Μπορούσατε να φανταστείτε πως υπάρχουν αποτυπώματα απολιθωμένων σταγόνων, τα οποία βρέθηκαν πάνω σε πετρώματα με ηλικία 2,7 δισεκατομμυρίων χρόνων;
Ναι, καλά διαβάσατε! Αυτό το εύρημα οδηγεί στο συμπέρασμα πως η ατμόσφαιρα της γης από τη γέννησή της δεν διέφερε και πολύ από τη σημερινή σε πυκνότητα και πίεση.

Πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια η γη δεν ήταν όπως σήμερα, αφού ο ήλιος ήταν λιγότερο λαμπρός και μάλιστα, κατά 30% με αποτέλεσμα οι ακτίνες του να φτάνουν στη γη, πιο αδύναμες.
Ακόμα, η γη περιστρεφόταν ταχύτερα γύρω από τον άξονά της και για το λόγο αυτό, η ημέρα ήταν μικρότερη. Μάλιστα, η Σελήνη βρισκόταν σε κοντινότερη απόσταση (από τη γη) δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερα παλιρροϊκά ρεύματα.Ζώα και φυτά δεν υπήρχαν. Μόνο αρχαίοι μικροοργανισμοί και ο αέρας περιείχε κυρίως διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο και όχι οξυγόνο.

Οι σταγόνες ανακαλύφθηκαν στη Νότια Αφρική και έχουν αφήσει τα ίχνη τους πάνω σε βράχια, που τότε ήταν ηφαιστειακή στάχτη. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σταγόνες της αρχαίας βροχής δημιούργησαν μικρά βαθουλώματα, τα οποία με τα χρόνια επικαλύφτηκαν με άλλες στάχτες και στερεοποιήθηκαν δια μέσου των χιλιετιών.

Οι επιστήμονες παίρνοντας ως δεδομένο ότι η διάμετρος του αποτυπώματος καθορίζεται από την τελική ταχύτητα με την οποία η σταγόνα προσκρούει στο έδαφος και είναι περίπου εννέα μέτρα το δευτερόλεπτο (με βάση τη σημερινή πυκνότητα του αέρα) έκαναν τους υπολογισμούς τους και κατέληξαν στο συμπέρασμα, πως η πίεση του αέρα πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια θα ήταν σχεδόν ίδια σε σχέση με σήμερα, χωρίς να αποκλείουν το ενδεχόμενο να ήταν λίγο μεγαλύτερη ή μικρότερη. Σ' αυτό το συμπέρασμα βοήθησαν και τα πειράματα με σημερινές σταγόνες πάνω σε ηφαιστειακή στάχτη από ύψος 25 μέτρων.

Αν όμως η αρχαία ατμόσφαιρα ήταν όπως η σημερινή, γιατί η γη δεν είχε παγώσει με τις πιο αδύναμε ακτίνες του ήλιου; Οι επιστήμονες εξηγούν πως ο λόγος είναι μια ισχυρή συγκέντρωση "αερίων του θερμοκηπίου" και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται "Παράδοξο της Πρώιμης Γης ή του Ασθενικού Νεαρού Ήλιου". Αν ο υπολογισμός τους αυτός είναι σωστός, τότε, εφόσον η αρχαία ατμόσφαιρα δεν ήταν πυκνότερη για να παγιδεύει τη ζέστη, το ρόλο αυτό έπαιζαν το διοξείδιο του άνθρακα και τα άλλα "αέρια του θερμοκηπίου".

Πηγές πληροφοριών: 24wro.com.g, obelix7.blogspot.gr,
Κείμενο: to e-periodiko mas

Μπορεί ημερολογιακά η Άνοιξη να κάνει τα πρώτα της βήματα, όμως ο καιρός δεν συμφωνεί! Κόντρα στις κακές καιρικές συνθήκες είναι η μικρή κατασκευή που προτείνω, μια που "φυλακίζει" το πνεύμα της άνοιξης, με χειροποίητα λουλούδια.
Θέλετε να δείτε πώς γίνονται;...


Είναι εύκολο, αρκεί να θυμηθούμε τα παιχνίδια που κάναμε με τις πλαστελίνες, όταν ήμασταν παιδιά. Βέβαια, εδώ τη δουλειά της πλαστελίνης αναλαμβάνει ο λευκός πηλός που στεγνώνει στον αέρα και με λίγη υπομονή δίνει αυτό το αποτέλεσμα...


Πρώτα, τα τριανταφυλλάκια, μετά τα κρινάκια και τελευταία τα φύλλα... Έτσι τα έφτιαξα και τα άφησα να στεγνώσουν. Με τον ίδιο τρόπο έγιναν και τα πιο μεγάλα (σε μέγεθος) λουλούδια, τα οποία όταν στέγνωσαν εντελώς, τα τοποθέτησα σ' ένα κομμάτι ξύλου (περίσσευμα από κατασκευές στο σπίτι). Στη συνέχεια έβαψα τα φύλλα χρυσά και κάποιες λεπτομέρειες από τα λουλούδια, έτσι για να δώσω έμφαση στη σύνθεση.
Ιδού λοιπόν, το αποτέλεσμα.


Μόλις αυτά, πήραν τη θέση τους, πάνω στο γραφείο μου, σκέφτηκα να φτιάξω δύο ακόμα για το τραπέζι του σαλονιού. Εδώ τα πράγματα ήταν πιο απλά και λίγο πιο μεγάλα...
Δύο μόνο λουλούδια που θυμίζουν νούφαρα, μπήκαν πάνω στο ξύλο, που βάφτηκε με πιο σκούρο από το φυσικό του, βερνίκι για να τονίσω την αντίθεση. Μαζί, έφτιαξα και τρία ...βραχάκια, θέλοντας να αντιγράψω το πνεύμα των κινέζικων κήπων...


Εύχομαι καλή Σαρακοστή σε όλους!...

Από ευτυχή σύμπτωση, η ανάρτηση αυτή συνέπεσε με την αρχή του νέου δρώμενου στη blogoγειτονιά της αγαπημένης μας Αριστέας "Μέρες Άνοιξης" και είναι μεγάλη η χαρά μου, που έτυχε να το ξεκινήσω εγώ...

Έκλεισε την πόρτα πίσω της κι αφέθηκε σ' ένα σπαρακτικό κλάμα...
Μόλις είχε αποχαιρετήσει τον άντρα της κι αυτό, τη συγκεκριμένη στιγμή την πονούσε διπλά!
Είχε πολλές φορές προετοιμάσει τον εαυτό της για τους αποχαιρετισμούς και κάποιους κατάφερνε να τους αντιμετωπίσει με περισσή δύναμη. Κάποιους άλλους με γοερούς λυγμούς, λυτρωτικούς, από κείνους που σε κάνουν να αδειάζεις θαρρείς από κάθε συναίσθημα...

Αυτή τη φορά όμως, είχε να του πει κάτι που τελικά, δεν κατάφερε. Το έμαθε δυο μέρες πριν φύγει ξανά ο καπετάνιος της για το πολύμηνο ταξίδι του και στριφογύριζε στο μυαλό της, μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή. Όσο όμως ξεψυχούσαν οι ώρες και τα λεπτά της κοινής τους ζωής, τόσο απομακρυνόταν η μέρα της ανακοίνωσης.

Έξι μήνες έμειναν μαζί αυτή τη φορά και για κείνη ήταν Θεού δώρο, που κατέληγε σε μια εγκυμοσύνη ξαφνική και αναπάντεχη! Το πρώτο τους παιδί!!! Δεν τολμούσε να το πιστέψει στην αρχή και δεν τολμούσε να το ξεστομίσει στη συνέχεια. Φοβόταν πως αυτό θα άλλαζε τις ισορροπίες, που με τόσο κόπο είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους.

"Κι αν αυτό το μωρό, τον κάνει να νιώσει παγιδευμένος; Αν τον ωθήσει σε μεγαλύτερα ταξίδια, για περισσότερα χρήματα;" ... Χίλιες δυο σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της και θόλωναν τη κρίση της και τώρα που έμεινε μόνη, η ιδέα να του το πει από τηλεφώνου φάνταζε τελείως ανάρμοστη!
Δεν είχε όμως άλλη επιλογή!

Περίμενε με αγωνία την πρώτη τους επικοινωνία και αφού κόμπιασε αρκετά και δίστασε άλλο τόσο, τελικά ξεστόμισε την κλασσική φράση: "Ξέρεις Παύλο, σε εφτάμιση μήνες θα είμαστε τρεις!". Παύση!... Εκείνος λίγο από τη χαρά του, λίγο από την αργή σύνδεση, λίγο από συγκίνηση είχε μείνει αποσβολωμένος!

"Δεν λες, τίποτα;" ρώτησε με ανησυχία...
"Σ' αγαπώ!!! Ακούστηκε διακεκομμένη η φωνή του...
"Δεν σ' ακούω καλά, τι μου λες;" αποκρίθηκε για να σιγουρευτεί
"Σ' αγαπώ καρδιά μου, τι υπέροχο νέο είναι αυτό!!" είπε σχεδόν φωνάζοντας
"Παύλο, φοβάμαι... το μωρό θα γεννηθεί κι εσύ θα λείπεις. Όταν ξαναπιάσετε λιμάνι, ούτε καν ξέρουμε τι ηλικία θα έχει. Μερικών μηνών ή μερικών ετών..." ακούστηκε σπασμένη από τη συγκίνηση η φωνή της. "Παύλο!... Παύλο!!!"... η σύνδεση είχε διακοπεί.

Ένιωσε ξαφνικά μια ψύχρα. Η σύνδεση είχε διακοπεί, έτσι ακριβώς όπως διακόπτεται κάθε λίγο η κοινή τους ζωή...
"Θεέ μου, πώς θα μεγαλώσει αυτό το παιδί; Μ' ένα πατέρα σε φωτογραφία, που θα του μιλά μέσω skype και θα το βλέπει ανά διαστήματα σαν άλμπουμ φωτογραφιών; Εδώ, 2 ετών με το μπαμπά. Εδώ 3 μόνο με τη μαμά..." σκέφτηκε και βούλιαξε ξανά, σ' ένα απελπισμένο κλάμα. Έτσι την πήρε ο ύπνος. Εκεί στην πολυθρόνα του, που είχε το άρωμά του και ένιωθε σα να βρίσκεται στην αγκαλιά του...

Ξύπνησε το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, που τρύπωσαν από το μισοκατεβασμένο στόρι. Σηκώθηκε κουρασμένα, προσπαθώντας να ξεπιαστεί και έβαλε τη μουσική που αγαπούσε. Μετά από ένα χλιαρό ντους κι ένα φλιτζάνι τσάι, βρέθηκε να μιλά στη φωτογραφία του, κοιτώντας τα γελαστά του μάτια. Αυτή τη φορά, ούτε τον μάλωνε, ούτε του κάκιωνε για τη δύσκολη δουλειά του και τις στιγμές μοναξιάς της. Αντίθετα, του έδινε υπόσχεση πως θα σταθεί δυνατή και αποφασισμένη να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, αρκεί εκείνος να είναι καλά!

Γύρισε το βλέμμα στο παράθυρο και τράβηξε την κουρτίνα... στο δρόμο έπαιζαν δυο τρία παιδιά των φαναριών, εκείνα που πολλές φορές είχε συναντήσει να πουλούν χαρτομάντιλα και τα είχε φιλέψει φαγητό.

Κάποια από αυτά δεν έχουν καθόλου πατέρα, σκέφτηκε, ενώ κάποια άλλα έχουν πατέρα, που τα εκμεταλλεύεται...
Τουλάχιστον το δικό μας παιδί, θα έχει ένα πατέρα που το αγαπά κι ας βολοδέρνει στις θάλασσες! Θα έχει αγάπη κι εμένα, δίπλα του! Και μόνο γι' αυτά, θα είναι τυχερό!...


Αφιερωμένη  στις φίλες, που ζήτησαν τη συνέχεια της αρχικής ιστορίας, που όσοι δεν την έχετε διαβάσει, θα τη βρείτε εδώ. Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για την παρότρυνση...

Το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2016. ανοίγει τις πύλες του από τις 11 Μαρτίου, στις αίθουσες Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα και Τώνια Μαρκετάκη.
Όπως κάθε χρόνο μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με ταινίες από όλο τον κόσμο, αφιερώματα και παράλληλες δράσεις, το Φεστιβάλ στοχεύει στην ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση του κοινού, γύρω από κρίσιμα ζητήματα, που απαιτούν κριτική στάση και ενεργή συμμετοχή, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του "Εικόνες του 21ου αιώνα".

Την αυλαία ανοίγει η ταινία "Landfill Harmonic - ASymphony of the Human Spirit" των Μπράντ Ολγκουντ και Γκρέιχαμ Τάουνσλι, στην αίθουσα Ολύμπιον. Η "Recycled Orchestra" που πρωταγωνιστεί, έχει έδρα της μια από τις πιο υποβαθμισμένες παραγκουπόλεις - σκουπιδότοπους της Παραγουάης και τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιεί είναι φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από σκουπίδια. Αυτό βεβαίως δεν την εμπόδισε να γίνει διάσημη σ' όλο τον κόσμο και να πρωταγωνιστήσει και στην εναρκτήρια ταινία ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ.

Φέτος το φεστιβάλ εστιάζει στο προσφυγικό ζήτημα, μέσα από το αποκαλυπτικό αφιέρωμα "Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;" και παράλληλα τιμά δύο σκηνοθέτες το Δανό Γιον Μπανγκ Κάρλεσεν και τον Ιρλανδό Μαρκ Κάζινς, οι οποίοι θα παραστούν για να παρουσιάσουν τις ταινίες τους και να συνομιλήσουν με το κοινό.

Ειδική και ιδιαίτερη θέση του επίσημου προγράμματος κρατούν τα ελληνικά ντοκιμαντέρ αφού το Φεστιβάλ στηρίζει ενεργά τους Έλληνες δημιουργούς. Φέτος 73 ταινίες θα παρουσιαστούν οι οποίες αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που αναδιαμορφώνεται στη δίνη κοινωνικών ζυμώσεων.

Για δέκατη συνεχή χρονιά το τμήμα του Φεστιβάλ με τίτλο "Ανθρώπινα Δικαιώματα", που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία, θα απονείμει ένα ειδικό βραβείο στην καλύτερη ταινία του τμήματος, σε μια προσπάθεια να πέσει φως στη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα, αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ που αποτυπώνουν τις τραγικές συνέπειες της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον, θα συγκλονίσουν και θα ευαισθητοποιήσουν κάθε θεατή στο πλαίσιο του τμήματος "Περιβάλλον". Μάλιστα έχει καθιερωθεί ένα βραβείο το οποίο απονέμει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς στην καλύτερη ταινία της ενότητας.

Άλλες βασικές ενότητες του προγράμματος του Φεστιβάλ αποτελούν οι: "Όψεις του κόσμου", "Μικρές Αφηγήσεις", "Πορτραίτα", "Μουσική" και "Τέχνες", ενώ θα πραγματοποιηθεί και μια μοναδική κοινωνική καταγραφή της Ελλάδας της κρίσης μέσα από εικόνες του αστικού τοπίου της Αθήνας έτσι όπως τις αποτύπωσαν με το φακό τους οι διανομείς του περιοδικού δρόμου "Σχεδία" και θα παρουσιαστούν στην έκθεση "Εικόνες του άλλου μας εαυτού". Η έκθεση διοργανώνεται από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το περιοδικό δρόμου "Σχεδία", το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης που θα τη φιλοξενήσει από τις 12 μέχρι τις 26 Μαρτίου 2016.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Υπάρχουν πόλεις που μετρούν εκατοντάδες χρόνων ιστορία, όπως και κάποιες που τις γνωρίζει ο πλανήτης από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες που στο πρόσφατο παρελθόν δεν υπήρχαν, ενώ μέσα σε λίγες δεκαετίες εξελίχθηκαν σε μεγάλα πληθυσμιακά και οικονομικά κέντρα.

Ας τις δούμε μία προς μία.

Incheon - Ν. Κορέα


Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ν. Κορέας με πληθυσμό 3 εκ. ανθρώπων, δημιουργήθηκε το 1994 όταν η κυβέρνηση της χώρας, αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα τολμηρό σχέδιο για την ανάκτηση του εδάφους από τη θάλασσα ανοικτά των ακτών Incheon, οικοδομώντας τη μεγαλύτερη τεχνολογική πόλη του κόσμου. Το προβλεπόμενο κόστος της ξεπερνά τα 40 δις δολάρια και υπολογίζεται πως η ολοκλήρωσή της θα έχει πραγματοποιηθεί μέχρι το 2020, έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και μισό εκατομμύριο κατοίκους.

King Abdullah Economic City - Σαουδική Αραβία


Ο βασιλιάς Αμπντάλα έχοντας ένα μεγάλο όραμα για μια πόλη του μέλλοντος στην Ερυθρά Θάλασσα, δημιουργεί την πόλη αυτή, μία ώρα μακριά από την πόλη της Τζέντα. Το κόστος της 100 δις δολάρια και η ολοκλήρωσή της αναμένεται το 2020, έχει ως φιλοδοξία τη φιλοξενία περίπου 2 εκ. ανθρώπων.

Iqualuit, - Nunavut - Καναδάς


Ήταν το 1971 όταν 2000 άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στη νότια ακτή της νήσου Μπάφιν. Οι γηγενείς Ινουίτ ήθελαν ένα δικό τους έδαφος και έτσι το 1999 χωρίστηκαν επίσημα από τα βορειοδυτικά εδάφη του Καναδά δημιουργώντας το κράτος του Nunavut. Δύο χρόνια αργότερα είναι το έτος ίδρυσης της πρωτεύουσάς του όπου τα τελευταία δέκα χρόνια κατοικούν περίπου 7000 άνθρωποι. Μπορεί ο πληθυσμός της να είναι μικρός, όμως η πόλη εκτείνεται σε περισσότερα από 750.000 τετ. μίλια, έκταση που είναι μεγαλύτερη από την Αλάσκα.

Sandouping - Κίνα


Μια πόλη που δημιουργήθηκε από την κινεζική κυβέρνηση για να στεγάσει τους 40.000 εργαζόμενους που θα έχτιζαν το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών , το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη.

Putrajaya - Μαλαισία


Μια πόλη που δημιουργήθηκε λόγω του υπερπληθυσμού, για να χρησιμεύσει ως ομοσπονδιακό διοικητικό κέντρο της χώρας, σήμερα αριθμεί περισσότερους από 65.000 κατοίκους.

Astana - Καζακστάν


Το 1995 η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα από τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας το Αλμάτι, στη ιστορική πόλη Tselinograd, η οποία μετονομάστηκε σε Astana και σήμερα αριθμεί περίπου 700.000 κατοίκους.

Abuja - Νιγηρία


Μια πόλη που το 1991 σηματοδότησε την αρχή μιας νέας ζωής για τους κατοίκους της που ξεπερνούν σήμερα τα 3.000.000.

Ντόχα - Κατάρ


Δημιουργήθηκε το 1965 με ολοένα αυξανόμενο μέγεθος. Σήμερα η Ντόχα, στεγάζει ένα εκ. ανθρώπους.

Navi Mumbai - Ινδία


Αυτή η πόλη δημιουργήθηκε σε ένα νησί λίγο έξω από τις ινδικές ακτές, για να αναπτυχθεί σιγά σιγά και στην ηπειρωτική χώρα, απέναντι ακριβώς από τη Βομβάη. Σήμερα αριθμεί περίπου 1,2 εκ. κατοίκους.

Ντουμπάι - Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα


Σε μια περίοδο 40 χρόνων ο πληθυσμός διογκώθηκε από μερικές χιλιάδες σε πάνω από 1,5 εκ. κατοίκους, λόγω της ανακάλυψης του πετρελαίου που άλλαξε δια παντός τη γεωγραφική άποψη της περιοχής. Η πόλη του Ντουμπάι απέκτησε τεχνητά νησιά, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, πολυτελή ξενοδοχεία, υπερκαταστήματα, από το 2000 και μετά!

Πηγή πληροφοριών: dailyarticle.gr, perierga.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Στο Μπασκίρ της Ρωσίας βρέθηκε ένας από τους παλαιότερους χάρτες του κόσμου!
Σ' αυτόν απεικονίζεται όλη η υδρόγειος και οι ειδικοί υποθέτουν πως έχει κομματιαστεί και θαφτεί στην περιοχή.
Ο χάρτης είναι πέτρινος, τρισδιάστατος και χωρίζεται σε τρία μέρη από διαφορετικά υλικά, που δίνουν μια τρισδιάστατη εικόνα της περιοχής με τα βουνά, τα ποτάμια, τα φαράγγια της.

Στο κομμάτι που βρέθηκε, φαίνονται τα Ουράλια Όρη και η ηλικία του προσδιορίζεται στα 120.000 χρόνια. Οι επιστήμονες επισημαίνουν πως είναι δύσκολος ο ακριβής προσδιορισμός της ηλικίας του χάρτη αφού τα όστρακα πάνω του, των οποίων η ηλικία προσμετράται, μπορεί να είχαν εγκλωβιστεί στην πέτρα, πολύ πριν αυτός χαραχθεί. Όμως είναι απολύτως σίγουρο πως πρόκειται για αρχαίο χάρτη.

Οι Ρώσοι επιστήμονες που τον μελετούν, δηλώνουν πως για να γίνει ένας τέτοιος χάρτης ακόμα και σήμερα, είναι πολύ δύσκολο, αφού χρειάζεται η βοήθεια των αεροφωτογραφιών ή των δορυφόρων και φυσικά της τεχνολογίας.

Η εξέταση με ακτίνες Χ έδειξε πως η χάραξη δεν έγινε από κάποιο χαρτογράφο με συμβατικά μέσα, αλλά με τεχνητό τρόπο και εργαλεία ακριβείας. Αυτός είναι ο λόγος που έδωσαν στον κατασκευαστή του χάρτη το όνομα "Δημιουργός".

Πάνω του, υπάρχει μια άγνωστη γραφή που στην αρχή θεωρείτο ότι είναι αρχαία κινέζικα σύμβολα γραφής. Όμως κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε και η άγνωστη γλώσσα δεν έχει μεταφραστεί.  Κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι ιερογλυφικοί συλλαβικοί χαρακτήρες. Μάλιστα οι ίδιοι λένε ότι "όσο μελετούν το χάρτη, τόσο νέα μυστήρια ανακαλύπτουν".

Πάνω του υπάρχει ένα γιγάντιο αρδευτικό σύστημα. Μαζί με τους δύο φυσικούς ποταμούς, υπάρχουν δύο τεχνητά αρδευτικά κανάλια 500 μέτρων, 12 δεξαμενές μεγέθους 300 - 500 μέτρων, σχεδόν 10 χιλιόμετρα μήκος και 3 χιλιόμετρα βάθος η κάθε μία. Ρώσος φυσικός επισημαίνει πως σήμερα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φτιάξουν μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά που καταγράφονται στο χάρτη.

Αξιοσημείωτο είναι πως στο χάρτη δεν αναφέρονται πουθενά δρόμοι! Έτσι, οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο χάρτης αυτός φτιάχτηκε για ανάγκες πλοήγησης και θεωρούν πως οι κατασκευαστές του ήταν θαλασσοπόροι, ενώ κάποιοι από αυτούς πιστεύουν πως ο χάρτης ανήκει σε αρχαίο λαό με ανώτερο πολιτισμό που εξαφανίστηκε. Όπως κι αν έχει, οι Ρώσοι επιστήμονες και ερευνητές έχουν ζητήσει τη βοήθεια της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για να μπορέσουν να "αποκρυπτογραφήσουν" το περίεργο αυτό εύρημα, που ίσως ανατρέψει την Παγκόσμια Ιστορία!...

Το στοιχεία, είναι από άρθρο στα αγγλικά της Πράβδα, το οποίο δημοσιεύτηκε στο diodos.gr.