Συνέντευξη με ένα blogger...

Διαβάστε τι μου είπε...

Γιάννη μου, όταν σε πρωτογνώρισα στη blogoγειτονιά ήταν για μένα μια ξεχωριστή στιγμή. Κι αυτό, γιατί είσαι ένας άνθρωπος με θετική σκέψη, όμορφη γραφή, δοτικός και ευαίσθητος. Σιγά-σιγά διαπίστωσα πως είσαι και πολυτάλαντος, γι’ αυτό και θέλω από εκεί να ξεκινήσουμε…

Μαρίνα μου, κατ’ αρχήν να σε ευχαριστήσω για αυτό σου το κάλεσμα εδώ, που αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή και μου δίνει αρκετή συγκίνηση. Επίσης και για τα τόσο ευγενικά και ζεστά σου λόγια. Το e-periodiko είναι ένας δικτυακός χώρος, ένα portal, που έχει αποδείξει, εκτός των άλλων και τα ευαίσθητα αντανακλαστικά του στην ευκαιρία που δίνει σε αρκετούς ανθρώπους να παρουσιάσουν τον εαυτό τους, τη δουλειά τους μέσα από τη δικτυακή τους παρουσία. Τα λόγια σου και η αίσθηση που έχεις για μένα μεγαλώνει περαιτέρω την ευθύνη μου σε ένα δρόμο δύσκολο να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Πόσα blog έχεις και πώς προέκυψε αυτή η ενασχόλησή σου με το λεγόμενο blogging;

Όλα ξεκίνησαν κάπου στα 2004. Στην δικτυακή πλατφόρμα του Ελληνικού portal “pathfinder.gr”. Τότε ήταν η εποχή των δικτυακών κοινοτήτων, τα λεγόμενα clubs. Ένας χώρος απόλυτα συγγενικός των blogs. Εκεί ξεκίνησα την πρώτη μου δραστηριότητα ως αποτέλεσμα της ανάγκης μου να εκφράσω αυτά που έκαιγαν μέσα μου.

Σήμερα λειτουργώ τέσσερα blogs. Ένα θεματικό κινηματογραφικό, το CINEFIL, ένα προσωπικό-λογοτεχνικό, το ΗΔΥΠΟΤΟΝ, ένα καλλιτεχνικό με τις προσωπικές μου δημιουργίες και κατασκευές, το ΤΕΧΝΟΣΠΙΤΟ και ένα στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας, το ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ.

Ποιο ξεκίνησες πρώτο και ποιο κέρδισε την καρδιά σου, αν μπορείς να τα ξεχωρίσεις

Πρώτο ξεκίνησε τη λειτουργία του το “CINEFIL” στα μέσα του Νοέμβρη του 2010. Σήμερα ήδη τρέχει εννέα χρόνια ζωής. Είναι πολύ δύσκολο να ιεραρχήσει κανείς τα προσωπικά του δημιουργήματα και τους χώρους έκφρασής του αλλά για να είμαι δίκαιος, το “CINEFIL” αποτέλεσε γέννημα του μεγάλου μου πάθος για την έβδομη τέχνη.

Είχες σκεφτεί ποτέ πως θα βρεθείς μια μέρα με μια τέτοια ασχολία; Να γράφεις, να δημιουργείς στο Τεχνόσπιτό σου, να μιλάς για κινηματογράφο…

Ομολογώ ειλικρινά πως όχι! Ποτέ δεν θα μπορούσα πριν χρόνια να το σκεφτώ. Μήτε σαν ιδέα μήτε σαν τόλμημα. Όλος αυτός ο εξαίρετος κόσμος της έκφρασης και της δημιουργίας, αποτέλεσμα καθαρά εσωτερικής ανάγκης, προέκυψε από την επαφή και την εξοικείωσή μου με τον κόσμο της πληροφορικής και του διαδικτύου. Και το πιο όμορφο είναι ότι το πρώτο “bang” ήταν ένας χώρος για τον κινηματογράφο. Αμέσως μετά, ακολούθησε μια λυτρωτική πορεία απελευθέρωσης και άλλων πτυχών από τις διαθέσεις μου.

Ποιος είναι ο Γιάννης μακριά από τα blog του;... Τι αγαπάς, τι αντιπαθείς, τι ελπίζεις;

Ο Γιάννης μακριά και έξω από τα blog του είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος στα 59 του χρόνια, που δεν μπορεί να εφησυχάσει. Που δεν αρέσκεται στην παραίτηση από τη δημιουργία, την έκφραση της ζωής. Είναι ένας άνθρωπος που, έχοντας πλέον τη δυνατότητα να απολαμβάνει το χρόνο του, αγαπά το σπιτικό του και την οικογενειακή ζωή με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Βρίσκει στο ποδήλατό του το μέσο που θα του δώσει ανάσες και εικόνες. Απολαμβάνει την ευλογία και το περπάτημα με τον αγαπημένο μας σκύλο τον “Άρη”, το “ψυχοπαίδι” της οικογένειας. Που ζει την κοινωνική δράση στο καμίνι των γεγονότων γύρω μας στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Αγαπώ κάθε τι που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο, ατομικά και συλλογικά, ένα βήμα πιο μπροστά σε έναν καλύτερο κόσμο. Η ζωή είναι στιγμές, βλέμματα, συναισθήματα. Αντιπαθώ την κοινωνική ανισότητα και την αδικία. Ελπίζω και παλεύω για έναν καλύτερο κόσμο.

Ένα μότο που με εκφράζει είναι το “Κι αυτός ο ατίθασος τη θύελλα έψαχνε, λες και μες στη θύελλα θε να ‘βρει τη γαλήνη”.

Μίλα μου για τα βιβλία σου. Είναι φανταστικές ιστορίες? Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και τι αποκόμισες;

Στο γράψιμο ξεκίνησα, με μεμονωμένες απόπειρες, στα πρώτα νεανικά μου χρόνια. Σκόρπια κείμενα, σκέψεις, μια πρώτη απόπειρα θεατρικού έργου. Ακολούθησαν τα τελευταία πρόσφατα χρόνια οργανωμένες προσπάθειες να γράψω τα πρώτα μου διηγήματα, ποιήματα, μικρές ή μεγάλες νουβέλες και ένα μυθιστόρημα. Οι ιστορίες ναι είναι φανταστικές στο χώρο της πεζογραφίας, βγαλμένες όμως μέσα από την καθημερινή ζωή πολλές δε από αυτές με στοιχεία από τον κόσμο του ασυνείδητου και του φανταστικού.

Η Εμπειρία είναι υπέροχη. Είναι λυτρωτικό και καθαρτικό να γράφει κανείς. Να εκφράζει σε λόγο τις σκέψεις και παρορμήσεις του. Να δίνει “ζωή” σε χαρακτήρες που πολλές φορές ταυτίζεται μαζί τους. Να παίρνει μέρος στην πλοκή. Να σκηνοθετεί μετατρέποντας σε καρέ λέξεις φράσεις και κεφάλαια. Μπορώ να πω ότι κέρδισα πρώτα για μένα αυτή τη μαγική αίσθηση που δίνει η συγκίνηση της δημιουργίας ενός ολοκληρωμένου γραπτού λόγου, τη λύτρωση από φορτίσεις και εντάσεις και επίσης το ανεκτίμητο βίωμα της αγάπης του αναγνώστη που μοιράζεται μαζί σου αυτή την όμορφη στιγμή.

Τι κοινό έχουν τα βιβλία σου και τι διαφορετικό το κάθε ένα;

Μπορώ να πω ότι τα ανθρώπινα πάθη είναι παντού κυρίαρχα. Η κινηματογραφική δράση, οι διάλογοι, η noir ατμόσφαιρα, τα έντονα συναισθήματα και ο νατουραλισμός έχουν έντονη παρουσία. Από εκεί και πέρα αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος δράσης, τα σημεία κορύφωσης. Στο καθένα από αυτά υπάρχει και μια απόπειρα να θιχτεί ένα ζήτημα να διαμορφωθεί μια εικόνα. Είτε ρεαλιστική είτε φανταστική. Η Εκδίκηση, οι αναμνήσεις, το ερωτικό πάθος, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η πολιτική και κοινωνική διαπλοκή, η ατμόσφαιρα εποχής, το φανταστικό, το ονειρικό.

Πώς δουλεύεις;... Κλείνεσαι ας πούμε σε ένα γραφείο και γράφεις ασταμάτητα;

Συνήθως η κάθε γραφή απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση αλλά τα στοιχεία που είναι σημαντικά είναι ο καθορισμός του είδους. Τι θέλεις να γράψεις; Θρίλερ; αστυνομικό; ερωτικό; Θα πρέπει να ακολουθήσει η πρώτη έμπνευση, η αρχέτυπη σύλληψη. Αυτή μπορεί να γίνει σε έναν περίπατο στη φύση, σε μια βόλτα, σε ανύποπτες στιγμές. Θα πρέπει να πάρει οριστική σχεδόν μορφή απ’ την αρχή ως το τέλος. Ακολουθεί η δημιουργία των χαρακτήρων. Η αναλυτική γραφή δεν μπορώ να πω ότι με απομονώνει εντελώς. Τέλος αγαπώ πάρα πολύ να γράφω ακούγοντας μουσικά θέματα που ταιριάζουν με αυτό που γράφω.

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου σε όλη αυτή την πορεία;

Η Γυναίκα μου έγραφε εξαίρετα παραμύθια για ...μεγάλα παιδιά. Ο πλούτος και η ένταση των συναισθημάτων που προκαλούσαν αποτέλεσαν για μένα ένα υπέροχο έναυσμα. Ακολούθησε η διοργάνωση κάποιων λογοτεχνικών δρώμενων στο χώρο των blogs, είτε στο χώρο της πρόζας: “Παίζοντας με τις λέξεις”, “Φωτοσυγγραφική σκυτάλη”, “Ερωτική υμνωδία” είτε στον ποιητικό λόγο “Συμπόσιο ποίησης”, τα οποία λειτούργησαν και λειτουργούν ακόμα ως υποστηρικτές σε αυτήν την προσπάθεια και τέλος η συμμετοχή των φίλων και αναγνωστών με τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους. Σημαντική είναι και η υποστήριξη φίλων σε αναγκαίους τομείς της συγγραφής ενός έργου: η επιμέλεια στη γλώσσα, τεχνικές συμβουλές, προτάσεις και σκέψεις τους.

Θα προχωρούσες σε έντυπη έκδοση;... Τι σε κρατά από αυτό;... είναι το πρώτο βήμα το ηλεκτρονικό βιβλίο για να περάσεις στο έντυπο για παράδειγμα;

Αυτή τη στιγμή η έντυπη έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι μέσα στις επιδιώξεις μου. Με κρατά η ιεράρχηση άλλων στόχων που απαιτούν μεγαλύτερη συγκέντρωση και ένταση. Η έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το περιβάλλον στο χώρο δεν είναι το καλύτερο. Οι συνθήκες είναι αποθαρρυντικές. Δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες να στηρίξουν νέους συγγραφείς στο χώρο και το οικονομικό στάτους είναι επώδυνο. Προς το παρόν θα μείνω στο χώρο του ηλεκτρονικού βιβλίου. Η ίδια η ζωή θα οδηγήσει στο τυχόν επόμενο βήμα.

Ποια είναι αυτή τη στιγμή τα βιβλία σου που έχουν εκδοθεί με τη μορφή E-Book και πού μπορεί κάποιος να τα βρει;

Έχουν εκδοθεί μία Νουβέλα, η “ΕΛΟΥΑΖ”, ένα κοινωνικό δραματικό θρίλερ. “Η ψυχή ενός πέτρινου κόσμου”, ένα μικρό ρομαντικό διήγημα με έντονες αναφορές φανταστικού και ονειρικού κόσμου και το: “Raymond and Nadine”, η έκδοση στα Αγγλικά ενός ρομαντικού ερωτικού διηγήματος Βικτωριανής εποχής με στοιχεία φανταστικού και σκοτεινού κόσμου. Αν όλα πάνε καλά, θα ακολουθήσει ένα δραματικό κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα περιπέτειας.

Διατίθενται στην δικτυακή πλατφόρμα Smashwords στην δικτυακή δ/νση:

https://www.smashwords.com/profile/view/GiannisPit


Σε ποιους άλλους δικτυακούς χώρους μπορεί κάποιος να βρει βιβλία σου;

Στην γνωστή δικτυακή πλατφόρμα Wattpad μπορεί κάποιος να βρει δημοσιευμένα βιβλία μου στην δ/νση: https://www.wattpad.com/user/GiannisPit

Αν σου ζητούσα να κάνεις ένα μικρό απολογισμό, τι θα έλεγες για το blogging; Σε βρίσκει κερδισμένο ή χαμένο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος σου, μέσα από αυτό;

Το blogging για μένα αποτελεί μια υπέροχη δραστηριότητα, απόλυτα αναγκαία στις γκρίζες και χειραγωγημένες εποχές που διανύουμε. Σε μια εποχή όπου στα social media γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια να κυριαρχήσει ένα υπέρμετρο “εγώ”, μια υποβάθμιση του πολιτισμού και της τέχνης, μια καθυπόταξη του βιβλίου και της λογοτεχνίας, πιστεύω ότι το blogging αποτελεί μια κοινότητα που δημιουργεί αντιστάσεις, παράγει πολιτισμό, ουσιαστική επικοινωνία, δημιουργία και σχέσεις.

Η ενασχόλησή μου με αυτό, χρόνια τώρα, με βρίσκει εμφανώς κερδισμένο σε γνώση, αξίες, πολιτισμό, ομορφιά, ανθρώπινη ζεστασιά και επαφή, τέχνη και δημιουργικότητα. Το πιο μεγάλο κέρδος από όλο αυτό ανάγεται στην αλήθεια ότι ένιωσα να γίνομαι καλύτερος και πιο δημιουργικός άνθρωπος, να δεχτώ τα συναισθήματα που μου προσέφεραν δεκάδες bloggers, καθένας με το δικό του στίγμα και χώρο αλλά και να δώσω και εγώ με τη σειρά μου ότι πιο όμορφο και χρήσιμο μπορούσα.

Ζούμε στην εποχή της πανδημίας του κορονοϊού, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πως βλέπεις όλο αυτό το θέμα Γιάννη;

Είναι πολύ δύσκολες οι ώρες που περνάει η ανθρωπότητα και δυστυχώς ζούμε στιγμές που δεν έχουμε ζήσει για πάνω από μισό αιώνα. Ο ιός έρχεται να μας θυμίσει ότι τα θεμέλια του "πολιτισμού" είναι σαθρά στηριγμένα στην άμμο. Ο Καπιταλισμός, μπορεί να έφτασε την παραγωγή μέσων εξόντωσης σε απίστευτα όπλα, μπορεί η επιστήμη να έσπασε τον κώδικα του DNA αλλά όταν η φύση αποφασίσει να δηλώσει το δικό της παρόν τότε είμαστε ανίσχυροι μπροστά της. Αυτή τη στιγμή καταρρέουν οι απάτες του κόσμου της "αγοράς" και των ιδεοληψιών της. Η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους και της δημόσιας υγείας και η αντιμετώπισή της ως πλεονασματικό κόστος οδηγεί χιλιάδες συνανθρώπους μας στο θάνατο και στην απελπισία.
Η ζωή θα δώσει τη λύση όπως τη δίνει νομοτελειακά. Το ζητούμενο είναι, κάποια πράγματα, ιδίως αυτά που αφορά τον έλεγχο της ιδιωτικότητας του ανθρώπους, της διάλυσης των εργατικών του δικαιωμάτων, της κοινωνικής απόστασης και άλλα χθόνια, να μην ήρθαν για να μείνουν.
Να έχουμε όλοι υγεία, γρήγορα να περάσει ο εφιάλτης αυτός και να αποτελέσει εφαλτήριο για άλλες σκέψεις και αξίες στη ζωή μας.

Μαρίνα, θα ήθελα τέλος, να ευχαριστήσω τόσο εσένα προσωπικά, όσο και το e-periodiko για το βήμα, που τόσο δεκτικά μου προσέφερες αλλά και όλα τα θετικά εκείνα που μας προσφέρει εδώ και χρόνια με τη λειτουργία του.

Εγώ σ' ευχαριστώ Γιάννη μου, για την όμορφη κουβέντα μας και την εμπιστοσύνη που μου έδειξες! Εύχομαι να περπατάς πάντα σε ανεμπόδιστους δρόμους!