Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για το bullying ειδικά όσο εκτυλισσόταν η τραγωδία του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Τώρα, που δυστυχώς ολοκληρώθηκε με την κηδεία του και πριν προλάβουμε να το ...ξεχάσουμε και να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας, ας αφήσουμε λίγο την οργή και το θυμό στην άκρη και ας καταλάβουμε πως όπως αργά αλλά σταθερά δομήθηκε η βία έτσι αργά αλλά σταθερά, πρέπει να αποδομηθεί. 

Δεν αρκεί να συζητάμε, δεν αρκεί να προβληματιζόμαστε, δεν αρκεί να θυμόμαστε, πρέπει να δράσουμε! Να δράσουμε όλοι, σαν άνθρωποι, γονείς, πολιτεία, κοινωνία. Όχι με events και happening μόνο. Καλά είναι αυτά για να θυμούνται όλοι, αλλά η δράση βρίσκεται στη σκέψη και στην καθημερινότητα.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, πως οι πράξεις και ο τρόπος που ζούμε και αντιδρούμε, παραδειγματίζουν πολύ περισσότερο τα παιδιά, από τα λόγια, που ίσως και να βαριούνται να ακούσουν. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές, που τα λόγια μας δεν συμφωνούν με τις πράξεις μας. 

Λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά κλωτσάμε το σκυλί για να κάνει στην άκρη... λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά κορνάρουμε ακατάπαυστα στον μπροστινό μας, που πηγαίνει αργά.... λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά μόλις νευριάσουμε με κάτι που διαφωνούμε, σηκώνουμε τα μανίκια έτοιμοι, να λύσουμε το θέμα με τα μπράτσα!...

Φαντάζεστε πως θα υπάρξει παιδί, που θα πάρει στα σοβαρά τα λεγόμενά μας, αν φερόμαστε έτσι; Κάθε μας πράξη συμβάλει στον παραδειγματισμό των παιδιών, που άλλοτε τα αντιμετωπίζουμε ως παιδιά, άλλοτε ως κούκλες (που θέλουμε να κάθονται όπου τα βάζουμε), άλλοτε σαν στρατιωτάκια (που πρέπει να εκτελούν χωρίς να σκέφτονται) και άλλοτε ως μαριονέτες (προέκταση του μεγάλου "εγώ" μας)... Τι μπορούμε να περιμένουμε με αυτή τη λογική, εκτός από παιδιά μπερδεμένα και χαμένα ανάμεσα στη σκέψη και το ένστικτο;...

Ας μάθουμε λοιπόν πρώτα εμείς, πως η βία δεν λύνει προβλήματα, αντιθέτως τα δημιουργεί! 
Ας καταλάβουμε πως βία δεν είναι μόνο το ξύλο. Βία είναι και ο εκφοβισμός, βία είναι και οι φωνές, βία είναι και η επιβολή του "θέλω" μας, επειδή είμαστε γονείς και μπορούμε...

Ας ξεκινήσουμε να συζητάμε και να κατανοούμε! Ας αρχίσουμε να αιτιολογούμε την άποψή μας, ακόμα και στο παιδί μας και να περιμένουμε να ακούσουμε τι σκέφτεται γι' αυτή. Ας ρωτήσουμε και τη δική του γνώμη και ας παραδεχθούμε, πως μπορεί να είμαστε γονείς, αλλά ούτε τα ξέρουμε όλα, ούτε είμαστε αλάθητοι!

Όσοι το έχουν ήδη εφαρμόσει χαίρονται ευτυχισμένα παιδιά, που δεν διστάζουν να μοιραστούν το κάθε τι με τους γονείς τους, που μπορούν να κάνουν διάλογο, που σέβονται τη διαφορετικότητα και δεν λειτουργούν φασιστικά. Γιατί μη νομίζετε η βία, η επιβολή και ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, είναι φασισμός. Κι ας λέμε πως είμαστε δημοκράτες!...
Μαρίνα

Ναι, είμαι!
Βέβαια, σε μια Ευρώπη που τα μετρά όλα με το χρήμα, πάντα κάποιος θα βγαίνει ...φτωχός! Όμως ο δικός μου πλούτος, δεν μετριέται με το χρήμα. Ποτέ δε μετρήθηκε έτσι. Απλά, τώρα μοιάζει να είναι η ώρα του απολογισμού...

Ο δικός μου πλούτος Ευρώπη, είναι στην ιστορία της χώρας μου. 
Όταν πηγαίνω βόλτα στο Θησείο, περπατώ μέσα σ' αυτή την ιστορία! 
Όλη η Ελλάδα απ΄άκρη σ' άκρη, είναι ένας αρχαιολογικός χώρος. Παντού η ιστορία μας είναι ζωντανή και μιλά μαζί μου...
Έχω μια Ακρόπολη εγώ, που με βλέπεις άλλοτε με οίκτο και άλλοτε με αποστροφή! 
Έχω ένα Ηρώδειο, μια Επίδαυρο... 
Οι πρόγονοί μου, δημιούργησαν το θέατρο. Οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί, που κι εσύ τους γνωρίζεις και τους μελετάς είναι δική μου κληρονομιά, δική μου ρίζα! 

Γνωρίζεις τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους. Κι αυτοί, δική μου κληρονομιά είναι, όπως και οι νομπελίστες ποιητές μας. Εσύ Ευρώπη, τους έδωσες το νόμπελ, αλλά εγώ τραγουδούσα τα ποιήματά τους, εγώ μεγάλωσα μ' αυτά και αποτελώ μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, τον μοναδικό λαό που είχε τόσο μεγάλη επαφή με νομπελίστες ποιητές στην καθημερινότητά του.

Τώρα που το σκέφτομαι και το όνομά σου στην δική μου κληρονομιά το οφείλεις! Ελληνικό είναι όπως και η παιδεία που δίνεις στα πανεπιστήμιά σου. Με κουβαλάς Ευρώπη στη μόρφωσή σου κι ας μοιάζει να θες να με εξαφανίσεις από το χάρτη σου...

Είμαι "πλούσια" ,γιατί έμαθα να κάνω τον πόνο μου τραγούδι και να μη λυγίζω! Έμαθα να τραγουδώ κάθε στιγμή της ζωής μου και να γλεντώ με κάθε ευκαιρία, έτσι απλά!...
Είμαι πλούσια γιατί έχω το δημοτικό τραγούδι εγώ, που με συνδέει με τις ρίζες μου, τις πολλές μου ρίζες, μιας και γεννήθηκα σε μια χώρα σταυροδρόμι. 
Έχω το νησιώτικο, που κάθε του στίχος είναι κι ένα αεράκι του Αιγαίου στ' αυτιά μου. 
Έχω το ρεμπέτικο, που μιλά κατευθείαν στην ψυχή μου και την ποτίζει με λεβεντιά, με φιλότιμο και υπομονή. 
Έχω το Ρίτσο, το Χατζηδάκι, το Θεοδωράκη... έχω το Ζορμπά μέσα μου, Ζορμπάς κι εγώ... Ανοίγω τα χέρια μου και χορεύω σαν αετός, πότε χαμηλώνω και πότε σηκώνομαι, αλλά Ζω!

Και ζω "πλούσια", μ' ένα πλούτο που γράφεται σε κάθε κύτταρό μου ανεξίτηλα, γιατί είναι ζωντανός, αληθινός! Και είναι αυτός που με κρατά όρθια να αντιμετωπίζω τα όποια χτυπήματα... 
Έχω μέσα μου κάτι από το Λεωνίδα και από τον Περικλή, κάτι από τον Τσιτσάνη και κάτι από τον Μπιθικώτση, όταν τραγουδούσε τη "Ρωμιοσύνη"...

Έχω κάτι από την επιβλητικότητα του Ολύμπου, την αντάρα του Αιγαίου όταν φυσά ο αγέρας, το ρομαντισμό από το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, τη λεβεντιά της Κρήτης, αλλά έχω και την επιμονή της φύσης που γέννησε το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου. Κι επιμένω να "πλουτίζω" από τον ήλιο, τους ανθρώπους μου και τον πολιτισμό των Ελλήνων, που κοιτάς με μισό μάτι...

Όσο τα έχω όλα αυτά, θα είμαι πλούσια και μάντεψε, αυτά κανείς δεν μπορεί να μου τα πάρει!!!
Μαρίνα

Αγαπάμε πολύ τα βιβλία, αλλά και τους νέους συγγραφείς. Για το λόγο αυτό, σήμερα παρουσιάζουμε το βιβλίο μιας νέας συγγραφέως που παρά το νεαρό της ηλικίας της και τη μεγάλη οικογένεια, που έχει ήδη δημιουργήσει, ασχολείται μ' αυτό που την κάνει ευτυχισμένη, τη συγγραφή.

Λίγα λόγια για το βιβλίο...
Για κάποιους, αυτή είναι απλά μια ιστορία που αφηγείται ένα γέροντας, προκειμένου να μην αφήσει τον εαυτό του να ξεχάσει, ποιος πραγματικά είναι.
Για κάποιους άλλους όμως, είναι ολάκερη η ζωή ενός ανθρώπου που κάποτε γνώρισαν.
Γερμανική κατοχή, ξενιτιά, εμφύλιος πόλεμος, χούντα, είναι μόνο λίγα από τα οποία βίωσε, άλλα ως παιδί και άλλα ως χωροφύλακας και μέλος του εθνικού στρατού.
Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες, δεν παύει όμως να παραμένει ένα μυθιστόρημα...

Πρόκειται για την πρώτη συγγραφική δουλειά της Ζανέτας Κουτσάκη, η οποία γεννήθηκε το 1985 και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης.
Η Ζανέτα ασχολείται με την συγγραφή από πολύ μικρή ηλικία. Διακρίθηκε μάλιστα σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς από την εποχή που ήταν μαθήτρια του δημοτικού σχολείου, ακόμα.
Σήμερα είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων αγοριών, χωρίς όμως να σταματά να ασχολείται με αυτό που τόσο πολύ αγαπά, το γράψιμο!

Το βιβλίο της κυκλοφορεί από τις εκδόσεις bookstars κι εμείς ευχόμαστε κάθε επιτυχία!...

Μπορεί ο καιρός να είναι βροχερός, μπορεί τίποτα ακόμα να μη θυμίζει την άνοιξη που όλοι περιμένουμε, όμως πάντα μετά τη βροχή, ένα ουράνιο τόξο αισιόδοξα διαγράφεται στον ορίζοντα, για να μας θυμίζει όλα τα όμορφα της φύσης και της ζωής...
Το σημερινό μας moodboard για το link - party του Caseperlatesta, εμπνέεται από το ουράνιο τόξο που ακολουθεί τη βροχή!
Όπως πάντα, περιμένουμε τη γνώμη σας...

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση η χρήση της καλέντουλας στο δέρμα μπορεί να βοηθήσει σε διάφορα προβλήματα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την ακμή, τους κιρσούς, τα εκζέματα και τους ερεθισμούς.
Η κρέμα καλέντουλας, που τη συνταγή της σας δίνουμε σήμερα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σαν αντιρυτιδική (αν έχετε ξηρό δέρμα), είτε σαν επουλωτική για σκασμένα χέρια, έκζεμα, ραγάδες κ.α.


Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι:
50 ml βαλσαμόλαδο (η συνταγή είναι εδώ)
50 ml λάδι καλέντουλας (η συνταγή είναι εδώ)
50 ml αποσταγμένο νερό
1 κ.σ. φυσικό κερί μέλισσας
2 κάψουλες βιταμίνη Ε
2 κάψουλες βιταμίνη Α

Πώς θα τη φτιάξετε:
Τοποθετείστε το βαλσαμόλαδο, το λάδι καλέντουλας και το κερί μέλισσας τριμμένο, σε ένα δοχείο και σε ένα άλλο το αποσταγμένο νερό. Ζεσταίνετε και τα δύο δοχεία μαζί σε μπαιν μαρί. Μόλις αρχίσει να λιώνει το κερί είναι η ώρα να ενώσουμε το περιεχόμενο των δύο δοχείων. Χτυπήστε την κρέμα με ένα μιξεράκι (σαν αυτό που χρησιμοποιούμε για το φραπέ) και το δοχείο σε ένα άλλο με παγωμένο νερό. Μόλις κρυώσει λίγο η κρέμα θα ρίξετε τις βιταμίνες συνεχίζοντας το χτύπημα για συνολικά 5 λεπτά. Στη συνέχεια αποθηκεύετε το περιεχόμενο σε αποστειρωμένο βαζάκι το οποίο θα κλείσετε καλά, μόνο όταν κρυώσει εντελώς η κρέμα. Το φυλάτε στο ψυγείο έως και τρεις μήνες.

Σημείωση: Για την παρασκευή της κρέμας θα χρειαστούν δύο πυρίμαχα δοχεία τα οποία θα έχετε αποστειρώσει, όπως και όλα τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσετε.


πηγή: kanoikonomia.blogspot.no