Λίγες βδομάδες πριν στο blog της καλής μας φίλης της Μαρίας, "Ιδέες για διακόσμηση" είδα τις προτάσεις που είχε συλλέξει για μεταλλικές ροζ - χρυσό πινελιές στο χώρο, που ομολογώ με γοήτευσαν.

Θέλοντας να προσαρμόσω το στυλ αυτό στο δικό μου σπίτι, δεν μπορούσα βεβαίως να αλλάξω ούτε το χρώμα του καναπέ μου αλλά ούτε να αγοράσω καινούργια διακοσμητικά, όσο όμορφα κι αν είναι...

Μπορούσα όμως να δώσω λίγη από τη γοητεία του ροζ - χρυσού αλλάζοντας χρώμα σε κάποια αντικείμενα. Με ένα bronze spray, έβαψα κάποια μεταλλικά διακοσμητικά που φύλαγα στα ντουλάπια μήνες τώρα και σας δείχνω το αποτέλεσμα.


Το μεταλλικό μήλο έγινε ροζ - χρυσό από μαύρο. Μαζί του βάφτηκε και το κερί καθώς και δυο θαλασσόξυλα για να κάνουν παρέα στη σύνθεση της τραπεζαρίας... ο τοίχος πίσω τους ήταν στο χρώμα αυτό και έδεσε πολύ καλά μαζί τους.

Τα ψηλά κηροπήγια βάφτηκαν με το ίδιο spray μαζί με το κουκουνάρι για να του κάνει παρέα και τοποθετήθηκαν δίπλα στο τζάκι. Δυστυχώς δεν μπορεί η φωτογραφία να αποτυπώσει τις λάμψεις που παίρνουν όταν είναι αναμμένο.


Στο γνωστό σας πια τραπέζι μέσης βάφτηκε ένα βότσαλο μόνο για να παίξει το παιχνίδι του "αρνητικού - θετικού" με τα bronze κηροπήγια....

Ίδια τακτική ακολουθήθηκε κι εδώ. Τα βάζα - κηροπήγια (ναι αγαπώ τα κεριά) βάφτηκαν με την ίδια μπογιά. Στο κάδρο πάνω τους, χρειάστηκε να προσθέσω ένα bronze περίγραμμα για να είναι ασορτί.


Εδώ μπορείτε να δείτε πιο καθαρά πώς μπορεί να γίνει. Πήρα ένα χαρτόνι λεπτό και έκοψα μια λωρίδα στις διαστάσεις που χρειαζόμουν για το περίγραμμα, το έβαψα, περίμενα φυσικά να στεγνώσει καλά και το πρόσθεσα στο θέμα του κάδρου με κολλητική ταινία διπλής όψης.

Το σπίτι ανανεώθηκε μαζί και η διάθεσή μου και το κυριότερο, το μόνο που ξόδεψα ήταν τα χρήματα για το spray τα οποία ήταν ελάχιστα.

Αν σας άρεσε η πρότασή μου, δοκιμάστε τη και αν θέλετε στείλτε τις αλλαγές σας στο περιοδικό, να τις θαυμάσουμε. Όσοι είστε bloggers, είμαι σίγουρη πως θα τις αναρτήσετε και θα μας ειδοποιήσετε, για να μπορέσουμε να τις δούμε...

Ο Αλέξανδρος Δ. Αλεξανδράκης συνέδεσε το όνομά του και τα έργα του με το έπος του 40, μέσα από τις δυναμικές απεικονίσεις του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1913 έδειξε το ταλέντο του στη ζωγραφική από την ηλικία των 17 χρόνων, παρουσιάζοντας 23 έργα του σε ομαδική έκθεση που διοργάνωσε η ΧΑΝ. Οι σπουδές του, λαμπρές τόσο στην Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή το Σπυρίδωνα Βικάτο και τον Ουμπέρτο Αργυρό, όσο και στη χαρακτική κοντά στο Γιάννη Κεφαλληνό. Από το 1937 που αποφοίτησε συμμετέχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Πέντε αδέρφια στην οικογένεια Αλεξανδράκη επιστρατεύονται στον πόλεμο. Ο ένας από αυτούς ήταν ο Αλέξανδρος ο οποίος υπηρέτησε στα βουνά της Ηπείρου ως δεκανέας του πυροβολικού και αποτυπώνει σε σκίτσα και ελαιογραφίες όλες τις εντυπώσεις του.

Μεταπολεμικά πάνω από εκατό έργα του δημοσιεύονται σε ένα λεύκωμα με τον τίτλο "Έτσι πολεμούσαμε". Η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας επιτρέποντάς του να συνεργαστεί με πολλά ιδρύματα όπως το Μουσείο Γκουνγκενχάιμ και τη Βιβλιοθήκη της Γερουσίας των ΗΠΑ.

Στα έργα του, εκείνα που αφορούν το έπος του 40, τα οποία έχουμε όλοι στη μνήμη μας αφού κοσμούν τις αναμνήσεις όλων, από τα μαθητικά μας χρόνια μέσα από τα αναγνωστικά και τις εθνικές επετείους, ο ζωγράφος απεικονίζει με σαφήνεια τον αγώνα των συμπολεμιστών του, την αποφασιστικότητα των στρατιωτών, την απόλυτη αγάπη και αφοσίωσή τους στην πατρίδα, αλλά και το θάνατο, που πλανιώταν πάνω από τα κεφάλια τους, σε βαθμό που δίκαια χαρακτηρίστηκε ο εικαστικός Όμηρος του πολέμου αυτού.

Έφυγε νέος από τη ζωή σε ηλικία μόλις 55 χρόνων. Το 1980 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τίμησε τον καλλιτέχνη με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση. Η γκαλερί "Κ" παρουσίασε έργα του στο Λονδίνο το 1998 και το 2005 και στη Λευκωσία το 1999.

Δευτέρα σήμερα, καινούργια εβδομάδα ξεκινά και με αφορμή την όμορφη προτροπή της συνονόματης αγαπημένης μου blogger της διπλανής πόρτας, "Κάθε σκέψη κι ένα γράμμα", θέλησα να ξεκινήσω δημιουργικά...

Ανοίγω τα μάτια μου στο φως και καλωσορίζω την καινούργια μέρα με χαμόγελο.

Βλέπω το σκύλο μου να τεντώνεται και να κουνά την ουρά του με χαρά, καθώς ξυπνάει... είναι το δικό του χαμόγελο αυτό!

Γυρνώ την πλάτη στα μίζερα και βάζω μουσική να συνοδέψει τον πρώτο καφέ της μέρας.

Διαβάζω τα νέα και δακρύζω με τον πόνο των ανθρώπων, που ζητούν μια ευκαιρία ν' αντικρίσουν τη μέρα όπως εγώ, αλλά αντικρίζουν μια κόλαση.

Έχω αγάπη γύρω μου και θέλω να τη μοιράσω, να τη σκορπίσω στα πέρατα της γης, να πάρουν όλοι μια φουχτίτσα, να την κάνουν φυλαχτό.

Ζωή είσαι μικρή, είσαι γλυκιά, μα είσαι και ζαβολιάρα. Γλεντώ μαζί σου, δε σε παίρνω πια στα σοβαρά.

Η σκέψη τρέχει σε κείνους, που κάνουν τη θλίψη ενέργεια και προσφορά σε όσους χρειάζονται βοήθεια...

Θέλω να διώξω κάθε πόνο, κάθε δάκρυ, κάθε αγωνία από τα μάτια των παιδιών.

Ίσως μια μέρα, ποιος ξέρει πότε, να μην υπάρχουν πια παιδιά ανασφαλή, παιδιά που κινδυνεύουν!

Κόκκινα γυαλιά φοράω για να ξορκίσω το κακό, να δω τον κόσμο μ' άλλα μάτια και μη σταματήσω να ελπίζω.

Λυπάμαι με την αδιαφορία για τις ανθρώπινες ψυχές, αυτών, που κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους.

Μετρώ τον πλούτο μου με ανθρώπους γύρω μου, που λένε "καλημέρα" και το εννοούν.

Νιώθω ευγνώμων που μπορώ να ασχολούμαι με όλα όσα αγαπώ.

Ξέρω πως πολλές φορές πετώ στα σύννεφα, αλλά αρνούμαι να σταματήσω να το κάνω. Είναι όμορφα εκεί πάνω...

Όσοι διαφωνούν, μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κολλημένοι στη γη. Δικαίωμά τους, ψέμματα;...

Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους. Θεέ μου, πόσο εύκολα αλλάζουν όταν αποκτήσουν χρήμα ή εξουσία!

Σιωπώ και υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο των ανθρώπων εκείνων, που ενώ βιώνουν μια απώλεια βρίσκουν δύναμη να δώσουν αγάπη και βοήθεια σε άλλους.

Τραγούδι είναι η ζωή μας σκέφτομαι, πότε χαρούμενο και πότε λυπημένο. Δική μας δουλειά δεν είναι να διαλέξουμε το σκοπό, μα να το τραγουδήσουμε καλά!

Υψώνω ανάστημα σε κάθε "πρέπει" που επιχειρεί να με βάλει σε καλούπι που δε χωράω. Άλλωστε ποτέ δε χώρεσα σε καλούπια...

Φιλιώνω με τις αδυναμίες μου. Όσες αλλάζουν τις αλλάζω, τις άλλες τις αποδέχομαι...

Χτίζω γέφυρες σε γερά θεμέλια και γκρεμίζω τα σαθρά.

Ψάχνω την ουσία στο κάθε τι. Δεν με αφορούν οι λέξεις αλλά η σημασία τους.

Ωραία βδομάδα να ξεκινήσει για όλους εσάς που διαβάσατε αυτές τις σκέψεις! Και για τη διπλανούλα που τις ξεκίνησε, ένα γλυκό φιλί!...

Tα ελληνικά νησιά αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός όλων, γίνονται ενίοτε και προορισμός γνώσης. Αφορμή μπορεί να σταθεί το όνομα και η προέλευσή του, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη Μυθολογία και την Ιστορία.
Εμείς, ανακαλύψαμε την προέλευση του ονόματος εννιά νησιών και σας την παρουσιάζουμε.

Αλόννησος: Το πρώτο της όνομα ήταν Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια. Πολλοί πιστεύουν πως προήλθε το όνομα αυτό από παραφθορά του Διαπόρια, αφού στην ελληνική ναυτική γλώσσα με η ονομασία Διαπόρια (που είναι σύνθετη από το δια + πόρος δηλ. αβαθές πέρασμα) εννοούν μικρές βραχονησίδες στο Αιγαίο που αφήνουν μεταξύ τους μικρά περάσματα για τη διέλευση των σκαφών. Η επίσημη ονομασία τους είναι "Διάποροι νήσοι". Ο Όθωνας έδωσε στο νησί το όνομα αυτό, αφού έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας το 1838, μετά από πρόταση που έκανε το υπουργείο Εσωτερικών. Το νησί δεν ταυτίζεται γεωγραφικά με την Αλόννησο των αρχαίων χρόνων.

Θήρα (Σαντορίνη): Το πρώτο της όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος ήταν Στρογγύλη από το σχηματισμό που δημιούργησαν οι ηφαιστειακοί κώνοι όταν ξεκίνησαν να ενώνονται δημιουργώντας το νησί. (1500 π.Χ.)
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο γιος του θεού Ποσειδώνα ο Εύφημος, έλαβε ένα σβώλο άσπρου χώματος ως δώρο, από τον Τρίτονα. Καθώς επέστρεφε από την Αργοναυτική εκστρατεία μετά από μια προειδοποίηση (με τη μορφή κεραυνού) πέταξε αυτό το σβώλο στη θάλασσα. Από αυτό το σβώλο δημιουργήθηκε το νησί που ήταν το ωραιότερο και γι' αυτό το ονόμασαν Καλλίστη.
Το τρίτο κατά σειρά όνομά της (Θήρα) προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήρον, ο οποίος ήταν ο πρώτος που αποίκησε στο νησί, οδηγώντας και τους Λακεδαιμόνιους που διοικούσε, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο.
Οι Φράγκοι Σταυροφόροι περνώντας σταματούσαν στο νησί για ανεφοδιασμό και συγκεκριμένα κοντά στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης. Κατά την κυριαρχία των Ενετών το νησί ονομαζόταν Σάντα Ειρήνη και έτσι, η Σάντα Ειρήνη, έγινε Σαντορίνη.

Μύκονος: Σύμφωνα με την παράδοση ο ήρωας Μύκονος, απόγονος του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιού του Απόλλωνα και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου έδωσε το όνομά του, στο κοσμοπολίτικο νησί.

Ρόδος: Ένας ενδιαφέρον μύθος θέλει το νησί να έχει πάρει το όνομά τους από τους Τελχίτες, τα παράξενα εκείνα μυθικά πλάσματα, χωρίς χέρια και πόδια με φτερούγες τα οποία βλέπουμε και στην Κρήτη (ως Κουρήτες δηλαδή τροφοί του μικρού Δία). Θα βρεθούν λοιπόν ση Ρόδο, όπου η Ρέα τους αναθέτει το μεγάλωμα του μικρού Ποσειδώνα και της Καψείρας της κόρης του Ωκεανού. Η αδερφή των Τελχιτών η Αλία, όταν ο Ποσειδώνας μεγάλωσε απέκτησε μαζί του έξι γιούς και μια κόρη τη Ρόδη, η οποία έδωσε το όνομά της στο νησί.

Σύρος: Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το όνομά του προέρχεται από τη λέξη "Ουσύρα" ή "Ουσούρα", που σημαίνει ευτυχής, ενώ η δεύτερη εκδοχή (που μοιάζει και πιο έγκυρη) θέλει το όνομα του νησιού να προέρχεται από το "συρ" που σημαίνει βράχος και μαρτυρά τη μορφολογία του νησιού.
Ο Όμηρος στην Οδύσσεια αναφέρει το νησί με το όνομα Συρίη. Μάλιστα την ονομάζει δίπολης επειδή είχε δύο πόλεις, την Ποσειδώνεια και τη Φοινίκη.

Σκύρος: Πήρε το όνομά της από το πετρώδες έδαφός της καθώς "σκίρον" ή "σκύρον" σημαίνει συντρίμμια πέτρας.

Σκιάθος: Τρεις μύθοι συνδέονται με την ονομασία του νησιού. Σύμφωνα με τον πρώτο οι κάτοικοι της Σκιάθου ήταν λάτρεις του θεού Διόνυσου ο οποίος ονομαζόταν και Σκιάνθιος, δίνοντας το όνομά του και στο νησί.
Ο δεύτερος αναφέρει πως το όνομά της το οφείλει στις λέξεις σκιά και Άθως, μια που το νησί γεωγραφικά βρίσκεται στη σκιά του Αγίου Όρους, αφού αν κάποιος ανέβει στο όρος μπορεί να δει πως η σκιά του δείχνει το νησί.
Ο τρίτος θέλει η Σκιάθος να έχει πάρει το όνομά της από τη σκιά των πολλών δέντρων που έχει.

Τήνος: Η επικρατέστερη εκδοχή για την προέλευση του ονόματός της είναι αυτή, που θέλει να δίνει το όνομά του στο νησί, ο πρώτος άποικός της, ο Τήνος αρχηγός μιας ομάδα Ιώνων από την Καρία της Μ. Ασίας, οι οποίοι έφτασαν στο νησί κυνηγημένοι από τους Δωριείς.

Το τραπέζι αυτό, προέκυψε από ένα συνδυασμό και μια ανάγκη. Ο συνδυασμός προφανής και θα σας τον δείξω βήμα, βήμα. Η ανάγκη ήρθε από τον γωνιακό καναπέ...

Το τραπέζι που είχα και ομολογώ πως δεν ήθελα να το βγάλω σε αχρηστία, μπορούσε να εξυπηρετήσει μόνο όσους κάθονταν από τη μια μεριά του καναπέ. Όσοι έκαναν το λάθος να καθίσουν στην άλλη, έμεναν παραπονεμένοι, ψάχνοντας πού θα αφήσουν το ποτήρι τους.


Έτσι άρχισα να σκέφτομαι με τι τρόπο θα δοθεί λύση. Το τραπεζάκι της γιαγιάς "ξεκουραζόταν" στην αποθήκη, μέχρι εκείνη τη στιγμή και ήταν σε άριστη κατάσταση. Το μόνο που χρειάστηκε να αφαιρέσω ήταν το τζάμι της επιφάνειάς του. Μια που υπήρχε η δεύτερη επιφάνεια την εκμεταλλεύτηκα, τοποθετώντας λευκά βότσαλα, για να παίξω και λίγο με τις αντιθέσεις...


Στη συνέχεια, ζήτησα από το τζαμά να μου κόψει μια οβάλ φιμέ επιφάνεια λίγο μικρότερη σε διαστάσεις από αυτή που είχε το αρχικό μου τραπέζι κι έκανα το ...συνδυασμό!

Στο μικρό τετράγωνο τραπέζι, κόλλησα αυτοκόλλητη τσόχα στις γωνίες για να μη γλιστράει η γυάλινη επιφάνεια και με τον ίδιο τρόπο δημιούργησα μικρά τσόχινα ποδαράκια για το σημείο που θα ακουμπούσε το ένα τζάμι, πάνω στο άλλο...


Το τραπεζάκι της γιαγιάς χρησιμοποιήθηκε σαν "πόδι" του καινούργιου γωνιακού τραπεζιού, που τώρα, τους εξυπηρετεί όλους!!!
Οι επιφάνειες στο κάτω μέρος, έδωσαν χώρο για τα αγαπημένα μας βιβλία και όλοι είναι πλέον ευχαριστημένοι...

Λίγο καιρό πριν, σας είχαμε μιλήσει για την TTIP (Trasatlantic Trade and Investment Partnership), τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων και τα ολέθρια αποτελέσματα που μπορεί να φέρει τόσο στην εθνική κυριαρχία (κάθε κράτους), όσο και στην υγεία των πολιτών.
Θεωρούμε υποχρέωσή μας να σας ενημερώσουμε για τις εξελίξεις, που αφορούν αυτή τη συμφωνία και για το λόγο αυτό, μοιραζόμαστε μαζί σας  ένα ακόμα e-mail του Avaaz.

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,