Ένα γκρίζο πρωινό…

Ένα γκρίζο πρωινό…

Από Οκτωβρίου 17, 2018

Ήταν από κείνα τα φθινοπωρινά πρωινά, τα συννεφιασμένα, τα μουντά, που όλο λες πως θα βρέξει και θα ξεσπάσει κι όμως, τα σύννεφα βρίσκονται εκεί, στεγνά κι απειλητικά να σου κρύβουν τον ήλιο.

Σηκώθηκε απρόθυμα από το κρεβάτι κι αμέσως αναζήτησε τις αχτίδες της μέρας ανοίγοντας το παράθυρο. Το δωμάτιο λούστηκε από ένα θλιμμένο φως, αδύναμο, λες και ήταν απόγευμα κι όχι πρωί. Το ρολόι στο κομοδίνο έδειχνε κιόλας εφτά… δεν είχε καιρό για χάσιμο. Έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο νωρίς, πριν έρθουν τα παιδιά! Να τα καλωσορίσει, να τα καλημερίσει, να τα κάνει να νιώσουν άνετα στο καινούργιο περιβάλλον…

Αρχές του Οκτώβρη και η προσαρμογή όλων ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Καινούργιος δάσκαλος εκείνος, στο μικρό μονοθέσιο σχολείο του νησιού της άγονης γραμμής, καινούργια τα πρωτάκια του, όλοι είχαν ανάγκη από χρόνο για να βρουν τους ρυθμούς τους.
Η μικρή του πείρα δεν τον βοηθούσε και πολύ κι έτσι, λειτουργούσε με το ένστικτο και τη διάθεσή του να προσφέρει ζεστασιά και αγάπη στα παιδιά πρωτίστως και έπειτα γνώσεις. Κάθε πρωί αντίκριζε τα αγουροξυπνημένα προσωπάκια τους με ένα τεράστιο χαμόγελο και ζωγράφιζε ήλιους και λουλούδια στον πίνακα, για να τα προϋπαντήσει. Τα περισσότερα ανταποκρίνονταν με μια γενναιόδωρη τραγουδιστή καλημέρα! Τα περισσότερα;… λάθος! Όλα! Όλα, εκτός από ένα! Ένα παιδάκι δεν χαμογελούσε ποτέ! Δυο βδομάδες τώρα, πήγαινε κι ερχόταν ήσυχο, αμίλητο, αγέλαστο… όταν του μιλούσε, απαντούσε διστακτικά κι απομακρυνόταν γρήγορα για να καθίσει στο θρανίο ή να σταθεί στην άκρη της αυλής του σχολείου στο διάλειμμα, σκαλίζοντας με ένα θαλασσόξυλο το χώμα του μικρού παρτεριού της…

Τον είχε προβληματίσει αυτό το παιδί. Παρατηρούσε τη συμπεριφορά του όλες αυτές τις μέρες, ελπίζοντας πως κάτι θα καταλάβει, αφού η συζήτηση με τους γονείς του δεν ήταν καθόλου διαφωτιστική. Εκείνοι ήταν ευχαριστημένοι που το παιδί τους ήταν ήσυχο και δεν δημιουργούσε προβλήματα φέτος, αφού δυο χρονιές τώρα, όλο και σε κάποια σκανταλιά ήταν μπλεγμένος…  «Μη σκας δάσκαλε, καλύτερα ήσυχος, παρά ζιζάνιο» του είπαν, αφήνοντάς τον αποσβολωμένο να τους κοιτά. «Τα γράμματα τα παίρνει; Αυτό πες μας μόνο, για να ξέρουμε τι θα τον κάνουμε!»… Και ναι, τα έπαιρνε τα γράμματα! Μαθητής της Γ’ τάξης και είχε δίψα και γνώσεις, που θα τις ζήλευαν πολλοί μαθητές  μεγαλύτερων τάξεων!

Για τους γονείς μπορεί να ήταν αρκετό, για το δάσκαλο όμως όχι! Τι νόημα έχει, να γεμίζει γνώσεις το μυαλό ενός παιδιού, όταν η ψυχή του είναι άδεια; Γιατί άδεια έμοιαζε! Τα μάτια του πολλές φορές κοιτούσαν το κενό κι ας έδινε την εντύπωση πως αγναντεύει τη θάλασσα…

Μ’ αυτές τις σκέψεις πήγαινε κι ερχόταν στο σχολείο ο νεαρός δάσκαλος, με τις ίδιες ξεκίνησε κι εκείνο το πρωί τη γνώριμη διαδρομή. Το πρωινό αεράκι του χάιδεψε το πρόσωπο και γέμισε τα πνευμόνια του οξυγόνο. Στάθηκε για λίγο να το απολαύσει… δεν είχε τόσα  χρόνια, αυτό το προνόμιο και τώρα ένιωθε πραγματικά τυχερός που το ζούσε.
Έκλεισε τα μάτια για δευτερόλεπτα, πήρε βαθιά ανάσα και ξαφνικά άκουσε κάτι σαν κλάμα… Ένα κουτάβι έκλαιγε κουλουριασμένο και τρεμάμενο στην άκρη του στενού δρόμου. Έσκυψε και το κοίταξε καλύτερα. Παρατήρησε πως ήταν τόσο μικρό, που με το ζόρι ανοιγόκλεινε τα μάτια του. Δεν μπορούσε να το αφήσει εκεί, αλλά ούτε είχε χρόνο να το πάει στο σπίτι του… Χωρίς πολλή σκέψη, αποφάσισε να το πάρει μαζί του στο σχολείο.

Μόλις πλησίασε στην αυλόπορτα είδε ότι τα πρώτα παιδιά είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Ανάμεσά τους και ο Σταύρος, το αγέλαστο παιδί, όπως τον είχε καταγράψει στη σκέψη του.
- Κύριε, κύριε, τι είναι αυτό που κρατάτε στην αγκαλιά σας;… τιτίβισαν και τον κύκλωσαν χαρούμενα
- Ένα κουτάβι που βρήκα στο δρόμο καθώς ερχόμουν!... απάντησε εκείνος ενώ το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς…
- Ξέρετε τι σκέφτομαι; Να το κρατήσουμε εδώ στο σχολείο και να το μεγαλώσουμε όλοι μαζί! Τι λέτε;
Ένα μακρόσυρτο «ναι» ακούστηκε από τα παιδιά, που χοροπηδούσαν ενθουσιασμένα προσπαθώντας να πάρουν σειρά για να το χαϊδέψουν.
Ο Σταύρος καθόταν παράμερα, αλλά όχι αδιάφορος για το καινούργιο μέλος της σχολικής παρέας… Δειλά, δειλά πλησίασε για να το χαϊδέψει κι εκείνος… και τότε ο δάσκαλος του πρότεινε, να είναι ο πρώτος που θα το πάρει αγκαλιά. Ένα τεράστιο, ζεστό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του μικρού, κάνοντας το δάσκαλο να προχωρήσει στην ερώτηση, που από ώρα ετοίμαζε στο μυαλό του…
- Θέλεις να του βρεις εσύ, όνομα, Σταύρο; Και να το ταΐζεις εσύ, κάθε μεσημέρι, πριν σχολάσουμε;
- Ναι, κύριε!! Απάντησε πρόθυμα το παιδί, χωρίς να αφήνει το χαμόγελο να σβήσει από τα χείλη του!

Λίγες ώρες αργότερα, ο Σταύρος μέσα στον ενθουσιασμό του, εξήγησε στο δάσκαλο πως το καλοκαίρι, είχε χάσει τον πιστό του φίλο, το σκύλο του, από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου. Έκαναν μαζί, τη διαδρομή ως το σχολείο κάθε πρωί και γυρνούσαν μαζί πάλι, κάθε μεσημέρι στο σπίτι και ήταν για το παιδί τεράστια η απώλεια του ζώου από την ζωή του. Μάταια όλοι του έλεγαν να μη στεναχωριέται, γιατί έτσι συμβαίνει με τα σκυλιά. Εκείνος πονούσε και δεν είχε με ποιον να το μοιραστεί, αφού κανείς δεν τον καταλάβαινε…

Έτσι ξεκίνησαν δυο μεγάλες φιλίες ανάμεσα σε ένα μαθητή και ένα δάσκαλο, ανάμεσα σε ένα παιδί και ένα σκύλο. Και οι δυο κράτησαν για πάντα, κάνοντας αυτό το γκρίζο φθινοπωρινό πρωινό, το πιο φωτεινό που μπορούσαν να θυμηθούν!


Αυτή η ιστορία συμμετέχει στις "Ιστορίες του Φθινοπώρου" της καλής μου φίλης Μαρίας Νικολάου από το Κείμενο 
Μαρία, σ' ευχαριστώ πολύ για την προτροπή!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
26 Σχόλια
Η ιστορία του νυφικού ανά τους αιώνες

Η ιστορία του νυφικού ανά τους αιώνες

Από Οκτωβρίου 15, 2018
to e-periodiko mas

Το φόρεμα που συζητιέται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο και αποτελεί για πολλές γυναίκες όνειρο ζωής, είναι αναμφισβήτητα το νυφικό. Όμως, δεν ήταν πάντα λευκό και δεν συγκέντρωνε τους ίδιους συμβολισμούς, με αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα, στην αρχή της ιστορίας του...
Ας το δούμε από την ...αρχή!

Στην αρχαία Ελλάδα η νύφη φορούσε λευκό χιτώνα που στολιζόταν από χρυσά κοσμήματα και συμβόλιζε τη χαρά. Συνοδευόταν μάλιστα από μακρύ πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπο της νύφης, το οποίο αποχωριζόταν μετά την ολοκλήρωση της τελετής. Το ίδιο χρώμα (λευκό) συναντάμε και στο Βυζάντιο.

Σύμφωνα με την λαογραφία μας, νυφικό σημαίνει "αφόρετο" και ήταν μέρος των προικιών που ετοίμαζε η μάνα για το κορίτσι σχεδόν από την ώρα που γεννιόταν. Ήταν πάντα μια ξεχωριστή φορεσιά με κεντήματα από χρυσή κλωστή και έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο μαντήλι (κεφαλόδεσμο) της νύφης και στο πέπλο, που στις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας ήταν κόκκινο.

Στο Μεσαίωνα, όπου οι γάμοι είναι περισσότερο ένωση οικογενειών, επιχειρήσεων ή και κρατών σε ό,τι αφορά την υψηλή κοινωνία, το νυφικό αποτελεί την επισφράγιση της οικονομικής δύναμης της οικογένειας της νύφης. Έτσι, τα νυφικά είναι σε πλούσια έντονα χρώματα και από αντίστοιχα ακριβά υφάσματα όπως το βελούδο και το μετάξι και συχνά συνοδεύονταν από γούνες. Με αυτό τον τρόπο δηλωνόταν η κοινωνική θέση της νύφης, προσπαθώντας πάντα να εντυπωσιαστούν οι καλεσμένοι. Στις φτωχότερες τάξεις το νυφικό ήταν ένα "καλό" φόρεμα σε χρώμα που να μπορεί να φορεθεί ξανά και πολύ συχνά δεν ήταν καινούργιο, αλλά το φόρεμα με το οποίο πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία.

Λέγεται πως την αρχή για το λευκό νυφικό, έκανε η βασίλισσα της Σκωτίας Μαίρη, το 1559 όταν παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο Δελφίνο Φραγκίσκο της Γαλλίας, αφού το λευκό ήταν το αγαπημένο της χρώμα. Μάλιστα, πήγε ενάντια στη γαλλική παράδοση που θεωρούσε το λευκό, πένθιμο χρώμα. Αξίζει να θυμόμαστε πως οι νύφες της εποχής δεν προτιμούσαν τα λευκά νυφικά, ενώ ήταν πολύ διαδεδομένα ακόμα και τα μαύρα.

Όλα αυτά μέχρι το 1840, που η βασίλισσα Βικτωρία στο γάμο της με τον Αλβέρτο της Σαξονίας, φόρεσε λευκό νυφικό, θέλοντας να χρησιμοποιήσει τη λευκή δαντέλα που της χάρισαν ως δώρο. Το πορτραίτο το γάμου δημοσιεύτηκε τόσες πολλές φορές, που όλο και περισσότερες νύφες υιοθετούσαν το λευκό χρώμα από τότε, εναρμονιζόμενες με την επιλογή της βασίλισσας, μετατρέποντάς το σε επιλογή της υψηλής τάξης και των βασιλέων.

Μετά το 1900 οι γυναίκες στην Ευρώπη παντρεύονταν με λευκά νυφικά σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, ενώ οι φτωχότερες προτιμούσαν ροζ ή γαλάζια για να μπορούν να τα φορέσουν ξανά ακόμα και βάφοντάς τα. Στη δεκαετία του 1930 οι γυναίκες συχνά μεταποιούσαν παλιά λευκά φορέματα ή έφτιαχναν απλούστερα νυφικά ακολουθώντας τη λογική της οικονομίας, που επέφερε η ύφεση. Είναι η εποχή, που αρχίζει να συνδέεται το λευκό (σε ό,τι αφορά το συμβολισμό) με την αγνότητα της νύφης.

Στην ανατολική κουλτούρα (Κίνα, Ινδία, Βιετνάμ) η νύφη φορά, σύμφωνα με την παράδοση, κόκκινο νυφικό, που συμβολίζει την καλή τύχη. Το ίδιο κόκκινο νυφικό ακολουθώντας την κινεζική παράδοση φορούν και οι νύφες στην Ταϊβάν, αν και στη σύγχρονη εποχή οι γυναίκες της ανατολικής κουλτούρας είναι ελεύθερες να επιλέξουν όποιο νυφικό τους αρέσει, ακόμα και λευκό παρά το γεγονός ότι το λευκό είναι το χρώμα του θανάτου για τους λαούς αυτούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ιαπωνική παράδοση όπου η νύφη φορά πρώτα ένα λευκό κιμονό, που συμβολίζει το θάνατο από την οικογένειά της και στη συνέχεια ένα κόκκινο το οποίο συμβολίζει την αναγέννησή της στην οικογένεια του συζύγου της.

Πηγή πληροφόρησης: wikipedia.org, iefimerida.gr
Κείμενο: to e-periodiko mas

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
14 Σχόλια
Στους ξεχασμένους δρόμους

Στους ξεχασμένους δρόμους

Από Οκτωβρίου 11, 2018

Στις γειτονιές του κόσμου βρίσκεσαι μονάχη
ακροπατώντας στις λιμνούλες που σχηματίζει το νερό
βροχή σταλάζει κάθε σου βλέμμα
καθώς πονάς για της ψυχής σου το κενό

Ουρλιάζει δίπλα σου η φωνή της πόλης
σκίζει το πέπλο της σιωπής
μα εσύ ακούς μόνο τον ήχο
της ερημωμένης σου ζωής.

Στους ξεχασμένους δρόμους βγήκες σεργιάνι
για ν’ ανταμώσεις τη λησμονιά
τον πόνο όμως φοράς σα ρούχο
που κάνει τα βήματα βαριά…

Κι αν ένα ρόδο βρεθεί στο διάβα σου
αντί τ’ αγκάθια του να φοβηθείς
σκύψε και νιώσε την ευωδιά του
είναι το χέρι, για να πιαστείς…


Το παραπάνω ποίημα έλαβε μέρος στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης που οργανώνει η καλή μου φίλη η Αριστέα στο blog της "Η ζωή είναι ωραία".



[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
14 Σχόλια
Γνωρίζοντας καλύτερα τον Αυτισμό

Γνωρίζοντας καλύτερα τον Αυτισμό

Από Οκτωβρίου 08, 2018

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η παραγωγή έργων με θέμα τον αυτισμό. Ίσως να έχετε διαβάσει ένα πολύ πετυχημένο μεταφρασμένο βιβλίο το «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» που έγινε κινηματογραφική ταινία αλλά και θεατρικό έργο που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.  Ή την επίσης πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Η λέξη που δεν λες».  Ο κατάλογος είναι μακρύς και κάθε χρόνο προστίθενται και καινούριες ταινίες, βιβλία κ.ό.
Ήδη αρκετά- λογοτεχνικά και εκπαιδευτικά-βιβλία, με θέμα τον αυτισμό μεταφράζονται και κυκλοφορούν και στην Ελλάδα. Στην παραγωγή τέτοιων βιβλίων προστίθενται και αυτά Ελλήνων συγγραφέων-κυρίως παιδικής λογοτεχνίας και ειδικών.

Το βιβλίο «Αυτισμός-Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς για παιδιά 4-12 ετών» που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2017, από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι η αφορμή της συνέντευξης μας, με τους συγγραφείς του, την εκπαιδευτικό –συγγραφέα Παναγιώτα Πλησή και την ψυχολόγο, Ελένη Λούβρου.

  • Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για το βιβλίο σας;
Είναι ένα βιβλίο που αφορά την εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού και τους γονείς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς που ασχολούνται με αυτά, χωρίς αυτό να αποκλείει και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο φάσμα , τα νευροτυπικά  όπως λέμε, αλλά και  όποιον ενήλικα θέλει να ενημερωθεί. Το βιβλίο χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι για παιδιά και το δεύτερο αφορά τους ενήλικες.
Το μέρος των παιδιών πάλι χωρίζεται σε δυο κομμάτια. Για παιδιά  4-7 και 8-12 ετών. Στο μέρος των παιδιών έχουμε σε κάθε σελίδα μία εικόνα που αναφέρεται σε ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά τους. Κάτω από την εικόνα δίνουμε στο παιδί αναγνώστη μία συμβουλή σε σχέση με την εικόνα.
Στο μέρος των ενηλίκων που και αυτό χωρίζεται σε δυο κομμάτια, όπως και των παιδιών, δίνουμε την επεξήγηση του κάθε παραδείγματος και μια πρώτη οδηγία για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης.
Στο βιβλίο επίσης γίνεται αναφορά στο τι είναι αυτισμός και σε κάποια από τα χαρακτηριστικά του.
Τέλος, κάτι που αφορά την ευελιξία του στη χρήση, είναι το διπλό εξώφυλλο. Στο τζάκετ, ο τίτλος είναι διαφορετικός. Όταν βγει το τζάκετ, ο τίτλος του δεύτερου εξώφυλλου είναι «Μαθαίνοντας τους άγραφους κανόνες της ζωής» και είναι έτσι γραμμένος, ώστε να είναι κατανοητός από τα παιδιά.

  • Το βιβλίο έχει ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα, αυτό του αυτισμού. Πείτε μας γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε τη λέξη αυτισμός και γιατί υπάρχει μία σύγχυση γύρω από αυτό; Επίσης πιστεύετε πώς ένα τόσο εξειδικευμένο βιβλίο θα ενδιέφερε και ανθρώπους δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το θέμα;
Μπορεί να έχει ένα ειδικευμένο θέμα, όπως είπατε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένα βιβλίο, για τους λίγους. Ο αυτισμός είναι γύρω μας και πάντα υπήρχε. Απλά δεν γνωρίζαμε πως αυτός ο διαφορετικός τρόπος σκέψης αρκετών ανθρώπων, ονομάζεται έτσι. Η σύγχυση για τον αυτισμό προέρχεται από το γεγονός της μονοδιάστατης, πολλές φορές, ερμηνείας της λέξης. Στην πραγματικότητα, εκδηλώνεται σε πολλές μορφές.
Για παράδειγμα, ίσως να θυμάστε από τα σχολικά σας χρόνια κάποιους συμμαθητές σας, που θα τους χαρακτηρίζατε παράξενους. Ένα παιδί που δεν είχε φίλους, που θύμωνε εύκολα, που ήξερε λεπτομέρειες για κάποιο εξειδικευμένο θέμα, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει κάποια άλλα πράγματα που ήταν αυτονόητα για τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Ένα παιδί που έμοιαζε σαν να είχε έρθει από άλλο πλανήτη. Το ότι ακούγεται περισσότερο στις μέρες μας, οφείλεται κατά πολύ στο γεγονός, ότι πια το εντοπίζουμε. Ξέρουμε τι είναι. Γι αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να μάθουμε γι αυτό, μιας και οι πιθανότητες να συναντήσουμε κάποιον στη ζωή μας με αυτισμό, είναι μεγάλες.
  • Μπορείτε να μας περιγράψετε το προφίλ ενός ανθρώπου που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού;
Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο αυτισμός εκδηλώνεται σε πολλές διαφορετικές μορφές. Γι αυτό το λόγο τα χαρακτηριστικά που θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω, δεν είναι ίδια για όλα τα άτομα. Σε συντομία, θα λέγαμε πως:

- Δυσκολεύονται στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.
- Συχνά δεν κατανοούν  τους άγραφους κοινωνικούς κανόνες.
- Δυσκολεύονται στην διαχείριση αισθητηριακών ερεθισμάτων.
- Παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα άγχους και δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων τους και στην κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.
- Συχνά έχουν κάποιο ειδικό ενδιαφέρον, που εαν η ενασχόληση τους με αυτό συνεχιστεί μέχρι την ενήλικη ζωή τους, μπορεί να αποτελέσει την βάση ενός επιτυχημένου επαγγέλματος. Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε πώς η πιθανή ικανότητα που έχουν στην απομνημόνευση, είναι ένας βοηθητικός παράγοντας στην επαγγελματική τους αποκατάσταση.
  • Εμείς τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε στην ένταξη και αποδοχή τους στην κοινωνία;
Πρώτα από όλα χρειάζεται να ενημερωθείτε σχετικά με αυτό, έτσι θα μπορέσετε να καταλάβατε ως ένα βαθμό τον τρόπο σκέψης ενός αυτιστικού ατόμου. Η γνώση βοηθάει στην αποδοχή και στην ένταξη τους. Άλλωστε οι αυτιστικοί εκπαιδεύονται  στον τρόπο σκέψης των νευροτυπικών ανθρώπων, επειδή ανήκουν στην ίδια κοινωνία με αυτούς. Δεν θα έπρεπε να γίνεται και το αντίστροφο;
  • Γιατί θα συστήνατε σε κάποιον να αγοράσει αυτό το βιβλίο;
Έχουμε αναφέρει πόσο σημαντικό είναι να γνωρίσουμε τον αυτιστικό τρόπο σκέψης. Κάτι ακόμα που αξίζει να αναφέρουμε είναι πώς το βιβλίο είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή, κατανοητή, έτσι ώστε να μπορεί να διαβαστεί από οποιονδήποτε, είτε είναι μικρός είτε είναι μεγάλος. Τώρα, όσο αφορά τους «άμεσα» ενδιαφερόμενους, είναι ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στην εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό και στη αντιμετώπιση ανάλογων περιστατικών, σε πρώτη φάση. Να υπενθυμίσουμε πώς είναι ένα βιβλίο που μπορεί στο ένα του μέρος να διαβαστεί από τα ίδια τα παιδιά.
  • Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σας σχετικά με το βιβλίο αυτό;
Πρώτα από όλα να πούμε πως αυτό είναι το πρώτο από μια σειρά τριών βιβλίων με την ίδια θεματολογία, αλλά με αναφορά σε διαφορετικό ηλικιακά κοινό, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το δεύτερο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του 2018 και θα αφορά τους εφήβους.
Ήδη έχουν γίνει αρκετές παρουσιάσεις και σεμινάρια το σχολικό έτος 2017-18 και τώρα είμαστε σε περίοδο προγραμματισμού, για το 2018-19.
Γίνονται κινήσεις για την προώθηση του βιβλίου, στο εξωτερικό.
Για ό,τι αφορά το βιβλίο, και τα βιβλία που θα ακολουθήσουν, μπορείτε συνεχώς να ενημερώνεστε από το γκρουπ στο Facebook.
  •  Ευχαριστούμε πολύ για την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε και το χρόνο που μας διαθέσατε!
Εμείς, σας ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να μιλήσουμε για το βιβλίο μας.

Λίγα λόγια για τις συγγραφείς

Η Πλησή Παναγιώτα γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως δασκάλα στην  Κύπρο και στην Ελλάδα.
Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει εφτά βιβλία της .
Ασχολείται κυρίως με την παιδική λογοτεχνία, αλλά και με τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων με θέμα τον αυτισμό.
Έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Κύπρου, καθώς και με Έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Βιβλία της βρέθηκαν και στις βραχείες λίστες του Διαβάζω και Αναγνώστη.
Το βιβλίο της “Δεν είμαι τέρας, σου λέω!” κυκλοφορεί και στα ιταλικά από τις εκδόσεις Anicia. (Non sono un mostro ti dico!)
 Εργογραφία:
 Ο μπαμπάς που αγαπάει η μαμά μου, 2017 Ψυχογιός
Αυτισμός-Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς (4-12), 2017 Πατάκης
Τι κρατάει η μαμά; 2016 Ψυχογιός
Μα, μπαμπά είναι χάλια!, 2014 Κέδρος
Δεν είμαι τέρας, σου λέω!, 2011 Κέδρος
Η τεμπελοπόλη Πόλη- Πόλη, 2006 Κέδρος
Κλέφτης ονείρων, 2004 Κέδρος
-----------------------------------------
Η Ελένη Λούβρου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Καναδά. Είναι κάτοχος Πτυχίου Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο του Glamorgan, Master of Science στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Brunel και ενός ακόμα Μεταπτυχιακού στη Ψυχολογία από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας.
Η επαγγελματική εμπειρία στο χώρο του αυτισμού ξεκίνησε το 2000 στο Λονδίνο. Από τότε εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχολόγος με παιδιά, εφήβους και ενήλικες με αυτισμό αλλά και τυπικής ανάπτυξης. Εχει συνεργαστεί με διάφορα κέντρα, συλλόγους και φορείς και είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια και εκπαιδεύσεις με θέμα τον αυτισμό.
Με την ιδιότητα της πιστοποιημένης εκπαιδεύτριας της Gordon Hellas οργανώνει/διεξάγει ομάδες γονέων που βασίζονται στο διεθνώς αναγνωρισμένο σεμινάριο ‘Το Εργαστήριο του Αποτελεσματικού Γονέα’.
Έχει μεταφράσει το βιβλίο "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά με αυτισμό στην Ανάγνωση του Νου" από τις εκδόσεις ‘Γλαύκη’ ( Αγγλικός τίτλος: Teaching Children with Autism to Mind Read. P. Howlin, S. Baron-Cohen & J. Hadwin).

Με την δασκάλα Παναγιώτα Πλησή έχουν συγγράψει το παιδικό βιβλίο : "Αυτισμός: Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς για παιδιά 4-12 ετών" που είναι το πρώτο βιβλίο μίας σειράς, που αφορούν τις κοινωνικές δεξιότητες των ατόμων στο φάσμα του αυτισμό.
Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στην Αθήνα όπου κατοικεί με την οικογένεια της. Είναι μητέρα τριών παιδιών. 


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
8 Σχόλια
Το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα δίνει παραστάσεις αλληλεγγύης, στο θέατρο "Αθηνά"

Το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα δίνει παραστάσεις αλληλεγγύης, στο θέατρο "Αθηνά"

Από Σεπτεμβρίου 21, 2018

Το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ.) παρουσιάζει τρεις παραστάσεις του στο θέατρο Αθηνά (Δεριγνύ 10 & Πατησίων) και όλα τα έσοδα θα διατεθούν αποκλειστικά στους συνανθρώπους μας, που επλήγησαν από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τον περασμένο Ιούλιο.

Το ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ. είναι ένας οργανισμός που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του αείμνηστου Βασίλη Τσάγκλου και φέτος κλείνει 29 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας και προσφοράς στον πολιτισμό, με θεατρικές ομάδες, εργαστήρια και πολλές διακρίσεις. 

Σήμερα που ο Δ. Μαραθώνα βιώνει τα τραγικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς του Ιουλίου, το Δημ. θέατρο κάνει πράξη την προσφορά και την αλληλεγγύη με τρεις παραστάσεις, από τρεις διαφορετικές σκηνές του. Την Κεντρική Σκηνή, τη Σκηνή Βαρνάβα και τη Νεανική Σκηνή.

Ας τα δούμε αναλυτικά

Τετάρτη 26/9 και ώρα 20:30

Κεντρική Σκηνή
«Η Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Τάσου Χαλκιά
Μέσα από το έργο παρακολουθούμε τη ζωή των ανθρώπων μιας αυλής, σε μια γειτονιά της Αθήνας στα τέλη του 1950. Μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων ξεδιπλώνεται όλη η μεταπολεμική κατάσταση της χώρας που μόλις είχε βγει από ένα πόλεμο και ένα εμφύλιο, αναβιώνοντας έτσι όλη την ιστορία της Ελλάδας.
.
Συντελεστές
Συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλης
Σκηνοθεσία Τάσος Χαλκιάς
Σκηνικά  Πελαγία Αγγελίδου
Κοστούμια Η ομάδα με την ευγενική βοήθεια της Ηλιάδας Χαλκιά
Μουσική Γιάννης Ψειμάδας
Φώτα Τάσος Χαλκιάς Κώστας Αγγέλου

Πέμπτη 27/9 και ώρα 20.30

Σκηνή Βαρνάβα
«Αλαμανάκ» της Μαριάννας Κάλμπαρη σε σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη


Λίγα λόγια για το έργο:
Το Αλμανάκ δεν είναι παραμύθι. Δεν είναι θεατρικό έργο. Είναι ένα μαγικό βιβλίο που λέει ιστορίες. Ιστορίες αληθινές! Ιστορίες σημαντικών προσώπων: πολιτικών, παπάδων, δημοσιογράφων... Αλλά και ασήμαντων ανθρώπων, απλών ανθρώπων που αναρωτιούνται, σκέφτονται, προσπαθούν να καταλάβουν ή αποφασίζουν να κοιμηθούν... για εκατό χρόνια, σαν την ωραία κοιμωμένη!
Το έργο γράφτηκε στην πιο δύσκολη ιστορικά περίοδο που διανύουμε, τα τελευταία χρόνια. 
Την εποχή της οικονομικής αλλά και κοινωνικής κρίσης και εκφράζει με απόλυτη και κοφτερή ματιά την Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας.
Έξι άντρες, δέκα γυναίκες, τρία παιδιά, ένα κορίτσι, ένα κοριτσάκι που κοιμάται, διαχειρίζονται την αμηχανία τους στη χώρα της κρίσης, της ανάπτυξης, της διαφθοράς, του σκανδάλου, της μετανάστευσης. Λένε ιστορίες, βγάζουν πύρινους λόγους, πλακώνονται, τρώγοντας κεφτέδες! 
Το Αλμανάκ είναι όλα αυτά που θέλουμε να πούμε, για όλα αυτά που μας συμβαίνουν.
Ένα βιβλίο αναμνήσεων, μια καταγραφή ημερομηνιών που αξίζει να μείνουν στην ιστορία. Τι θα γράφουν για εμάς τα τεύχη του μέλλοντος; Τι θα πρέπει να θυμόμαστε και τι όχι; Στην Ελλάδα που ξημερώνει (;) ποιές ημερομηνίες αξίζει να φυλάξουμε και ποιές επετείους να γιορτάσουμε; Ποιός είναι ο ρόλος της τέχνης, της μνήμης και της ιστορίας σε μια χώρα όπου χάνονται τα πάντα;
Συντελεστές
Κείμενο: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνοθεσία : Νίκος Γκεσούλης
Μουσική: Γιώργος Βαρσαμάκης
Σκηνικά-Κοστούμια:  θεατρική ομάδα

Παρασκευή 28/9 και ώρα 20:30

Νεανική Σκηνή 
«Αυτός, αυτές και τα μυστήρια» ένα έργο που είναι το αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης και πρωτόγνωρης δουλειάς για την Νεανική Σκηνή.
Έμπνευση και βάση της στάθηκε για το περίφημο έργο του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος κι Εκείνος».Το περιεχόμενό του, το ύφος και η αίσθηση του χιούμορ που αναδύεται ασκώντας παράλληλα και κοινωνική κριτική ήταν το έναυσμα και η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το έργο.Κεντρικό πρόσωπο ένας άντρας σε ένα παγκάκι.  Ποιος είναι;  Τι κάνει μόνος του εκεί;  Γιατί κάθεται σιωπηλός;
Οι απαντήσεις και η συνέχεια επί σκηνής.

Συντελεστές
Κείμενο : το έργο έγραψε η ομάδα
Σκηνοθεσία : Πελαγία Αγγελίδου
Επιμέλεια κουστουμιών :ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Σκηνογραφία - κατασκευή σκηνικών :Πελαγία Αγγελίδου
Μουσική επιμέλεια : Αντώνης Δελαπόρτας
Φωτισμός:   Κώστας Αγγέλου
Αφίσα : Ευρυγένης
Ειδικές κατασκευές - τεχνικός σκηνής : Τόνι
Τιμή εισιτηρίου 10 €. 

 Όσοι βρίσκονται εκτός Αθηνών και θέλουν να συμβάλλουν στην προσπάθεια, μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια στο  viva.gr

Είναι χρέος όλων μας, να σταθούμε αρωγοί στην προσπάθεια αυτή, για να μπορέσουμε να επουλώσουμε όσο είναι δυνατό και όσο γίνεται γρηγορότερα κάποιες από τις πληγές που άφησε πίσω της η τρομερή πυρκαγιά.

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
4 Σχόλια
Η έκθεση «A Jewel Made in Greece» γιορτάζει τα πέντε της χρόνια

Η έκθεση «A Jewel Made in Greece» γιορτάζει τα πέντε της χρόνια

Από Σεπτεμβρίου 20, 2018
Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν ήδη από την πρώτη φορά που είδε το φως η έκθεση κοσμημάτων «A Jewel Made in Greece» και όπως αναφέρει η εμπνεύστριά της Μαίρη Σαμόλη, ήταν από πολλές απόψεις ένα στοίχημα που κερδήθηκε!

Εξαιρετικοί έλληνες σχεδιαστές κοσμημάτων, καλλιτέχνες με ταλέντο και όραμα, στήριξαν την ιδέα από την πρώτη στιγμή, δημιουργώντας μια πλατφόρμα δημιουργίας και έμπνευσης που συνεχώς ανανεώνεται και αποτελεί ένα ανταγωνιστικό όχημα, που παντρεύει τον πολιτισμό με τη σύγχρονη τέχνη και την ιστορία του ελληνικού κοσμήματος διαμέσου των αιώνων.

Κύριος στόχος της προσπάθειας αυτής ήταν και είναι, η προώθηση του σύγχρονου ελληνικού κοσμήματος τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο και η ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που αυτό κουβαλά, έχοντας ως πηγή έμπνευσης τον πλούσιο ελληνικό πολιτισμό. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αναδεικνύεται ταυτόχρονα και η μοναδικότητα του κάθε σχεδιαστή - δημιουργού ο οποίος με το ταλέντο του μετατρέπει σε κόσμημα και φέρνει στο σήμερα, την ελληνική ιστορία και παράδοση.

Στη διάρκεια των πέντε χρόνων υπήρξαν πολλοί σημαντικοί σταθμοί της έκθεσης ανάμεσά τους το World Trade Center στο Ντουμπάι, το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες καθώς και το Museum of Arts & Design (M.A.D) στη Ν. Υόρκη.

Για το 2019 η ετήσια παρουσίαση θα γίνει και πάλι στο Ζάππειο Μέγαρο, μια που έχει καθιερωθεί ως ο μόνιμος εκθεσιακός χώρος της διοργάνωσης από την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου και ως τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019, ενώ η πρώτη παρουσίαση θα γίνει με ξεχωριστό event την 1η Οκτωβρίου 2018 από τις 15:00 - 17:00, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (B & M Theocharakis Foundation for Fine Arts and Music), Βασιλίσσης Σοφίας & Μέρλιν 1 στην Αθήνα.


Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ και εδώ.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
8 Σχόλια
Εξαφανίστε τους μαύρους κύκλους στα μάτια,άμεσα!

Εξαφανίστε τους μαύρους κύκλους στα μάτια,άμεσα!

Από Ιουνίου 02, 2018

Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των μαύρων κύκλων, είτε από κούραση των ματιών λόγω δουλειάς, είτε από έλλειψη ύπνου, είτε πολλές φορές και από τα δύο. Αν είστε κι εσείς μια από αυτές, πριν καταφύγετε σε πολυέξοδες κρέμες που υπόσχονται θαύματα, δοκιμάστε τον πλούτο της φύσης και τις γνώσεις των γιαγιάδων μας, έτσι ώστε να απαλλαγείτε μια και καλή από το πρόβλημα.

Φτιάξτε μια σπιτική μάσκα ματιών με ένα και μοναδικό υλικό, την πατάτα!

Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να πολτοποιήσετε στον τρίφτη ή στο multi μια πατάτα (αφού την ξεφλουδίσετε) και να την απλώσετε πάνω σε μια γάζα. Στη συνέχεια τοποθετήστε τα κομμάτια της γάζας στο κάτω βλέφαρο και αφήστε να δράσει για περίπου μισή ώρα.

Ξεπλένετε με νερό ή χαμομήλι πολύ καλά, αποχαιρετώντας τους μαύρους κύκλους που χάσατε!




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
3 Σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

find "to e-periodiko mas" on instagram