Ο Αύγουστος, μετρά την πρώτη του μέρα.
Οι διακοπές των περισσότερων εργαζόμενων ξεκινούν ή ξεκίνησαν όπως οι δικές μας λίγο νωρίτερα...

Εκμεταλλευτείτε το χρόνο ελευθερίας που χαρίζουν οι διακοπές, για να περάσετε όμορφα με τα πρόσωπα που αγαπάτε. Δεν έχει σημασία αν θα ταξιδέψετε για κάποια όμορφη γωνιά της πατρίδας μας ή θα μείνετε στο σπίτι. Σημασία έχει με ποιους θα μοιραστείτε τη χαλάρωση και την ξενοιασιά, αυτών των ημερών.
Άλλωστε τα ομορφότερα ταξίδια τα κάνει το μυαλό και όταν οι Έλληνες μαζεύονται γράφουν ιστορία οι παρέες, όπως λέει και το τραγούδι, του Δ. Σαββόπουλου.

Ευχόμαστε τα δικά σας καράβια, αυτά της ψυχής, να μη μείνουν αραγμένα σε κάποιο λιμάνι, αλλά να ταξιδέψουν σε ήσυχα νερά και να επιστρέψουν γεμάτα ευφορία, χαμόγελο και αισιοδοξία!...

Το δικό μας ραντεβού θα είναι κάπου εκεί προς το τέλος του μήνα.
Καλό μήνα και καλές διακοπές σε όλους!!!

Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του καλοκαιριού και πριν σας αποχαιρετήσουμε (για λίγο μόνο) για τις δικές μας διακοπές, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε ένα προορισμό, ξεχωριστό που γοητεύει τους επισκέπτες του.



Πρόκειται για το Δάσος της Στροφυλιάς και τη λιμνοθάλασσα Κοτυχίου, που βρίσκονται στο ΒΔ άκρο της Πελοποννήσου και είναι μια προστατευόμενη περιοχή μήκους 22 χιλιομέτρων και πλάτους που κυμαίνεται από 0,5 ως 4 χιλιόμετρα περίπου. 
Την περιοχή μοιράζονται οι νομοί Αχαϊας και Ηλείας και οι Δήμου Δυτικής Αχαϊας και Ανδραβίδας - Κυλλήνης, με συνολική έκταση 143.000 στρεμμάτων περίπου, ενώ το Εθνικό Πάρκο (χωρίς τα θαλάσσια οικοσυστήματα) καταλαμβάνει έκταση 60.000 στρεμμάτων περίπου.



Είναι μια πεδινή περιοχή με μεγάλα τμήματα μηδενικού υψόμετρου. Οι λόφοι που δεσπόζουν είναι τα Μαύρα βουνά στο ακρωτήριο Άραξος και ένας λοφίσκος στο ακρωτήριο Κουνουπέλι. Χαρακτηριστικό της περιοχής η ποικιλότητα των βιοτόπων τα οποία συγκροτούν ένα ενιαίο οικοσύστημα.



Στο δυτικό μέτωπο υπάρχουν παραλιακές κινούμενες θίνες (αμμουδιές και αμμόλοφοι) που εκτείνονται σε βάθος δεκάδων μέτρων προς τη στεριά, εξαιρετικής φυσικής ομορφιά που "φιλοξενούν" φυτά της άμμου και πεύκα με νανώδη μορφή.



Ο κύριος όγκος των νερών δημιουργείς τις λιμνοθάλασσες Κοτύχι, Πρόκος και Άραξος ή Πάπα. Το έλος Λάμια, οι αλυκές Λεχαινών, ο αύλακας Κέντρος και οι μικρότερες λίμνες τα εποχιακά γλυκά και αλμυρά έλη και οι νερόλακκοι σε ξέφωτα του δάσους, μαζί με τα ρυάκια και τους χειμάρρους συμπληρώνουν το υδάτινο δίκτυο, δημιουργώντας υγροτοπικά οικοσυστήματα που σαν χώροι υψηλής βιοποικιλότητας είναι χώροι στάθμευσης, διαμονής και αναπαραγωγής πολλών ειδών πτηνών καθώς και μόνιμο βιότοπο ειδών χλωρίδας και πανίδας. 



Σ' αυτό το περιβάλλον αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο και ωραιότερο δάσος κουκουναριάς της Ελλάδας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, το οποίο σαν οικότοπος προτεραιότητας είναι ιδιαίτερα προστατευμένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ παρέχει όλες τις ευεργετικές επιδράσεις των δασικών οικοσυστημάτων δηλ. διατήρηση υδατικού ισοζυγίου, δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα, παραγωγή οξυγόνου, αποτροπή των διαβρώσεων, βελτίωση του μικροκλίματος κ.α.



13 συνολικά διαφορετικές ενότητες μεγάλης οικολογικής και περιβαλλοντικής σημασίας οι οποίες έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους περιλαμβάνει στο σύνολό του το Εθνικό Πάρκο και είναι οι εξής:

• το Δάσος Στροφυλιά
• η λιμνοθάλασσα Κοτύχι
• η λιμνοθάλασσα Πρόκοπος
• η λιμνοθάλασσα  Άραξος
• το Έλος Λάμια
• τα βραχώδη υψώματα με την ονομασία Μαύρα Βουνά
• οι περιοδικά κατακλυζόμενες με νερό εκτάσεις
• τα υγρά λιβάδια της περιοχής
• οι αμμώδεις παραλίες όπου σχηματίζονται θίνες
• οι καλαμιώνες
• τα υδατορέματα της ευρύτερης περιοχής που καταλήγουν στις λιμνοθάλασσες  Κοτύχι και Πρόκοπος
• η αλυκή Λεχαινών
• τα θαλάσσια οικοσυστήματα

1. Πεζοπορία: μπορείτε να περπατήσετε σε όλη την έκταση του Εθνικού Πάρκου, σε έδαφος ομαλό και κάτω από τη σκιά των δέντρων, πλάι στις λιμνοθάλασσες ή στην αμμουδιά.
2. Ποδηλασία: μπορείτε να καλύψετε τα 22.000 στρέμματα του δάσους εύκολα και ευχάριστα, ακολουθώντας τους δασικούς δρόμους που το διασχίζουν.
3. Κολύμβηση: μπορείτε να απολαύσετε τα πεντακάθαρα νερά του Ιονίου σε 15 χιλιόμετρα αμμουδιάς κατά μήκος του Εθνικού Πάρκου.
4. Παρατήρηση πουλιών: με κιάλια ή τηλεσκόπιο μπορείτε να εντοπίσετε και να απολαύσετε τους φτερωτούς κατοίκους των υγροτόπων, του δάσους και της ακτής.
5. Φωτογράφηση: είτε σας αρέσουν τα τοπία και τα ηλιοβασιλέματα, είτε τα πορτραίτα ζώων και φυτών, το Εθνικό Πάρκο προσφέρει ατελείωτες ευκαιρίες σε ερασιτέχνες (και επαγγελματίες) φωτογράφους να απαθανατίσουν μοναδικές εικόνες.
6. Επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης: θα ενημερωθείτε για την προστατευόμενη περιοχή και θα δείτε τα πορτραίτα κάποιων από τους κατοίκους της

Στις μέρες μας, είναι αυτονόητο και πολύ συνηθισμένο, οι κοπέλες να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα στατιστικές μελέτες αναφέρουν πως (σε ορισμένες τουλάχιστον σχολές), είναι περισσότερες από τα αγόρια.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, ήταν ανθρώπινα όντα υποδεέστερα των ανδρών. Δεν είχαν ούτε πρόσβαση, αλλά ούτε και δικαίωμα στη μόρφωση, με μόνη αιτία, το φύλο τους.

Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρη υπέβαλε αίτηση για να δώσει εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή. Της δόθηκε η άδεια και παρά το γεγονός ότι επέτυχε στις εξετάσεις, το Υπουργείο Παιδείας δεν της επέτρεψε τη φοίτηση, γιατί ήταν γυναίκα. Έτσι, η Σεβαστή έγινε μεν φοιτήτρια, αλλά όχι στην Ελλάδα, αλλά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου επέλεξε να φοιτήσει τελικά.
Επιστρέφει με το πτυχίο της στην Ελλάδα, το 1891 και διορίζεται δασκάλα Γαλλικών στο Αρσάκειο, απ' όπου παραιτήθηκε μετά από μικρό χρονικό διάστημα.
Υπήρξε η πρώτη επόπτρια Δημοτικών Σχολείων, θέση που δημιουργήθηκε ειδικά για κείνη, εισάγοντας πολλές καινοτομίες στην Ελληνική Παιδεία.
Το σπίτι της, η γνωστή οικία με την πυργοειδή διαμόρφωση στην διασταύρωση των οδών Παρθενώνος και Καλλισπέρη, δωρίστηκε με ιδιόχειρη διαθήκη (1937) στο Ελληνικό Δημόσιο με σκοπό να συσταθεί Ίδρυμα για την εκπαίδευση των κοριτσιών, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ...

Τρία χρόνια αργότερα, το 1887, η Ελένη Παντελίδου αυτοκτόνησε αφήνοντας ένα σημείωμα που έγραφε: "Ο θάνατός μου, ας ακουστεί ως κραυγή σε κείνους οίτινες θεωρούν τη γυναίκα ως μεσαιωνική δούλη", γιατί δεν έγινε δεκτή ως φοιτήτρια στην Ιατρική σχολή, επειδή ήταν γυναίκα.
Το 1890 τυπικά, το ελληνικό Πανεπιστήμιο θα αποκτήσει την πρώτη του φοιτήτρια, στη Φιλοσοφική Σχολή. Ήταν η Ιωάννα Στεφανοπούλου (ή Στεφανόπολι), κάτι που διόλου δεν άρεσε στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, ο οποίος με επιστολή του, διαμαρτυρήθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, "...δια την ανάμειξιν των φύλων...".
Δύο χρόνια αργότερα το 1892, οι πρώτες φοιτήτριες της Ιατρικής Σχολής ήταν οι αδελφές Αλεξάνδρα και Αγγελική Παναγιωτάτου, οι οποίες αποφοίτησαν τέσσερα χρόνια αργότερα με άριστα. Δεν γλίτωσαν όμως ούτε κι εκείνες τις διαμαρτυρίες των (ανδρών) συμφοιτητών τους, που έκαναν λόγο για εισβολή του ποδόγυρου εις τον περίγυρον του Ιπποκράτους. Οι διαμαρτυρίες δεν σταμάτησαν ούτε όταν η Αγγελική Παναγιωτάτου το 1908 μετά και από σπουδές στη Γερμανία, πήρε τη θέση της υφηγήτριας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, οι οποίες πήραν τέτοια έκταση που η Α. Παναγιωτάτου επαύθη και λίγο αργότερα (πριν προλάβουν να χαρούν τη νίκη τους, οι διαμαρτυρόμενοι), διορίστηκε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου!
Για να ολοκληρώσουμε το αφιέρωμα, να αναφέρουμε την πρώτη φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, που ήταν η Σοφία Λασκαρίδου, κόρη του πρωτοπόρου παιδαγωγού Λάσκαρη Λασκαρίδη, η οποία μετά από ιδιωτικά μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα και τη φοίτησή της στο Παρίσι στην Academie Julian, διεκδίκησε δυναμικά από τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄, τη φοίτησή της στη σχολή, ενώ η Πιπίτσα Πεταλά, κόρη του γιατρού Νικολάου Πεταλά υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα Χειρουργός. Πήρε το πτυχίο της από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1914 και διηύθυνε το Γαλλικό Νοσοκομείο. Ήταν εκείνη, που στην ακμή της μάχης του Σκρα χειρουργούσε συνεχώς τραυματισμένους, για 24 ώρες χωρίς ανάπαυση, για να τιμηθεί αργότερα γι' αυτές της τις υπηρεσίες, με δύο ανώτερα γαλλικά παράσημα και ένα ελληνικό.


Πληροφορίες: 24grammata.com, tovivlio.gr, thepressproject.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

τα ράφια, θα γεμίσουν!

Χθες βράδυ, επισκεφθήκαμε τη Βίκυ (Ποδηλάτισσα) στο όμορφο blog της...
Εκεί μάθαμε για το Πολυδραστικό Κέντρο "FRONT" στη Βεργίνα, όπου ήδη οι εθελόντριες, έχουν
αρχίσει να γεμίζουν τα ράφια με χειροποίητες δημιουργίες με πολύ αγάπη και προσοχή.

Όμως τα ράφια είναι πολλά και η Βίκυ ζήτησε τη βοήθειά μας, για να γεμίσουν γρηγορότερα. Ήδη, τόσο η ίδια όσο και η Κλαυδία, έφτιαξαν κι έστειλαν εκπληκτικές δημιουργίες, που μπορείτε να δείτε εδώ.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε. Γι' αυτό αρχίσαμε νωρίς το πρωί να ανακατεύουμε συρτάρια, κουτιά, καλάθια ψάχνοντας για υλικά έτσι ώστε να φτιάξουμε κάτι όμορφο και γρήγορο...
Η ιδέα των μπρελόκ, ήρθε από τις κόρες μας και την υιοθετήσαμε αμέσως!
Στο τέλος της μέρας είχαμε 10 μπρελοκάκια μέσα στο σακουλάκι με το λογότυπό μας που βλέπετε, έτοιμα και πακεταρισμένα για να τα στείλουμε στο "Front", με όλη μας την αγάπη.

Θέλετε να τα δείτε;

Τα μπλε...

Τα κίτρινα τα είδατε ήδη!

Τα πολύχρωμα...


Κι εδώ, όλα μαζί...


Σ'αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι σημαντικό να προσφέρουμε λίγο από το χρόνο μας, βοηθώντας προσπάθειες που ανακουφίζουν άλλους ανθρώπους, οικογένειες και κυρίως παιδιά!



Περισσότερα για την Πρωτοβουλία για το παιδί, μπορείτε να μάθετε εδώ.

Νομίζουμε πως μπορούμε, όλοι μαζί να γεμίσουμε τα ράφια του "FRONT", έτσι δεν είναι;

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε για μια ακόμα φορά τη Βίκυ, που μας ενημέρωσε και μας έδωσε την ευκαιρία να αισθανθούμε τη χαρά της προσφοράς.

Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων στα ΜΜΕ, που να μην αναφέρει έστω και μία φορά, το Μέγαρο Μαξίμου. Πόσοι όμως από μας, γνωρίζουν την ιστορία του;

Τα θεμέλια του κτιρίου της Ηρώδου Αττικού (19), μπήκαν το 1912, κατά παραγγελία του εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού. Μέχρι τότε, στο σημείο αυτό ήταν ένας από τους βασιλικούς κήπους. Η χήρα του Ειρήνη Μιχαληνού (το γένος Μανούση) η οποία είχε παντρευτεί για δεύτερη φορά τον Δημήτριο Μάξιμο, πούλησε την υπό κατασκευή κατοικία στον Λεωνίδα Εμπειρίκο, για να την αγοράσει ξανά, το 1921, ολοκληρώνοντας τις εργασίες για την κατασκευή της, έτσι ώστε να στεγαστεί εκεί η οικογένεια Μαξίμου. Ο Δημήτριος Μάξιμος που ήταν για πολλά χρόνια διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και μετέπειτα πολιτικός με το Λαϊκό Κόμμα, αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες. Για το λόγο αυτό οι τοίχοι του μεγάρου φιλοξενούσαν πολλούς περίφημους πίνακες ζωγραφικής.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Γερμανού ναυάρχου των δυνάμεων του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση έμενε εκεί για κάποιο διάστημα ο πρέσβης των ΗΠΑ, στην Ελλάδα.

Ο Δ. Μάξιμος υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας στην πολυκομματική κυβέρνηση συνασπισμού από τον Ιανουάριο του 1947, μέχρι και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.


Πέντε χρόνια αργότερα (1952) το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε το μέγαρο από τον κάτοχό του, αντί του ποσού των πέντε δισεκατομμυρίων πεντακοσίων εκατομμυρίων δραχμών (5.500.000.000). Αξίζει να σημειώσουμε πως κυβερνητική επιτροπή είχε εκτιμήσει την αξία του κτιρίου στα έντεκα δισεκατομμύρια. Ο Δ. Μάξιμος όχι μόνο δέχτηκε να το παραχωρήσει στο μισό της αξίας του, αλλά άφησε στο μέγαρο την επίπλωση και τους πίνακες. Έτσι για να τιμήσει το Δ. Μάξιμο για την προσφορά του η κυβέρνηση, διατήρησε το αρχικό όνομα του κτιρίου, που ήταν αυτό που γνωρίζουμε και σήμερα, Μέγαρο Μαξίμου.

Κατά την περίοδο της χούντας, στο Μέγαρο έμενε ο Αντιβασιλέας Γ. Ζωιτάκης με την σύζυγό του Παγώνα, η οποία ως χωριατοπούλα που ήταν δυσανασχετούσε με την θέση του κτιρίου, κάνοντας παροιμιώδη τη φράση "Τι τα θέλαμε τα μέγαρα; Δεν επιτρέπεται ούτε κοτέτσι να φτιάξεις", που συχνά έλεγε...
Την εποχή εκείνη, έγινε η προσθήκη του πρώτου ορόφου, η οποία χρησίμευε ως κρεβατοκάμαρα του ζεύγους Ζωϊτάκη.

Πρωθυπουργική έδρα, θα γίνει το 1982 όταν παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και με απόφαση του Μ. Κουτσόγιωργα, στεγάζει από τότε το γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενώ μέχρι τότε το γραφείο του πρωθυπουργού βρισκόταν μέσα στο κτίριο της Βουλής.

Δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα γνωστό ως αρχιτέκτονας που σχεδίασε το κτίριο. Υπάρχουν δύο εκδοχές, από τις οποίες η πρώτη θέλει ως αρχιτέκτονα τον Αναστάσιο Χέλμη και η δεύτερη τον Αναστάσιο Μεταξά, ενώ είναι πολύ πιθανό να έχουν ασχοληθεί με το σχεδιασμό του και οι δύο αν σκεφτούμε πως οι εργασίες κατασκευής του, έγιναν σε δύο φάσεις με μεγάλη χρονική διαφορά. Η πρώτη φάση ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1910 και η δεύτερη, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.


Πληροφορίες: wikipedia.org, 24grammata.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"