Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
 Ένας ύμνος στη φιλία

Ένας ύμνος στη φιλία


 

Αρχική photo by Sincerely Media on Unsplash


Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω ένα διαχρονικά επίκαιρο βιβλίο, που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη. Ένα χαστούκι στο ρατσισμό και το φασισμό μέσα από την πένα του Τζον Μπόιν. Πρόκειται για "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" που απευθύνεται σε ανθρώπους από 13 ως 113 χρόνων.

Είναι μια ιστορία, ύμνος στη φιλία και την αδελφικότητα που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Πρωταγωνιστής είναι ο οχτάχρονος Μπρούνο γιος Γερμανού στρατιωτικού που μετακομίζει με την οικογένειά του στο Ούστβιτς το σημερινό Άουσβιτς. 

Στη νέα γειτονιά το σπίτι του βρίσκεται να συνορεύει με το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Εβραίων κάτι που το παιδί ούτε γνωρίζει, ούτε και καταλαβαίνει γιατί κρατούνται εκεί φυλακισμένοι αυτοί οι άνθρωποι. Όπως δεν μπορεί να καταλάβει και το μίσος που τρέφει γι' αυτούς ο πατέρας του, που είναι ο Διοικητής του στρατοπέδου. 

Η μέρα που γνώρισε το Σμούελ, ένα εβραιόπουλο από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, ήταν η μέρα που ξεκίνησε μια δυνατή και αγνή φιλία ανάμεσα στα δύο παιδιά που κάτω από άλλες συνθήκες θα έπαιζαν ξένοιαστα στην εξοχή. Όμως αυτά, τα χωρίζει αυτό το συρματόπλεγμα, κάτι που τα στεναχωρεί βαθιά. Έτσι, την τελευταία μέρα, πριν ο Μπρούνο επιστρέψει ξανά στο Βερολίνο, παίρνει την απόφαση να περάσει κρυφά από την άλλη πλευρά για να δει το φίλο του και να παίξει μαζί του. Από τότε κανείς δεν τον είδε...

Στον αναγνώστη δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει τη ζωή μέσα στο στρατόπεδο έτσι όπως την είδε ο οχτάχρονος πρωταγωνιστής και γίνεται μια εξαιρετική καταγραφή των ανθρωπίνων σχέσεων μέσα στον παράλογο πόλεμο που βίωσε η Ευρώπη, ενώ η απαγορευμένη φιλία των δύο παιδιών, εξυμνείται με τρόπο μοναδικό κάνοντάς μας να κατανοούμε με ευκολία πόσο ανούσιοι όσο και επικίνδυνοι είναι οι διαχωρισμοί για την ανθρωπότητα. 

Ο συγγραφέας Τζον Μπόιν γεννήθηκε το 1971 στην Ιρλανδία και σπούδασε φιλολογία στο Trinity College του Δουβλίνου, ενώ παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο University of East Anglia, στο Norwich, όπου και δίδαξε αργότερα. "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" είναι το πρώτο του βιβλίο για παιδιά, που στην πραγματικότητα απευθύνεται σε μεγάλους ή αν θέλετε σε όλους.

Το βιβλίο θεωρείται εκδοτικό φαινόμενο, αφού εκδόθηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφορεί σε 44 χώρες. Μάλιστα ήταν υποψήφιο για δέκα λογοτεχνικά βραβεία, ενώ έγινε και ταινία (απ' όπου και η ένθετη φωτογραφία).

Αν λοιπόν δεν το έχετε ήδη, αποκτήστε το και δωρίστε το!









[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
6 Σχόλια
Η Λία Νικολάου μιλά για την αλήθεια της ψυχής της και το βιβλίο της

Η Λία Νικολάου μιλά για την αλήθεια της ψυχής της και το βιβλίο της


 

i-lia-nikolaou-mila-gia-tin-alitheia-tis-psixis-tis-kai-to-vivlio-tis
original ghoto by Emma Matthews Digital Content Production on Unsplash

Πιστεύοντας πως οι συγγραφείς δεν χωρίζονται σε λογοτέχνες και μη, αλλά σε κείνους που καταθέτουν ψυχή και σε κείνους που γράφουν τυποποιημένα για να πουλάνε, θα σας παρουσιάσω την κουβέντα που έκανα με την καλή μου φίλη Λία Νικολάου για το βιβλίο της με τίτλο «Να μ’ αγαπάς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Για μένα η Λία ήταν πάντα στο μυαλό μου σαν ένας άνθρωπος δοτικός, γεμάτος αγάπη, με εξαιρετικά κείμενα και ορθό λόγο. Σήμερα όμως σας παρουσιάζω τη φίλη μου τη Λία, τη συγγραφέα και την αλήθεια που κατέθεσε σε αυτή τη συζήτηση.

Λία μου υπήρξες blogger με δυνατή πένα και μας έχεις χαρίσει κατά καιρούς υπέροχα κείμενα. Η ιδέα του βιβλίου πώς προέκυψε;

Έγραφα από παλιά, πολύ πριν το blog, κυρίως ποιήματα. Κάποια στιγμή ξαφνικά η προτροπή ήρθε από ένα επίμονο όνειρο το οποίο έβλεπα για πολλές μέρες και ήταν σα να μου έλεγε πως ήρθε η στιγμή να γράψεις, όχι όπως έγραφες ως τώρα. Να γράψεις μια ιστορία και αυτή που είχα μέσα μου να βγάλω ήταν η ιστορία ενός ομόφυλου ζευγαριού. Έτσι ξεκίνησα να γράφω εντατικά κι αυτό λειτούργησε ως κάθαρση για μένα.

Με εντυπωσίασε πρέπει να σου πω το θέμα του βιβλίου, όχι μόνο επειδή το επέλεξες, γιατί το τόλμησες, αλλά και ο τρόπος που το χειρίστηκες.

Για μένα, αυτή είναι η αλήθεια μου που υπήρχε μέσα μου για πάρα-πάρα πολλά χρόνια. Από τα δεκαεννιά μου χρόνια που αποφάσισα ότι αυτό το σώμα, αναγκαστικά, θα φοράει η ψυχή μου και με αυτό πρέπει να μάθω να πορεύομαι, γιατί έτσι κι αλλιώς ερωτευόμουν αρσενικά, δεν ερωτευόμουν γυναίκες για να νιώθω πως πρέπει να αλλάξω οπωσδήποτε κάποια πράγματα, να κάνω δηλαδή διόρθωση φύλου (φυλομετάβαση). Οπότε, πορεύτηκα κάπως έτσι και το φύλαξα μέσα μου σιωπηλά όλο αυτό. Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο άρχισα να συνειδητοποιώ και το τι μέλει γενέσθαι αν τυχόν προκύψει να εκδοθεί. Και άρχισα να τα επεξεργάζομαι όλα αυτά μέσα στο μυαλό μου, παίρνοντας την απόφαση πως ήταν καιρός να βγει η αλήθεια, από το δικό μου στόμα προτού υπάρξουν φήμες. Οπότε το συζήτησα με τον άντρα μου, ο οποίος γνώριζε έτσι κι αλλιώς τη «διαφορετικότητά» μου, κατόπιν το αποκάλυψα στα παιδιά μου τα οποία δεν γνώριζαν και από εκεί και μετά η αλήθεια μου είναι έξω!

Είναι καταπληκτικό ότι ξεκίνησε το βιβλίο ως μια ιδέα που λειτούργησε σαν μοχλός, σαν εφαλτήριο αλήθειας και κάθαρσης!

Ναι, ήταν καιρός πια να βγει η αλήθεια, αρκετά το βίωσα μόνη μου όλο αυτό. Έπρεπε να ειπωθεί.

Αυτό που εισπράττω εγώ ως αποδέκτης, σαν αναγνώστης αν θες, είναι ότι η ιστορία που περιγράφεις στο βιβλίο έχει και κομμάτι της δικής σου ψυχής.

Ακριβώς έτσι, ναι! Ο ένας ήρωας, ο αφηγητής, είναι το alter ego μου.

Μήπως λοιπόν γι’ αυτό το βιβλίο σου έχει μια γλυκιά, ενθουσιώδη και αγαπησιάρικη θα έλεγα υποδοχή από τους αναγνώστες;

Ναι, ναι πράγματι! Με έχει συγκινήσει απίστευτα αυτό! Δεν το περίμενα να αγγίξει τόσες πολλές ψυχές, να αγγίξει τόσους πολλούς ανθρώπους και το συγκλονιστικό για μένα είναι ότι αγγίζει και ετεροκανονικούς. Γιατί, να σου πω την αλήθεια περίμενα ότι το κοινό θα είναι λίγο περιορισμένο. Ωστόσο, είναι μια ιστορία αγάπης και η αγάπη δεν έχει φύλο γι’ αυτό και έχει αγγίξει τόσο πολλούς ανθρώπους που, ειλικρινά, με έχει συγκλονίσει.

Έχεις δηλαδή κάποια εικόνα σχετικά με τους αναγνώστες, αν είναι περισσότερα τα άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ή τα ετεροκανονικά που το διάβασαν και το αγάπησαν;

Ναι και μπορώ να πω πως είναι μοιρασμένοι οι αναγνώστες στο πενήντα – πενήντα κάτι που με κάνει τόσο χαρούμενη. Λαμβάνω καθημερινά δεκάδες μηνύματα από όλο το φάσμα ανθρώπων που τους άρεσε το βιβλίο!

Αυτό σημαίνει πως περνάει το βιβλίο το μήνυμα της αγάπης. Αυτό το κεντρικό μήνυμα που πρέπει όλοι να έχουμε σαν οδηγό μας.

Έτσι συμβαίνει. Ήθελα να περάσω το μήνυμα πως η αγάπη είναι το κυρίαρχο συναίσθημα του βιβλίου· ο έρωτας και το πάθος που υπάρχουν βεβαίως μέσα στην ιστορία είναι δευτερεύοντα αλλά έντονα υπαρκτά όπως και στη ζωή μας και αναγκαία επίσης τόσο για να επιβιώσουμε όσο και για να είμαστε εντάξει απέναντι στα συναισθήματά μας και βλέπω πως αυτό το μήνυμα βρήκε αποδέκτες.

Έχοντας υπάρξει παλιά σου αναγνώστρια μιας που γνωριστήκαμε στην blogoγειτονιά, πιστεύω πως τέτοια βιβλία που αγγίζουν τα θέματα αυτά με ευαισθησία, μπορούν να βοηθήσουν να σπάσει το απόστημα της ομοφοβίας.

Σ’ αυτό ελπίζω κι εγώ! Ότι σιγά – σιγά, μιλώντας, θα καταφέρουμε να σπάσουμε το απόστημα, κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος που ήθελα να μιλάω ανοιχτά για μένα πλέον. Μιλώντας, συζητώντας, θα σπάσουμε τα στερεότυπα και θα διώξουμε την ομοφοβία, την τρανσφοβία και οτιδήποτε μας κρατάει πίσω.

Είχες μηνύματα αντίθετα;

Ναι! Μηνύματα μίσους! Είχα και απ’ αυτά! Βλέπεις, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η αγάπη πρέπει να ζει σε καλούπι…

Όλο αυτό το αποτύπωμα που αφήνει το βιβλίο, πώς μεταφράζεται μέσα σου; Τι σου δίνει;

Δύναμη! Τρομερή δύναμη για να μπορέσω να συνεχίσω σ’ αυτόν τον δρόμο. Γιατί συνειδητά επέλεξα να ασχοληθώ με τις «δύσκολες» περιπτώσεις ανθρώπων, να γράφω για τα άτομα που ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και να γράφω με τρόπο που θα επηρεάζει σαφώς και όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Ανοιχτά προς όλους τους ανθρώπους, ωστόσο μιλώντας για εκείνους που η ίδια η κοινωνία έχει χρήσει ως διαφορετικούς.

Αυτό με κάνει να σκεφτώ πως υπάρχει και κάτι άλλο που ακολουθεί.


Ναι, είναι έτοιμο ήδη. Είναι γραμμένο και είναι στο δρόμο για να εκδοθεί.

Όταν το ξεκίνησες όλο αυτό, το φανταζόσουν κάτι τέτοιο;

Όχι, καθόλου! Είχα μια ελπίδα, μια υποψία αν θες, μέσα μου ότι κάποιους ανθρώπους θα τους αγγίξει πάρα πολύ. Αυτό ναι, το ήξερα. Δεν περίμενα τόσους πολλούς όμως!

Αυτό ίσως σημαίνει πως το χρειάζονταν η κοινωνία αυτό το βιβλίο. Χρειάζονταν μια αλήθεια, μια κουβέντα από καρδιάς.

Χρειάζονταν να ακουστεί και μια διαφορετική φωνή, νομίζω, μέσα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα που με ήδιστο λόγο -που λέει και ο Αριστοτέλης-, θα μιλήσει για άσχημα πράγματα. Έχω καταφέρει και είναι το μόνο για το οποίο μπορώ να περηφανεύομαι να μιλώ για μια σκληρή αλήθεια με γλυκό λόγο. Έτσι ώστε, αγγίζει μεν επηρεάζει δε, βάζει σε σκέψεις και κινεί το ενδιαφέρον. Αυτό νομίζω είναι το σημαντικό. Να μας ξεκλειδώνει λίγο ένα ανάγνωσμα, να μας αφυπνίζει.


Είχες μηνύματα από ανθρώπους της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που είχαν υποστεί βία και διαβάζοντας το βιβλίο σου ήθελαν να σου μιλήσουν;

Ναι! Βέβαια επειδή είχα ήδη επαφή με την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ήξερα τι συμβαίνει, κι εγώ άλλωστε έχω πέσει θύμα εκφοβισμού στο παρελθόν. Το υπέροχο είναι ότι μου έχουν γράψει πολλοί πως έχουν πάρει δύναμη είτε για να συμβουλευτούν ψυχολόγο και ν’ αντιμετωπίσουν τα δικά τους θέματα ψυχικής υγείας, είτε για να ζητήσουν βοήθεια γενικότερα. Κάποιοι μου είπαν πως μιλάνε πιο άνετα πλέον, ταυτιζόμενοι με τους ήρωες που έχουν αποδεχθεί τον εαυτό τους. Κάποιοι άλλοι τόλμησαν να εκφράσουν την αγάπη τους στο πρόσωπο που τους ενδιέφερε κι αυτό είναι υπέροχο!

Υπήρξαν γονείς που διάβασαν το βιβλίο και είδαν ίσως με άλλο μάτι τη «διαφορετικότητα» του παιδιού τους;

Ξέρω ότι το διάβασαν γονείς. Δεν ξέρω όμως περισσότερα. Αυτό που θέλω όμως να σου πω είναι πως υπήρξε και ένας γονιός (μία μητέρα συγκεκριμένα) που μου έγραψε πως το βιβλίο μου πρέπει να απαγορευθεί!...

Πες μου κάτι, αν αυτό το βιβλίο γραφόταν σε μια άλλη χώρα, θα είχε την ίδια ανταπόκριση;

Θα είχε μεγαλύτερη, σίγουρα. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα «η κοινωνία της ντουλάπας». Δυστυχώς κάνουμε ελάχιστα βήματα μπροστά και πολλά βήματα πίσω, ακόμα. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση σα να γυρίσαμε τον χρόνο πίσω με αποτέλεσμα να έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος.

Έχεις διαπιστώσει ποιες ηλικίες διαβάζουν το βιβλίο σου;

Αυτό που ξέρω είναι ότι το διάβασαν από 16 ως και 86 χρόνων. Όμως το μεγαλύτερο μέρος των αναγνωστών είναι μεταξύ 30 και 50.

Πώς θα μπορούσαν να μεγαλώνουν τα παιδιά για να είναι ευτυχισμένα Λία μου, μέσα και από τη δική σου εμπειρία;

Πρέπει να νιώθουν ελεύθερα, να μην μπαίνουν σε κουτιά και να μην είναι αναγκασμένα να υπακούσουν σε στερεότυπα. Η οικογένεια αρκετές φορές από αγάπη και μόνο δέχεται τη «διαφορετικότητα» ενός παιδιού. (Βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη «διαφορετικότητα» γιατί δεν μου αρέσει, αφού όλοι είμαστε διαφορετικοί). Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με το σχολείο, τους δασκάλους και τους καθηγητές, οι οποίοι δεν είναι εκπαιδευμένοι για να χειριστούν τέτοιες περιπτώσεις, ούτε υπάρχει το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία όπου θα μπορούσε να γίνει κάποιου είδους εκπαίδευση των μαθητών. Γι’ αυτό βγαίνουν τα παιδιά από το σχολείο και δεν γνωρίζουν καν ότι τα φύλα δεν είναι δύο. Είμαστε ακόμα τόσο πίσω και καταλήγουμε να περιθωριοποιούνται παιδιά, πολλές φορές ακόμα και να αυτοκτονούν επειδή δεν έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που βιώνουν, νιώθοντας εγκλωβισμένα και αβοήθητα.

Αυτό που λέω στα παιδιά που συναντώ, όπως το έλεγα και στα παιδιά μου, είναι ότι δεν αξίζει να στεναχωριούνται και να προσπαθούν διαρκώς να κρύψουν την αλήθεια τους. Κανείς από εκείνους που τους φέρονται άσχημα ή που τους κάνουν να νιώθουν πως ανήκουν στο περιθώριο της κοινωνίας δεν θα είναι δίπλα τους όταν πονάνε ή όταν πεινάνε. Κανείς από αυτούς δεν θα είναι κοντά τους να τα αγκαλιάσει και να τα βοηθήσει όταν θα βρίσκονται σε ανάγκη. Δεν χρειάζεται λοιπόν να καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε αρεστοί σε όσους δεν μας αποδέχονται. Η ζωή είναι μία και είναι μικρή για να τη σπαταλάμε σε κακία και πόνο που προκαλούν οι αρνητικές ενέργειες ανθρώπων που δεν έχουν ενσυναίσθηση…


Παρόλο που χαίρομαι πολύ για σένα και την επιτυχία σου, μου έχεις λείψει ως blogger. Σκέφτεσαι να ξαναγυρίσεις σ’ αυτό;

Αν και, το τελευταίο blog μου κυρίως, μου έδωσε τη δυνατότητα , να καταλάβω καλύτερα τους ανθρώπους και τον τρόπο που σκέφτονται και να γίνει κι αυτό έμπνευση για το βιβλίο, για την ώρα θα μείνω σ’ αυτό που κάνω τώρα. Ποτέ δεν ξέρεις όμως…

Να κλείσουμε την κουβέντα μας με ένα μήνυμα Λία μου;

Ένα μόνο! Αγάπη! Αυτό δίδαξε και ο Χριστός. Είμαστε όλοι πλάσματα του Θεού και θα πρέπει να κάνουμε πράξη την συγχώρεση έτσι ακριβώς όπως το εννοεί η ίδια η λέξη (συν + χώρος) αποδεχόμενοι πρώτα τον εαυτό μας και μετά όλους τους γύρω μας δίχως εξαιρέσεις!

Lia Nikolaou-to-e-periodiko-mas


...

Νομίζω πως δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο. Άλλωστε τι μπορεί να ειπωθεί μετά από τις λέξεις Αγάπη και Αλήθεια...

Ίσως μόνο η διαπίστωση ότι τα βιβλία πράγματι αποτελούν ένα παράθυρο στον κόσμο. 
Ένα τέτοιο παράθυρο είναι και το "Να μ' αγαπάς" της Λίας Νικολάου.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
6 Σχόλια
Η Ηλιάνα Βολανάκη μιλά για το "Μεθύσι των Αγγέλων"

Η Ηλιάνα Βολανάκη μιλά για το "Μεθύσι των Αγγέλων"


to-e-periodiko-mas

Μετά από αρκετούς μήνες απουσίας, διάφορα τεχνικά προβλήματα που ευτυχώς επιλύθηκαν και ανανεωμένη διάθεση, το e-periodiko mas φιλοξενεί την αγαπημένη φίλη και συγγραφέα την Ηλιάνα Βολανάκη για να μιλήσουμε για το τελευταίο της βιβλίο "Στο Μεθύσι των Αγγέλων".

Μια συνέντευξη που έγινε την εποχή της καραντίνας και λόγω των τεχνικών προβλημάτων στάθηκε αδύνατο να δημοσιευτεί νωρίτερα. Όμως, με τη σκέψη πως ποτέ δεν είναι αργά, σας την παρουσιάζω τώρα και ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ...

... 

Ηλιάνα μου, θέλω να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας για το βιβλίο σου ρωτώντας σε αν το θέμα του, βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Ναι, μιλάμε για ένα ψυχολογικό θρίλερ, βασισμένο σε πραγματικό γεγονός! Η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί της Χίου, όπου ο πατέρας της μίας ηρωίδας, μετά από ένα ερωτικό βράδυ, νομίζοντας πως έχει πεθάνει η σύζυγος, την έθαψε ζωντανή στο κήπο του σπιτιού, με σύμμαχο τη μητέρα του! Η αλήθεια, ήρθε στο προσκήνιο, όταν η Αρετώ μπήκε στην εφηβεία, βγαίνοντας στο φως και το μυστικό της μητέρας της, η οποία εκείνη την εποχή, έπασχε από σπάνια καρδιακή νόσο, όπου γνώριζαν μόνο οι γονείς της!

Η συνέχεια, προχωράει ως προς την Αθήνα, όπου η Αρετώ, εργάστηκε ως παραδουλεύτρα σε πλούσιο σπιτικό της εποχής, κάνοντας ταυτόχρονα δεσμό με τον έναν από τους παπάδες που την βοήθησαν να ταξιδέψει και να αλλάξει όνομα. Λίγο πριν ξεσπάσει ο γερμανικός πόλεμος, έμαθε πως είναι έγκυος, αλλά η ανακοίνωση αυτή, δεν άρεσε καθόλου στον παπά, ο οποίος έγινε Αρχιμανδρίτης μάλιστα!

Η βοήθεια ήρθε από τον μεγάλο γιο της οικογένειας όπου εργαζόταν, με συμβατικό γάμο, μέχρι τη στιγμή, που ανακαλύφθηκε πως ο ίδιος ήταν με το μέρος των Γερμανών! Εκτελέστηκε, κατά λάθος, όπως μου είπε η κόρη της, έχοντας την Αρετώ, να αντιμετωπίσει, εκτός από την πορεία της χώρας, τις επιλογές και εξελίξεις μετά, αλλά και το βιασμό της κόρης της, από τον Παππά, χωρίς να ξέρει πως ήταν κόρη του!

Καταδικάστηκε ισόβια στις φυλακές Αβέρωφ και το παιδί της, δόθηκε πρώτα, στο κέντρο βρεφών και ύστερα στο αναμορφωτήριο θηλέων εκείνης της εποχής!

Όπου εκεί ξεκινάει μια μεγάλη σημασία, ανάμεσα στο: τι είναι ο άνθρωπος και στο δικαίωμα της Ελευθερίας του κάθε ανθρώπου! Ταυτόχρονα, το βιβλίο θέλει να επισκιάσει μια γυναικεία φωνή, συμπεριφορά, θα έλεγα, με βάση τις εποχές! Που τελικά, οι άνθρωποι, έρχονται και φεύγουν, αλλά οι αντιλήψεις μένουν απλά ίδιες! Όπως και τα πολιτικά συστήματα! Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, για την αναγνώριση και εκτέλεση συνθηκών σε αυτές τις γυναίκες!


Χρονικά τοποθετείται στο 1960 και στις γυναικείες φυλακές. Πριν προχωρήσουμε την κουβέντα μας, πες μου: Θεωρείς ότι έχουμε ασχοληθεί όσο θα έπρεπε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία, για τη διαβίωση των γυναικών στις φυλακές, τις τελευταίες δεκαετίες;

Οι αξίες και οι ιδεολογίες, αλλά και οι αλλαγές στη φιλοσοφία, θέτουν στρατηγικούς στόχους, ως προς τον σωφρονισμό, αναμόρφωση και προσωπική ανάπτυξη στο δικαίωμα του κάθε κρατούμενου. Ξεχωριστά, θα μπορούσα να επισημάνω, με σκοπό την μείωση προτροπής, αλλά και υποτροπής στους κινδύνους, ως προς δημόσια ασφάλεια.

Λέγεται, πως στις γυναικείες φυλακές της εποχής μας, έχουν εφαρμοστεί καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, επενδύοντας αρκετά στην εκπαίδευση της κάθε γυναίκας! Με σεβασμό στην ανθρώπινη ύλη και ύπαρξη.

Τώρα, αναρωτιέμαι, εφόσον αυτές οι γυναίκες, οι σύγχρονες φυλακισμένες, πως κάνουν εξεγέρσεις και ταυτόχρονα, υπάρχουν τόσες δολοφονίες, μιας και η ζωή τους, δεν αλλάζει σε τίποτα με την έξω ζωή;

Στις φυλακές Αβέρωφ, από την άλλη, υπάρχει η εξής διάκριση, από το 1945 και μετά άρχισε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για πολιτικούς κρατούμενους. Εκείνη την περίοδο μάλιστα, χτίστηκε και το περίφημο νοσοκομείο φυλακισμένων γυναικών: Βασιλεύς Παύλος.

Να σημειωθεί ότι το 80% στις φυλακές Αβέρωφ, ήταν γυναίκες της επαρχίας! Όπως αναφέρω και στο βιβλίο, γυναίκες που δεν ήξεραν γράμματα, αλλά κυρίως αυτές που βοηθούσαν τους συζύγους τους, ή καλύτερα συμπαρασταθεί στους άνδρες της οικογένειας, σε οργανώσεις του ΚΚΕ.

Οι συνθήκες διαβίωσης μάλιστα, ήταν φρικτές, με συστήματα θέρμανσης να μην υπάρχουν, εκτός από το πλυσταριό και το μαγειρείο. Το χειρότερο ήταν η απομάκρυνση των παιδιών από τις μανάδες τους, συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 1950 ως τιμωρία τους!


Η ηρωίδα σου σκοτώνει! Πόσο δικαιολογημένος μπορεί να είναι ένας φόνος;

Κανένας φόνος, δεν είναι δικαιολογημένος! Η ερώτησή σου, μου θυμίζει, όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, ένα ριάλιτι στην Αμερική, που προσπαθούσαν να ωθήσουν τους ανθρώπους στο να διαπράξουν φόνο!

Ερχόμενη τώρα, στην απάντησή μου, μέσω της κόρης της ηρωίδας, η οποία έμαθε για την μητέρα της, μέσω του ημερολογίου της! Θεωρούμενη πως υπάρχει μια διέξοδος μόνο προς λύτρωση και δεν είναι άλλη, από έναν φόνο!

Πιστεύει λοιπόν, πως διαμορφώνεται έτσι, μια θεμελιώδη αξία στο δικαίωμα της ελευθερίας στην κοινωνία! Σε κάθε άνδρα, η Αρετώ, έβλεπε το πρόσωπο του πατέρα της και θεωρούσε ότι θα εξιλεώσει εκτός από την ψυχή της, αλλά και τα βάναυσα μαρτυρία των τόσων άλλων γυναικών.

Διαβάζοντας κάποιες σελίδες του ημερολογίου από την Χριστίνα, κόρη της ηρωίδας, αναγράφεται ένας ψυχοπαθής δολοφόνος, ψυχολογικά ασταθής, από την μέρα που γεννήθηκε. Σε ορισμένες σκηνές του βιβλίου, η Αρετώ, εκδικείται δήθεν, κάνοντας ανούσιες πράξεις, με συγγενείς της, ακόμα και με μη υπαρκτά όντα.

Η αλήθεια είναι ότι η ίδια, υπέφερε από υπερβολικές ανασφάλειες και φοβίες, αλλά και εσωτερικές διαμάχες της συνείδησης.
Ας μην επεκταθώ άλλο, όμως, διότι η κόρη είναι εν ζωή και καλό είναι μερικά πράγματα, να μείνουν θαμμένα!

Η γυναίκα αυτή η Αρετώ είναι και μάνα. Όλες μας μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σκληρό είναι να χωρίζει ένα παιδί από τη μάνα του. Στην περίπτωση εδώ είναι δώρο ή κατάρα; Θα μπορούσαν να είναι και τα δύο ταυτόχρονα;

Τα παιδιά είναι δώρα, έτσι πιστεύω και εγώ, το ίδιο και η Αρετώ! Μα και για αυτό, δέχθηκε να κάνει συμβατικό γάμο! Τι κι αν είναι από έρωτα ή βιασμό, από τη στιγμή που το ένιωσε στα σπλάχνα της, είναι δώρο!

Οι συγκρατούμενες της είναι πολιτικές κρατούμενες, που η ίδια αποφασίζει να γράψει τις ιστορίες τους. Πόσο σκληρό είναι για μια γυναίκα να φυλακίζεται για τα πιστεύω της; Πιστεύεις ότι αντιμετωπίζονταν διαφορετικά από τους άντρες;

Όπως ανέφερα παραπάνω, οι περισσότερες γυναίκες είχαν φυλακιστεί επειδή βοηθούσαν τους άνδρες συγγενείς τους.

Για τις γυναίκες στις φυλακές Αβέρωφ, η οργάνωση της εσωτερικής ζωής, είχε μεγάλη σημασία! Και αυτό, επειδή κοιτούσαν να διασφαλιστούν και να οργανωθούν, στα πλαίσια ενός περιβάλλοντος, προσπαθώντας η μία να καλύψει τους ψυχολογικούς τραυματισμούς της άλλης και να αντιμετωπίσουν τις εφιαλτικές στιγμές που ζούσαν.

Υπάρχει κατά τη γνώμη σου επιλογή στη φυλακή; Η Αρετώ επέλεξε να κάνει το φόνο εν βρασμό ξέροντας τις συνέπειες ή οδηγήθηκε σ’ αυτόν νομοτελειακά σαν το μόνο που μπορούσε να γίνει;

Σε μια κουβέντα μου, με την κόρη της, χωρίς να θέλει η ίδια να δώσει περισσότερες πληροφορίες για το θέμα των φυλακών, εκτός από όσα γράφτηκαν στο βιβλίο. Ήθελε απλώς να δοθεί περισσότερη προσοχή στο αναμορφωτήριο θηλέων της εποχής!

Η αλήθεια βέβαια, βρίσκεται στα λεγόμενά της, σε εκείνο το ημερολόγιο που φυλάσσεται σε θυρίδα, μετά την ανάγνωσή του, επειδή η ίδια έχει παιδιά και δεν ξέρουν τίποτα από το παρελθόν της! Ούτε πως ο πατέρας τους, ήταν ο γιατρός που γνώρισε στην φυλακή!

Ποιο είναι τελικά πιο σκληρό; Να υπερασπίζεσαι τη ζωή σου διαπράττοντας φόνο ή να υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου καταλήγοντας και τις δύο φορές στη φυλακή; Ποιο θεωρείς ότι «πονά» περισσότερο;

Ο εμφύλιος πόλεμος, με βάση όλο αυτό, ήταν μια περίοδος ακραίας κοινωνικής κρίσης, όπου οι συσχετισμοί αναστρέφονται και ανταλλάσσονται μεταξύ κοινωνικότητας, αλλά και μεταβολής ζωής και θανάτου.

Ο κόσμος των πολιτικών κρατουμένων, δεν είναι στατικός, είναι ένας κόσμος που βιώνεται μέσα από τα τείχη του, με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Κατά το εξεταζόμενο χρονικό διάστημα, είχαν λάβει χώρα 17 εκτελέσεις γυναικών και συνολικά σε 270. Με βάναυσα τραύματα, το προηγούμενο βράδυ, πριν μεταφερθούν για εκτέλεση.


Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου; Αυτό που θέλεις να θυμάται ο αναγνώστης;

Αυτό που πρέπει να έχει ο καθένας μέσα του, εκτός από τα πολιτικά συστήματα και καθεστώτα της χώρας, ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης, είναι και τα συναισθήματα. Συναισθήματα, που αναμφίβολα είχαν επηρεαστεί από τα ανεξίτηλα βάναυσα σημάδια που βίωναν σε καθημερινή βάση. Όχι μόνο στο θέμα της φυλακής, αλλά και ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης διαπαιδαγώγησης σε αναμορφωτήριο. Υπήρχαν μάλιστα, κορίτσια, που έμπαιναν εκεί, μόνο και μόνο, επειδή δεν έστρωσαν το κρεβάτι, ή επειδή είχαν σεξουαλικές βλέψεις για το ίδιο φύλο.

Θα ολοκληρώσω με την φράση της Χριστίνας: Μέσα από όλα αυτά τα βάναυσα χρόνια, παράλληλα με την απόγνωση και φοβία, υπήρξαν και βιώματα συνυφασμένα με την ελπίδα. Το θάρρος και την αποφασιστικότητα! Αλλά και πολιτικές αξίες, στην μετέπειτα πορεία του κάθε ανθρώπου, για το μη, ή ναι φασισμό!

Μια παθογένεια, θα συμπλήρωνα και εγώ, ως προς ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, σύστημα καλύτερα, σε μια ελληνική κοινωνία, με αναχρονιστικές αντιλήψεις με πληθώρα επιλογών.

...

Περιμένω όπως πάντα τη γνώμη σας...




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
6 Σχόλια
Συνέντευξη με ένα blogger...

Συνέντευξη με ένα blogger...


Ο Γιάννης Pit στο e-periodiko mas

to-e-periodiko-mas
Photo by Leone Venter on Unsplash - to e-periodiko mas
H πανδημία του covid-19, κοινώς κορονοϊού ή κοροναϊκού, μας έκλεισε στο σπίτι, δίνοντάς μας όμως την ευκαιρία να ασχοληθούμε με πολλά που δεν προλαβαίναμε στην τρελή καθημερινότητα, που ζούσε ο καθένας από μας. Μέσα στο ζοφερό κλίμα που έφερε, την αγωνία για την υγεία και το μέλλον όλων μας, μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε περισσότερο, να επικοινωνήσουμε πιο ουσιαστικά, με συγγενείς και φίλους και η φράση "είσαι καλά;" να πάρει στα χείλη όλων μας τις πραγματικές της διαστάσεις.

Είναι λοιπόν μια εξαιρετική ευκαιρία να σας μεταφέρω τη συζήτηση που είχα με ένα πολύ αγαπημένο φίλο το Γιάννη Πιταροκοίλη, blogger πολυγραφότατο και πολυτάλαντο, συνοδοιπόρο στα διαδικτυακά δρώμενα και να σας παρουσιάσω τόσο το έργο του, όσο και κάποιες πλευρές του, που πιθανών να μη γνωρίζετε τόσο καλά.
Διαβάστε τι μου είπε...

Γιάννη μου, όταν σε πρωτογνώρισα στη blogoγειτονιά ήταν για μένα μια ξεχωριστή στιγμή. Κι αυτό, γιατί είσαι ένας άνθρωπος με θετική σκέψη, όμορφη γραφή, δοτικός και ευαίσθητος. Σιγά-σιγά διαπίστωσα πως είσαι και πολυτάλαντος, γι’ αυτό και θέλω από εκεί να ξεκινήσουμε…

Μαρίνα μου, κατ’ αρχήν να σε ευχαριστήσω για αυτό σου το κάλεσμα εδώ, που αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή και μου δίνει αρκετή συγκίνηση. Επίσης και για τα τόσο ευγενικά και ζεστά σου λόγια. Το e-periodiko είναι ένας δικτυακός χώρος, ένα portal, που έχει αποδείξει, εκτός των άλλων και τα ευαίσθητα αντανακλαστικά του στην ευκαιρία που δίνει σε αρκετούς ανθρώπους να παρουσιάσουν τον εαυτό τους, τη δουλειά τους μέσα από τη δικτυακή τους παρουσία. Τα λόγια σου και η αίσθηση που έχεις για μένα μεγαλώνει περαιτέρω την ευθύνη μου σε ένα δρόμο δύσκολο να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Πόσα blog έχεις και πώς προέκυψε αυτή η ενασχόλησή σου με το λεγόμενο blogging;

Όλα ξεκίνησαν κάπου στα 2004. Στην δικτυακή πλατφόρμα του Ελληνικού portal “pathfinder.gr”. Τότε ήταν η εποχή των δικτυακών κοινοτήτων, τα λεγόμενα clubs. Ένας χώρος απόλυτα συγγενικός των blogs. Εκεί ξεκίνησα την πρώτη μου δραστηριότητα ως αποτέλεσμα της ανάγκης μου να εκφράσω αυτά που έκαιγαν μέσα μου.

Σήμερα λειτουργώ τέσσερα blogs. Ένα θεματικό κινηματογραφικό, το CINEFIL, ένα προσωπικό-λογοτεχνικό, το ΗΔΥΠΟΤΟΝ, ένα καλλιτεχνικό με τις προσωπικές μου δημιουργίες και κατασκευές, το ΤΕΧΝΟΣΠΙΤΟ και ένα στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας, το ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ.

Ποιο ξεκίνησες πρώτο και ποιο κέρδισε την καρδιά σου, αν μπορείς να τα ξεχωρίσεις

Πρώτο ξεκίνησε τη λειτουργία του το “CINEFIL” στα μέσα του Νοέμβρη του 2010. Σήμερα ήδη τρέχει εννέα χρόνια ζωής. Είναι πολύ δύσκολο να ιεραρχήσει κανείς τα προσωπικά του δημιουργήματα και τους χώρους έκφρασής του αλλά για να είμαι δίκαιος, το “CINEFIL” αποτέλεσε γέννημα του μεγάλου μου πάθος για την έβδομη τέχνη.

Είχες σκεφτεί ποτέ πως θα βρεθείς μια μέρα με μια τέτοια ασχολία; Να γράφεις, να δημιουργείς στο Τεχνόσπιτό σου, να μιλάς για κινηματογράφο…

Ομολογώ ειλικρινά πως όχι! Ποτέ δεν θα μπορούσα πριν χρόνια να το σκεφτώ. Μήτε σαν ιδέα μήτε σαν τόλμημα. Όλος αυτός ο εξαίρετος κόσμος της έκφρασης και της δημιουργίας, αποτέλεσμα καθαρά εσωτερικής ανάγκης, προέκυψε από την επαφή και την εξοικείωσή μου με τον κόσμο της πληροφορικής και του διαδικτύου. Και το πιο όμορφο είναι ότι το πρώτο “bang” ήταν ένας χώρος για τον κινηματογράφο. Αμέσως μετά, ακολούθησε μια λυτρωτική πορεία απελευθέρωσης και άλλων πτυχών από τις διαθέσεις μου.

Ποιος είναι ο Γιάννης μακριά από τα blog του;... Τι αγαπάς, τι αντιπαθείς, τι ελπίζεις;

Ο Γιάννης μακριά και έξω από τα blog του είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος στα 59 του χρόνια, που δεν μπορεί να εφησυχάσει. Που δεν αρέσκεται στην παραίτηση από τη δημιουργία, την έκφραση της ζωής. Είναι ένας άνθρωπος που, έχοντας πλέον τη δυνατότητα να απολαμβάνει το χρόνο του, αγαπά το σπιτικό του και την οικογενειακή ζωή με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Βρίσκει στο ποδήλατό του το μέσο που θα του δώσει ανάσες και εικόνες. Απολαμβάνει την ευλογία και το περπάτημα με τον αγαπημένο μας σκύλο τον “Άρη”, το “ψυχοπαίδι” της οικογένειας. Που ζει την κοινωνική δράση στο καμίνι των γεγονότων γύρω μας στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Αγαπώ κάθε τι που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο, ατομικά και συλλογικά, ένα βήμα πιο μπροστά σε έναν καλύτερο κόσμο. Η ζωή είναι στιγμές, βλέμματα, συναισθήματα. Αντιπαθώ την κοινωνική ανισότητα και την αδικία. Ελπίζω και παλεύω για έναν καλύτερο κόσμο.

Ένα μότο που με εκφράζει είναι το “Κι αυτός ο ατίθασος τη θύελλα έψαχνε, λες και μες στη θύελλα θε να ‘βρει τη γαλήνη”.

Μίλα μου για τα βιβλία σου. Είναι φανταστικές ιστορίες? Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και τι αποκόμισες;

Στο γράψιμο ξεκίνησα, με μεμονωμένες απόπειρες, στα πρώτα νεανικά μου χρόνια. Σκόρπια κείμενα, σκέψεις, μια πρώτη απόπειρα θεατρικού έργου. Ακολούθησαν τα τελευταία πρόσφατα χρόνια οργανωμένες προσπάθειες να γράψω τα πρώτα μου διηγήματα, ποιήματα, μικρές ή μεγάλες νουβέλες και ένα μυθιστόρημα. Οι ιστορίες ναι είναι φανταστικές στο χώρο της πεζογραφίας, βγαλμένες όμως μέσα από την καθημερινή ζωή πολλές δε από αυτές με στοιχεία από τον κόσμο του ασυνείδητου και του φανταστικού.

Η Εμπειρία είναι υπέροχη. Είναι λυτρωτικό και καθαρτικό να γράφει κανείς. Να εκφράζει σε λόγο τις σκέψεις και παρορμήσεις του. Να δίνει “ζωή” σε χαρακτήρες που πολλές φορές ταυτίζεται μαζί τους. Να παίρνει μέρος στην πλοκή. Να σκηνοθετεί μετατρέποντας σε καρέ λέξεις φράσεις και κεφάλαια. Μπορώ να πω ότι κέρδισα πρώτα για μένα αυτή τη μαγική αίσθηση που δίνει η συγκίνηση της δημιουργίας ενός ολοκληρωμένου γραπτού λόγου, τη λύτρωση από φορτίσεις και εντάσεις και επίσης το ανεκτίμητο βίωμα της αγάπης του αναγνώστη που μοιράζεται μαζί σου αυτή την όμορφη στιγμή.

Τι κοινό έχουν τα βιβλία σου και τι διαφορετικό το κάθε ένα;

Μπορώ να πω ότι τα ανθρώπινα πάθη είναι παντού κυρίαρχα. Η κινηματογραφική δράση, οι διάλογοι, η noir ατμόσφαιρα, τα έντονα συναισθήματα και ο νατουραλισμός έχουν έντονη παρουσία. Από εκεί και πέρα αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος δράσης, τα σημεία κορύφωσης. Στο καθένα από αυτά υπάρχει και μια απόπειρα να θιχτεί ένα ζήτημα να διαμορφωθεί μια εικόνα. Είτε ρεαλιστική είτε φανταστική. Η Εκδίκηση, οι αναμνήσεις, το ερωτικό πάθος, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η πολιτική και κοινωνική διαπλοκή, η ατμόσφαιρα εποχής, το φανταστικό, το ονειρικό.

Πώς δουλεύεις;... Κλείνεσαι ας πούμε σε ένα γραφείο και γράφεις ασταμάτητα;

Συνήθως η κάθε γραφή απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση αλλά τα στοιχεία που είναι σημαντικά είναι ο καθορισμός του είδους. Τι θέλεις να γράψεις; Θρίλερ; αστυνομικό; ερωτικό; Θα πρέπει να ακολουθήσει η πρώτη έμπνευση, η αρχέτυπη σύλληψη. Αυτή μπορεί να γίνει σε έναν περίπατο στη φύση, σε μια βόλτα, σε ανύποπτες στιγμές. Θα πρέπει να πάρει οριστική σχεδόν μορφή απ’ την αρχή ως το τέλος. Ακολουθεί η δημιουργία των χαρακτήρων. Η αναλυτική γραφή δεν μπορώ να πω ότι με απομονώνει εντελώς. Τέλος αγαπώ πάρα πολύ να γράφω ακούγοντας μουσικά θέματα που ταιριάζουν με αυτό που γράφω.

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου σε όλη αυτή την πορεία;

Η Γυναίκα μου έγραφε εξαίρετα παραμύθια για ...μεγάλα παιδιά. Ο πλούτος και η ένταση των συναισθημάτων που προκαλούσαν αποτέλεσαν για μένα ένα υπέροχο έναυσμα. Ακολούθησε η διοργάνωση κάποιων λογοτεχνικών δρώμενων στο χώρο των blogs, είτε στο χώρο της πρόζας: “Παίζοντας με τις λέξεις”, “Φωτοσυγγραφική σκυτάλη”, “Ερωτική υμνωδία” είτε στον ποιητικό λόγο “Συμπόσιο ποίησης”, τα οποία λειτούργησαν και λειτουργούν ακόμα ως υποστηρικτές σε αυτήν την προσπάθεια και τέλος η συμμετοχή των φίλων και αναγνωστών με τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους. Σημαντική είναι και η υποστήριξη φίλων σε αναγκαίους τομείς της συγγραφής ενός έργου: η επιμέλεια στη γλώσσα, τεχνικές συμβουλές, προτάσεις και σκέψεις τους.

Θα προχωρούσες σε έντυπη έκδοση;... Τι σε κρατά από αυτό;... είναι το πρώτο βήμα το ηλεκτρονικό βιβλίο για να περάσεις στο έντυπο για παράδειγμα;

Αυτή τη στιγμή η έντυπη έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι μέσα στις επιδιώξεις μου. Με κρατά η ιεράρχηση άλλων στόχων που απαιτούν μεγαλύτερη συγκέντρωση και ένταση. Η έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το περιβάλλον στο χώρο δεν είναι το καλύτερο. Οι συνθήκες είναι αποθαρρυντικές. Δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες να στηρίξουν νέους συγγραφείς στο χώρο και το οικονομικό στάτους είναι επώδυνο. Προς το παρόν θα μείνω στο χώρο του ηλεκτρονικού βιβλίου. Η ίδια η ζωή θα οδηγήσει στο τυχόν επόμενο βήμα.

Ποια είναι αυτή τη στιγμή τα βιβλία σου που έχουν εκδοθεί με τη μορφή E-Book και πού μπορεί κάποιος να τα βρει;

Έχουν εκδοθεί μία Νουβέλα, η “ΕΛΟΥΑΖ”, ένα κοινωνικό δραματικό θρίλερ. “Η ψυχή ενός πέτρινου κόσμου”, ένα μικρό ρομαντικό διήγημα με έντονες αναφορές φανταστικού και ονειρικού κόσμου και το: “Raymond and Nadine”, η έκδοση στα Αγγλικά ενός ρομαντικού ερωτικού διηγήματος Βικτωριανής εποχής με στοιχεία φανταστικού και σκοτεινού κόσμου. Αν όλα πάνε καλά, θα ακολουθήσει ένα δραματικό κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα περιπέτειας.

Διατίθενται στην δικτυακή πλατφόρμα Smashwords στην δικτυακή δ/νση:

https://www.smashwords.com/profile/view/GiannisPit

to-e-periodiko-mas

Σε ποιους άλλους δικτυακούς χώρους μπορεί κάποιος να βρει βιβλία σου;

Στην γνωστή δικτυακή πλατφόρμα Wattpad μπορεί κάποιος να βρει δημοσιευμένα βιβλία μου στην δ/νση: https://www.wattpad.com/user/GiannisPit

Αν σου ζητούσα να κάνεις ένα μικρό απολογισμό, τι θα έλεγες για το blogging; Σε βρίσκει κερδισμένο ή χαμένο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος σου, μέσα από αυτό;

Το blogging για μένα αποτελεί μια υπέροχη δραστηριότητα, απόλυτα αναγκαία στις γκρίζες και χειραγωγημένες εποχές που διανύουμε. Σε μια εποχή όπου στα social media γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια να κυριαρχήσει ένα υπέρμετρο “εγώ”, μια υποβάθμιση του πολιτισμού και της τέχνης, μια καθυπόταξη του βιβλίου και της λογοτεχνίας, πιστεύω ότι το blogging αποτελεί μια κοινότητα που δημιουργεί αντιστάσεις, παράγει πολιτισμό, ουσιαστική επικοινωνία, δημιουργία και σχέσεις.

Η ενασχόλησή μου με αυτό, χρόνια τώρα, με βρίσκει εμφανώς κερδισμένο σε γνώση, αξίες, πολιτισμό, ομορφιά, ανθρώπινη ζεστασιά και επαφή, τέχνη και δημιουργικότητα. Το πιο μεγάλο κέρδος από όλο αυτό ανάγεται στην αλήθεια ότι ένιωσα να γίνομαι καλύτερος και πιο δημιουργικός άνθρωπος, να δεχτώ τα συναισθήματα που μου προσέφεραν δεκάδες bloggers, καθένας με το δικό του στίγμα και χώρο αλλά και να δώσω και εγώ με τη σειρά μου ότι πιο όμορφο και χρήσιμο μπορούσα.

Ζούμε στην εποχή της πανδημίας του κορονοϊού, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πως βλέπεις όλο αυτό το θέμα Γιάννη;

Είναι πολύ δύσκολες οι ώρες που περνάει η ανθρωπότητα και δυστυχώς ζούμε στιγμές που δεν έχουμε ζήσει για πάνω από μισό αιώνα. Ο ιός έρχεται να μας θυμίσει ότι τα θεμέλια του "πολιτισμού" είναι σαθρά στηριγμένα στην άμμο. Ο Καπιταλισμός, μπορεί να έφτασε την παραγωγή μέσων εξόντωσης σε απίστευτα όπλα, μπορεί η επιστήμη να έσπασε τον κώδικα του DNA αλλά όταν η φύση αποφασίσει να δηλώσει το δικό της παρόν τότε είμαστε ανίσχυροι μπροστά της. Αυτή τη στιγμή καταρρέουν οι απάτες του κόσμου της "αγοράς" και των ιδεοληψιών της. Η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους και της δημόσιας υγείας και η αντιμετώπισή της ως πλεονασματικό κόστος οδηγεί χιλιάδες συνανθρώπους μας στο θάνατο και στην απελπισία.
Η ζωή θα δώσει τη λύση όπως τη δίνει νομοτελειακά. Το ζητούμενο είναι, κάποια πράγματα, ιδίως αυτά που αφορά τον έλεγχο της ιδιωτικότητας του ανθρώπους, της διάλυσης των εργατικών του δικαιωμάτων, της κοινωνικής απόστασης και άλλα χθόνια, να μην ήρθαν για να μείνουν.
Να έχουμε όλοι υγεία, γρήγορα να περάσει ο εφιάλτης αυτός και να αποτελέσει εφαλτήριο για άλλες σκέψεις και αξίες στη ζωή μας.

Μαρίνα, θα ήθελα τέλος, να ευχαριστήσω τόσο εσένα προσωπικά, όσο και το e-periodiko για το βήμα, που τόσο δεκτικά μου προσέφερες αλλά και όλα τα θετικά εκείνα που μας προσφέρει εδώ και χρόνια με τη λειτουργία του.

Εγώ σ' ευχαριστώ Γιάννη μου, για την όμορφη κουβέντα μας και την εμπιστοσύνη που μου έδειξες! Εύχομαι να περπατάς πάντα σε ανεμπόδιστους δρόμους!


Σε μια περίοδο που το διάβασμα είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τη θλιβερή πραγματικότητα, ελπίζω να σας έδωσα ένα ακόμα κίνητρο...


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
28 Σχόλια
Ανθρώπινες ιστορίες "Στο Μεθύσι των Αγγέλων" της Ηλιάνας Βολανάκη

Ανθρώπινες ιστορίες "Στο Μεθύσι των Αγγέλων" της Ηλιάνας Βολανάκη


Αρχική φωτογραφία: Joanna Kosinska on Unsplash
Ένα νέο βιβλίο έρχεται να προστεθεί στη βιβλιοθήκη μας. Πρόκειται για το "Στο Μεθύσι των Αγγέλων" της καλής φίλης του e-periodiko mas, Ηλιάνας Βολανάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstars.

Η ιστορία εξελίσσεται το 1960 όταν η ηρωίδα του βιβλίου η Αρετώ Ράλλη, βρέθηκε στη φυλακή μετά το φόνο που διέπραξε, περνώντας από το ένα κολαστήριο που ζούσε, στο άλλο, τη φυλακή. Εκεί όμως δεν ήταν μόνη...

Πολλές πολιτικές κρατούμενες ήταν μαζί της, η κάθε μια με τη δική της ιστορία, το δικό της πόνο. Έχοντας στο νου της πως η κόρη της ήταν ζωντανή στο Κέντρο Βρεφών, έπνιγε κάθε της δάκρυ και μέσα από την επικοινωνία της με τις άλλες γυναίκες αντλούσε δύναμη. Κουβέντιασε μαζί τους, πόνεσε μαζί τους, ένιωσε αδύναμη μπροστά τους και μέσα απ' αυτό παρακινήθηκε να γράψει τη δική της μαρτυρία και τις μαρτυρίες των γυναικών αυτών για να μην τις ξεφτίσει ο χρόνος.

Ο πόνος και η λύπη για όσα άκουσε, μετατράπηκε σε ένα δημιούργημα που μεταφέρθηκε στις επόμενες γενιές για να μη ξεχαστεί καμιά ιστορία, καμιά θυσία...

Μια ανθρώπινη νουβέλα, που συγκινεί και συναρπάζει!

Ευχόμαστε ολόψυχα, να είναι καλοτάξιδη!

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη συγγραφέα Ηλιάνα Βολανάκη
διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο e-periodiko mas με αφορμή την κυκλοφορία του προηγούμενου βιβλίου της, πατώντας εδώ.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
12 Σχόλια
Η Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, για ένα ολόκληρο χρόνο

Η Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, για ένα ολόκληρο χρόνο



Με το σύνθημα "Βιβλία Παντού" η Αθήνα γιορτάζει από τον Απρίλιο του 2018 ως τον Απρίλιο του 2019 τη διάκριση της UNESCO, απευθύνοντας ανοιχτή πρόσκληση στους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης να απολαύσουν τους λογοτεχνικούς θησαυρούς μέσα από δράσεις που γίνονται σε ινστιτούτα, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτισμού αλλά και στις μικρές υπαίθριες γωνιές στις γειτονιές της.

Περισσότερες από 250 εκδηλώσεις πραγματοποιούνται το χρονικό αυτό διάστημα φέροντας την Αθήνα στο παγκόσμιο επίκεντρο στο χώρο του βιβλίου, συμμετέχοντας σε ένα θεσμό που ξεκίνησε από την UNESCO το 2001. Σκοπός της διοργάνωσης είναι η δημιουργία κινήτρων για ανάγνωση, φέρνοντας ξανά το βιβλίο στο προσκήνιο αναδεικνύοντας την καλλιέργεια και τον πολιτισμό μέσα από τη διαδικασία αυτή.

Έχοντας την πρόθεση να φτάσει το βιβλίο σε κάθε γειτονιά μια Κινητή Βιβλιοθήκη περιδιαβαίνει από το Μάιο του 2018 σε όλες τις γειτονιές της πόλης έτσι ώστε όταν δεν φτάνει ο αναγνώστης στο βιβλίο, να φτάσει το βιβλίο στον αναγνώστη.

Πολλά είναι και τα καλλιτεχνικά δρώμενα που πλαισιώνουν αυτή τη διοργάνωση, όπως θέατρο, χορός, performances και εικαστικά που εμπνέονται από το βιβλίο, καθώς και δημόσιες αναγνώσεις με ερμηνείες νέων καλλιτεχνών σε σημεία της καθημερινότητας.

Στη διοργάνωση συμμετέχουν μεγάλοι πολιτιστικοί οργανισμοί όπως το Εθνικό Θέατρο, η Εθνική Λυρική Σκηνή και το Μουσείο Μπενάκη, καθώς επίσης και δημιουργικές ομάδες και οργανώσεις με κοινωνικό έργο, ξένα ινστιτούτα, πρεσβείες, οργανισμοί του δήμου Αθηναίων, η Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδας, η Γεννάδειος, Πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες και όλος ο κόσμος του βιβλίου, ενώ διακεκριμένοι συγγραφείς όπως η νομπελίστα Herta Mueller, o Ian McEwan, o George Saunders, o John Connolly κάνουν την επίσκεψή τους στη χώρα μας.

Μέσα από τις "Ανοιχτές Συλλογές" 30 ιδρύματα, ινστιτούτα, βιβλιοθήκες και μουσεία ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό και μέσα από εκδηλώσεις αποκαλύπτουν ένα αθέατο τμήμα από τις σημαντικές συλλογές τους, με δωρεάν είσοδο. Αυτή η "σκυταλοδρομία μοναδικών θησαυρών" έχει ήδη ξεκινήσει και θα διαρκέσει ως τον Απρίλιο του 2019 με στόχο να αποτελέσει θεσμό για την Αθήνα.

Από το δημαρχείο ξεκίνησε και η "Σκυταλοδρομία Λόγου" με τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο. Ειδικό αφιέρωμα υπάρχει για τους νομπελίστες έλληνες ποιητές Γ. Σεφέρη και Ο. Ελύτη, ενώ Έλληνες συγγραφείς ξεναγούν στις γειτονιές της πόλης που αποτέλεσαν το σκηνικό των μυθιστορημάτων τους.

Σύμφωνα με το συντονιστή κ. Γ. Τροχόπουλο η διοργάνωση φιλοδοξεί να αγγίξει όλη την πόλη, όλες τις ηλικιακές ομάδες, όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα, όλες τις κοινωνικές κατηγορίες είτε είναι κάτοικοι, ντόπιοι, επισκέπτες, τουρίστες, πρόσφυγες ή μετανάστες και η ευχή που αβίαστα βγαίνει είναι να επιτευχθεί κάθε στόχος.

Για όλες τις εκδηλώσεις της διοργάνωσης ενημερωθείτε πατώντας εδώ.


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
16 Σχόλια
Όταν οι γυναίκες μιλούν για γυναίκες, μέσα από ένα βιβλίο…

Όταν οι γυναίκες μιλούν για γυναίκες, μέσα από ένα βιβλίο…


Η Θωμαή Πινακά συγγραφέας και blogger μιλά για το πρώτο της βιβλίο στο "e-periodiko mas"



Σήμερα, έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω το βιβλίο της Θωμαή Πινακά, Cougars, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Marabel Books. Πριν διαβάσετε τι μου είπε, ας πάρουμε μια γεύση από το περιεχόμενο του βιβλίου. Πρόκειται για μια νουβέλα που διαδραματίζεται στη Ν. Υόρκη του 2018. όταν ένας αιφνίδιος θάνατος αλλάζει την κοσμοθεωρία τεσσάρων γυναικών. 

Ναόμι Τζόνσον, μια δυναμική δικηγόρος. Μια γυναίκα παθιασμένη, που δεν έχει μάθει να χάνει. Ρενέ Πιτ, γιατρός στο επάγγελμα και η ‘’ντροπή του Ιπποκράτη ‘’ κατά τα λεγόμενα των φιλενάδων της. Η ‘’ζωηρή’’ της παρέας καπνίζει, πίνει και λατρεύει τα Junk food. Αλίσια Κούπερ, διατηρεί το καλύτερο γυμναστήριο της πόλης. Είναι η λογική και η φωνή της συνείδησης, τις ώρες που δεν ψάχνει αγωνιωδώς να βρει τον πρίγκιπα της. Ρεμπέκα Λι, συντηρητική και τυπολάτρης. Παρόλα αυτά, είναι μια κομψή και εντυπωσιακή γυναίκα που αγαπάει τον κατά 15 χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της.

Τι θα συμβεί όταν τέσσερις νεότεροι άνδρες εισβάλουν στις ζωές τους; Θα κάμψουν τις αναστολές και τον καθωσπρεπισμό τους; Πώς θα διαχειριστεί η παρέα μια εγκυμοσύνη που άργησε 17 ολόκληρα χρόνια, ένα επαγγελματικό σκάνδαλο, μια σεξουαλική κακοποίηση και μια ασθένεια; 



Πίσω από αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορία, βρίσκεται μια νέα συγγραφέας η Θωμαή Πινακά, που έδωσε την πρώτη της συνέντευξη στο e-periodiko mas. Διαβάστε τη συνομιλία μας...



·        Μίλησέ μου για σένα, για να σε γνωρίσουν καλύτερα και οι αναγνώστες του περιοδικού.  Για τις σπουδές σου, την οικογένειά σου, τις ασχολίες σου.
Ονομάζομαι Πινακά Θωμαή, γεννήθηκα το 1988 στην Κατερίνη Πιερίας και διαμένω μόνιμα στην Σκοτίνα Πιερίας. Είμαι παντρεμένη και έχω ένα γιό.  Έχω σπουδάσει Συμβουλευτική Ψυχολογία και Life Coaching. Στον ελεύθερο χρόνο μου γράφω στίχους τραγουδιών και διαβάζω βιβλία.

·        Το «Gougars» είναι η πρώτη σου συγγραφική απόπειρα; Τι σε έκανε να γράψεις το βιβλίο αυτό;
Το Cougars είναι η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα. Μέσα από το Cougars  ήθελα να αναδείξω ότι πολλές φορές πράγματα τα οποία κρίνουμε μπορεί στο μέλλον πολύ εύκολα και οι ίδιοι να τα κάνουμε. Γενικά, βλέπω συνεχώς γύρω μου ανθρώπους να κρίνουν άλλους ανθρώπους χωρίς να αναλογίζονται τι τους ώθησε στις συγκεκριμένες πράξεις και είναι ένα από τα πράγματα που με ενοχλεί. Άλλωστε θεωρώ πώς  ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω ..

·        Τέσσερις γυναίκες διαφορετικές πολύ μεταξύ τους, μία παρέα και μια ιστορία που μπαίνει σε πολύ εσωτερικά μονοπάτια του μυαλού και της ψυχοσύνθεσης των πρωταγωνιστριών της . Τα πρόσωπα της ιστορίας είναι υπαρκτά;
Ναι, τέσσερις γυναίκες με αρκετά  διαφορετικούς χαρακτήρες, που η μια συμπληρώνει την άλλη. Έτσι δεν γίνεται άλλωστε και στις περισσότερες παρέες στην πραγματική ζωή;  Όχι, τα πρόσωπα δεν είναι υπαρκτά

·        Ποια είναι η γνώμη σου για τη γυναίκα του σήμερα; Τι κουβαλά από το παρελθόν και τι εφόδια έχει για το μέλλον;
Η γυναίκα του σήμερα τα κάνει όλα και συμφέρει... Είναι γυναίκα, μητέρα,σύζυγος, επαγγελματίας και πολλά άλλα. Απλά η καθεμία επιλέγει ποιόν ή ποιους ρόλους θα παίξει.

Σε ό,τι αφορά τα στερεότυπα του παρελθόντος, η σημερινή γυναίκα έχει απαλλαγεί από αυτή ή τα κουβαλά ενδόμυχα μέσα της;
Θεωρώ πως ρόλο σε αυτό, παίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο έχει μεγαλώσει και στον χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει. Κατάλοιπα των στερεότυπων του παρελθόντος πάντα θα υπάρχουν.

·        Με ποια από τις τέσσερις ηρωίδες σου ταυτίζεσαι περισσότερο σαν χαρακτήρας;
Απόλυτα με καμία... όμως, όλες θεωρώ πως  έχουν στοιχεία του χαρακτήρα μου. Τα οποία φυσικά δεν θα σας αποκαλύψω... θα σας αφήσω να τα μαντέψετε!!

·        Η κατάληξη της ιστορίας (χωρίς φυσικά να την αποκαλύψεις) είναι πιο κοντά σ’ αυτό που συμβαίνει στη ζωή ή σ’ αυτό που θα ήθελες να συμβεί;
Η κατάληξη της ιστορίας είναι αυτή που θα ήθελα να συμβεί... άλλωστε για ένα παραμύθι ζούμε... την αλήθεια την ξέρουμε!!

·        Τελικά η γυναίκα στις μέρες μας, μπορεί να έχει και επαγγελματική επιτυχία και οικογένεια ή αναγκάζεται να επιλέξει; Και ο έρωτας, μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη ή είναι τροχοπέδη;
Κατά την γνώμη μου η γυναίκα είναι πολυδιάστατο ‘’ον‘’ και μπορεί να κάνει τα πάντα. Μπορεί σε κάποιον από τους δυο τομείς να μην δώσει το 100% των δυνατοτήτων της  αλλά αν με ρωτάς, το προτιμώ από το να επιλέξει μόνο έναν από τους δυο. Είναι προτιμότερο να κάνεις την προσπάθεια σου και ας αποτύχεις, παρά να αναλογίζεσαι στο μέλλον τι θα γινόταν εάν…
Όσο αφορά τον έρωτα, αποτελεί αυτό που θα του επιτρέψεις  εσύ, να αποτελέσει…  Όπως  όλες οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζεται την οριοθέτηση της για να μην καταλήξει σε  τροχοπέδη.

·       Κλείνοντας θα ήθελα από σένα μια ευχή για όλες τις γυναίκες για το 2019.
Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες το 2019 να κυνηγήσουν τα όνειρα τους είτε είναι μεγάλα, είτε μικρά. Όλα μπορούνε να τα καταφέρουν αρκεί να το πιστέψουν οι ίδιες. Αγαπήστε τον εαυτό σας όπως ακριβώς είναι... η ευτυχία άλλωστε, είναι απόφαση!

...


Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Θωαμή που με εμπιστεύθηκε και είμαι η πρώτη που της πήρε συνέντευξη! 
Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στο βιβλίο και κάθε καλό, στην ίδια προσωπικά!






[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
6 Σχόλια
"Η σκάλα του ουρανού" της Ηλιάνας Βολονάκη, κυκλοφορεί και η συγγραφέας μιλά στο e-periodiko mas!

"Η σκάλα του ουρανού" της Ηλιάνας Βολονάκη, κυκλοφορεί και η συγγραφέας μιλά στο e-periodiko mas!



Ένα νέο βιβλίο της Ηλιάνας Βολονάκη μας παρουσιάζουν οι εκδόσεις Bookstars. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο "Η σκάλα του ουρανού". Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο, θα σας βάλει στο κλίμα...

"Σύρθηκε ως τη πόρτα της κάμαρης του παππού. Στις παλάμες του έσφιγγε το μυστικό κλειδί. Το εναπόθεσε στη κλειδαρότρυπα και εισχώρησε στο εσωτερικό. Του φάνηκε η σκιά του να περιπλανιέται στο χώρο. Μετά από τόσα χρόνια, άνοιξε τα παραθυρόφυλλα. Δυνατός αέρας μπήκε και φύσηξε την κουρτίνα. Το μπαουλάκι στην άκρη του κρεβατιού σκεπασμένο με ένα σεμέν. Γονάτισε και το ξεσκέπασε. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια του. Φωτογραφίες, γράμματα, ημερολόγια… βρίσκονταν εκεί μέσα. Ασυναίσθητα χαμογέλασε. Ανάμεικτα συναισθήματα γέμισαν τα σπλάχνα του.
"Κασταλία", μουρμούρισε καθώς είδε την φωτογραφία της και από πίσω η αφιέρωση: ευχαριστώ. Δαγκώθηκε, να μην ουρλιάξει. Βοήθεια, θέλησε, να φωνάξει. Τα μάτια του σκούρυναν, βάθυναν. "Γιατί σ’ εμένα όλα αυτά;"  Αναρωτιόταν ρίχνοντας τη ματιά του, στον απέναντι καθρέπτη. Πιο γερασμένος, του φάνηκε. Είχαν κιόλας γκριζάρει τα μαλλιά του. Γοητεία, θα έλεγε ο αδερφός του, βάσανα, θα σχολίαζε, ο ίδιος.
Ήταν ο μεσαίος από τα τρία αδέρφια. Ο πιο ευαίσθητος. Ούτε κατάλαβε πώς μπλέχτηκε σε εκείνο το φονικό.
Πόση σιωπή τον τύλιξε;
Πόση απόσταση δημιουργήθηκε ανάμεσα στα αδέρφια;
Κι όλα αυτά, για μια γυναίκα.
Αλήθεια, πόσα χρόνια είχε να τους δει;
Κανείς τους δεν ζούσε, τώρα πια.
Το σπίτι στην Ελλάδα, ερήμωσε. "Κρίμα", λυπόντουσαν οι γείτονες. "Εξαναγκασμός", διαμαρτυρόταν ο Σωσίπατρος."

Με αφορμή το βιβλίο αυτό, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της. Διαβάστε τι μου είπε:

Κυρία Βολονάκη, έχετε γράψει συνολικά επτά βιβλία από τα οποία τα πέντε απευθύνονται σε ενήλικες και πραγματεύονται κοινωνικά θέματα, το ένα απευθύνεται σε παιδιά και τώρα, το έβδομο είναι αστυνομικό. Θεωρείτε πως η αστυνομική λογοτεχνία είναι ένα ξεχωριστό είδος και τι σας έκανε να καταπιαστείτε με αυτό;
Η αστυνομική λογοτεχνία είναι πολύπλοκη υπόθεση, δεν είναι μόνο ο φόνος, η ανατροπή… Αλλά και ο παλμός του κάθε ήρωα, διότι ο καθένας ευθύνεται, για την αρχική κατάσταση.

Υπάρχει κοινός παρανομαστής στα βιβλία σας, θεωρώ. Με μια γρήγορη ματιά θα έλεγα πως σε όλα, η αγάπη είναι πρωταγωνίστρια. Για σας, η αγάπη είναι προϋπόθεση ή ζητούμενο ζωής;
Χωρίς αγάπη, δεν υπάρχουμε! Θεωρούμαστε άδειες ψυχές, κενά σώματα!

Διαβάζοντας το σύντομο βιογραφικό σας, διαπίστωσα πως είστε βραβευμένη. Τι σημαίνει για σας ένα βραβείο;
Δεν συνηθίζω, να μιλάω γι’ αυτό, αλλά θα σας απαντήσω, το εξής: Υπάρχω, επειδή υπάρχουν, δηλαδή: οι δικές μου αξίες, έχουν κοινό παρονομαστή, τις αξίες των άλλων!

Το γεγονός ότι ζείτε στην επαρχία πόσο σας επηρέασε ως άνθρωπο πρωτίστως και έπειτα ως συγγραφέα;
Στην επαρχία, η ζωή είναι διαφορετική! Επηρεάζει θετικά, αλλά και αρνητικά, όπως και σε μια πόλη. Βέβαια, η επαρχία, δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα και πάνω απ’ όλα, έχει ηρεμία!
Ως άνθρωπος, αλλά και ως συγγραφέας, δεν είναι το μέρος που μένεις, αλλά η στιγμή, που σε καθορίζει, στο: τι θα γράψεις εκείνη τη περίοδο!

Σε μια συνέντευξή σας δηλώσατε πως, αν μπορούσατε θα σβήνατε από τον κόσμο την αδικία. Πιστεύετε πως οι γυναίκες στις μέρες μας εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωπες με την αδικία όπως παλιότερα;
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, από την εποχή του: τότε!
Καθότι μάλιστα, δίπλα στις καταπιεσμένες γυναίκες, λέω: να μην φοβούνται, να τολμούν! Η αδικία, πάντα, θα υπάρχει, στο χέρι μας, είναι όμως, σαν γυναίκες, να μην το επιτρέψουμε!
Καταγγέλλουμε τη διαφθορά και ζούμε ελευθέρα!
Ο φόβος, είναι κακός σύμβουλος!

Θεωρείτε πως η τεχνολογία και τα social media ενισχύουν ή μειώνουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων για ανάγνωση; 
Η τεχνολογία, για έμενα είναι απλά: ένα μέσο  πληροφοριών!
Δυστυχώς, οι άνθρωποι, έχουν ξεχάσει την επικοινωνία, είναι προσκολλημένοι σε μια οθόνη και ξεχνούν τα όμορφα πράγματα της ζωής!

Παρατηρείτε κι εσείς μια τάση των χρηστών των social media να έλκονται από τις φωτογραφίες και τα μικρά κείμενα, περισσότερο από το διάβασμα ενός βιβλίου ή ενός μεγάλου κειμένου στο διαδίκτυο; Πώς νομίζετε ότι μπορεί αυτό να αλλάξει;
Συμπληρώνω, με την παραπάνω απάντησή μου: οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων, οι περισσότεροι θα έλεγα, ενδιαφέρονται, για γνώμη του άλλου και όχι, τί τους ενδιαφέρει πραγματικά!

Θα δεχόσαστε να γράψετε ένα e-book;
Δεν το έχω σκεφθεί! Δεν είμαι κατά, αλλά μου αρέσει η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού!
Εκτός αυτού, τα βιβλία μένουν και σε επόμενες γενιές. Οι υπολογιστές; Ξέρουμε, αν καταστραφούν;
Έχουμε, άραγε, αναρωτηθεί, πως θα είναι η ζωή μας, μηχανικά;

Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτή την κουβέντα, θα ήθελα μια συμβουλή για όσους «ταξιδεύουν» γράφοντας και μια ευχή για τη χρονιά που έρχεται.
Μια ζωή χωρίς άγχος και αντοχή, για τα δύσκολα που ακόμα έρχονται!


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Ηλιάνα Βολονάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μετακόμισε στο Μεσολόγγι. Εργάστηκε, στο παρελθόν σε παιδικό σταθμό. Σπούδασε τραπεζικό στέλεχος και οργάνωση γραφείου. Την κέρδισε όμως, η λογοτεχνία και η αρθρογραφία.
Είναι βραβευμένη συγγραφέας, μάλιστα το βιβλίο της: Λευκά περιστέρια, ήταν υποψήφιο για βραβείο αναγνωστών, καθώς έχει, τιμηθεί, με πολλές διακρίσεις.
Είναι μέλος της εθνικής εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών Κύπρου, γνωστή μάλιστα, για τη δράση της, στη βία κατά των γυναικών και κοντά στα άτομα με καρκίνο.
Πιστεύει, πως οι γυναίκες, έχουν, όλες δικαίωμα στη μόδα, γι’ αυτό και δεν αντέχει τις διακρίσεις, λέγοντας: Είσαι γυναίκα… Είσαι δύναμη.
Ο φωτογραφικός φακός, τη λατρεύει, γι’ αυτό, έχει τιμήσει, πολλές βιομηχανικές αυτοκρατορίες ρούχων, κοσμημάτων και ένα σωρό άλλων.
Κρατάει χαμηλό προφίλ, πάντα απλή και χαμογελαστή.

Θέλω να πιστεύω ότι βοήθησα να τη γνωρίσουμε όλοι, λίγο καλύτερα!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
3 Σχόλια
Γνωρίζοντας καλύτερα τον Αυτισμό

Γνωρίζοντας καλύτερα τον Αυτισμό



Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η παραγωγή έργων με θέμα τον αυτισμό. Ίσως να έχετε διαβάσει ένα πολύ πετυχημένο μεταφρασμένο βιβλίο το «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» που έγινε κινηματογραφική ταινία αλλά και θεατρικό έργο που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.  Ή την επίσης πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Η λέξη που δεν λες».  Ο κατάλογος είναι μακρύς και κάθε χρόνο προστίθενται και καινούριες ταινίες, βιβλία κ.ό.
Ήδη αρκετά- λογοτεχνικά και εκπαιδευτικά-βιβλία, με θέμα τον αυτισμό μεταφράζονται και κυκλοφορούν και στην Ελλάδα. Στην παραγωγή τέτοιων βιβλίων προστίθενται και αυτά Ελλήνων συγγραφέων-κυρίως παιδικής λογοτεχνίας και ειδικών.

Το βιβλίο «Αυτισμός-Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς για παιδιά 4-12 ετών» που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2017, από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι η αφορμή της συνέντευξης μας, με τους συγγραφείς του, την εκπαιδευτικό –συγγραφέα Παναγιώτα Πλησή και την ψυχολόγο, Ελένη Λούβρου.

  • Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για το βιβλίο σας;
Είναι ένα βιβλίο που αφορά την εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού και τους γονείς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς που ασχολούνται με αυτά, χωρίς αυτό να αποκλείει και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο φάσμα , τα νευροτυπικά  όπως λέμε, αλλά και  όποιον ενήλικα θέλει να ενημερωθεί. Το βιβλίο χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι για παιδιά και το δεύτερο αφορά τους ενήλικες.
Το μέρος των παιδιών πάλι χωρίζεται σε δυο κομμάτια. Για παιδιά  4-7 και 8-12 ετών. Στο μέρος των παιδιών έχουμε σε κάθε σελίδα μία εικόνα που αναφέρεται σε ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά τους. Κάτω από την εικόνα δίνουμε στο παιδί αναγνώστη μία συμβουλή σε σχέση με την εικόνα.
Στο μέρος των ενηλίκων που και αυτό χωρίζεται σε δυο κομμάτια, όπως και των παιδιών, δίνουμε την επεξήγηση του κάθε παραδείγματος και μια πρώτη οδηγία για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης.
Στο βιβλίο επίσης γίνεται αναφορά στο τι είναι αυτισμός και σε κάποια από τα χαρακτηριστικά του.
Τέλος, κάτι που αφορά την ευελιξία του στη χρήση, είναι το διπλό εξώφυλλο. Στο τζάκετ, ο τίτλος είναι διαφορετικός. Όταν βγει το τζάκετ, ο τίτλος του δεύτερου εξώφυλλου είναι «Μαθαίνοντας τους άγραφους κανόνες της ζωής» και είναι έτσι γραμμένος, ώστε να είναι κατανοητός από τα παιδιά.

  • Το βιβλίο έχει ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα, αυτό του αυτισμού. Πείτε μας γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε τη λέξη αυτισμός και γιατί υπάρχει μία σύγχυση γύρω από αυτό; Επίσης πιστεύετε πώς ένα τόσο εξειδικευμένο βιβλίο θα ενδιέφερε και ανθρώπους δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το θέμα;
Μπορεί να έχει ένα ειδικευμένο θέμα, όπως είπατε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένα βιβλίο, για τους λίγους. Ο αυτισμός είναι γύρω μας και πάντα υπήρχε. Απλά δεν γνωρίζαμε πως αυτός ο διαφορετικός τρόπος σκέψης αρκετών ανθρώπων, ονομάζεται έτσι. Η σύγχυση για τον αυτισμό προέρχεται από το γεγονός της μονοδιάστατης, πολλές φορές, ερμηνείας της λέξης. Στην πραγματικότητα, εκδηλώνεται σε πολλές μορφές.
Για παράδειγμα, ίσως να θυμάστε από τα σχολικά σας χρόνια κάποιους συμμαθητές σας, που θα τους χαρακτηρίζατε παράξενους. Ένα παιδί που δεν είχε φίλους, που θύμωνε εύκολα, που ήξερε λεπτομέρειες για κάποιο εξειδικευμένο θέμα, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει κάποια άλλα πράγματα που ήταν αυτονόητα για τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Ένα παιδί που έμοιαζε σαν να είχε έρθει από άλλο πλανήτη. Το ότι ακούγεται περισσότερο στις μέρες μας, οφείλεται κατά πολύ στο γεγονός, ότι πια το εντοπίζουμε. Ξέρουμε τι είναι. Γι αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να μάθουμε γι αυτό, μιας και οι πιθανότητες να συναντήσουμε κάποιον στη ζωή μας με αυτισμό, είναι μεγάλες.
  • Μπορείτε να μας περιγράψετε το προφίλ ενός ανθρώπου που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού;
Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο αυτισμός εκδηλώνεται σε πολλές διαφορετικές μορφές. Γι αυτό το λόγο τα χαρακτηριστικά που θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω, δεν είναι ίδια για όλα τα άτομα. Σε συντομία, θα λέγαμε πως:

- Δυσκολεύονται στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.
- Συχνά δεν κατανοούν  τους άγραφους κοινωνικούς κανόνες.
- Δυσκολεύονται στην διαχείριση αισθητηριακών ερεθισμάτων.
- Παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα άγχους και δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων τους και στην κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.
- Συχνά έχουν κάποιο ειδικό ενδιαφέρον, που εαν η ενασχόληση τους με αυτό συνεχιστεί μέχρι την ενήλικη ζωή τους, μπορεί να αποτελέσει την βάση ενός επιτυχημένου επαγγέλματος. Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε πώς η πιθανή ικανότητα που έχουν στην απομνημόνευση, είναι ένας βοηθητικός παράγοντας στην επαγγελματική τους αποκατάσταση.
  • Εμείς τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε στην ένταξη και αποδοχή τους στην κοινωνία;
Πρώτα από όλα χρειάζεται να ενημερωθείτε σχετικά με αυτό, έτσι θα μπορέσετε να καταλάβατε ως ένα βαθμό τον τρόπο σκέψης ενός αυτιστικού ατόμου. Η γνώση βοηθάει στην αποδοχή και στην ένταξη τους. Άλλωστε οι αυτιστικοί εκπαιδεύονται  στον τρόπο σκέψης των νευροτυπικών ανθρώπων, επειδή ανήκουν στην ίδια κοινωνία με αυτούς. Δεν θα έπρεπε να γίνεται και το αντίστροφο;
  • Γιατί θα συστήνατε σε κάποιον να αγοράσει αυτό το βιβλίο;
Έχουμε αναφέρει πόσο σημαντικό είναι να γνωρίσουμε τον αυτιστικό τρόπο σκέψης. Κάτι ακόμα που αξίζει να αναφέρουμε είναι πώς το βιβλίο είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή, κατανοητή, έτσι ώστε να μπορεί να διαβαστεί από οποιονδήποτε, είτε είναι μικρός είτε είναι μεγάλος. Τώρα, όσο αφορά τους «άμεσα» ενδιαφερόμενους, είναι ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στην εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό και στη αντιμετώπιση ανάλογων περιστατικών, σε πρώτη φάση. Να υπενθυμίσουμε πώς είναι ένα βιβλίο που μπορεί στο ένα του μέρος να διαβαστεί από τα ίδια τα παιδιά.
  • Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σας σχετικά με το βιβλίο αυτό;
Πρώτα από όλα να πούμε πως αυτό είναι το πρώτο από μια σειρά τριών βιβλίων με την ίδια θεματολογία, αλλά με αναφορά σε διαφορετικό ηλικιακά κοινό, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το δεύτερο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του 2018 και θα αφορά τους εφήβους.
Ήδη έχουν γίνει αρκετές παρουσιάσεις και σεμινάρια το σχολικό έτος 2017-18 και τώρα είμαστε σε περίοδο προγραμματισμού, για το 2018-19.
Γίνονται κινήσεις για την προώθηση του βιβλίου, στο εξωτερικό.
Για ό,τι αφορά το βιβλίο, και τα βιβλία που θα ακολουθήσουν, μπορείτε συνεχώς να ενημερώνεστε από το γκρουπ στο Facebook.
  •  Ευχαριστούμε πολύ για την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε και το χρόνο που μας διαθέσατε!
Εμείς, σας ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να μιλήσουμε για το βιβλίο μας.

Λίγα λόγια για τις συγγραφείς

Η Πλησή Παναγιώτα γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως δασκάλα στην  Κύπρο και στην Ελλάδα.
Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει εφτά βιβλία της .
Ασχολείται κυρίως με την παιδική λογοτεχνία, αλλά και με τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων με θέμα τον αυτισμό.
Έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Κύπρου, καθώς και με Έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Βιβλία της βρέθηκαν και στις βραχείες λίστες του Διαβάζω και Αναγνώστη.
Το βιβλίο της “Δεν είμαι τέρας, σου λέω!” κυκλοφορεί και στα ιταλικά από τις εκδόσεις Anicia. (Non sono un mostro ti dico!)
 Εργογραφία:
 Ο μπαμπάς που αγαπάει η μαμά μου, 2017 Ψυχογιός
Αυτισμός-Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς (4-12), 2017 Πατάκης
Τι κρατάει η μαμά; 2016 Ψυχογιός
Μα, μπαμπά είναι χάλια!, 2014 Κέδρος
Δεν είμαι τέρας, σου λέω!, 2011 Κέδρος
Η τεμπελοπόλη Πόλη- Πόλη, 2006 Κέδρος
Κλέφτης ονείρων, 2004 Κέδρος
-----------------------------------------
Η Ελένη Λούβρου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Καναδά. Είναι κάτοχος Πτυχίου Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο του Glamorgan, Master of Science στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Brunel και ενός ακόμα Μεταπτυχιακού στη Ψυχολογία από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας.
Η επαγγελματική εμπειρία στο χώρο του αυτισμού ξεκίνησε το 2000 στο Λονδίνο. Από τότε εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχολόγος με παιδιά, εφήβους και ενήλικες με αυτισμό αλλά και τυπικής ανάπτυξης. Εχει συνεργαστεί με διάφορα κέντρα, συλλόγους και φορείς και είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια και εκπαιδεύσεις με θέμα τον αυτισμό.
Με την ιδιότητα της πιστοποιημένης εκπαιδεύτριας της Gordon Hellas οργανώνει/διεξάγει ομάδες γονέων που βασίζονται στο διεθνώς αναγνωρισμένο σεμινάριο ‘Το Εργαστήριο του Αποτελεσματικού Γονέα’.
Έχει μεταφράσει το βιβλίο "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά με αυτισμό στην Ανάγνωση του Νου" από τις εκδόσεις ‘Γλαύκη’ ( Αγγλικός τίτλος: Teaching Children with Autism to Mind Read. P. Howlin, S. Baron-Cohen & J. Hadwin).

Με την δασκάλα Παναγιώτα Πλησή έχουν συγγράψει το παιδικό βιβλίο : "Αυτισμός: Οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς για παιδιά 4-12 ετών" που είναι το πρώτο βιβλίο μίας σειράς, που αφορούν τις κοινωνικές δεξιότητες των ατόμων στο φάσμα του αυτισμό.
Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στην Αθήνα όπου κατοικεί με την οικογένεια της. Είναι μητέρα τριών παιδιών. 


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
8 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram