Φυσάει τ' αγέρι και ψιθυρίζει
σκιές οθρώνει στη μοναξιά
ταξίδι κάνει στις αναμνήσεις
να βρει τα χνάρια, τ' αλλοτινά.
Να βρει το βλέμμα, να βρει το χάδι
να βρει το τρέμουλο στο φιλί
να βρει το ρίγος, στο πρώτο χάδι
να βρει το χρόνο και τη στιγμή.
Μα κείνος φεύγει, δε με ρωτάει
τρέχει και παίζει σαν το παιδί
χάνεται στ' άπειρο και μου γελάει
και μου αφήνει βαθιά πληγή.
Σημάδια αφήνει σε κάθε βήμα
γκρίζα τα κάνει τα μαλλιά,
μα την ψυχή δεν την αγγίζει
αυτή είναι η μόνη, που τον νικά.
Η δεύτερη συμμετοχή μου στο 10ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης μου φίλης της Αριστέας, μέσα από το blog της "η ζωή είναι ωραία".
Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, τους φίλους, που ξεχώρισαν τις δημιουργίες μου και τις ψήφισαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!