Ως πότε θα ακούμε για καινούργια ναυάγια στο Αιγαίο; Πόσα νεκρά παιδιά ακόμα πρέπει να μετρήσουμε, για να βρούμε λύση; Ο χειμώνας έρχεται αμείλικτος και οι λαθρέμποροι της ελπίδας συνεχίζουν το αναίσχυντο έργο τους, στέλνοντας ανθρώπους στο θάνατο μέσα στα παγωμένα νερά.

Αφού δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις αιτίες, που κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να έρχονται στην πόρτα μας ζητώντας μια θέση στον ήλιο, ας βοηθήσουμε να βρουν μια γωνιά στην Ευρώπη με ασφάλεια.

Υπάρχει τρόπος να πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Μάθετε πώς, μέσα από το μήνυμα του Σπύρου Λημναίου μέλους του Avaaz.
"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

«Τα μωρέλια μωρέ να σώσουμε!», φώναζε ο 70χρονος Μυτιληνιός ψαράς. Παλεύοντας στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, προσπαθούσε να δώσει ζωή στα ξέπνοα κορμάκια δεκάδων παιδιών που ξέβραζαν τα κύματα. 

O αδιαπέραστος φράχτης στα σύνορα του Έβρου αναγκάζει οικογένειες προσφύγων να επιβιβάζονται στις βάρκες του θανάτου. Όμως, αυτή την εβδομάδα, μπορεί να δοθεί μια λύση που θα σώσει χιλιάδες ζωές. 

O πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς θα επισκεφτούν τη Λέσβο. Aν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, παραδώσουμε χιλιάδες υπογραφές στους ίδιους και στα διεθνή ΜΜΕ που θα τους συνοδεύουν, μπορούμε να τους πιέσουμε να ανοίξουν μια ασφαλή, νόμιμη και ελεγχόμενη δίοδο στο φράχτη του Έβρου για να σωθούν χιλιάδες ζωές. 

Μένουν 48 ώρες... Υπόγραψε τώρα το επείγον ψήφισμα, πριν χαθούν κι άλλες ζωές, και διάδωσέ το μέσω Facebook, email και Twitter:

avaaz.org

Ο φράχτης του Έβρου, που ολοκληρώθηκε πέρυσι από την κυβέρνηση Σαμαρά, ως μέτρο απέτυχε παταγωδώς να περιορίσει το προσφυγικό κύμα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να μετατοπιστούν οι ροές προς τα νησιά μας και να αυξηθούν οι πνιγμοί στο Αιγαίο. 

Οι ειδικοί στα θέματα αντιμετώπισης προσφυγικών ροών παγκοσμίως είναι ξεκάθαροι: Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι πνιγμοί είναι η δημιουργία ασφαλών και νόμιμων οδών μέσω στεριάς. Μία δίοδος στο φράχτη του Έβρου, σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές και την ΕΕ, θα μπορούσε να διευκολύνει την αποτελεσματική καταγραφή και μεταβίβαση προσφύγων στις χώρες προορισμού, ενώ παράλληλα θα έπληττε τους διακινητές και θα αποσυμφορούσε τα νησιά μας και τα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα. 

Η ελληνική κυβέρνηση είπε ότι εξετάζει αυτό το ενδεχόμενο. Ήρθε όμως η στιγμή να κάνει τα λόγια της πράξη: ανοίγοντας το φράχτη της ντροπής. Ας κάνουμε την Ελλάδα ένα φωτεινό παράδειγμα ανθρωπιάς μέσα στο σκότος της Ευρώπης-φρούριο. Υπόγραψε τώρα και διάδωσέ το στους πάντες: 

avaaz.org

Από την αρχή κιόλας της προσφυγικής κρίσης, τα μέλη του Avaaz συσπειρωθήκαμε για να βοηθήσουμε: Περίπου 2.000 από εμάς δηλώσαμε εθελοντές σε προγράμματα στήριξης προσφύγων, συγκεντρώσαμε 500.000 $ για τη χρηματοδότηση θαλάσσιων διασώσεων στη Μεσόγειο, οργανώσαμε ανθρωπιστική αποστολή στα ελληνικά νησιά και ασκήσαμε σφοδρή πίεση στην ΕΕ μέχρι που υπέγραψε συμφωνία για τη μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων. Τώρα, ήρθε η στιγμή να ενώσουμε ξανά τις δυνάμεις μας ενάντια στο φράχτη του μίσους. 

Με ελπίδα, 
Σπύρος και η ομάδα του Avaaz 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Νέα τραγωδία: 13 παιδιά και 9 ενήλικες πρόσφυγες νεκροί στο Αιγαίο (Πρώτο Θέμα)
protothema.gr 

Στο στόχαστρο ο φράχτης στον Έβρο (Καθημερινή) kathimerini.grΆρατε πύλας! Ο φράχτης και οι προτεραιότητες – Η Αυγή avgi.gr "

Ήταν μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη όταν βρόντηξε την πόρτα πίσω του κι έφυγε...
Το κρύο τσουχτερό και το χιονόνερο τρυπούσε ό,τι άγγιζε. Ο αέρας λυσσομανούσε και ξεκολλούσε βίαια τα λιγοστά φύλλα από τα δέντρα της αυλής. Έβαλε το σακίδιο στον ώμο και προχώρησε με την ορμή του θυμού, που τον είχε κυριεύσει.

Ένας ακόμα καυγάς με τον πατέρα του, τον έκανε να φύγει αυτή τη φορά, οριστικά. Κοίταξε γύρω του. Τα λιγοστά φώτα στην πλατεία της μικρής πόλης τρεμόπαιζαν λες κι ο αέρας προσπαθούσε να τα σβήσει. Ερημιά! Απόλυτη ερημιά! Στο δρόμο, στην ψυχή του, στο βλέμμα του...

Περπατούσε με γοργά βήματα, προσπαθώντας να αποφύγει όσα τον κυνηγούσαν. Θύελλα γύρω του, θύελλα και μέσα του. Τα συναισθήματα φουσκωμένο ποτάμι, έτοιμο να ξεχειλίσει, έφερναν δάκρυα στα μάτια του κι ας επέμενε να τα αγνοεί. Δεν ήθελε να κλάψει, δεν είχε μάθει να κλαίει! "Οι άντρες δεν κλαίνε" έλεγε συχνά ο πατέρας του. "Πονάνε, μα δεν κλαίνε!"...

Ο πατέρας του, το πρότυπό του κι ο μεγάλος του αντίπαλος! Έτσι τον ένιωθε...
Προσπαθούσε να είναι αντάξιος των προσδοκιών του και κάθε φορά, βρισκόταν υπόλογος. Το "μέτρημα" τον έβγαζε πάντα λιγότερο απ' όσο έπρεπε κι αυτό τον πίκραινε βαθιά και τον πείσμωνε. Και προσπαθούσε να γίνει καλύτερος, να πετύχει περισσότερα, να βγει νικητής, στην αναμέτρηση με τα "θέλω" του πατέρα του, τόσο που ποτέ του δεν αναρωτήθηκε ποια ήταν τα δικά του "θέλω". Τι ζητούσε εκείνος; Με τι θα ήταν ευτυχισμένος;

Ένας ήταν ο στόχος του και μόνο. Να ακούσει από τον πατέρα του τη φράση "είμαι υπερήφανος για σένα". Αυτό όμως ως τώρα παρέμενε όνειρο ανεκπλήρωτο...
Τόσα χρόνια ο πρώτος μαθητής στην τάξη, από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο, με άριστα το πτυχίο του, αλλά ο πατέρας ποτέ δεν του είπε τη "μαγική" φράση. Αντίθετα όταν η κρίση τον έκανε ένα ακόμα άνεργο στη μεγάλη λίστα, εκείνος τον θεώρησε ένα αποτυχημένο, που ξόδεψε τσάμπα χρήματα για να τον σπουδάσει. Οι κόποι του, οι δικοί του κόποι, το διάβασμα, τα ξενύχτια του πάνω από τα βιβλία, ο αγώνας να επιβιώσει σε μια άλλη πόλη με τόσους πειρασμούς με τα πενιχρά μέσα, που του διέθετε ο πατέρας, η δουλειά παράλληλα με τη σχολή για να μπορεί να ζει πιο ανθρώπινα, όλα αυτά δεν τα υπολόγισε ποτέ. Στα μάτια του ήταν όλα πρόσθεση, αφαίρεση, κέρδος, ζημία. Όλα υπολογισμένα μπακαλίστικα, ψυχρά!

- Μπακάλης είναι, τι περιμένεις, του έλεγε η μάνα του, όταν προσπαθούσε να ηρεμήσει την ψυχή του, μετά από τις συχνές τους λεκτικές αναμετρήσεις. Δεν είναι κακός, το ξέρεις! Θέλει το καλύτερο για σένα, γι' αυτό σε πιέζει έτσι. Μην τον παρεξηγείς...
"Μη τον παρεξηγείς", του είχε πει κι εκείνο το βράδυ... όμως το ποτήρι είχε πια ξεχειλίσει και τίποτα δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Ούτε τα δάκρυα της μάνας, ούτε ο πόνος, που ήξερε πως της έφερε η ξαφνική του απόφαση.

Δεν ήξερε πού να πάει, ούτε και είχε αποφασίσει τι θα κάνει. Στο σταθμό του τρένου μπήκε περισσότερο για να προστατευθεί από το κρύο. Κοίταξε τα χρήματά του... του έφταναν για ένα εισιτήριο για τη Θεσσαλονίκη και για κάμποσες νύχτες σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο. Αυτά του ήταν αρκετά για αρχή...

- Κύριε Μάμαλη, έχετε ένα τηλεφώνημα από μακριά... ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της γραμματέας του και τον επανέφερε στο παρόν.
- Ακόμα εδώ είσαι Τζόυς; της είπε απορημένος. Είναι περασμένες οχτώ, θα έπρεπε να έχεις φύγει εδώ και ώρες...
- Το τηλεφώνημα είναι από την Ελλάδα κύριε! συνέχισε η κοπέλα, αγνοώντας την ευγενική του παρατήρηση... φαίνεται επείγον!
Σήκωσε το ακουστικό με αγωνία.
- Παιδί μου, πρέπει να έρθεις σπίτι, γρήγορα! ακούστηκε η φωνή της μητέρας του, που ποτέ δεν έχασε επαφή μαζί της. Ο πατέρας σου δεν είναι καλά... εύχομαι να τον προλάβεις!

Πέντε χρόνια είχε να μιλήσει με τον πατέρα του. Πέντε χρόνια είχε να μιλήσει, για τον πατέρα του και τώρα μια ίδια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, βρισκόταν σαν από θέλημα της μοίρας ή των συναισθημάτων του, να τον σκέφτεται λίγο πριν το θλιβερό τηλεφώνημα...

Δυο ώρες αργότερα, πετούσε από το Λονδίνο για την Ελλάδα. Ξημερώματα σχεδόν έφτασε στο πατρικό του σπίτι. Βγήκε βιαστικά από το ταξί μα κοντοστάθηκε στην αυλόπορτα. Πριν κάνει την τελευταία δρασκελιά για να βρεθεί μέσα, θυμήθηκε ξανά τον τρόπο που έφυγε... ο αέρας τώρα το ίδιο παγωμένος αλλά λιγότερο δυνατός και χιονόνερο δεν υπήρχε...
Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά! Δεν ήξερε πώς θα αντικρίσει τον πατέρα του και κυρίως πώς θα τον αντίκριζε εκείνος.. ένας καυγάς, μια φυγή και πέντε χρόνια σιωπής, είχαν μπει ανάμεσά τους! Δεν ήταν λίγα...
Χτύπησε την πόρτα και περίμενε για μερικά δευτερόλεπτα. Η μάνα εμφανίστηκε μπροστά του, θλιμμένη, ωχρή, διαλυμένη.  Από το βλέμμα της, κατάλαβε πως όλα είχαν τελειώσει κι εκείνος, είχε χάσει κάθε ελπίδα να ακούσει αυτό για το οποίο πάσχιζε πάντα, αυτό, που ήταν η αιτία να φύγει, αλλά και να πετύχει!
Το χιονόνερο έκανε ξανά την εμφάνισή του... ψυχρό, διαπεραστικό. Έπεφτε στο πρόσωπό του και το μούσκευε, έτσι όπως ανακατευόταν με τα δάκρυά του. "Όχι πατέρα κι άντρες κλαίνε" σιγοψιθύρισε και αναλύθηκε σε λυγμούς έντονους, λυτρωτικούς...


Το κείμενο αυτό συμμετέχει στις "Ιστορίες της Νύχτας" #2 της αγαπημένης Αριστέας. Στο blog της "η ζωή είναι ωραία" μπορείτε να διαβάσετε όλες τις συμμετοχές.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η χοληστερόλη στο αίμα, αυξάνεται με την κατανάλωση θαλασσινών. Όμως η διαιτητική χοληστερόλη έχει στην πραγματικότητα μια μικρή μόνο επίδραση στα επίπεδά της χοληστερόλης στο αίμα μας.
Αυτό που δεν έχουμε κατανοήσει όλοι είναι πως τα κορεσμένα λίπη και τα trans λιπαρά οξέα είναι οι "κύριοι ένοχοι" για την αύξηση της και όχι η διαιτητική χοληστερόλη, όπως μας ενημερώνει η Κλινική Διαιτολόγος κ. Ηλιάνα Ηλιοπούλου στο iatronet.gr.

Ας τα δούμε πιο αναλυτικά...
Τηγανητά φαγητά: Ο καλύτερος τρόπος να κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα η χοληστερόλη στο αίμα μας είναι να αποφεύγουμε τα τηγανητά φαγητά, αφού οποιαδήποτε τροφή και αν τηγανίσουμε αυτόματα θα μετατραπεί σε τροφή πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά οξέα.

Βούτυρο ή ελαιόλαδο; Το βούτυρο "κρύβεται" σε πολλές τροφές και ειδικά την εποχή των γιορτών. Μπισκότα, γλυκά είναι τα πιο γνωστά που περιέχουν βούτυρα για νοστιμιά, όπως προσθέτονται και στα μακαρόνια, τις ψητές πατάτες, στον πουρέ, το ρύζι συντελώντας αποφασιστικά στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα. Αν όμως αντικατασταθεί το βούτυρο με ελαιόλαδο το οποίο έχει μηδενική περιεκτικότητα σε διαιτητική χοληστερόλη, μπορούμε να απολαύσουμε αυτά τα εδέσματα χωρίς κίνδυνο.

Κρέατα και αλλαντικά! Όλοι γνωρίζουμε πως πολλά τρόφιμα ζωικής προέλευσης έχουν αυξημένη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα. Για το λόγο αυτό, καλό είναι να γίνεται λογισμένη κατανάλωση αυτών των τροφών. Εύκολα μπορούμε να αντικαταστήσουμε το αρνί, το χοιρινό και το μοσχάρι με τη γαλοπούλα, το κουνέλι και το κοτόπουλο. τα οποία περιέχουν σημαντικά μικρότερη ποσότητα λίπους. Όπου αυτό δεν είναι δυνατό, καλό είναι να αφαιρούνται τα ορατά λίπη και να προτιμούνται όσο το δυνατό πιο άπαχα κομμάτια. Για τα αλλαντικά, καλό είναι να θυμόμαστε πως εκτός από την περιεκτικότητά τους στα παραπάνω λιπαρά κρέατα, έχουν υποστεί και περισσότερη επεξεργασία.

Ολόπαχα τυριά και γαλακτοκομικά: Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τα επίπεδα της χοληστερόλης μας χαμηλά, πρέπει να επιλέγουμε τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα με μειωμένα λιπαρά. Όταν καταναλώνουμε τροφές όπως τυρόπιτες και γλυκά με γάλα ή τυρί, θα πρέπει να θυμόμαστε πως αν δεν είναι φτιαγμένα με γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών, που τόσο εύκολα βρίσκουμε στο εμπόριο σήμερα, καλό είναι να καταναλώνονται με μέτρο.

Dressing μαγιονέζας στις σαλάτες: Πολλοί από μας, θέλοντας (κυρίως στην περίοδο των γιορτών) να περιορίσουμε την κατανάλωση επιβαρυντικών τροφών, προτιμάμε τις σαλάτες. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα το ενδεδειγμένο, όταν πολλές σαλάτες περιέχουν dressing με μαγιονέζα το οποίο είναι πηγή λιπαρών οξέων και ανεβάζει τα επίπεδα της χοληστερόλης μας στο αίμα. Έτσι, απλά αυταπατόμαστε. Καλό είναι να προτιμάμε σαλάτες που περιέχουν ελαιόλαδο ή γιαούρτι αντί μαγιονέζα. Έτσι μπορούμε να τις καταναλώνουμε άφοβα, χωρίς να στερούμε και τη νοστιμιά τους.

Κρέμα γάλακτος: Η κρέμα γάλακτος είναι συνήθως ζωικής προέλευσης και περιέχει μεγάλες ποσότητες λίπους. Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγουμε την κατανάλωσή της. Μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με γάλα χαμηλών λιπαρών (που δίνει και ελαφρύτερη γεύση στο φαγητό) και παράλληλα μας απαλλάσσει και από τις ενοχές όταν το καταναλώνουμε.

Έτοιμα και τυποποιημένα snacks: Όλοι πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε πως αφού τα λιπαρά δεν είναι εμφανή σε κάποια τρόφιμα, δεν υπάρχουν. Δυστυχώς για μας όμως τα λιπαρά οξέα "κρύβονται" μέσα σε πολλά έτοιμα snacks όπως τα μπισκότα, τα πατατάκια, τα γαριδάκια, οι σφολιάτες και άλλα τα οποία είναι trans λιπαρά οξέα και επειδή έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία όχι μόνο ανεβάζουν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα, αλλά, κατεβάζουν και τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης.

Γλυκά: Τα γλυκά θέλουν μεγάλη προσοχή ειδικά την περίοδο των γιορτών που η κατανάλωσή τους αποτελεί και εθιμοτυπική συνήθεια. Είναι πηγή λίπους ειδικά κάποια γλυκά όπως οι κουραμπιέδες που περιέχουν διπλάσια ποσότητα λίπους από τα μελομακάρονα που περιέχουν ελαιόλαδο. Αν λοιπόν, πρέπει να διαλέξουμε τι να προτιμήσουμε, καλό είναι να στραφούμε περισσότερο στα μελομακάρονα από τους κουραμπιέδες. Γενικότερα, καταναλώστε μικρές ποσότητες με μέτρο.

Αλκοόλ: Το αλκοόλ δεν απειλή την αύξηση των ποσοστών χοληστερόλης αφού δεν περιέχει λιπαρά οξέα, μπορεί όμως να συντελέσει στην αύξηση του σωματικού μας βάρους, το οποίο αν υπερβεί το κανονικό, συντελεί και στην αύξηση των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα. Γι' αυτό κι εδώ, με μέτρο.

Άσκηση: Η άσκηση σύμφωνα με την ιατρική κοινότητα είναι το "κλειδί" της διατήρησης της καλής υγείας του ανθρώπου, καθώς βοηθά τόσο στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα, όσο και στην καλή λειτουργία της καρδιάς, με αποτέλεσμα η έλλειψη άσκησης να είναι ένας ακόμα παράγοντας που βοηθά στην αύξηση της χοληστερόλης.

Μαγείρεμα: Ο τρόπος που παρασκευάζονται οι τροφές μπορεί να αποτελεί είτε αιτία δημιουργίας προβλημάτων είτε και αποφυγής. Καλό είναι λοιπόν να προτιμάμε το μαγείρεμα των φαγητών στο φούρνο, στον ατμό ή στη σχάρα, χωρίς να τηγανίζουμε ή να σοτάρουμε τα υλικά με βούτυρο. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως ακόμα και ευεργετικές τροφές για την καρδιά μας όπως είναι τα ψάρια μπορούν να μετατραπούν σε φαγητό πλούσιο σε κορεσμένο λίπος μετά από ένα τηγάνισμα.

Διατήρηση υγιούς βάρους: Έχει αποδειχθεί πως η παχυσαρκία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προσέχουμε το βάρος μας να είναι σε φυσιολογικά για την ηλικία και το φύλο μας, επίπεδα. Αυτό θα βοηθήσει ώστε να είναι αντίστοιχα και η χοληστερόλη μας σε φυσιολογικά επίπεδα, αν βεβαίως δεν υπάρχουν κληρονομικοί παράγοντες που να συνηγορούν στο αντίθετο.

Πηγή πληροφοριών: iatronet.gr

Λίγες βδομάδες πριν στο blog της καλής μας φίλης της Μαρίας, "Ιδέες για διακόσμηση" είδα τις προτάσεις που είχε συλλέξει για μεταλλικές ροζ - χρυσό πινελιές στο χώρο, που ομολογώ με γοήτευσαν.

Θέλοντας να προσαρμόσω το στυλ αυτό στο δικό μου σπίτι, δεν μπορούσα βεβαίως να αλλάξω ούτε το χρώμα του καναπέ μου αλλά ούτε να αγοράσω καινούργια διακοσμητικά, όσο όμορφα κι αν είναι...

Μπορούσα όμως να δώσω λίγη από τη γοητεία του ροζ - χρυσού αλλάζοντας χρώμα σε κάποια αντικείμενα. Με ένα bronze spray, έβαψα κάποια μεταλλικά διακοσμητικά που φύλαγα στα ντουλάπια μήνες τώρα και σας δείχνω το αποτέλεσμα.


Το μεταλλικό μήλο έγινε ροζ - χρυσό από μαύρο. Μαζί του βάφτηκε και το κερί καθώς και δυο θαλασσόξυλα για να κάνουν παρέα στη σύνθεση της τραπεζαρίας... ο τοίχος πίσω τους ήταν στο χρώμα αυτό και έδεσε πολύ καλά μαζί τους.

Τα ψηλά κηροπήγια βάφτηκαν με το ίδιο spray μαζί με το κουκουνάρι για να του κάνει παρέα και τοποθετήθηκαν δίπλα στο τζάκι. Δυστυχώς δεν μπορεί η φωτογραφία να αποτυπώσει τις λάμψεις που παίρνουν όταν είναι αναμμένο.


Στο γνωστό σας πια τραπέζι μέσης βάφτηκε ένα βότσαλο μόνο για να παίξει το παιχνίδι του "αρνητικού - θετικού" με τα bronze κηροπήγια....

Ίδια τακτική ακολουθήθηκε κι εδώ. Τα βάζα - κηροπήγια (ναι αγαπώ τα κεριά) βάφτηκαν με την ίδια μπογιά. Στο κάδρο πάνω τους, χρειάστηκε να προσθέσω ένα bronze περίγραμμα για να είναι ασορτί.


Εδώ μπορείτε να δείτε πιο καθαρά πώς μπορεί να γίνει. Πήρα ένα χαρτόνι λεπτό και έκοψα μια λωρίδα στις διαστάσεις που χρειαζόμουν για το περίγραμμα, το έβαψα, περίμενα φυσικά να στεγνώσει καλά και το πρόσθεσα στο θέμα του κάδρου με κολλητική ταινία διπλής όψης.

Το σπίτι ανανεώθηκε μαζί και η διάθεσή μου και το κυριότερο, το μόνο που ξόδεψα ήταν τα χρήματα για το spray τα οποία ήταν ελάχιστα.

Αν σας άρεσε η πρότασή μου, δοκιμάστε τη και αν θέλετε στείλτε τις αλλαγές σας στο περιοδικό, να τις θαυμάσουμε. Όσοι είστε bloggers, είμαι σίγουρη πως θα τις αναρτήσετε και θα μας ειδοποιήσετε, για να μπορέσουμε να τις δούμε...

Ο Αλέξανδρος Δ. Αλεξανδράκης συνέδεσε το όνομά του και τα έργα του με το έπος του 40, μέσα από τις δυναμικές απεικονίσεις του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1913 έδειξε το ταλέντο του στη ζωγραφική από την ηλικία των 17 χρόνων, παρουσιάζοντας 23 έργα του σε ομαδική έκθεση που διοργάνωσε η ΧΑΝ. Οι σπουδές του, λαμπρές τόσο στην Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή το Σπυρίδωνα Βικάτο και τον Ουμπέρτο Αργυρό, όσο και στη χαρακτική κοντά στο Γιάννη Κεφαλληνό. Από το 1937 που αποφοίτησε συμμετέχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Πέντε αδέρφια στην οικογένεια Αλεξανδράκη επιστρατεύονται στον πόλεμο. Ο ένας από αυτούς ήταν ο Αλέξανδρος ο οποίος υπηρέτησε στα βουνά της Ηπείρου ως δεκανέας του πυροβολικού και αποτυπώνει σε σκίτσα και ελαιογραφίες όλες τις εντυπώσεις του.

Μεταπολεμικά πάνω από εκατό έργα του δημοσιεύονται σε ένα λεύκωμα με τον τίτλο "Έτσι πολεμούσαμε". Η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας επιτρέποντάς του να συνεργαστεί με πολλά ιδρύματα όπως το Μουσείο Γκουνγκενχάιμ και τη Βιβλιοθήκη της Γερουσίας των ΗΠΑ.

Στα έργα του, εκείνα που αφορούν το έπος του 40, τα οποία έχουμε όλοι στη μνήμη μας αφού κοσμούν τις αναμνήσεις όλων, από τα μαθητικά μας χρόνια μέσα από τα αναγνωστικά και τις εθνικές επετείους, ο ζωγράφος απεικονίζει με σαφήνεια τον αγώνα των συμπολεμιστών του, την αποφασιστικότητα των στρατιωτών, την απόλυτη αγάπη και αφοσίωσή τους στην πατρίδα, αλλά και το θάνατο, που πλανιώταν πάνω από τα κεφάλια τους, σε βαθμό που δίκαια χαρακτηρίστηκε ο εικαστικός Όμηρος του πολέμου αυτού.

Έφυγε νέος από τη ζωή σε ηλικία μόλις 55 χρόνων. Το 1980 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τίμησε τον καλλιτέχνη με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση. Η γκαλερί "Κ" παρουσίασε έργα του στο Λονδίνο το 1998 και το 2005 και στη Λευκωσία το 1999.

Δευτέρα σήμερα, καινούργια εβδομάδα ξεκινά και με αφορμή την όμορφη προτροπή της συνονόματης αγαπημένης μου blogger της διπλανής πόρτας, "Κάθε σκέψη κι ένα γράμμα", θέλησα να ξεκινήσω δημιουργικά...

Ανοίγω τα μάτια μου στο φως και καλωσορίζω την καινούργια μέρα με χαμόγελο.

Βλέπω το σκύλο μου να τεντώνεται και να κουνά την ουρά του με χαρά, καθώς ξυπνάει... είναι το δικό του χαμόγελο αυτό!

Γυρνώ την πλάτη στα μίζερα και βάζω μουσική να συνοδέψει τον πρώτο καφέ της μέρας.

Διαβάζω τα νέα και δακρύζω με τον πόνο των ανθρώπων, που ζητούν μια ευκαιρία ν' αντικρίσουν τη μέρα όπως εγώ, αλλά αντικρίζουν μια κόλαση.

Έχω αγάπη γύρω μου και θέλω να τη μοιράσω, να τη σκορπίσω στα πέρατα της γης, να πάρουν όλοι μια φουχτίτσα, να την κάνουν φυλαχτό.

Ζωή είσαι μικρή, είσαι γλυκιά, μα είσαι και ζαβολιάρα. Γλεντώ μαζί σου, δε σε παίρνω πια στα σοβαρά.

Η σκέψη τρέχει σε κείνους, που κάνουν τη θλίψη ενέργεια και προσφορά σε όσους χρειάζονται βοήθεια...

Θέλω να διώξω κάθε πόνο, κάθε δάκρυ, κάθε αγωνία από τα μάτια των παιδιών.

Ίσως μια μέρα, ποιος ξέρει πότε, να μην υπάρχουν πια παιδιά ανασφαλή, παιδιά που κινδυνεύουν!

Κόκκινα γυαλιά φοράω για να ξορκίσω το κακό, να δω τον κόσμο μ' άλλα μάτια και μη σταματήσω να ελπίζω.

Λυπάμαι με την αδιαφορία για τις ανθρώπινες ψυχές, αυτών, που κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους.

Μετρώ τον πλούτο μου με ανθρώπους γύρω μου, που λένε "καλημέρα" και το εννοούν.

Νιώθω ευγνώμων που μπορώ να ασχολούμαι με όλα όσα αγαπώ.

Ξέρω πως πολλές φορές πετώ στα σύννεφα, αλλά αρνούμαι να σταματήσω να το κάνω. Είναι όμορφα εκεί πάνω...

Όσοι διαφωνούν, μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κολλημένοι στη γη. Δικαίωμά τους, ψέμματα;...

Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους. Θεέ μου, πόσο εύκολα αλλάζουν όταν αποκτήσουν χρήμα ή εξουσία!

Σιωπώ και υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο των ανθρώπων εκείνων, που ενώ βιώνουν μια απώλεια βρίσκουν δύναμη να δώσουν αγάπη και βοήθεια σε άλλους.

Τραγούδι είναι η ζωή μας σκέφτομαι, πότε χαρούμενο και πότε λυπημένο. Δική μας δουλειά δεν είναι να διαλέξουμε το σκοπό, μα να το τραγουδήσουμε καλά!

Υψώνω ανάστημα σε κάθε "πρέπει" που επιχειρεί να με βάλει σε καλούπι που δε χωράω. Άλλωστε ποτέ δε χώρεσα σε καλούπια...

Φιλιώνω με τις αδυναμίες μου. Όσες αλλάζουν τις αλλάζω, τις άλλες τις αποδέχομαι...

Χτίζω γέφυρες σε γερά θεμέλια και γκρεμίζω τα σαθρά.

Ψάχνω την ουσία στο κάθε τι. Δεν με αφορούν οι λέξεις αλλά η σημασία τους.

Ωραία βδομάδα να ξεκινήσει για όλους εσάς που διαβάσατε αυτές τις σκέψεις! Και για τη διπλανούλα που τις ξεκίνησε, ένα γλυκό φιλί!...