Εκφράσεις αγάπης...

Εκφράσεις αγάπης...


Όλη η Ελλάδα στολισμένη απ’ άκρη σ’ άκρη, γιόρτασε τη γέννηση του Θεανθρώπου, παρόλο που περνά την πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων δεκαετιών…

 Μέσα σ’ αυτό το αντιφατικό σκηνικό οι άνθρωποι, προσπαθούν να γιορτάσουν και να αντιμετωπίσουν τα καινούργια δεδομένα της ζωής τους. Τα αυξημένα έξοδα, τα μειωμένα έσοδα, την ανασφάλεια, τη γκρίζα πραγματικότητα με τους χιλιάδες ανέργους και αστέγους.
Κάποιοι όμως, δρουν διαφορετικά από τους υπόλοιπους…

Αφήνουν στην άκρη τα δικά τους προβλήματα και παράλληλα με τον αγώνα τους για επιβίωση, ασχολούνται με τον συνάνθρωπό τους, προσπαθώντας να ανακουφίσουν όποιο έχει την ανάγκη τους.
Πρόκειται για δεκάδες ή και εκατοντάδες εθελοντές που μέσα από Συλλόγους ή και μόνοι τους, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σταθούν δίπλα σε άπορους, άστεγους, ανέργους, αρρώστους…
Πολλές οι περιπτώσεις, διαφορετικοί οι άνθρωποι, αλλά ίδιος ο σκοπός. Η βοήθεια, η αγάπη!

Ένας  πρώην ναρκομανής, βοηθά τώρα να απεξαρτηθούν άλλοι, ένας πρώην αλκοολικός με τρεις απόπειρες αυτοκτονίας, τώρα βοηθά ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση που ήταν ή αυτούς που έχασαν την ελπίδα τους και σκέφτονται την αυτοκτονία, ένας γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα, σε απόρους, αυτοί που μαγειρεύουν σε συσσίτια που οργανώνουν δήμοι, σύλλογοι ή ενορίες, αυτοί που μαζεύουν και μοιράζουν ρούχα, αυτοί που μαζεύουν και μοιράζουν φάρμακα και πολλοί άλλοι.

Για τους εθελοντές αυτούς, μοναδικό τους κίνητρο η αγάπη στον συνάνθρωπο και μοναδική τους αμοιβή η ικανοποίηση της ανακούφισης όσων έχουν ανάγκη κι ένα «ευχαριστώ».
Βλέποντας το έργο αυτών των ανθρώπων και την προσπάθεια που κάνουν, παίρνουμε όλοι δύναμη και έμπνευση για να συνεχίσουμε όχι μόνο να αγωνιζόμαστε αλλά και να ελπίζουμε ότι αυτός ο κόσμος μπορεί σίγουρα να γίνει καλύτερος, αρκεί να μπορούμε να κοιτάζουμε τους συνανθρώπους μας στα μάτια ό,τι χρώμα κι αν έχουν και να αλληλοβοηθούμαστε.

Κάποια στιγμή, διαπίστωσα ότι μια κοπέλα χρειαζόταν τη βοήθεια ειδικού, που έτυχε να γνωρίζω. Του ζήτησα να τη βοηθήσει και εκείνος το έκανε με μεγάλη προθυμία. Όταν του τηλεφώνησα για να τον ευχαριστήσω για ό,τι έκανε, μου είπε: «Εγώ θα πρέπει να σ’ ευχαριστήσω, γιατί μου έδωσες την ευκαιρία να αισθανθώ Άνθρωπος». Νομίζω αυτό τα λέει όλα! Καλές γιορτές σε όλους!...


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Χριστουγεννιάτικος κορμός

Χριστουγεννιάτικος κορμός



Ένα πολύ εμφανίσιμο γλυκό και φυσικά πεντανόστιμο για το γιορτινό τραπέζι είναι αυτό που σας προτείνουμε.

Τα υλικά είναι για 6-8 άτομα

Για το παντεσπάνι
  • 175 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
  • 4 αβγά
  • 115 γραμ ζάχαρη
  • κακάο
Για τη γέμιση
  • 225 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
  • 2 αβγά
  • 3 κουτ μπράντι
  • 250 γραμ κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
  • για το γλάσο
  • 225 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
  • 6 κουτ βούτυρο φρέσκο
  • 2 κουτ μέλι
  • 100 γραμ κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση

1. Λειώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί. Χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη μέχρι να φουσκώσουν και ανακατεύουμε τη λειωμένη σοκολάτα.

2. Χτυπάμε τα ασπράδια μαρέγκα και τη προσθέτουμε στο μίγμα της σοκολάτας.

3. Σκεπάζουμε το ταψί του φούρνου με λαδόκολλα βουτυρωμένη και απλώνουμε το μίγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 15-20 λεπτά.

4. Απλώνουμε μια πετσέτα κουζίνας ή λαδόκολλα, την πασπαλίζουμε με κακάο και αναποδογυρίζουμε το παντεσπάνι.

5. Ξεκολλάμε το λαδόχαρτο από την επιφάνειά του. Το αφήνουμε να μισοκρυώσει.

6. Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Λειώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί. Χτυπάμε τους κρόκους, προσθέτουμε το μπράντυ, τη λειωμένη σοκολάτα και τα ασπράδια
χτυπημένα σφιχτή μαρέγκα. Προσθέτουμε τη σαντιγί.

7. Απλώνουμε τη γέμιση πάνω στο παντεσπάνι και το τυλίγουμε σε ρολό με τη βοήθεια της πετσέτας. Το μεταφέρουμε σε πιατέλα και το σκεπάζουμε με το γλάσο σοκολάτας.

Για το γλάσο
1. Λειώνουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο και το μέλι σε μπεν μαρί.

2. Ζεσταίνουμε τη κρέμα γάλακτος σε κατσαρολάκι μέχρι να αρχίσει να βράζει και την προσθέτουμε στο μίγμα της λειωμένης σοκολάτας. Αποσύρουμε το κατσαρολάκι από τη φωτιά και αφήνουμε το μίγμα να γίνει χλιαρό.

3. Το απλώνουμε πάνω στον κορμό και τον διακοσμούμε σύμφωνα με την έμπνευσή μας.

Σημείωση 
Για να θυμίζει πραγματικό κορμό χαράζουμε την επιφάνεια του γλάσου με ένα πιρούνι
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Περί εδεσμάτων γιορτινών...

Περί εδεσμάτων γιορτινών...


Γαλοπούλα ή χοιρινό;



Η γεμιστή γαλοπούλα αποτελεί ένα κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο φαγητό. Ήρθε στην Ευρώπη από το Μεξικό με τους Ισπανούς το 1824 και από κει το "υιοθέτησαν" στην Αγγλία και τη Γαλλία καθώς και στις άλλες χώρες.

Από πολύ παλιά βέβαια υπήρχε το έθιμο, το βράδυ των Χριστουγέννων στο γιορτινό τραπέζι, να τρώνε πουλερικά όπως χήνα και αυτό γιατί πίστευαν πως η χήνα είναι πτηνό του Ήλιου κι όποιος την έτρωγε εξασφάλιζε την προστασία του. Η γαλοπούλα πήρε τη θέση της, γιατί ήταν ένα πουλερικό ασυνήθιστο και έτσι ταίριαζε στο γιορτινό τραπέζι.

Στην Ελλάδα, σε πολλές περιοχές υπήρχε το έθιμο της κοτόσουπας, όπως σε κάποιες περιοχές της Θεσσαλίας και την Κρήτη. Σε άλλες πάλι περιοχές επίσης της Θεσσαλίας, της Πελοποννήσου, της Εύβοιας, της Μακεδονίας ή των νησιών του ΒΑ Αιγαίου,όπως στη Λέσβο, το χοιρινό αποτελούσε το κυρίως πιάτο της γιορτής των Χριστουγέννων. Κάθε οικογένεια εξέτρεφε ένα γουρούνι, το οποίο, με τελετουργικό τρόπο έσφαζαν οι άντρες του σπιτιού, την παραμονή. Μπορεί να διαφέρει ο τρόπος που ήταν μαγειρεμένο, αλλά είχε εξέχουσα θέση στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Αυτό το έθιμο διατηρείται μέχρι σήμερα, όπως και η γαλοπούλα και είναι στ' αλήθεια δύσκολο να βρει κανείς ποιο είναι το πιο παλιό από τα δύο. Ένα ίσως είναι σημαντικότερο όλων. Όποιο κι αν είναι το γιορτινό φαγητό της βραδιά αυτής, να είναι μαζεμένη γύρω από το τραπέζι όλη η οικογένεια με χαρά και αγάπη όχι μόνο γιατί το απαιτούν τα Χριστούγεννα, αλλά γιατί αυτό σημαίνει οικογένεια.

Εμείς σας έχουμε και τις δύο συνταγές για να διαλέξετε.

Γαλοπούλα με κλασσική γέμιση από τον Ηλία Μαμαλάκη

Υλικά για 6-8 άτομα
  • 1 γαλοπούλα 3-4 κιλά
  • 700 γραμ μοσχαρίσιο κιμά
  • 2 μεγάλα κρεμμύδια τριμμένα στον τρίφτη
  • 1 φλιτζ του καφέ ελαιόλαδο
  • 1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
  • 1 κλαράκι κανέλα
  • 4-5 κόκκους μπαχάρι
  • 3-4 γαρίφαλα
  • 2 δαφνόφυλλα
  • 1 φλιτζ του καφέ κονιάκ
  • 20 κάστανα καθαρισμένα
  • 2 κουτ σούπας κουκουνάρι
  • 2 κουτ σούπας σταφίδες μαύρες
  • 1 κουτ σούπας ξανθιές σταφίδες
  • Αλάτι, πιπέρι

Για το άλειμμα της γαλοπούλας
  • 4 κουτ σούπας βούτυρο
  • 3 κουτ σούπας κέτσαπ
  • 1 κουτ σούπας μέλι
  • 1 κουτ σούπας σόγια σος
  • Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Όταν πάρετε τη γαλοπούλα σας, πλύντε τη καλά με κρύο νερό, σκουπίστε τη και αλατοπιπερώστε τη και εξωτερικά και εσωτερικά. Βάλτε τη μέσα στο ταψί που θα ψηθεί και αρχίστε να ετοιμάζετε τη γέμιση.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα 2 τριμμένα κρεμμύδια. Ρίχνετε μέσα τον κιμά και συνεχίζετε το σοτάρισμα ανακατεύοντας συνέχεια.

Ρίχνετε μέσα το κουκουνάρι, τις μαύρες σταφίδες, τις ξανθές σταφίδες καθώς και τα καθαρισμένα κάστανα. Βάζετε μέσα το ξυλάκι της κανέλας, το μπαχάρι, τα γαρίφαλα και τα δαφνόφυλλα. Ανακατεύετε καλά και συνεχίζετε το σοτάρισμα μέχρι να μοσχομυρίσει ο τόπος.

Σβήνετε με το λευκό κρασί. Αλατοπιπερώνετε και αφήνετε τη γέμιση να ψηθεί για περίπου 5 - 10 λεπτά. Ρίχνετε μέσα το κονιάκ και αφήνετε να πάρει μια καλή βράση. Σβήνετε τη φωτιά και αφήνετε τη γέμιση να κρυώσει.

Ετοιμάζετε το άλειμμα της γαλοπούλας. Σ' ένα μικρό μπρικάκι ζεσταίνετε το βούτυρο να λιώσει. Το βάζετε στο μπλεντεράκι μαζί με την κέτσαπ, το μέλι, λίγο αλάτι και πιπέρι. Τα χτυπάτε καλά μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Το βάζετε σε ένα μπολ.

Ετοιμάζεστε να γεμίσετε τη γαλοπούλα. Η γέμισή σας είναι πλέον κρύα. Με ένα μεγάλο κουτάλι γεμίζετε την κοιλίτσα της γαλοπούλας πιέζοντας τη γέμιση να στοιβαχτεί καλά μέσα.

Τέλος, όταν τελειώσετε το γέμισμα έχετε δύο λύσεις. Ή να ράψετε το στομαχάκι με μια γερή κλωστή και βελόνα ή αν βαριέστε να βουλώσετε την τρυπούλα με ένα ξινόμηλο, το οποίο θα δώσει και το άρωμά του. Κατόπιν με το μείγμα που έχετε ετοιμάσει για το άλειμμα, αλείψτε όλη τη γαλοπούλα προσεκτικά.

Σκεπάστε το ταψί με ένα αλουμινόχαρτο και βάλτε τη γαλοπούλα στο φούρνο στους 180οC και ξεκινήστε το ψήσιμο. Να θυμάστε ότι μια γαλοπούλα γύρω στα 3 -4 κιλά θέλει ψήσιμο περίπου 3 με 3 1/2 ώρες. Αφήστε λοιπόν τη γαλοπούλα σκεπασμένη για τουλάχιστον 1 1/2 ώρα. Κατόπιν αφαιρέστε το αλουμινόχαρτο, αλείψτε τη με το υπόλοιπο μείγμα και συνεχίστε το ψήσιμο για άλλη 1 1/2 ώρα και μέχρι η γαλοπούλα να ροδίσει από παντού.

Μόλις τελειώσει το ψήσιμο κλείνετε το φούρνο, ανοίγετε την πόρτα του και τη διατηρείτε ζεστή μέσα, μέχρι το σερβίρισμα. Τη σερβίρετε σε πιατέλα ολόκληρη για να την κόψετε στο τραπέζι αφού πρώτα αδειάσετε τη γέμιση σε ένα μεγάλο μπολ. Σε ένα δεύτερο μικρότερο μπολ βάζετε τη σάλτσα που έχει μείνει στο ταψί.

Σημείωση: Όσο ψήνεται η γαλοπούλα αδειάστε μέσα στο ταψί 1 - 2 ποτήρια λευκό κρασί ή ζωμό λαχανικών. Έτσι θα ψηθεί στους ατμούς του ζωμού ή του κρασιού και θα γίνει νοστιμότερη.

Χοιρινό με σέλινο

Υλικά
  • 1 κιλό χοιρινό για κατσαρόλα σε μέτριες μερίδες
  • 1 κουταλιά ξύδι
  • ½ κιλό χοντρό σέλινο
  • 1-2 σελινόριζες
  • ½ κούπα ελαιόλαδο
  • 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
  • 2 πράσα (προαιρετικά)
  • Αλάτι
  • Πιπέρι
Για το αυγολέμονο, 2 αυγά και το χυμό 2 λεμονιών

Εκτέλεση
Πλένουμε το κρέας και το αφήνουμε σε μια λεκάνη με νερό μέσα στο οποίο έχουμε προσθέσει μια κουταλιά ξύδι, για 10-15 λεπτά.Έτσι δεν θα μυρίζει βαριά στο φαγητό μας.Βάζουμε το λάδι με το κρεμμύδι ψιλοκομμένο σε μια κατσαρόλα και μόλις αρχίσει να τσιγαρίζεται, βάζουμε το κρέας και το γυρνάμε να αλλάξει χρώμα απ’ όλες τις πλευρές.

Κόβουμε τα πράσα σε κομματάκι 1-2 εκατοστών και τα ρίχνουμε πάνω από το κρέας. Αλατίζουμε. Προσθέτουμε 1 κούπα νερό και αφήνουμε να βράζει σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι το κρέας να «τσιμπιέται» με το πιρούνι, προσθέτοντας νερό όποτε χρειάζεται.

Προσθέτουμε και τις σελινόριζες κομμένες σε φέτες. Μετά από 10-15 λεπτά προσθέτουμε το σέλινο πλυμένο πολύ καλά και κομμένο σε κομμάτια με μήκος 7-8 εκατοστά. Όταν χαμηλώσει στην κατσαρόλα, αλατίζουμε ελαφρά (για το σέλινο) και προσθέτουμε πάλι νεράκι.

Σιγοβράζουμε το φαγητό μέχρι το κρέας να μαλακώσει και το σέλινο να έχει βράσει μέχρι το σημείο που μας αρέσει. Θέλουμε να έχει αρκετό υγρό το φαγητό μας πριν το αυγοκόψουμε. Όχι να το σκεπάζει (αν και πολλοί το προτιμούν σχεδόν σούπα), αλλά να φαίνεται μέσα στην κατσαρόλα.

Χτυπάμε καλά τα αυγά σε βαθύ πιάτο, προσθέτουμε το λεμόνι σαν κλωστή και αρκετό ζωμό από την κατσαρόλα (λίγο λίγο με μια βαθιά κουτάλα συνεχίζοντας το χτύπημα). Απομακρύνουμε την κατσαρόλα από το μάτι της κουζίνας και αδειάζουμε το πιάτο με το αυγολέμονο πάνω από το φαγητό μας κυκλικά. Ταυτόχρονα κουνάμε πέρα δώθε την κατσαρόλα μας, να πάει παντού και να μην πήξει απότομα. Ξαναβάζουμε στο μάτι την κατσαρόλα και μόλις πάει να πάρει βράση την απομακρύνουμε οριστικά και σερβίρουμε.


Καλή επιτυχία!

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Χριστουγεννιάτικα έθιμα της Στερεάς Ελλάδας

Χριστουγεννιάτικα έθιμα της Στερεάς Ελλάδας




Γεμάτα με έθιμα είναι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά στην Ρούμελη. Ξεκινούν από τον τρόπο με τον οποίον θα σφάξουν τα γουρούνια και φτάνουν μέχρι το πάντρεμα της φωτιάς. Ξεκινούν από τα κάλαντα και φτάνουν μέχρι το βασιλόψωμο. Όμως οι ευχές για μια καλύτερη χρονιά, καλύτερη σοδειά και καλύτερη προκοπή είναι αυτές που κυριαρχούν σε κάθε έκφραση της παράδοσης.
Εκτός από τα κάλαντα που ακούγονται σε κάθε γωνιά της Ρούμελης διατηρούνται ακόμη ορισμένα από τα έθιμα που παραδοσιακά μεταφέρονται από γενεά σε γενεά και δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα στις Άγιες τούτες μέρες.

ΧΟΙΡΟΣΦΑΓΗ:
Στα ορεινά χωριά της δυτικής Φθιώτιδας είναι απίθανο να μη συναντήσουμε τουλάχιστον ένα χοίρο σε κάθε σπίτι. Ήταν πάντα θέμα αρχοντιάς, κοινωνικής και οικονομικής επιφάνειας. Η προετοιμασία για τη σφαγή τους ξεκινά πολύ νωρίς αφού οι νοικοκυρές είναι υποχρεωμένες να βρουν πλέον γανωματή για να γανώσουν (να κασιτερώσουν) τα 
οικιακά σκεύη που είναι αναγκαία για την χοιροσφαγή. Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι παρέες έγιναν μικρότερες και τα πράγματα έχουν περισσότερο απλοποιηθεί. Η χοιροσφαγή όμως παραμένει ολόκληρη τελετουργία αφού είναι απαραίτητο να υπάρχει φωτιά, κάρβουνο και λιβάνι και την ώρα της σφαγής η νοικοκυρά θα πρέπει να τα ρίξει πάνω στη σφαγή ενώ στο στόμα του χοίρου βάζουν ένα λεμόνι για να μένει ανοιχτό και να αερίζεται.

Όταν τελικά τελειώσουν τους χοίρους, ολόκληρη η γειτονιά ξεκινά ένα γλέντι ενώ την ίδια ώρα οι νοικοκυρές ξεκινούν να φτιάξουν τα λουκάνικα και τις "τσιγαρίθρες", καθώς και την "πηχτή".





ΤΟ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ: 

Το αρραβώνιασμα της φωτιάς: γίνεται ξημερώματα των Χριστουγέννων την ώρα που ο λαός την αποκαλεί "ανοιχτή ώρα". Η νοικοκυρά βάζει ένα μεγάλο ξύλο στο τζάκι και σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα ό,τι ζητήσεις - βεβαίως θα πρέπει να αφορά τα παιδιά και όχι τους παντρεμένους - μπορεί να γίνει. Αντίθετα το πάντρεμα της φωτιάς γίνεται τα ξημερώματα της πρωτοχρονιάς. Στο τζάκι μπαίνουν δύο μεγάλα ξύλα που φροντίζει ο νοικοκύρης να είναι ισομερή για να καίγονται το ίδιο. Σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα που δεν αλλάζει μόνο ημέρα, αλλά αλλάζει και χρόνος όποια ευχή η όποια κατάρα και αν κάνει ο άνθρωπος αυτή θα πιάσει τόπο λέει ο λαός. Τα συγκεκριμένα έθιμα τα συναντάμε σε πάρα πολλά σημεία της Ρούμελης ιδιαίτερα όμως στη δυτική Φθιώτιδα και στην ορεινή Δωρίδα.




ΤΟ ΒΑΣΙΛΟΨΩΜΟ:

Το όνομα του προσδιορίστηκε από την ημερομηνία κατανάλωσης. Τρώγεται ανήμερα του Αγίου Βασιλείου από όπου πήρε και το όνομα του. Εκτός από αλεύρι οι νοικοκυρές βάζουν μέσα ρεβύθι αλεσμένο, βασιλικό και νερό και πάνω του δημιουργούν διάφορα σχήματα και παραστάσεις είτε αυτές αφορούν την παραγωγή είτε την υγεία είτε την οικογένεια. Μετά το ψήσιμό του είναι έτοιμο να κοπεί, την ώρα του φαγητού, το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς. Παράλληλα με το βασιλόψωμο οι νοικοκυρές κάνουν και της Βασιλοκουλούρες.



ΤΟ ΤΑΪΣΜΑ ΤΗΣ ΒΡΥΣΗΣ:
Τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, στα χωριά της Κεντρικής Ελλάδας, γίνεται το λεγόμενο "τάισμα" της βρύσης.
Οι κοπέλες του χωριού, λίγες ώρες πριν ξημερώσει Χριστούγεννα, πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Μ' αυτή την κίνηση παίρνουν από τη βρύση το "αμίλητο" νερό.
Για να έχουν καλή σοδειά έφερναν στη βρύση βούτυρο, τυρί, ή ψημένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς, ή όσπρια και φρόντιζαν να φτάσουν εκεί όσο το δυνατόν νωρίτερα, γιατί, όπως έλεγαν, όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, οι γυναίκες, έφερναν το καινούργιο νερό, αφού πρώτα είχαν αδειάσει από τα βαρέλια τους το παλιό.
Η διαδικασία αυτή της μετάβασης και της επιστροφής στη βρύση, γίνεται σιωπηλά- για αυτό και ονομάστηκε αμίλητο νερό. Με το 'αμίλητο' νερό οι γυναίκες ραντίζουν τα σπίτια τους, για ευρωστία και καλή τύχη.



(Πληροφορίες: Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις)

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Χριστουγεννιάτικα έθιμα στα Επτάνησα

Χριστουγεννιάτικα έθιμα στα Επτάνησα




ΟΙ ΚΟΛΟΝΙΕΣ:

Στην Κεφαλονιά, καθώς και στα υπόλοιπα Επτάνησα, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι του νησιού γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας: "Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς" και ευλογώντας έτσι τον ερχομό του νέου έτους, ευχόμενοι μακροζωία και ευρωστία.
Η ευχή που ανταλλάσσουν για τον χρόνο που φεύγει είναι: "Καλή Αποκοπή", δηλαδή «με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο».
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα: "Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε, ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου, την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου".

                                                   


ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ:
Η παραμονή
Την παραμονή των Φώτων, στις 4.30 π.μ., αρχίζουν ο Όρθρος, οι Μεγάλες Ώρες, ο Εσπερινός των Θεοφανείων και η Θ. Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου. Όπως και την παραμονή των Χριστουγέννων, γίνεται μονοεκκλησία στην Μητρόπολη. Δηλαδή συγκεντρώνονται όλοι οι ιερείς της πόλης, χωρίς να λειτουργεί άλλη εκκλησία. Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας τοποθετούν στη μέση της Εκκλησίας μια μεγάλη κολυμπήθρα και γίνεται ο Μέγας Αγιασμός. Από πολύ νωρίς έχουν πάει πολλοί Χριστιανοί για να αντλήσουν από το αγιασμένο νερό.
Τη μέρα αυτή «περπατάει ο Σταυρός». Οι ιερείς και οι διάκονοι χωρίζουν όλη την πόλη σε τετράγωνα και ο καθένας αγιάζει τα σπίτια και τα καταστήματα της περιοχής που του αναλογεί. Το ίδιο γίνεται και στα χωριά. Τον κάθε κληρικό συνοδεύει ένα παιδί, που κρατάει τον μαστραπά ή άλλο σκεύος που περιέχει τον αγιασμό. Ο παπάς μπαίνει στο σπίτι ψέλνοντας το «Εν Ιορδάνη» ή το «Επεφάνης σήμερον» και ραντίζει με την αγιαστούρα του, με αγιασμό, το σπίτι. Ο νοικοκύρης δίνει κατόπιν το σχετικό φιλοδώρημα στο παιδί που συνοδεύει τον παπά. Με απόφαση της Μητρόπολης, οι ιερείς δεν παίρνουν πλέον χρήματα στον αγιασμό.
O Αγιασμός των Θεοφανείων
Ανήμερα των Θεοφανείων, γίνεται με μεγάλη επισημότητα ο Αγιασμός σε όλες τις εκκλησίες, στο τέλος της Λειτουργίας, πάνω σε ειδικά στολισμένη εξέδρα. Ψέλνονται οι σχετικοί ύμνοι, διαβάζονται τα αναγνώσματα και οι καταπληκτικές ευχές του Αγίου Σωφρονίου, Πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Όλοι οι πιστοί πηγαίνουν στην εκκλησία, κρατώντας ένα ποτήρι ή άλλο δοχείο για να βάλουν τον αγιασμό. Επιστρέφοντας στο σπίτι, αγιάζουν τα εικονίσματα, όσους δεν πήγαν στην εκκλησία, τους χώρους του σπιτιού, τους κήπους, τα ζώα και ύστερα φυλάνε τον αγιασμό στα εικονίσματα. Προσοχή όμως! Για να φυλάξει κανείς τον αγιασμό στα εικονίσματα του σπιτιού, θα πρέπει να υπάρχει πάντοτε καντήλι αναμμένο στο σπίτι και η ζωή των ενοίκων να είναι χριστιανική. Ο αγιασμός, όσα χρόνια και να μείνει φυλαγμένος, διατηρείται με τη Χάρη του Θεού καθαρός και αναλλοίωτος.
Η αγιαστούρα
Η «αγιαστούρα» που κρατάει στα χέρια του ο παπάς είναι φτιαγμένη από δεντρολίβανο, μυρτιά και «φ(ου)στίνες» -μεγάλες κιτρινόασπρες βιολέτες. Συνηθίζεται να φυτεύουν την αγιαστούρα και οι λοιποί Χριστιανοί, δηλ. το κλαράκι που χρησιμοποίησαν για να ραντίσουν στα σπίτια τους και πάντοτε πιάνει.
Η κατάδυση του Τ. Σταυρού
Όταν τελειώσει η ακολουθία του Μεγ. Αγιασμού σε όλες τις ενορίες, οι ιερείς συγκεντρώνονται στην Μητρόπολη και με επικεφαλής τον Μητροπολίτη και τις αρχές, συνοδεία της Φιλαρμονικής και πλήθους πιστών, κατεβαίνουν στην προκυμαία της Λευκάδας για να γίνει η κατάδυση του Τ. Σταυρού. Γίνεται δέηση. Διαβάζει ο επίσκοπος το Ευαγγέλιο και ψέλνουν το «Εν Ιορδάνη» τρεις φορές. Τις πρώτες δύο φορές ο επίσκοπος ρίχνει στη θάλασσα τον Σταυρό, δεμένο από έναν σπάγκο. Στο τρίτο «Εν Ιοιρδάνη» τον ρίχνει ελεύθερο στη θάλασσα. Βουτάνε τότε νέα παιδιά στην παγωμένη θάλασσα και συναγωνίζονται ποιος θα φτάσει πρώτος τον Σταυρό. Όποιος ανασύρει τον Σταυρό, τον ασπάζεται, τον δίνει και στους άλλους να τον προσκυνήσουν και τον επιστρέφει στον επίσκοπο. Κατόπιν η πομπή επιστρέφει στη Μητρόπολη.
Παλιότερα, ο «νικητής» γύριζε σε όλα τα σπίτια και δεχόταν ευχές και φιλοδωρήματα. Επίσης, μέχρι το 1969 δεν έριχναν τον Σταυρό ελεύθερο στην θάλασσα, αλλά ο επίσκοπος είχε τον Σταυρό δεμένο σε ένα κοντάρι, το οποίο βύθιζε τρεις φορές στο νερό. Είναι η παλιά επτανησιακή τάξη, που τηρείται ακόμη στη Ζάκυνθο.


Τα πορτοκάλια
Με την τρίτη κατάδυση του Σταυρού, όλοι βουτάνε στη θάλασσα δυο-τρία πορτοκάλια δεμένα από έναν σπάγκο. Ύστερα, τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και ένα από αυτά μένει για έναν ολόκληρο χρόνο στα «’κονίσματα» του σπιτιού, χωρίς να μουχλιάζει. Μαζεύει απ’ την πολυκαιρία, αλλά δεν μουχλιάζει. Τα πορτοκάλια αυτά, όταν έχει φουρτούνα, τα ρίχνουν στη θάλασσα για να ηρεμεί. Επίσης, πριν την τελετή της κατάδυσης του Τ. Σταυρού ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια.
Πρόκειται για έθιμο - κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Τότε, σύμφωνα με την παράδοση, τελούσαν τον καθιερωμένο Αγιασμό στη «Μεγάλη Βρύση» (υδραγωγείο της πόλης), κοντά στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Σ’ αυτήν την περιοχή υπήρχαν τα γεμάτα εσπεριδοειδή «Περιβόλια», κτήματα των πλουσίων γαιοκτημόνων. Σε αυτά οι πορτοκαλιές καλλιεργούνταν κατά προτεραιότητα. Οι ευγενείς, λοιπόν, θα είχαν μάλλον την πρώτη θέση πάνω στην εξέδρα, δίπλα στον επίσκοπο και αυτοί θα καθιέρωσαν το έθιμο των πορτοκαλιών, για να ευλογηθεί η παραγωγή τους. Το Δωδεκαήμερο τελειώνει με τα Θεοφάνεια, που είναι η δέκατη τρίτη μέρα των χριστουγεννιάτικων γιορτών. Και όπως λέει ο λαός μας: «Στις δώδεκα πρωτάγαση, στις δεκατρείς τα Φώτα».



Η «πουτρίδα» υπήρχε στο κεφαλλονίτικο τραπέζι, πολύ πριν τη... γαλοπούλα. Η συνταγή της «πουτρίδας» απλή: χοιρινό με «κάβολε» ή με «μάπα». Πίσω από τις δύο άγνωστες λέξεις κρύβονται αντίστοιχα το κουνουπίδι και το λάχανο. Την παραμονή των Χριστουγέννων η οικογένεια μαζευόταν γύρω από την εστία, τη φωτιά, συνήθως το τζάκι.
Κρατώντας την «Κουλούρα», το Χριστόψωμο, o αρχηγός του σπιτιού έριχνε λάδι ή κρασί στη φλόγα. Η σημειολογία ήταν σημαντική: αν η φωτιά φούντωνε, ήταν καλός οιωνός για το σπίτι, αν έσβηνε, κακός. Ύστερα το κάθε μέλος της οικογένειας τραβούσε ένα κομμάτι από την κουλούρα.
Στη Ζάκυνθο, κατά την ίδια τελετουργία, ο πατέρας της οικογένειας συνέδεε τα δυο αυτά αγαθά (κρασί-λάδι) με την αφθονία στο σπίτι, λέγοντας «όσο νερό έχει η θάλασσα τόσο κρασί και λάδι στο σπίτι μας».




(Πληροφορίες: Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις)
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram