821...

παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,

τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;

Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;

στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.

Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς

ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,

κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.

Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής

Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν’ να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,

σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.

Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,

ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,

να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.

Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν

να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να ’ ν ’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός,

και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.

Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,

να ζούμε σαν θηρία, είν’ πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν

ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,

στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.

Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,

εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,

για να τους αφανίσω, θε να `ναι σταθερός.

Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,

αχώριστος για να `μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο ουρανός,

και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.

Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,

για την πατρίδα όλοι, να `χωμεν μια καρδιά.

Στην πίστην του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζει,

στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Όσοι απ’ την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά

στον τόπον του καθ’ ένας, ας έλθει τώρα πια.

Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν

Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ’ αγκάλες ανοιχτές,

τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.

Ως ποτ’ οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς;

έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί

ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί.

Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί,

αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κι εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,

εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.

Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά

ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,

κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.

Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,

και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σαν θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,

με τα άρματα στο χέρι, καθ’ ένας ας φανεί,

Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν,

μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,

ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί.

Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,

χωθείτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,

σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν.

Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,

καιρός είν’ της πατρίδος, ν’ ακούστε την λαλιά.

Κι όσ’ είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,

οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.

Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί,

κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,

ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.

Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;

τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,

με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.

Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,

Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κι εκείνα προσκυνούν

γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.

Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,

τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς

πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς.

Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς,

στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,

δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.

Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί,

για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,

χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.

Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,

να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,

και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν.

Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός,

καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί,

πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.

Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;

ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σαν θεριά,

για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.

Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν’ αρπάξουμε για μια

τα άρματα, και να βγούμεν απ’ την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,

κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Σ' αυτό το βιβλίο η Βελγίδα συγγραφέας του, Κίτυ Κρόουθερ, που έχει κάνει και την εικονογράφηση και είναι βραβευμένη με το σουηδικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Άστριντ Λίντγκρεν το 2010, μεταφέρει τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, στο χωριό των άσπρων γλάρων, όπου καταφθάνει ένας μαύρος κότσυφας. Ένας ξένος!...

Όλοι τον κοιτάζουν με δυσπιστία. Κανείς δεν τον θέλει...
Ώσπου διαπιστώνουν με τον καιρό, πόσο σπουδαίος είναι αυτός ο παράξενος ξένος.

Μια ιστορία για την πραγματική φιλία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό αλλά και την αγάπη για το βιβλίο και τη γνώση.

Από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες