Δυο λόγια...

Δυο λόγια...



Εβδομάδα των Παθών, εβδομάδα κατάνυξης και περισυλλογής αυτή που διανύουμε.  Είναι οι ώρες, που παρά τις πυρετώδης προετοιμασίες για το βράδυ της Ανάστασης και την Κυριακή του Πάσχα, πάντα κοιτάμε μέσα μας. Άλλοτε για να βρούμε αποθέματα δύναμης για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, άλλοτε για να δώσουμε από το περίσσευμα αγάπης στο διπλανό μας.

Γιατί η Ανάσταση, είναι Αγάπη! Γιατί οι γιορτές, είναι Αγάπη! Μπορεί η καθημερινότητα να μας κάνει συχνά να το ξεχνάμε, όμως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να αγαπούν, να μοιράζονται, να χαμογελούν και να ελπίζουν.

Με κάθε πράξη αλληλεγγύης και συμπόνιας ένας μικρός Χριστός ανασταίνεται στις ψυχές. Με κάθε χάδι τρυφερό στα κουρασμένα χέρια κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στο λόγο για τον οποίο υπάρχουμε. Μπορεί πολλοί να σκέφτονται πως τα λόγια τούτα είναι ρομαντικά ή αφελή, όμως βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως είναι αλήθεια!

Ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο να σκοτώσουμε την κακία, τη μικροψυχία και την αδιαφορία κι ας αναστήσουμε την αγάπη στα λόγια, τις πράξεις, τις καρδιές όλων.

Καλή Ανάσταση σε όλους και όλα!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Όταν οι bloggers μαζεύονται...

Όταν οι bloggers μαζεύονται...



Μπορεί για πολλούς το blogging να είναι για κείνους που δεν έχουν τι να κάνουν, για μας όμως που ασχολούμαστε με αυτό βάζοντας την ψυχή μας και εκθέτοντας σκέψεις, απόψεις, κατασκευές και ενδιαφέροντα, μπορεί να γίνει πολύ σημαντικό μέσα από τις δράσεις του.

Έτσι, στο κάλεσμα της Αλεξάνδρας από το A Button On The Moon ανταποκρίθηκαν 18 bloggers και έγραψαν τις 24 ιστορίες μαζί με τις συνταγές, που περιλαμβάνονται στο e-book με τίτλο "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη" και διατίθεται για την ενίσχυση της Κοινωνικής Κουζίνας "Ο Άλλος Άνθρωπος" και του μη κερδοσκοπικού σωματείου Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς "Γέροντας Παΐσιος".

Στο e-book αυτό, μπορείτε να διαβάσετε ιστορίες πραγματικές και φανταστικές καθώς και ποιήματα όπου πρωταγωνίστρια είναι η αλληλεγγύη και ο άνθρωπος. Στο τέλος κάθε ιστορίας ή ποιήματος υπάρχει και η συνταγή αλμυρή ή γλυκιά όπως ακριβώς είναι και η ζωή μας.

Αυτό το ηλεκτρονικό βιβλίο έγινε με πολλή αγάπη και για να το αποκτήσετε, πρέπει απλά να δώσετε λίγη αγάπη με τον ακόλουθο τρόπο: Στέλνετε ένα δέμα όπου εσείς επιθυμείτε (Κοινωνική Κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος" ή στο μη κερδοσκοπικό σωματείο "Γέροντας Παΐσιος"), προσθέτοντας τη λέξη blogaki μαζί με τη διεύθυνση. Η απόδειξη της αποστολής είναι και η τιμή του e-book. Φωτογραφίστε το πακέτο που στείλατε καθώς και την απόδειξη και στείλτε  τις φωτογραφίες στο womaninblog@gmail.com (με τίτλο e-book). Αμέσως θα λάβετε το βιβλίο που μπορείτε να διαβάσετε σε υπολογιστή, κινητό ή tablet.


Οι πάγιες ανάγκες της Κοινωνικής Κουζίνας "Ο Άλλος Άνθρωπος" είναι:
σχολικά βοηθήματα
παιχνίδια
παιδικές τροφές
παιδικά ρούχα
πάνες
-----
τρόφιμα
μπαχαρικά
μέλι
καφέδες (ελληνικός, φραπέ, γαλλικός)
γάλα εβαπορέ
χαρτί κουζίνας
χαρτοπετσέτες
πλαστικά πιρούνια και κουτάλια
μπολ μια χρήσης για συσκευασία φαγητού
γάντια μιας χρήσης
αλουμινόχαρτο
απορρυπαντικά
γκάζι και γκαζιέρα
μαρμίτα 150 λίτρων

Κοινωνική κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος"
(δωρεάν αποστολή με τη Γενική ταχυδρομική)
Πλαταιών 55 και Παραμυθιάς
Μεταξουργείο, 104 35 Αθήνα

Πάγιες ανάγκες Κοινωνίας αγάπης και προσφοράς "Γέροντας Παΐσιος":
Τρόφιμα
Είδη μπακαλικής
Είδη υγιεινής
Ρουχαλάκια
Παιχνιδάκια
Σχολικά είδη
Χαρτικά
Βιβλία αναγνωστικά
Φάρμακα
Ό,τι διαθέτει ο καθένας.

Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς "Γέροντας Παΐσιος"
Κεντρικό κοινωνικό κατάστημα
Μ. Αλεξάνδρου 99, Τ.Θ. 305
ΤΚ 575 00 Τρίλοφος Θεσσαλονίκη

Αποκτήστε αυτό το e-book στέλνοντας ένα δέμα με ό,τι εσείς μπορείτε. Ελάτε να γεμίσουμε με αγάπη τους συνανθρώπους μας που είναι λιγότερο τυχεροί από μας.

Τις δράσεις, τις εκδηλώσεις και τις έκτακτες ανάγκες της Κοινωνικής κουζίνας και του σωματείου "Γέροντας Παΐσιος" μπορείτε να τις δείτε εδώ κι εδώ.

Το εξώφυλλο του e-book φιλοτέχνησε η blogger Χριστίνα - Adromeda.

Πάρτε μια γεύση από τη δική μου ιστορία με τίτλο 
"Το γαλακτομπούρεκο της προσφυγιάς"
"Όλες της οι αναμνήσεις από τη γιαγιά, είχαν σχέση με την κουζίνα, με μυρωδιές, με υλικά, με γεύσεις…
«Το μαγείρεμα είναι αγάπη, κόρη μ’», της έλεγε…
Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Όταν διαλέγεις προσεκτικά τα υλικά και αρχίζεις τη δημιουργία του φαγητού, σκέφτεσαι πάντα αυτούς που θα το γευτούν. Τους φέρνεις νοερά κοντά σου, τους χαϊδεύεις το πρόσωπο, τους μιλάς. Κι όταν κάνεις γλυκό, τότε τους κανακεύεις!..."






[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
   Σημάδια…

Σημάδια…



Γυρνούν οι δείχτες στο παλιό ρολόι
κρύβουν θύμησες και μυστικά. 
βέλη οι λέξεις που με λαβώνουν, 
όσο εσύ είσαι μακριά


Το φεγγάρι φωτίζει το άδειο σεντόνι
δάκρυα διαμάντια σε πρόσωπο χλωμό
που λαμπυρίζουν και  ξορκίζουν
της μοναξιάς μου το κενό

Κι έρχεσαι σαν τ’ αγέρι που χαϊδεύει
την πυρωμένη απ’ τον ήλιο ακρογιαλιά
και τότε τ’ όνειρο ζωντανεύει
 γίνεται ο χρόνος μια σταλιά.

Πού πας τα δειλινά τα μαγεμένα,
αυτά που είπες πως ειν’ δικά μου;
Ποιες λέξεις κλέβουν τις αναμνήσεις
που άφησε το άρωμά μου;

Τραγούδι βάζεις να λεν’ τ’ αστέρια
κι είναι σα να ΄χουν τη μορφή σου
κι εγώ κινούμαι στη γραμμή
που αφήνει η ρωγμή σου

Μετρώ τη ζωή μου με την ανάσα σου
μετρώ τις στιγμές μου με τα σημάδια σου
σαν κύμα έρχεσαι και φεύγεις
σαν παιδί γελάς και με μαγεύεις

Δεν ξέρω τι να περιμένω
δεν ξέρω πώς να κρατηθώ
φιλιά απλώνω κρυφά στη στράτα
να βρεις το δρόμο, το γυρισμό...

Με αυτό το ποίημα συμμετείχα στο 15ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης φίλης Αριστέας και του blog της η ζωή είναι ωραία. Ευχαριστώ θερμά όσους το ξεχώρισαν και το βαθμολόγησαν.

[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με "Το Παζάρι"

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με "Το Παζάρι"



Μια ξεχωριστή παράσταση διαλέξαμε για να τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου "Το Παζάρι", που παίζεται στον Πολυχώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια του Βασίλη Βλάχου. Πρόκειται για μια κοινωνική κωμωδία του Ισπανού κινηματογραφικού σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Νταβίντ Πλανέλ, που πρωτοπαίχτηκε στη Μαδρίτη το 1996 και το 1997 στο Royal Court του Λονδίνου.

Με αφορμή τη συνομιλία, που άκουσε σε ένα μπαρ της Μαδρίτης, ανάμεσα σε ένα νεαρό Μαροκινό και ένα Ισπανό τυχοδιώκτη, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα έργο πολιτικό, που μέσα από ένα πρωτότυπο εύρημα και μαύρο χιούμορ, μας μιλά για την ταυτότητα των μεταναστών στο καπιταλιστικό πλαίσιο του 21ου αιώνα, κάνοντας το θεατή να αναρωτηθεί ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει σαν λαούς της Μεσογείου.


Το ανέβασμα (του έργου) στην Αθήνα στις μέρες που διανύουμε, είναι αναμφίβολα ένα γεγονός φορτισμένο από συμβολισμό, αφού η Ελλάδα στα μάτια της Ευρώπης αποτελεί την πρωτοπορία του αγώνα ενάντια στις καθαρά οικονομικές αξίες, που παραβιάζουν την ανθρωπιά των πολιτών για να κάνουν ακόμα πλουσιότερη την παγκόσμια ελίτ, σημειώνει ο συγγραφέας ο οποίος, όπως μάθαμε, ήταν παρών στην πρεμιέρα.

Στον υπέροχο χώρο του Θεάτρου "Αλεξάνδρεια" (Σπάρτης 14 - Πλατεία Αμερικής), που υπήρξε το σπίτι του Μ. Καραγάτση, απολαύσαμε μια καλοδουλεμένη παράσταση με εκπληκτικές ερμηνείες σκηνοθετημένη με τρόπο που ισορροπούσε έξοχα ανάμεσα στο αστείο και το σοβαρό, περνώντας με αμεσότητα και άνεση τα μηνύματα του έργου.

Τις άψογες ερμηνείες έδωσαν οι ηθοποιοί Βασίλης Βλάχος, Αντώνης Γουγής και Σάκης Σιούτης, η εξαιρετική σκηνοθεσία ήταν του Νίκου Γκεσούλη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Λέας Κούση, η μουσική του Γιάννη Ψειμάδα και οι φωτισμοί του Δημήτρη Τσιούμα.

Οι παραστάσεις δίνονται: Κυριακή (στις 19:00), Δευτέρα (στις 20;30), Τρίτη (στις 21:00) ως τις 10/4/2017.

Μην τη χάσετε!...


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Κερκόπορτα

Κερκόπορτα



Αυτό το χώμα έχει μια μυρωδιά από αίμα, 
που στάλαξε απ' άκρη σ' άκρη μαζί με ατέλειωτα δάκρυα.
Όπου κι αν σκάψεις βρίσκεις Ιστορία
όπου κι αν σταθείς νιώθεις κι ένα Ήρωα
εκεί πλάι στην κερκόπορτα που άνοιξε ένας Εφιάλτης.

Μια χούφτα ήλιος στη άκρη της Μεσογείου,
ένα μικρό περβόλι ονείρων που όλοι  θέλησαν δικό τους.
Μια γη Αθανάτων η Πατρίδα μου,
το σπόρο του προδότη δε ξερίζωσε!
Την πόρτα των κατακτητών δεν κλείδωσε...

Μικρή και ύπουλη έστεκε εκεί σκουριασμένη θαρρεις
έμοιαζε ξεχασμένη, αλλά δεν ήταν!
Κι άνοιξε τρίζοντας ξανά, 
για να περάσουν οι βέβηλοι με τα χρυσά παπούτσια
αλαφροπατώντας να ρίξουν ψευδαισθήσεις
σ' αυτούς που έμαθαν τον κόσμο να πολεμά!
Σ' αυτούς, που όρισαν τη λέξη Αγώνας!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα για ξένους φοιτητές στην Ελλάδα

Η πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα για ξένους φοιτητές στην Ελλάδα



Η πρώτη διαδικτυακή πύλη με πληροφορίες, που αφορούν τη φοίτηση και τη διαβίωση ξένων, που θέλουν να σπουδάσουν σε ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι γεγονός! Η ερευνητική ομάδα του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου στηριζόμενη στην προπτυχιακή εργασία του Αφγανού μεταπτυχιακού φοιτητή Αράς Χεμάτι, δημιούργησε μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα με ό,τι χρειάζεται να γνωρίζει κάθε αλλοδαπός φοιτητής, που θέλει να σπουδάσει στη χώρα μας.

Στο "studyingreece.edu.gr" που είναι σε λειτουργία, υπό την αιγίδα πλέον, των υπουργείων Εξωτερικών και Παιδείας λειτουργεί ένα εργαλείο προσέλκυσης ξένων φοιτητών. Όπως αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεματικής του Πανεπιστημίου κ. Χρήστος Μιχαλακέλης η Ελλάδα μέχρι τώρα ήταν από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες, που δεν διέθετε διαδικτυακό τόπο. Οι πληροφορίες ήταν όχι μόνο ελάχιστες και διάσπαρτες αλλά και στα ελληνικά με αποτέλεσμα να αποθαρρύνεται ένας δυνητικός φοιτητής ειδικά, όταν δεν ήξερε πού να ψάξει.

Ο κ. Α. Χεμάτι αναφέρει ότι μέσα από την πτυχιακή του διαπίστωσε πως το κέρδος για την Ελλάδα είναι μεγάλο, αφού όσο περισσότεροι είναι οι αλλοδαποί φοιτητές, τόσο καλύτερο όνομα αποκτούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Εκτός των άλλων, υπάρχει και οικονομικό όφελος αφού κάθε παιδί θα ξοδέψει τουλάχιστον 500 € μηνιαίως για τις σπουδές του. Άλλες χώρες διαφημίζουν τις σπουδές σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Ο Α. Χεμάνι που είναι ο μοναδικός Αφγανός φοιτητής στην χώρα μας, ξεκίνησε τις σπουδές του το 2008. Μεγαλωμένος στο Ιράν τελείωσε το σχολείο και πέρασε στις εξετάσεις αλλά ως Αφγανός δεν είχε δικαίωμα να σπουδάσει. Στα χρόνια που μεσολάβησαν εργάστηκε ως ράφτης αναγκασμένος να ξεχάσει τις σπουδές, μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκε τυχαία με τον τότε πρέσβη της Ελλάδας στο Ιράν, ο οποίος τον βοήθησε να έρθει στη χώρα μας και να πάρει υποτροφία.

Για να παρακολουθήσει στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να μάθει ελληνικά και να εξεταστεί μαζί με 800 υποψηφίους για την επάρκεια της γλώσσας, όμως χωρίς τη δική του διάθεση να μάθει καλά τα ελληνικά, δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο χώρο της σχολής, ούτε και να παρακολουθήσει με άνεση τα μαθήματα.

Η διαδικτυακή πλατφόρμα που δημιουργήθηκε, πάτησε στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Αράς, αφού η πτυχιακή του εργασία ήταν η βάση στο όλο εγχείρημα. Διαπιστώνοντας πως το σύνολο των πληροφοριών, που ένας αλλοδαπός φοιτητής μπορούσε να βρει στο διαδίκτυο και αφορούσε την Ελλάδα, ήταν στα ελληνικά και ήταν ελλιπείς. Τώρα, η διαδικασία εγγραφής αλλά και πληροφορίες για τις σπουδές, το τόπο διαμονής και σίτισης καθώς και πού θα μεταφράσει έγγραφα, βρίσκονται στη διάθεση κάθε ξένου φοιτητή, που θέλει να σπουδάσει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, όπως αναφέρει η κ. Χρύσα Σοφιανοπούλου επίκουρη καθηγήτρια που μετέχει στην ομάδα.

Η ερευνητική ομάδα του Χ. Πανεπιστημίου, που δημιούργησε αυτή την διαδικτυακή πύλη, απαρτίζεται από φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες και καθηγητές. Η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησαν ήταν η συλλογή πληροφοριών. Παρόλα αυτά βρήκαν το υλικό, το μετάφρασαν στα αγγλικά και το κατηγοριοποίησαν ανά πόλη, αντικείμενο και Πανεπιστήμιο.

Η ιστοσελίδα απευθύνεται σε ξένους φοιτητές οι οποίοι θέλουν να κάνουν σπουδές σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο, αλλά και στους φοιτητές που έρχονται μέσω Erasmus+, ενώ θα υπάρξει μέριμνα για τις δυνατότητες των προσφύγων να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Η πλατφόρμα έχει ήδη παρουσιαστεί σε ημερίδα για τον Εκσυγχρονισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης και στόχος είναι να επιτευχθεί χρηματοδότηση, γιατί μέχρι τώρα όλα τα έξοδα για την υλοποίησή της καλύπτονταν από τα μέλη της ερευνητικής ομάδας.


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Άλλη μια μέρα στο μαγκανοπήγαδο...

Άλλη μια μέρα στο μαγκανοπήγαδο...



Σηκώθηκε αλαφιασμένη από το κρεβάτι με το πρώτο χτύπημα του ρολογιού, όπως κάθε πρωί! Δεν ήθελε να ξυπνήσει ούτε τα παιδιά, ούτε τον άντρα της από τόσο νωρίς. Ένα γρήγορο ντους έθεσε τον οργανισμό της σε λειτουργία, για να ετοιμαστεί με ταχύτητα, που θα ζήλευε και πεζοναύτης και μετά από δυο γρήγορες γουλιές καφέ, να ετοιμάσει το πρωινό της οικογένειας, για να σκορπίσουν, ο καθένας στη δική του δουλειά ή ασχολία.

Η ίδια διαδικασία κάθε μέρα… οι μήνες άλλαζαν, άλλαζαν οι εποχές κι εκείνη, ζούσε περιμένοντας το Σαββατοκύριακο, τις διακοπές του καλοκαιριού, άντε και των Χριστουγέννων και του Πάσχα, για να ζήσει λίγο χωρίς το ρολόι.

Όχι πως τα κατάφερνε πάντα, αλλά υπήρχε αυτή η ψευδαίσθηση ότι δεν την κυνηγά ο χρόνος. Ένας χρόνος αμείλικτος που αλλάζει τα μαλλιά, το σώμα, τις αντοχές αλλά, μένει ασυγκίνητος όταν πρόκειται να χαρείς κάτι για λίγο παραπάνω. Πεισμώνει και δεν σου επιτρέπει καμιά αλλαγή, παρά μόνο, όταν δεν θα το θες! Όπως τότε που βρέθηκε ξαφνικά άνεργη και έμεινε στο σπίτι σαν το θηρίο στο κλουβί, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν κι εκείνη να κοιτά το πορτοφόλι, που αγκομαχούσε στα έξοδα. Ένας μισθός δεν έφτανε ποτέ κι αυτή η αναγκαστική «παύση» ήταν χειρότερη κι από εφιάλτη.

Όμως ευτυχώς πέρασε το κακό, το πτυχίο φάνηκε για μια ακόμα φορά χρήσιμο και η καθημερινή ρουτίνα και ο αγώνας δρόμου για να τα προλάβει όλα, ήταν πια ένα με το δέρμα της. Το προτιμούσε, μα δεν της άρεσε. Δεν είχε χρόνο για κείνη κι αυτό, όσο περνούσε ο καιρός, την στεναχωρούσε και περισσότερο. Ούτε στο κομμωτήριο δεν προλάβαινε να πάει, εκτός κι αν ήταν ειδική περίσταση.

Αυτός ο σύζυγος δεν βοηθά καθόλου, θα σκεφτόταν κανείς! Πώς να βοηθήσει όμως όταν δουλεύει 12ωρα ή και 14ωρα καμιά φορά; Με τι κουράγια να βάλει χεράκι στο οτιδήποτε! Συγκάτοικοι είχαν καταλήξει με τον καιρό, άθελά τους. Ραντεβού έδιναν στον καναπέ τα βράδια για ταινία και τους έπαιρνε ο ύπνος, πριν συμπληρωθεί το πρώτο τέταρτο. Τουλάχιστον όμως, ήταν αγκαλιά! Αγκαλιά στον ύπνο της κόπωσης, αγκαλιά στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή και το φως να καίει…
Παλιότερα, σκέφτονταν πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά και θα αλαφρώσουν λίγο. Με τον καιρό διαπίστωσαν πως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν και οι ανάγκες και μικραίνει ο χρόνος. Τους ξεμακραίνει από το όνειρο της ξένοιαστης οικογένειας, σαν αυτές που βλέπει κανείς στις διαφημίσεις και αναρωτιέται πού έκανε το λάθος!

Μια άλλη «Μαίρη Παναγιωταρά» η ζωή μου, σκεφτόταν την ώρα που μάζευε τα παιχνίδια από το πάτωμα… κι ύστερα σου λένε "γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία". Να παντρευτείς και να γεμίσεις υποχρεώσεις που σε κάνουν λάστιχο, μοιάζει ζωντανός εφιάλτης, να μείνεις ελεύθερη, είσαι ο καημός της μαμάς με τη μουρμούρα της να μη σ’ αφήνει να ησυχάσεις. Να κάνεις καριέρα χωρίς παιδιά, μοιάζει φαγητό χωρίς αλάτι. Να κάνεις παιδιά και να τα μεγαλώνεις κλεισμένη στο σπίτι, σε κάνει δυστυχή και εξαρτώμενη. Χωρίς αποδοχές, χωρίς σύνταξη στα γεράματα… μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα η γυναικεία πορεία, μοιάζει γρίφος άλυτος στην καλύτερη περίπτωση. Βρε μήπως βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, αναρωτιόταν τώρα σε μια κρίση αυτογνωσίας και επαναπροσδιορισμού.

Ο ήχος του μηνύματος στο τηλέφωνό της, έβαλε τέλος στις σκέψεις που έτρεχαν ανεξέλεγκτα. «Μεθαύριο 8 Μαρτίου, θα πιούμε ποτό όλες οι γυναίκες του γραφείου. Μη διανοηθείς να μην έρθεις!» έλεγε το μήνυμα…
«Στη μέση της βδομάδας; Πάτε καλά βρε κορίτσια;» έστειλε την απάντηση.
«Είναι η μέρα της γυναίκας, ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη» διάβασε τον αντίλογο και θυμήθηκε…

Θυμήθηκε όλα εκείνα που την κάνουν να χαμογελά, όσο κουρασμένη κι αν είναι. Το βλέμμα του συντρόφου της, το γέλιο των παιδιών της, οι ζωγραφιές στο ψυγείο, οι Κυριακές που παίζουν όλοι μαζί στο σαλόνι, το κόκκινο κρασί που ζεσταίνεται κάθε φορά που την παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά του, πριν ακόμα το γευτεί!

Θυμήθηκε όλα αυτά που σηματοδοτούν τη ζωή της, που της δίνουν νόημα, υπόσταση και δύναμη! Όλα αυτά που την κάνουν να νιώθει γυναίκα! Κουρασμένη μεν, αλλά γυναίκα!!...




[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram