Photo by Milan Degraeve on UnsplashΔεν μπορώ άλλο σου λέω, δεν μπορώ!! Πεινάω παιδί μου με αυτή τη δίαιτα! Και όχι πες μου τώρα στο Θεό σου, γιατί πρέπει να περνάω όλο αυτό το βασανιστήριο; Γιατί;Για να γίνω συλφίς θα μου πεις και θα σου απαντήσω, πάλι με ένα «γιατί»!Σώνει και ντε πρέπει όλες να έχουμε διαστάσεις μοντέλου, κάτασπρα δόντια, μεταξένια μακριά μαλλιά με μπούκλες ή και χωρίς, κατά προτίμηση ξανθά ή έστω με ξανθιές ανταύγειες, άψογο μανικιούρ και γόβα στιλέτο κι ας πονάνε τα πόδια στο πρώτο πεντάλεπτο.Όχι, πες μου είναι ζωή αυτή; Να...

photo by Kristina Tripkovic on unsplash Αμίλητες ματιές μπροστά στ’ ανοιχτό παράθυροπαλεύει η θλίψη με το αχνό χαμόγελοκι ήχους γεννά και δάκρυα...Κι η ψυχή μετρά στιγμές και πόνους Γεμίζει το δισάκι, κονταίνει το νήμα/Πόσο δυνατές γίνονται καμιά φορά οι σιωπές!Απλώνονται θωπεύοντας υπάρξειςακουμπούν τις χαραμάδες της ψυχής και τις ματώνουν Κι εσύ προσμένεις στην άκρη του δρόμουβήματα γοργά να σμίξουν με τα δικά σουνα γίνουν ένα με το βήμα σουνα πατήσουν πάνω στα χνάρια σου…Nα τρέξουν να σε προφτάσουν!Nα σταματήσουν το χρόνο, το χτύπο της καρδ...

photo from pinterestΈφτιαξε τον αγαπημένο του καφέ και κάθισε στο παλιό γραφείο, αυτό με τη σκούρα φθαρμένη επιφάνεια, που έμοιαζε τόσο ξένο μέσα στη σύγχρονη διακόσμηση του χώρου. Πάνω του η γραφομηχανή, παλιά κι αυτή, τον συντρόφευε από τα εφηβικά του χρόνια τότε που με το χαρτζιλίκι μηνών κατάφερε να την αγοράσει μεταχειρισμένη.Δεν ήταν πως αρνιόταν την τεχνολογία. Με τον υπολογιστή του δούλευε μια χαρά από το σπίτι, αλλά να, αυτή η παλιά φίλη ήταν κάτι σαν εξομολόγος για όσα βαραίνουν την ψυχή και την κάνουν να αναστενάζει καμιά φορά, βαρι...

Πηγή εικόνας www.lifo.grΑπό την πρώτη στιγμή που έριξε τα μάτια της πάνω στον πίνακα, ταυτίστηκε. Το βλέμμα της κοπέλας τόσο όμορφο, μελαγχολικό με έκδηλο τον προβληματισμό αποτυπωμένο πάνω του, μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή της. Ένιωσε πως της μοιάζει, όπως μοιάζει πάντα η μελαγχολία όταν απλώνεται στα ανθρώπινα πρόσωπα. Πίστευε πως ήταν ο δικός της πίνακας. Σα να μιλούσε για κείνη, σα να αποτύπωνε την ψυχή της… ακόμα και ο τίτλος του ήταν σα να μιλούσε για κείνη! «Επιθυμία»! Αυτό ούρλιαζε και η καρδιά της μήνες τώρα που πάλευε να πάρει μια απ...

Οι χαρούμενες φωνές έφτασαν στ’ αυτιά της σαν χάδι, ξυπνώντας τη απαλά. Χαμογέλασε, έτσι όπως είχε πολύ καιρό να χαμογελάσει. Ούτε που θυμόταν πόσο! Άνοιξε τα μάτια της και τεντώθηκε σαν παιδί που δεν αποφάσισε ακόμα να σηκωθεί για το σχολείο. Οι φωνές εκεί, χαρούμενες, ζωντανές την καλούσαν να συμμετέχει. Τι γίνεται; σκέφτηκε… Άνοιξε την μπαλκονόπορτα με φόρα και όρμησε έξω… Το πρωινό φως έλουσε το δωμάτιο και το έκανε να φαίνεται τεράστιο, παρά τις ομολογουμένως μικρές του διαστάσεις. Ο Πέρσης, όπως έλεγε τη χνουδωτή γάτα της, τ...

"Μια ιστορία από στιχάκια" - συμμετοχή  Photo by Ethan Hoover on Unsplash Καταιγίδα άφησε ο Γιάννης πίσω από την κλειστή πόρτα, καταιγίδα βρήκε μέσα και μάλιστα μεγαλύτερη… Ο Δημήτρης αποσβολωμένος, ανίκανος να διαχειριστεί αυτό που συνέβη, στεκόταν δυο βήματα από την πόρτα χωρίς να μπορεί να αποφασίσει ακόμα και την επιστροφή του στο σαλόνι. Σαν το παιδί που το παίρνεις από το χέρι, ο Γιάννης τον οδήγησε μέχρι τον καναπέ κοντά στο τζάκι. Το άναψε με την ελπίδα να ζεστάνει το χώρο και την ψυχή του φίλου του. Οι πρώτες γλώσσες της φω...

Η Μάρα καληνύχτισε με ένα γλυκό φιλί την οχτάχρονη κόρη της, τη σκέπασε κι άναψε τη μικρή υδρόγειο σφαίρα που περιστρεφόταν σκορπώντας ένα γλυκό φως στην ατμόσφαιρα. Αυτό συντρόφευε τη μικρή όλη τη νύχτα, για να μην τρομάζει στο σκοτάδι. Κλείνοντας την πόρτα πίσω της η έγνοια της ήταν τα συμμαζέψει, να τακτοποιήσει και να καθαρίσει, για να είναι όλα στη θέση τους την επόμενη μέρα. Αγαπούσε πολύ αυτό το σπίτι. Κάθε γωνιά του, ήταν προσεγμένη και φροντισμένη. Ένα υπόδειγμα τάξης και καθαριότητας με ένα κήπο εξίσου περιποιημένο που νόμιζε...

Πέρασαν ήδη δύο χρόνια από τη μέρα που η Αλεξάνδρα από το A button on the moon είχε την ιδέα να δημιουργηθεί ένα e-book με ιστορίες γύρω από τη βασική ανθρώπινη ανάγκη, που είναι το φαγητό. Το φαγητό που ενώνει τους ανθρώπους γύρω από ένα τραπέζι, που τους χορταίνει σωματικά και ψυχικά. Δεκαοχτώ bloggers ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και με τις ιστορίες τους έφτιαξαν αυτό το βιβλίο με τίτλο "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη", που ξεκίνησε ένα ταξίδι αγάπης. Είχε στις αποσκευές του τη διάθεση προσφοράς και όχημά του την ανταπόκριση του κόσμου, π...

Κάθε μήνα οι Creative Bloggers μοιράζονται ιδέες και κατασκευές για το σπίτι. Τις παρακολουθούσα, θαύμαζα τις δημιουργίες τους και κατά καιρούς δημοσίευα και δικές μου στην ομάδα Creative Corner στο Facebook. Από αυτό το μήνα, έχω τη χαρά να είμαι τακτικό μέλος αυτής της υπέροχης δημιουργικής παρέας και επειδή το θέμα του Οκτωβρίου είναι το ξύλο, τα κλαδιά και τα ξυλάκια, σας παρουσιάζω τη δική μου πρόταση. Όταν τα δέντρα ξεραίνονται κόβονται και τις περισσότερες φορές, γίνονται καυσόξυλα. Μπορούν όμως με λίγη δουλίτσα να γίνουν, κηρο...

Χρειάζεστε μια τσάντα μεγάλη, που να χωρά τα πάντα και να αντέχει στο χρόνο; Τότε αυτό που χρειάζεστε είναι μια δερμάτινη tote bag. Επειδή όμως η τιμή της είναι απαγορευτική για πολλές από μας, ελάτε να σας δείξω πώς θα την φτιάξετε μόνες σας, έτσι ώστε να σας στοιχίσει το 1/4 της τιμής της. Τι θα χρειαστείτε: Δύο κομμάτια δέρματος ή δερματίνης 80x80 cm περίπου Κόλλα για δέρματα διάφανη 4 βίδες για καταλόγους εστιατορίων 1 φερμουάρ 40cm 50 cm φόδρα (διπλόφαρδη) Διακοσμητικά της αρεσκείας σας Ραπτομηχανή Διακορευτής χειρός Μπόλικο ενθουσ...

Τον Οκτώβρη του 2017, βγήκε στον διαδικτυακό αέρα μια συλλογική προσπάθεια από 18 blogger, που με την προτροπή της Αλεξάνδρας από το a button on the moon, που είχε την ιδέα, 24 ιστορίες μαζί με συνταγές ενώθηκαν σ' αυτό το e-book, που στόχο είχε να πουληθεί με αντίτιμο ένα πακέτο με είδη, που χρειάζονται σε δομές στήριξης σε όλη την Ελλάδα. Η προσπάθεια απέδωσε καρπούς κι αυτό μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που δεν γνωρίζουν το βιβλίο και για το λόγο αυτό, τον Οκτώβρη στις 14, στις 8:00 μ.μ. θα γίνει η παρουσία...

Δεν θα κουραστώ να λέω πως στο διαδικτυακό κόσμο μπορεί να γνωρίσει κανείς αξιόλογους ανθρώπους. Ανθρώπους δημιουργικούς, ευαίσθητους όπως η Πεταλούδα της blogoγειτονιάς, που ακούει στο όνομα Χριστίνα Λέλη και εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Μέσα στην Αλισάχνη". Αφορμή από αυτό, είχα μια πολύ όμορφη συζήτηση μαζί της και σας την παρουσιάζω για να τη γνωρίσετε καλύτερα κι εσείς. Μίλησέ μου για σένα και τη διαδρομή σου. Πώς ξεκίνησες να γράφεις; Η πορεία μου στα blog με έχει φέρει σε επαφή με πολύ αξιόλογους ανθρώπους όπως ...