Blogging και Αγάπη!

Blogging και Αγάπη!





Πολλές φορές διαβάζουμε για τα άσχημα του διαδικτύου και του blogging. Ευτυχώς όμως η καλή πλευρά του, έρχεται να μας θυμίσει πως οι άνθρωποι είναι που κάνουν τη διαφορά με την ποιότητα και τη σφαγίδα τους.


Ένα γλυκό κορίτσι και αγαπημένη φίλη η Χριστίνα Adromeda στο δικό της γαλαξία, μοιράζει δωράκια - βραβεία αγάπης σε όλους του διαγαλαξιακούς της φίλους, κρατώντας ανοιχτό τον κύκλο της αγάπης μεταξύ των blogger. Ένα ξεχωριστό δωράκι για τον καθένα που συγκαταλέγεται στους φίλους της, φτιαγμένο από κείνη και με ένα καλό λόγο να το συνοδεύει.

Το πρώτο το είδατε ήδη και αφορά τις σκέψεις, που γίνονται λέξεις και μπαίνουν η μια δίπλα στην άλλη, φτιάχνοντας μια ιστορία, ένα κείμενο, ένα άρθρο. Αφορά την έμπνευση και τη δημιουργία λόγου...
Το δεύτερο είναι δημοσιογραφικό, αφού πολλές φορές προσπαθώ να ενημερώσω για σοβαρά ζητήματα, που αφορούν τον κόσμο γύρω μας...


Από τα χεράκια της έχω ήδη ένα δωράκι και τα δύο που προσθέτω τώρα, μας πιστοποιούν πόσο τυχερή νιώθω που γνώρισα ανθρώπους όπως εκείνη μέσα σ' αυτή τη γωνιά του διαδικτύου, που αγαπάμε.



Χριστίνα, σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου και σου ανταποδίδω με ένα δικό μου, με όλη μου την αγάπη!


Μην ξεχάσετε το giveaway! Κλικ εδώ
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
"Το καλοκαίρι στο φάρο"...

"Το καλοκαίρι στο φάρο"...


με ένα δωράκι!

Σ
ήμερα θέλουμε να σας παρουσιάσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον παιδικό βιβλίο, με την υπογραφή της Νατάσσας Καραμανλή, το οποίο τιμήθηκε με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, το Δεκέμβριο του 2014, στον 59ο Διαγωνισμό συγγραφής παιδικών βιβλίων.
Το βιβλίο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μολύβι.

Είναι το πρώτο βιβλίο της, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που τη γνωρίζουν μέσα από τα κείμενά της, αφού γραπτά της φιλοξενούνται στα περιοδικά Soul, Αλήθεια και Μακεδονίας Update, αλλά και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φυλλάδα. Επίσης διατηρεί προσωπικό blog soufrazeta αλλά και ένα διαδικτυακό project με τον τίτλο "Τέσσερα λεπτά".

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Καλοκαίρι και ξενοιασιά πάνε μαζί.
Όχι όμως και για τον Σπύρο, που αυτό το καλοκαίρι, προετοιμάζει τον εαυτό του για μια αλλαγή, που τον τρομάζει.
Τα θέλω του διαμορφώνονται, καθώς οι γονείς του βρίσκονται σε διαδικασία διάζευξης.
Οι φόβοι του για το καλοκαίρι στο φάνρο, εύχεται να μη βγουν ποτέ αληθινοί.
Έχει ένα καλοκαίρι στη διάθεσή του για να προσπαθήσει να αλλάξει τη ναπόφασή τους.
Άραγε, τι μπορεί να κάνει; Θα τα καταφέρει;

Η Νατάσσα, μας έστειλε ένα αντίτυπο του βιβλίου και μεις θα το χαρίσουμε μετά από κλήρωση σε ένα φίλο/φίλη του περιοδικού μας. Αρκεί να αφήσετε ένα μήνυμα στην ανάρτηση και ένα like στην καινούργια σελίδα του περιοδικού μας στο Facebook.

Από σήμερα 5/10 και ως τις 15/10 (από μεσάνυχτα σε μεσάνυχτα). Στη συνέχεια θα ανακοινώσουμε τον τυχερό/η!


Ευχόμαστε ολόψυχα καλοτάξιδο το βιβλίο σου Νατάσσα!...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Δυο γυναίκες...

Δυο γυναίκες...



Η ιστορία αυτή ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν...
Είναι μια ιστορία καθημερινή, ανθρώπινη, ίσως και συνηθισμένη. Με χαρές, λύπες, δάκρυα, πόνο αλλά και πολλή πολλή αγάπη... Όλα κατάφερε να τα απαλύνει ο χρόνος. Όλα, εκτός από την αγάπη...

Δυο αδελφές, που μεγάλωσαν σε μια γραφική γειτονιά της Ελλάδας, πλάι - πλάι. Έκαναν όνειρα, σχέδια...
Ήθελαν να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν τις απλές καθημερινές χαρές μαζί, στηριζόμενες η μία στην άλλη.

Η ζωή όμως, είχε άλλα σχέδια για κείνες. Τις χώρισε πολλές φορές και τις ξανάσμιξε άλλες τόσες, με ένα πολύ περίεργο τρόπο. Πρώτη φορά, χώρισαν εκεί κοντά στην ενηλικίωση. Η μία ότι είχε συμπληρώσει τα είκοσι και η άλλη σχεδόν δεκαοκτώ.

Είναι η εποχή που ο έρωτας, καταλαμβάνει το νου και την καρδιά και δεν ζητά μονάχα μερτικό, αλλά την απόλυτη εξουσία. Αυτός στάθηκε αιτία για τον πρώτο χωρισμό τους. Αυτός που για χάρη του, κάνει κανείς τα πιο απίστευτα πράγματα. Αυτός, που σε κάνει να φτάσεις ως τα πέρατα της γης, γι' αυτόν που αγαπάς. Έτσι έγινε και με τη μια, τη Νεφέλη...

Όταν ο νεαρός, που αγάπησε της ανακοίνωσε πως θα φύγει στην Αμερική, εκείνη δε δίστασε λεπτό να τον ακολουθήσει. Μάταια η αδελφή της η Λήδα, της ζητούσε να το ξανασκεφτεί, μάταια η μάνα τους έκλαιγε κρυφά και φανερά, ολημερίς, μάταια ο πατέρας παρακαλούσε. Εκείνη, είχε πάρει την απόφασή της και κανείς δεν μπορούσε να την αλλάξει.

Έφυγε μαζί του, αφήνοντας τους τρεις τους με ένα τεράστιο κενό, που το συμπλήρωναν κατά καιρούς, τα γράμματα, τα τηλεφωνήματα και οι αραιές επισκέψεις...

Έτσι κάπως κυλούσαν τα χρόνια, από τη χαρά του ανταμώματος στη θλίψη του αποχαιρετισμού. Τους έφερε το γιο της, ένα όμορφο αγόρι που της έμοιαζε καταπληκτικά, για να γνωρίζει την οικογένειά του. Τον παππού, τη γιαγιά, τη θεία, τα ξαδέλφια... και τον έφερνε σε αραιά, αλλά τακτικά διαστήματα, για πολλά χρόνια.

Ώσπου, ήρθε η χρονιά που δεν επισκέφθηκε την Ελλάδα. Όλη η οικογένεια, παραξενεύτηκε. "Μα, γιατί δεν θα έρθει φέτος", αναρωτήθηκε η Λήδα, αλλά δεν μπορούσε και να φανταστεί το λόγο. "Ίσως να έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα", σκέφτηκε. "Δεν είναι και μικρό ταξίδι, ούτε και κείνη πλούσια", καθησύχαζε τον εαυτό της και τους άλλους...

Όμως η σκέψη δεν καταλάγιαζε. Το μυαλό γυρνούσε συνεχώς στο "γιατί" και όσο η απάντηση δεν ερχόταν, τόσο η ανησυχία μεγάλωνε. Στο τηλέφωνο δεν απαντούσε κανείς και γρήγορα η ανησυχία μετατράπηκε σε αγωνία, για να τελειώσει με την ειδοποίηση της καλύτερής της φίλης εκεί στην ξενιτιά, όπως συνήθιζε να λέει η μάνα...

"Η Νεφέλη είναι άρρωστη βαριά, γι' αυτό και δεν θα έρθει. Δεν της το επιτρέπουν ακόμα οι γιατροί!"... Κεραυνός να έπεφτε, δεν θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο κακό, από αυτό της είδησης που έλαβαν. Η προοπτική του μόνιμου αποχωρισμού, έκανε τις καρδιές όλων να ραγίζουν...

Παρόλα αυτά, η Νεφέλη ήρθε ξανά στην Ελλάδα. Ήταν η μοναδική φορά μάλιστα, που έμεινε τόσο πολύ, από τότε που ξενιτεύτηκε. Μαζί της είχε και το γιό της, παλικάρι δεκαοκτώ χρονών πια, που της στεκόταν βράχος και δεν την άφηνε λεπτό. Ήρθε, για να φύγει τρία χρόνια αργότερα, από τη ζωή αυτή τη φορά. Για πάντα...

Ο πόνος ανείπωτος για αυτούς που άφησε πίσω...
Για τη μάνα, τον πατέρα, τη αδελφή, το γιό της. Όμως ο χρόνος καταφέρνει πάντα, με ένα τρόπο θαρρείς μαγικό, να κάνει τις πληγές που αφήνει ένας θάνατος νέου ανθρώπου, να φαίνονται "επουλωμένες", να πονούν κάπως λιγότερο. Κάποιοι λένε, πως η ζωή είναι από μόνη της τόσο δυνατή, που σε τραβάει μπροστά. Δεν ξέρω τι απ' όλα είναι, όμως αυτοί οι άνθρωποι, κατάφεραν να επιζήσουν και να ζήσουν με την ανάμνησή της.

Ο γιος της, παντρεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα και έφερε στον κόσμο τρία πανέμορφα κορίτσια. Ζούσαν στην Αμερική και είχαν επαφή με την ελληνική οικογένειά τους. Τηλεφωνική τις πιο πολλές φορές. Έτσι περνούσε ο καιρός και θα έλεγε κανείς πως τα πράγματα, είχαν πάρει το δρόμο τους, όπως και οι άνθρωποι. Όσο κι αν το ήθελαν, δεν είχαν καταφέρει να ειδωθούν ξανά, μέχρι εκείνο το καλοκαίρι που η μεσαία του κόρη, αυτή που κατά κοινή ομολογία έμοιαζε περισσότερο από τις αδελφές της στη χαμένη της γιαγιά, αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ελλάδα.

"Να πας, στη θεία", της είπε ο πατέρας της, όταν του το ανακοίνωσε. "Ο παππούς και η γιαγιά μου, δεν ζουν πια, όμως θα γνωρίσεις τη θεία! Την αδελφή της μαμάς μου. Θα χαρεί να σε δει!".

Έτσι κι έγινε...
Όταν άνοιξε η πόρτα και αντίκρισε η Λήδα την Άμπερ, ένιωσε πως γύρισε ο χρόνος πίσω. Τα πόδια της δεν την βαστούσαν, όμως άντλησε κουράγιο από τη χαρά, που ένιωσε...
Το πρόσωπο της νεαρής κοπέλας ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο με της χαμένης της αδελφής. Προς στιγμή, νόμιζε πως έβλεπε τη Νεφέλη!... Τα μάτια της βούρκωσαν κι αν δεν προσπαθούσε να μη φέρει σε αμηχανία το νεαρό κορίτσι, θα έβαζε με μιας τα κλάματα!

Συγκρατήθηκε όμως και άνοιξε την αγκαλιά της για να κρατήσει την κοπέλα, που αν και δεν μιλούσε καν τη ίδια γλώσσα με τη θεία-Λήδα, ένιωθε τη συγκίνηση και την αγάπη με την οποία την υποδέχτηκε...

Ήταν συγκινητικό να βλέπει κανείς τις δυο γυναίκες να μιλούν, η μια στα ελληνικά και η άλλη στα αγγλικά και όμως να συνεννοούνται! Κοιτάζονταν στα μάτια και έλεγαν περισσότερα ακόμα με γλώσσα της ψυχής! Δεν τους χρειαζόταν διερμηνέας... μια χαρά τα έβγαζαν πέρα μόνες τους!

Η Λήδα  μίλησε στην Άμπερ για τη γιαγιά της, έτσι όπως μόνο η ίδια γνώριζε και μπορούσε, της έδειξε φωτογραφίες της Νεφέλης και της χάρισε ένα βραχιόλι για να τη θυμάται.

Όταν ήρθε η ώρα να φύγει η κοπέλα, η Λήδα, εξομολογήθηκε στα παιδιά της, κλείνοντας την πόρτα πίσω της: "Ήταν σα να είδα εκείνη! Σα να μην πέρασε ούτε μέρα, από τότε που χωρίσαμε για πρώτη φορά!"...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Πρωτότυπα ράφια για βιβλία, από ...βιβλία!

Πρωτότυπα ράφια για βιβλία, από ...βιβλία!



Τα βιβλία πρωτίστως είναι για διάβασμα!
Όταν όμως μπορούν να αποτελέσουν και μέρος της διακόσμησης, κανείς δεν θα πει όχι. Για να γίνει αυτό το αόρατο ράφι στον τοίχο για τα βιβλία σας, τα βήματα είναι πανεύκολα και το αποτέλεσμα όπως βλέπετε άκρως εντυπωσιακό!


Το μόνο που χρειάζεται είναι μία γωνία και βίδες για τον τοίχο και φυσικά ένα τρυπάνι. Τα υπόλοιπα τα δείχνουν οι φωτογραφίες.



Αυτή την εντυπωσιακή κατασκευή τη βρήκαμε στο topdreamer.com




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Με τα χρώματα του Οκτώβρη...

Με τα χρώματα του Οκτώβρη...



Ο μήνας της καρδιάς του Φθινοπώρου ο Οκτώβρης, μετρά την πρώτη του μέρα.
Τα χρώματα της φύσης γίνονται χρυσοκόκκινα και η ατμόσφαιρα μυρίζει υγρό χώμα και βροχή...
Σιγά σιγά όλα μας προετοιμάζουν για το Χειμώνα, αργά και σταθερά.

Όσοι ζείτε στην εξοχή, θα έχετε δει ήδη τις αλλαγές γύρω σας. Όσοι ζείτε στις μεγαλουπόλεις, φέρτε τον Οκτώβρη στο χώρο σας όχι μόνο αλλάζοντας σελίδα στο ημερολόγιο, μα με μικρές πινελιές ζεστών ίσως και λίγο μελαγχολικών χρωμάτων, που όμως δίνουν μια ατμόσφαιρα θαλπωρής.

Το Φθινόπωρο είναι η εποχή που αρχίζουμε να "ζούμε" το σπίτι περισσότερο, ενώ όσο ψυχραίνει ο καιρός ζητάμε ζεστασιά στο μάτι και στα αντικείμενα γύρω μας. Οι σημερινές μας προτάσεις είναι μερικά μόνο από όσα μπορείτε να προσθέσετε στο χώρο.

Μη χάσετε όμως την ευκαιρία να τα μοιραστείτε όλα αυτά με αγαπημένα πρόσωπα και να περάσετε χαλαρές στιγμές γεμίζοντας την ψυχή με αγάπη.
Είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς κάθε αντιξοότητα...

Ευχόμαστε ένα όμορφο μήνα με υγεία και ζεστές στιγμές, σε όλους!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η περιπέτεια μιας σελίδας...

Η περιπέτεια μιας σελίδας...



Εδώ και αρκετές εβδομάδες, πήγαμε. όπως κάναμε συνήθως να μπούμε στο λογαριασμό του περιοδικού μας στο facebook. Μια κίνηση ρουτίνας, που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως θα καταλήξει σε ...αποκλεισμό!

Πατώντας το κουμπί "σύνδεση", εμφανίστηκε στην οθόνη ένα μήνυμα που μας εξηγούσε πως επειδή το περιοδικό δεν είναι προσωπικός λογαριασμός, δεν μπορεί να έχει προφίλ γιατί είναι αντίθετο με τους κανόνες δεοντολογίας του facebook και θα πρέπει να μετατραπεί σε σελίδα.

Όλα καλά μέχρι εδώ σκεφτήκαμε και προχωρήσαμε στη δημιουργία σελίδας, αφού δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Το μόνο κουμπί που μπορούσαμε να πατήσουμε ήταν αυτό που έγραφε "δημιουργήστε σελίδα".

Αυτό ήταν! Η σελίδα δημιουργήθηκε μεν, χωρίς εμάς δε, αφού ούτε σαν διαχειρίστριες υπήρχαμε πουθενά, ούτε φυσικά και μπορούσαμε να μπούμε, πόσο μάλλον να την ενημερώσουμε!! Την κοιτάζαμε από μακριά σα να ήταν ξένη και καμαρώναμε τους 543 φίλους που είχαν μετατραπεί σε like...
Δεν μας αναγνώριζε, παρά τις προσπάθειές μας.

Στείλαμε μήνυμα ηλεκτρονικό στην τεχνική υποστήριξη του facebook και ενώ περιμέναμε λύση η απάντηση δεν ήρθε ποτέ! Αντί λύσης όμως, λίγες μέρες αργότερα, ήρθε ένα μήνυμα που μας έλεγε πως η σελίδα μας είναι έτοιμη και μπορούμε να τη δούμε! Να τη δούμε μόνο! Ούτε να την ενημερώσουμε, ούτε να τη διαχειριστούμε...
Ξανά καινούργια μηνύματα, ξανά αναμονή και φυσικά η απάντηση - λύση, δεν ήρθε ποτέ.

Με τούτα και με κείνα και ενώ ο καιρός περνούσε και τίποτα δεν άλλαζε, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια καινούργια σελίδα που μπορείτε να δείτε εδώ και να κάνετε like για να αποκτήσουμε καινούργιους φίλους, μια και χάσαμε τους παλιούς...




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η αγάπη, κύκλους κάνει...

Η αγάπη, κύκλους κάνει...


με καινούργια βραβεία liebster!

Όσοι πιστεύουν πως η μοιρασμένη αγάπη πολλαπλασιάζεται, έχουν απόλυτο δίκιο. Αυτό συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με τα Liebster βραβεία για bloggers. Ένας κύκλος αγάπης, που ολοένα μεγαλώνει, για να χωρέσει ακόμα περισσότερους.

Από τέσσερις φίλες bloggers ήρθαν στην πόρτα μας, αντίστοιχα βραβεία, με διαφορετικές ερωτήσεις έτσι ώστε οι απαντήσεις να μας κάνουν να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα.

Με πολλή χαρά δεχόμαστε την αγάπη τους και απαντάμε στις ερωτήσεις τους παρακάτω με τη σειρά, που ενημερωθήκαμε γι' αυτά.

Πρώτη, άφησε ένα βραβειάκι αγάπης για μας η Σωτηρία με το "my little cosy world". Επειδή σε κάποιες έχουμε ήδη απαντήσει, θα απαντήσουμε στις καινούργιες μόνο, για να μη σας κουράζουμε...

Ποια είναι η αγαπημένη σου ανάρτηση;

Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξουμε μια ανάρτηση, πραγματικά! Είναι σα να ρωτάμε ένα γονιό, ποιο παιδί του αγαπά περισσότερο... Έχουμε βάλει πολύ αγάπη στην κάθε μια από αυτές και τις αγαπάμε όλες!

Περιέγραψε την ιδανική βόλτα με το σύντροφο ή την οικογένειά σου.

Παρόλο που είμαστε δύο και η ερώτηση είναι προσωπική, θα απαντήσουμε μαζί, γιατί λόγω πολλών υποχρεώσεων των συζύγων και των παιδιών, τις περισσότερες φορές λέμε απλά, "αρκεί που είμαστε μαζί"... Αν τώρα μιλήσουμε για βόλτα, όλοι αγαπάμε πολύ το Μοναστηράκι.

Τι σχέση έχεις με το κινητό σου;

Μαρίνα: Τη χειρότερη!... Δεν το ακούω, δεν το βλέπω, τις περισσότερες φορές. Οι άλλοι μου το θυμίζουν... χαχα

Όλγα: Σχέση, αγάπης και μίσους! Όταν έχω δουλειά και δεν μπορώ να απαντήσω με μισεί, αλλά όταν έχω ελεύθερο χρόνο, το αγαπώ πολύ!... χαχα

Αν σου έκανα έκπληξη τι θα σε χαροποιούσε ιδιαίτερα;

Όλγα: Αν πω, τότε δεν θα είναι έκπληξη!!! Γενικότερα όμως έκπληξη για μένα θα ήταν οποιαδήποτε πρόσκληση για θέατρο, μουσική παράσταση, συναυλία...

Μαρίνα: Έκπληξη... Έκπληξη, θα ήταν για μένα (αυτή την εποχή), ένα ταξίδι!...

Πικ νικ ή εστιατόριο;

Πάλι κοινή η απάντηση: Και τα δύο!! Το καθένα έχει τη χάρη του και δεν τα ξεχωρίζουμε καθόλου!


Σειρά έχει η Ρούλα με το "roula the cat".



Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις το blogging;

Δουλεύαμε και οι δύο σε έντυπο περιοδικό, που λόγω της κρίσης σταμάτησε την κυκλοφορία του. Μας έλειπε πολύ, όσο περνούσε ο καιρός, αυτή η δημιουργική ασχολία... Να βρίσκεις θέματα, να κάνεις έρευνα, να φτιάχνεις κείμενα. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια ηλεκτρονική version με περισσότερα δικά μας στοιχεία.

Μια χαρούμενη ή συγκινητική εμπειρία σου ως blogger.
Όλγα: Είναι πολλές, αν σκεφτεί κανείς, πως μέσα από το blogging γνωρίσαμε πολλούς αξιόλογους ανθρώπους, ζεστούς, δοτικούς, φιλικούς. Κάθε μια γνωριμία είναι και μια συγκινητική και χαρούμενη ταυτόχρονα εμπειρία και για τις δυο μας. Αυτή που εγώ ξεχωρίζω είναι όταν διαβάσαμε την ανάρτηση της Βίκυς (Ποδηλάτισσα) για τα ράφια του Front, που σε χρόνο ρεκόρ για μας, ετοιμάσαμε τα μπρελοκάκια που στείλαμε, νιώθοντας τη χαρά της προσφοράς...

Μαρίνα: Πρέπει να πω μόνο μία; Είναι πολύ περισσότερες, αφού τα αγαπημένα πρόσωπα πίσω από τα blogs είναι πολλά και μου έχουν δώσει πολλές χαρές!

Εκτός από αυτή που είπε η Όλγα, δεν μπορώ να μην αναφέρω τις δύο συναντήσεις με φίλες bloggers, που σηματοδότησαν μια ειλικρινή φιλία για κάθε μια μας και νιώθω πολύ τυχερή γι' αυτό. Η Όλγα δεν κατάφερε να έρθει, αλλά το μέλλον είναι μπροστά.

Ούτε και τη συμμετοχή μου στα διαδικτυακά δρώμενα, που έγινε αφορμή να γνωρίσω μια πολύ όμορφη, λογοτεχνική και όχι μόνο blogoγειτονιά, αυτή της Αριστέας, η οποία έγινε γρήγορα αγαπημένη φίλη.

Εξ ίσου συγκινητική είναι η γνωριμία μου με τον Δ. Κονταρίνη, ένα ξεχωριστό και εξαιρετικά ταλαντούχο συγγραφέα και άνθρωπο, που με τιμά με τη φιλία του. Σταματάω εδώ, γιατί ήδη έκανα υπέρβαση... Πολύ θα ήθελα να αναφέρω κι άλλες!

Κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση ή [ταινίες - σειρές στο] διαδίκτυο;

Μαρίνα: Θέατρο!!! Το αγαπώ πολύ και είτε είναι σε σκηνή, είτε είναι στην τηλεόραση, είτε στο ραδιόφωνο, είναι η πρώτη μου επιλογή.

Όλγα: Θέατρο, ταινίες και στον κινηματογράφο και στη μικρή οθόνη!

Ένα βιβλίο που διάβασες και σε εντυπωσίασε ή σε απογοήτευσε;

Όλγα: Σπάνια με απογοητεύουν βιβλία. Αυτό που διάβασα και με εντυπωσίασε ο τρόπος γραφής ήταν η Μικρά Αγγλία, της Ι. Καρυστιάνη.

Μαρίνα: Με εντυπωσίασε το βιβλίο του Δ. Κονταρίνη "οι Αντίθετοι", το έχω ήδη γράψει... Είναι για μένα ένα βιβλίο, που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν.

Βράδυ. Ψυχαγωγία ή περισυλλογή;

Κοινή η απάντηση, αφού συμφωνούμε. Και τα δύο με εναλλαγές, γιατί είναι και τα δυο απαραίτητα!

Αγαπημένος προορισμός στην Ελλάδα ή αλλού. Τι σε “τραβά” εκεί;

Μαρίνα: Κάθε σπιθαμή της Ελλάδας είναι πανέμορφη και θα μπορούσε να γίνει για τον καθένα μας, αγαπημένος προορισμός. Για μένα, ο Πλαταμώνας έχει συνδεθεί με πολύ όμορφες στιγμές και αποτελεί αγαπημένο προορισμό, ακριβώς γι' αυτό το λόγο.

Όλγα: Παντού! Δεν υπάρχει αγαπημένος προορισμός. Το ταξίδι έχει την ομορφιά του και ο κάθε τόπος το ενδιαφέρον του.

Η γυναίκα είναι... (συνέχισε τη φράση)

Όλγα: Η γυναίκα είναι... πολλά, τα πάντα πολλές φορές! Μάλλον θα πρέπει να πω τι δεν είναι...

Μαρίνα: Η γυναίκα είναι... η αιτία και η αφορμή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Ο άντρας είναι... (συνέχισε τη φράση)

Μαρίνα: Ο άντρας είναι... η πράξη, η δράση!

Όλγα: Ο άντρας είναι... για πολλές γυναίκες ο σκοπός, για άλλες ο σύντροφος και ο αγαπημένος...

Αν σ' ένα ταξίδι σου έπρεπε να πάρεις μαζί σου πέντε αντικείμενα μόνο, ποια θα ήταν αυτά;

Όλγα: Το τζην μου, ένα βιβλίο, το κινητό μου, ένα κραγιόν κι ένα μπουφάν...

Μαρίνα: Τις μπαλαρίνες μου, ένα βιβλίο, το κινητό (συμφωνούμε), το νεσεσέρ μου και τη βαλίτσα μου... χαχαχα

Το πιο κοντινό κι αγαπημένο σου πρόσωπο είναι...;

Μαρίνα: Εκτός από την κόρη μου, ο άντρας μου φυσικά. Είναι το φιλαράκι μου, ο αγαπημένος μου, ο συνεργάτης μου, το άλλο μου μισό!

Όλγα: Θα συμφωνήσω. Πέρα από τα παιδιά μου, ο άντρας μου!!!

Οι ερωτήσεις της Μίνας με το "αγαπημένο ημερολόγιο".

Πόσο καιρό έχεις το blog σου;

Από το 2012! Είναι κιόλας τρία χρόνια...

Πώς νομίζεις πως θα είναι το blog σου σε 5 χρόνια;

Ειλικρινά, δεν ξέρουμε. Πιστεύουμε πως τα blogs είναι ζωντανοί οργανισμοί, αφού εξαρτώνται από ανθρώπους και αλλάζουν μαζί τους, πολλές φορές ανάλογα με τις συνθήκες, που δεν είναι πάντα προβλέψιμες.

Η οικογένειά σου σε στηρίζει σε αυτό;

Πάρα πολύ, ευτυχώς! Αυτό μας εξασφαλίζει την κατανόηση που χρειαζόμαστε, όταν αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο, απ' ό,τι συνήθως.

Αν το έλεγες αλλιώς το blog σου, πώς θα ήταν;

Δεν θα το λέγαμε αλλιώς. Από την πρώτη στιγμή κολλήσαμε στο όνομα και παρόλο που το ψάξαμε πολύ, δεν μας ακουγόταν καλά, κανένα άλλο.

Σε επηρέασε κάποιος άλλος να το ανοίξεις ή ήταν δική σου απόφαση;

Ήταν ιδέα του άντρα της Όλγας, όταν του είπαμε πόσο μας λείπει όλη αυτή η "δράση" που είχαμε στο έντυπο περιοδικό.

Πόσοι άνθρωποι το έχουν διαβάσει μέχρι τώρα;

Πολλοί για μας! Ίσως λίγοι για άλλους, άλλα ήδη μετράμε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες...

Σκέφτεσαι να βγάλεις χρήματα από αυτό;

Δεν θα λέγαμε όχι, αλλά δεν ξέρουμε πώς! Όσοι γνωρίζουν ας μας διαφωτίσουν...

Διαβάζεις κάποιο βιβλίο αυτό το καιρό; Αν ναι, ποιο είναι αυτό;

Όλγα: Αυτό τον καιρό, όχι. Δεν προλαβαίνω δυστυχώς.

Μαρίνα: Διαβάζω τη "Μικρά Αγγλία" που εντυπωσίασε την Όλγα.

Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον της πατρίδας μας;

Πάντα υπάρχει και μια καλή πλευρά στα πράγματα κι εμείς επιμένουμε να κοιτάμε από αυτή. Δεν λένε άλλωστε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία;...

Ποιο είναι το μότο της ζωής σου;

Μαρίνα: Δεν έχω μότο, τώρα που το λες... απλά, πολλές φορές σκέφτομαι πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πάρει κανείς στα σοβαρά!

Όλγα: Ουδέν κακόν, αμιγές καλού! Νομίζω πως πρέπει να διδαχτούμε όλοι απ' αυτό...


Και οι ερωτήσεις της φίλης και συνεργάτιδας Γεωργίας από το "iraio.blogspot.gr".


Ποιες τρεις λέξεις περιγράφουν καλύτερα τον εαυτό σου;

Επειδή λένε πως οι φίλοι, μας γνωρίζουν καλύτερα, θα απαντήσει η καθεμιά μας, για την άλλη.

Μαρίνα: Η Όλγα είναι, ήρεμη, δίκαιη, και η προσωποποίηση της καλοσύνης.

Όλγα: Η Μαρίνα είναι ενθουσιώδης, ονειροπόλα και ειλικρινής. Ένα καλό παιδί!

Ποια είναι τα επαγγελματικά σου όνειρα;

Όλγα: Δεν έχω μεγαλεπήβολα σχέδια. Απλά να πάει καλά η τωρινή μου δουλειά.

Μαρίνα: Δεν ξέρω αν είναι επαγγελματικό (θα δείξει), στόχο έχω πάντως να τελειώσω το βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω.

Πώς νομίζεις ότι το blog σου μπορεί να σε βοηθήσει σε αυτά;

Μαρίνα: Το blog βοηθά να μετρήσω τις δυνάμεις μου, ας το πούμε έτσι. Μπορεί να γράφω από τότε που έπιασα μολύβι, αλλά μέσα από το blog, μπορώ να δω αν οι ιστορίες που γράφω ενδιαφέρουν ή και αρέσουν σε άλλους ανθρώπους.

Όλγα: Για μένα το blog, είναι χαλάρωση, δεν έχει καμιά σχέση με το επάγγελμά μου. Άλλωστε δεν έχω πάντα χρόνο να ασχοληθώ με αυτό, όπως θα ήθελα.

Ποια είναι η συμβουλή σου σε κάποιον που θέλει να αυξήσει τα μέλη αναγνώστες του;

Ας μην την πούμε συμβουλή. Ας πούμε τι κάνουμε εμείς. Προσέχουμε τις αναρτήσεις μας, ερευνούμε για κάθε θέμα (που δεν είναι άρθρο) και δεν κάνουμε ποτέ copy - paste από άλλα ιστολόγια. Πληροφορίες παίρνουμε, αλλά τα κείμενα είναι δικά μας. Αυτό, μπορεί νομίζουμε να κάνει αργά αλλά σταθερά, τη διαφορά. Αν ξέρετε κάτι άλλο, μας το λέτε κι εμάς, έτσι;

Αν εξαιρέσεις την οικογένειά σου, ποιο νομίζεις ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά σου μέχρι στιγμής;

Μα, ότι ζούμε έχοντας ειλικρίνεια και αγάπη στις σχέσεις μας, κάτι που για πολλούς ανθρώπους είναι ζητούμενο...

Σε τι νομίζεις ότι είσαι πραγματικά καλή; Πάλι, θα απαντήσουμε η μία για την άλλη.

Μαρίνα: Η Όλγα είναι εξαιρετική στο να ηρεμεί τους πάντες γύρω της. Μπορεί και μπαίνει πανεύκολα στα παπούτσια του άλλου και βλέπει τα πράγματα σφαιρικά!

Όλγα: Η Μαρίνα έχει μυαλό που γεννά, από ιστορίες μέχρι λύσεις... δεν κλαίει ποτέ πάνω από το χυμένο γάλα!

Πως χαλαρώνεις μετά από μια αγχωτική μέρα; Κοινή κι εδώ η απάντηση. Πίνουμε ένα ποτηράκι λικέρ ή γλυκό κρασί (που αγαπάμε και οι δύο) και κουβεντιάζουμε..

Ποια είναι η ομορφότερη ανάμνηση σου από όταν ήσουν παιδί;

Όλγα: Τα ξένοιαστα καλοκαιρινά παιχνίδια με τα αδέρφια και τους φίλους μας, φυσικά.

Μαρίνα: Κοντά είμαι κι εγώ. Το ταξίδι στο νησί για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ήταν πάντα πανηγύρι, για μένα.

Όταν σκέφτεσαι την Ελλάδα ποιες λέξεις σου έρχονται πρώτες στο μυαλό;

Μαρίνα: Φως, θάλασσα, χαμόγελο, μεράκι.

Όλγα: Ακρόπολη, πολιτισμός, ήλιος, θάλασσα.

Με την ελπίδα ότι δεν σας εξουθένωσαν οι τόσες απαντήσεις, δίνουμε τη σκυτάλη αγάπης με ένα βραβειάκι, στα εξής blogs:

tokeimeno.blogspot.gr
miakalimera.blogspot.gr
kerinapoiimata.blogspot.gr
mia-lilia-pou-grafei.blogspot.gr
acrovatodas-stis-siopes-tis-psyxis.blogspot.gr
apopsitexnis.blogspot.gr
toapagio.blogspot.gr
iraio.blogspot.gr
artdigimag.blogspot.com
mommyjammi.gr

Δέκα ακόμα blogs περιμένουν να τα γνωρίσουμε!

Οι δικές μας ερωτήσεις είναι:

Πιστεύεις πως το blogging είναι μόδα;
Τι κάνει ένα blog πετυχημένο;
Από τη δική σου εμπειρία, είναι ευκολότερη η επικοινωνία των ανθρώπων μέσα από το blogging;
Τι είναι αυτό που σε κάνει να καμαρώνεις, για το blog σου;
Ποια θα ήταν η σοβαρότερη αιτία για να αφήσεις το blogging;
Σου έχουν "επιτεθεί" ποτέ, για κάποια σου ανάρτηση κι αν ναι, πως το αντιμετώπισες;
Υπήρξε στιγμή που πόνεσες για κάτι, που αφορούσε το blog σου;
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι δεν θα επαναλάμβανες ποτέ;
Κάνοντας σύγκριση, οι καλές, οι κακές ή οι "αδιάφορες" στιγμές είναι περισσότερες σ' ότι αφορά το blogging;
Πες μας αυτό, που θα ήθελες οπωσδήποτε να ξέρουμε για σένα.

Αγαπημένες φίλες Σωτηρία, Ρούλα, Μίνα, Γεωργία σας ευχαριστούμε πολύ για την τιμή, που μας κάνατε!







[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram