Απολογισμός, κατά παραγγελία!...


Μετά από κάμποσες μέρες αναγκαστικής αποχής από το περιοδικό, (ας όψονται οι απανωτές ιώσεις και οι επιπλοκές τους) μπήκα στο blog για καινούργια ανάρτηση. Εκεί βρήκα το μήνυμα της αγαπημένης μου φίλης της Χριστίνας από το Andromeda my galaxy, που μου έκανε πάσα ερωτήσεις απολογισμού για το χρόνο που πέρασε.

Δεν ξέρω αν κι άλλες φίλες bloggers μου έχουν προτείνει τον απολογισμό αυτό, επειδή τον τελευταίο καιρό ήταν αδύνατο να παρακολουθήσω τα blog τους, ας με συγχωρέσουν αν δεν κατάφερα να το δω.

Το ζήτησε λοιπόν η Χριστίνα και, γεννηθήτω το θέλημά της!

Κάτι που έκανα στο '15 που δεν είχα ξανακάνει ποτέ.
Έγραψα για πρώτη φορά στίχους! Δεν ήξερα καν ότι μπορώ και μεταξύ μας, μπορεί και να μην τα καταφέρνω. Εσείς θα το κρίνετε αυτό. Εγώ πάντως, μέσα στο '15 ξεκίνησα...

Αν κράτησα τους στόχους, που είχα βάλει πέρυσι και αν θα βάλω νέους, φέτος.
Δεν βάζω στόχους, ποτέ ή σχεδόν ποτέ! Όσες φορές το έκανα, μόνο άγχος μου πρόσθεσε και χαρά καμία. Επειδή πιστεύω πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την παίρνει κανείς στα σοβαρά, αποφάσισα να έχω ένα και μοναδικό στόχο. Να χαμογελώ και να αγαπώ.

Ποιες χώρες επισκέφτηκα το '15;
Πολλές, πάρα πολλές!!!... Στο χάρτη, σε ντοκιμαντέρ, νοερά και ονειροπόλα...
Βλέπετε από τη μια η κρίση, από την άλλη ο τρόμος μου για τα αεροπλάνα, καθηλώθηκα στα εντός, αλλά μόνο σαν φυσική παρουσία. Το μυαλό, συνεχώς ταξιδεύει...

Τι θα ήθελα να κάνω το '16, που στερήθηκα το '15;
Το μόνο που πραγματικά στερήθηκα το ΄15, ήταν τα μπάνια στη θάλασσα. Έκανα ελάχιστα κι ομολογώ πως αυτό, με στεναχώρησε. Ελπίζω το επόμενο καλοκαίρι να τα καταφέρω καλύτερα. Αλλιώς, καλή και η μπανιέρα, δεν θα σκάσω κιόλας!

Ποιες ημερομηνίες θα μου μείνουν αξέχαστες στο '15 και γιατί;
Η ημερομηνία που μου ανακοίνωσε η κόρη μου, πως παίρνει πτυχίο! Αυτή θα μου μείνει αξέχαστη σαν αδιόρθωτη χαζομαμά, που είμαι. Συγκινήθηκα πολύ και καμάρωνα άλλο τόσο.

Τι αγόρασα και το χάρηκα πολύ;
Μια καινούργια τσάντα. Λατρεύω τις τσάντες (καλά εντάξει και τα παπούτσια) και την είχα βάλει στο μάτι, για μήνες...

Πού πήγαν τα περισσότερα λεφτά μου;
Ποια λεφτά μου;... Άνεργη και χωρίς ταμείο ανεργίας, δεν έχει λεφτά, μόνο καλό σύζυγο! (αν έχει κι εκείνος δουλειά)

Τι με ενθουσίασε περισσότερο;
Αυτό που ειλικρινά με ενθουσίασε περισσότερο, ήταν η δυνατότητα που μας δόθηκε ή καλύτερα η ευκαιρία να συμμετέχουμε σε φιλανθρωπικά bazaar με τις μικρές μας δυνάμεις με αντικείμενα, που φτιάξαμε μόνες μας. Ήταν μαγικό και μου έδωσε τέτοια ευφορία ψυχής, που θα το ξανάκανα χωρίς σκέψη.

Ποιο τραγούδι θα μου θυμίζει το '15;
"Το τραγούδι του μεθυσμένου" του Σωκράτη Μάλαμα. Μάλιστα, θα το αφιέρωνα και στον Αλέξη, ξέρει αυτός γιατί!... Εκτός των άλλων, είναι και υπέροχο τραγούδι. Απολαύστε το!



Σε σύγκριση με πέρυσι τέτοιο καιρό, φέτος είμαι...
Μια χαρά!!! Όχι ότι πέρυσι ήμουν άσχημα... δεν αφήνω τίποτα να με ταράξει για πολύ. Όσο η οικογένειά μου κι εγώ έχουμε υγεία, όλα είναι καλά. Όπως πάντα λέει και μια αγαπημένη φίλη, αν κάτι δεν είναι πρόβλημα υγείας, δεν είναι πρόβλημα.

Ποια ήταν η αγαπημένη μου ταινία ή σειρά για το '15;
Εδώ, θα με βρείτε εντελώς ετεροχρονισμένη, αφού μέσα στο '15 είδα το "Αν" και το αγάπησα.

Τι έκανε το '15 πιο ξεχωριστό για μένα;
Το γεγονός πως παρά τις δυσκολίες καταφέραμε (σαν οικογένεια) να παραμείνουμε ενωμένοι, χαμογελαστοί και όρθιοι, κάτι που στις μέρες μας γίνεται συνεχώς δυσκολότερο.

Ποιο είναι το fashion concept μου για το '15;
Αυτό που είναι πάντα! "Φόρα το ρούχο, χωρίς να σε φορά, μόνο αν σου πηγαίνει και νιώθεις άνετα μέσα σ' αυτό κι όχι γιατί σου το "επιβάλλουν" οι fashion editors". Αγαπώ τα παντελόνια, τα άνετα και κομψά ρούχα, τα εφαρμοστά φορέματα, τα φουλάρια. Ακόμα κι αν διαφωνούσε μαζί μου η μόδα του '15, έκανα πως δεν άκουγα...

Τι με κράτησε στα λογικά μου;
Το γράψιμο, το e - περιοδικό μας, οι στίχοι, η οικογένειά μου και οι αγαπημένοι μου φίλοι.

Ποιο πολιτικό γεγονός με αναστάτωσε;
Το δημοψήφισμα!!! Δεν είναι λίγο, να κοιμάσαι με το ΟΧΙ και να ξυπνάς με το ΝΑΙ!

Ένα μάθημα ζωής από το ΄15
Πολλά! Θα σταθώ περισσότερο σ' αυτό που έδωσαν και δίνουν οι κάτοικοι των νησιών μας στο Αιγαίο, που με την ανθρωπιά και τη μεγαλοσύνη τους, φρόντισαν όποιο ταλαιπωρημένο πρόσφυγα ξέβρασε το κύμα των ατελείωτων ναυαγίων διακομιδής...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση του υπέροχου Μυτιληνιού ψαρά: "Τα μωρέλια, να σώσουμε τα μωρέλια...".

Όπως εξήγησα και παραπάνω δεν είχα επαφή τις τελευταίες μέρες με τη γειτονιά των blogs και τις φίλες κατόχους τους κι έτσι δεν ξέρω ποια δεν έχει πάρει σκυτάλη ακόμα. Την αφήνω λοιπόν εδώ, για όποια θέλει να ανταποκριθεί και να μας γνωρίσει κομμάτια του εαυτού της λίγο καλύτερα.



Marina
Marina
0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!

find "to e-periodiko mas" on instagram