Το παράθυρο της νιότης


to-parathiro-tis-niotis

Ούτε και η ίδια μπορούσε να πιστέψει πως βρισκόταν ξανά σ’ αυτή τη γειτονιά…

Είχαν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τη μέρα που έφυγε κυνηγημένη από την ίδια της τη ζωή. Απογοητευμένη και πληγωμένη από τον άντρα που η ίδια αγάπησε, επέλεξε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει…

Κάρφωσε τα μάτια της σε κείνο το παράθυρο, που άλλοτε καθόταν και κεντούσε τα προικιά της, δεκαοχτώ χρονώ κορίτσι ολόδροσο, με μακριές καστανές πλεξούδες και ρόδα στα μάγουλα. Κι εκείνος, είκοσι χρονών παληκαρόπουλο αμούστακο πες, πέρναγε κάθε μέρα για να σηκώσει το πυρωμένο από έρωτα βλέμμα του πάνω στο παραθύρι και να αφήσει ένα αναστεναγμό να πλανηθεί μέχρι τα αυτιά της, που κοκκίνιζαν στη θέα του.

Όμορφος μελαχρινός με ζαφειρένια μάτια κι αστραφτερό χαμόγελο, έγινε ο κύρης της καρδιάς της με την πρώτη ματιά. Το παράθυρο εκείνο έγινε το σημείο συνάντησής τους για μήνες, ώσπου να συναντηθούν στο σκοτεινό σοκάκι κάτω του και να ανταλλάξουν το ένα και μοναδικό φιλί, που σφράγισε την αγάπη τους και έδωσαν λόγο οι καρδιές, αγάπης.

Ο πατέρας είχε άλλα σχέδια! Μοναχοκόρη ήταν, όμορφη ήταν, είχε πάει και σχολείο, ήθελε να την καλοπαντρέψει! Προίκα δεν υπήρχε, εκτός από το φτωχό εργατικό διαμέρισμα που θα της άφηνε με το θάνατό του, έπρεπε να την εξασφαλίσει. Κι ευτυχώς για κείνον, υπήρχαν πολλοί καλοστεκούμενοι οικονομικά, μερακλήδες που δεν στέκονταν στην προίκα, αλλά θαύμαζαν τα αμυγδαλωτά καστανά της μάτια και το γλυκό της χαμόγελο και κάθε τόσο του έκαναν κουβέντα για γάμο. Κι αυτός σα να ήταν η κόρη του εμπόρευμα σε πλειστηριασμό, κοιτούσε ποιος έχει τα πιο πολλά για να συγγενέψει μαζί του.

Κουβέντα δε σήκωνε για αγάπες και τέτοια! Η δική του κόρη θα έπαιρνε αυτόν που θα της διάλεγε εκείνος, με την πείρα του και με τους υπολογισμούς του. Καμιά φορά η μάνα της, προσπαθούσε να του φυτέψει στο μυαλό την περίπτωση να μην θέλει το κορίτσι τους το γαμπρό που της ετοίμαζε, αλλά εκείνος έκοβε την κουβέντα με μιας, χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι και σταματούσε και την ανάσα της γυναίκας του, για μερικά λεπτά.

Ώσπου ήρθε η μέρα, που περιχαρής της ανακοίνωσε το νικητή της «δημοπρασίας» που θα γινόταν άντρας της! Τότε ήταν που έκανε την πρώτη της επανάσταση, κλείστηκε στο φτωχικό δωμάτιο και κλαίγοντας ασταμάτητα μερόνυχτα, δήλωνε την σθεναρή της αντίρρηση σε ό,τι της ετοίμαζε! Δέκα μέρες, μόνο με νερό, λιώνοντας στο κλάμα έκαναν τον πατέρα να λυγίσει. Μοναχοκόρη ήταν δεν μπορούσε να την αφήσει να πεθάνει κιόλας…

Έτσι δέχτηκε να τη δώσει στο Θανάση κι ας ήταν μικρός, φτωχός και άνεργος. Του βγήκε δουλειά στο εργοστάσιο που δούλευε κι ο ίδιος, τους έδωσε και το διαμερισματάκι κι εκείνος με την κυρά του, βρήκαν στέγη σε ένα δωμάτιο εκεί κοντά… τι τα ήθελαν τα πολλά δωμάτια δυο γέροι άνθρωποι, είπε και το αποφάσισε!

Τον πρώτο καιρό, όλα ήταν μέλι γάλα! Η αγάπη τους ήταν στην πρώτη της άνοιξη και χαίρονταν το νεαρό ζευγάρι την ευτυχία και τη ζωή, εκεί στο δωμάτιο με το παράθυρό τους, αυτό που τους έφερε κοντά…

Όταν πια ήρθε και η είδηση της εγκυμοσύνης ήταν λες και πετούσαν στα ουράνια!

Απότομα προσγειώθηκαν όμως, όταν τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να φαίνονται με τη γέννηση του μωρού. Κορίτσι!! Είπε η μαμή που την ξεγέννησε και περίμενε τα συχαρίκια, αλλά αντίκρισε ένα σκοτεινό παγωμένο βλέμμα από τον «ευτυχή» πατέρα… ήθελε αγόρι, για να συνεχίσει τη φαμίλια εκείνος, για να πάρει το όνομα του πατέρα του, που τον έχασε μικρός, για να βγει στο μεροκάματο νωρίς και να τον βοηθάει…

Έτσι άρχισαν οι γκρίνιες, που έγιναν χειρότερες όταν λίγο αργότερα, τον απέλυσαν από το εργοστάσιο, λόγω εριστικής συμπεριφοράς, έτσι είπαν!...

Κι άρχισε να χάνεται κι από τον εαυτό του κι από το σπίτι και να ψάχνει για δουλειά και να ξημερώνεται στο ταβερνάκι της γειτονιάς πίνοντας το ένα κατοστάρι μετά το άλλο. Τον περίμενε με αγωνία να γυρίσει κάθε φορά, να του δώσει λίγο φαγητό να βάλει στο στόμα του, να τον κουβεντιάσει, να τον παρηγορήσει, να του σταθεί. Όμως εκείνος γύριζε τρεκλίζοντας κι όταν την έβλεπε μπροστά του, ο θυμός του ήταν απερίγραπτος! Το κορμί της είχε γεμίσει με μώλωπες και η ψυχή της με πόνο κι απόγνωση. Αδιέξοδο!...

Κάθε φορά που θήλαζε το μωρό τους, πονούσε διπλά. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της και κατέβαιναν ανενόχλητα μέχρι το μικρό στοματάκι της κόρης τους…

Πού να ζητήσει βοήθεια! Πού να πει αυτό που ζούσε! Πάσχιζε να το κρύψει κάθε φορά που έμπαινε η μάνα της στο σπίτι για να δώσει βοήθεια στη λεχώνα, πάσχιζε να το κρύψει ακόμα κι από τον ίδιο της τον εαυτό! Θα βρεθεί δουλειά και θα ημερέψει ο θυμός κι όλα θα αλλάξουν έλεγε και ξανάλεγε… δική μου ήταν η απόφαση, δική μου η επιλογή!

Πώς ξεστομίζεις τέτοιο πράγμα σε ένα πατέρα που ούτε ήθελε, ούτε περίμενε τέτοιο ταίρι για το παιδί του! Εκείνη ήταν που δήλωσε ότι δεν θα πάρει κανένα, παρά μόνο αυτόν που αγαπάει κι ας πεθάνει! Ε, τώρα ήρθε η ώρα να επωμισθεί και τις ευθύνες, σκεφτόταν…

Και περνούσε ο καιρός και τίποτα δεν καλυτέρευε… ώσπου ένα βράδυ, όταν προσπάθησε εκείνος να χτυπήσει και το μωρό, πήρε την απόφαση να φύγει, να χαθεί! Και το έκανε!

Μόλις έπεσε στο βαθύ μεθυσμένο του λήθαργο, μάζεψε λίγα ρούχα (δεν είχε και πολλά) τύλιξε το μωρό σε μια ζεστή κουβέρτα και έφυγε σαν κυνηγημένη από το σπίτι, από τη ζωή της, από την μικρή πόλη που ζούσε ως τότε!!

Χάρη στην αγάπη των ανθρώπων, που τη βοήθησαν κι ας μην τη γνώριζαν, βρήκε στέγη σε ένα πλούσιο σπίτι, που ήθελε οικιακή βοηθό και έγιναν οι δικοί της βοηθοί στο μεγάλωμα του παιδιού της. Δούλεψε αγόγγυστα για πολλά χρόνια, ανάστησε την κόρη της, τη σπούδασε και έμοιαζε σα να μην ήθελε να κοιτάξει πίσω. Σα να επουλώθηκε εκείνη η πληγή, που άφησε στην ψυχή της η μοναδική της αγάπη. Όμως πολλές φορές το παρελθόν χτυπά την πόρτα σου εκεί που νομίζεις πως έχεις τελειώσει μαζί του, για να κλείσει θαρρείς τα τεφτέρια της ζωής και των σχέσεων…

Διαζύγιο δεν πήρε ποτέ, ούτε το ήθελε, για να μη την βρει και περάσει ξανά τα ίδια. Μόνο όταν πήρε το πτυχίο της δικηγόρου η μονάκριβή της, την κάθισε κάτω, της είπε όλη την ιστορία, που μέχρι τότε την άφηνε ατελείωτη γεμάτη κενά και απορίες, σε κάθε της ερώτηση. Ήταν ο δικός της τρόπος να ξορκίσει όλο αυτό τον πόνο που κουβαλούσε και ήταν η παράκληση της κόρης που δε γνώρισε πατέρα, να γυρίσει πίσω και να τον αναζητήσει, να μάθει τι απέγινε…

Και κάπως έτσι τα βήματά της την έφεραν στο παράθυρο της νιότης, που κοίταζε με σφιγμένη καρδιά, χωρίς να μπορεί να κάνει βήμα…
...

Η ιστορία αυτή είναι η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #3, που επιμελείται και οργανώνει η Μαρία από τη "Γήινη ματιά". Την έμπνευση μου την έδωσε η φωτογραφία που επιλέχθηκε από την Στέλλα του "Με το φεγγάρι αγκαλιά". Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις μέχρι τώρα συμμετοχές εδώ. Ευχαριστώ θερμά τη Μαρία που μου έδωσε την ευκαιρία και τη Στέλλα για τη φωτογραφία που γέννησε την ιστορία μου.


Παραδίδω τη σκυτάλη στη Μαρία Γ. από το "Φεύγουμε;". Η φωτογραφία που διάλεξα για κείνη είναι η παραπάνω και η λέξη είναι "θρόνος". Πηγή: Photo by Tom van Hoogstraten on Unsplash

Ελπίζω να της δώσει αφορμή για δημιουργία! Καλή έμπνευση!!

to e-periodiko mas
42 Σχόλια

42 σχόλια:

  1. Πω πω τί ιστορία ξετύλιξες Μαρίνα μου!
    Πόσα θέματα θίγεις στην ιστορία σου, πολύ σημαντικά!
    Ο έρωτας, το θηλυκό παιδί, το μεθύσι, η βία μέσα στην οικογένεια και στο τέλος ούτε καν η τόλμη για ένα διαζύγιο που δικαιωματικά το έχεις στα χέρια σου.
    Το ότι έφυγε, είναι κάτι!
    Ένα παράθυρο για μια ζωή πιο ανθρώπινη, πιο φυσιολογική.

    Χαίρομαι που η φωτογραφία που σου διάλεξα σε ενέπνευσε τόσο πολύ.

    Την καλημέρα μου!
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκπληκτική η φωτογραφία που διάλεξες Στέλλα μου, ήταν σα να φύλαγε την ιστορία μέσα της και περίμενε υπομονετικά να την αφηγηθώ! Σ' ευχαριστώ πολύ για την επιλογή σου και τα καλά σου λόγια!
      Καλή σου μέρα, καλή εβδομάδα!!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μαρίνα μου, τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το αριστούργημά σου. Ξετύλιξες μια ιστορία ζωής με μοναδικό τρόπο. Και έθιξες τόσα θέματα: αγάπη, πατριαρχία, φτώχεια, αλκοόλ, κουράγιο και τόσα άλλα. Χίλια μπράβο, κοπέλα μου. Απόλαυσα την ιστορία σου. Πολλά πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μία μου, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Χρόνια πολλά, καλό μήνα και καλή σου εβδομάδα, φίλη!
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή
  3. Μαρινάκι, πόσο αληθινή ιστορία! Πόσα κορίτσια κουβαλούν ένα τέτοιο παρελθόν...
    Κοιτούσα την εικόνα κι έβλεπα την ηρωίδα σου μες στο σοκάκι!
    Ευτυχώς, αφήνεις πάντα χαραμάδες με φως για να μπαίνει η ελπίδα. 😍 Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς την ελπίδα δεν υπάρχει ζωή Αλεξάνδρα μου! Έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, κορίτσι μου!
      Πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  4. Μαρίνα μου με άγγιξε πολύ η ιστορία σου, γιατί αυτή την κοπέλα ήταν σαν να την γνώριζα.....η ιστορία της δυστυχώς ούτε σπάνια, ούτε μοναδική.....η γιαγιά μου έλεγε :"Το καλό το σύκο το τρώνε τα γουρούνια" γιατί είχαμε στην οικογένεια μία εξαδέλφη που βίωσε ακριβώς τα ίδια....πατέρα νοικοκύρη αλλά κυριαρχικό και πείσμωνα, μητέρα αδύναμη και εξαρτημένη, η ίδια πανέμορφη αλλά χωρίς δυνατότητα επιλογής και ο καταστροφικός έρωτας ήρθε να συμπληρώσει το κενό....Η συνέχεια και η κατάληξη πανομοιότυπη, απλά ότι εδώ η πρωταγωνίστρια με την συμβολή μιάς θείας καπάτσας και δυναμικής, είχε και δεύτερη ευκαιρία και μάλιστα πολύ αξιόλογη, οπότε τα δεινά και ο πόνος του πρώτου έρωτα και γάμου , εξισορροπήθηκαν μέχρι που έγιναν πολύ μακρινή ανάμνηση χωρίς όμωςε να σβήσουν ποτέ εντελώς....Η θαυμάσια γραφή σου έκανε την ανάγνωση απολαυστική και σ΄ευχαριστώ. Τέλεια η φωτό και η λέξη που επέλεξες γιά την Μαρία !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου, πόσο με συγκίνησες με τα λόγια σου! Χαίρομαι που η δική σας ηρωίδα (ηρωίδα κατά κυριολεξία) είχε δεύτερη ευκαιρία και καλύτερη τύχη, όπως της άξιζε! Ο πόνος όμως δυστυχώς δεν σβήνει ποτέ εντελώς, γίνεται τουλάχιστον μακρινή ανάμνηση, πείρα, γίνεται συμβουλή για άλλους και προφυλάσσει από πόνο ανθρώπους που αγαπάμε...
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς που πέρασες και μοιράστηκες τη δική σου ιστορία, αφήνοντας τόσο όμορφα λόγια!!
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Όλη η συγκλονιστική ιστορία σου χώρεσε σε μια φράση. Την τελευταία.
    "...Και κάπως έτσι τα βήματά της την έφεραν στο παράθυρο της νιότης, που κοίταζε με σφιγμένη καρδιά, χωρίς να μπορεί να κάνει βήμα…"
    Με αυτή τη φράση τα είπες όλα Μαρίνα!
    Έχει τόση δύναμη μέσα της που σάρωσε όλες τις προηγούμενες όμορφες εντυπώσεις που μου άφησε το κείμενό σου.
    Θερμά συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου!!!
    Σ' ευχαριστώ για την φωτογραφία που διάλεξες για μένα. Είναι συγκλονιστικά δραματική!!
    Με έχει αφήσει κάγκελο χαχα
    Άντε να δω τώρα πως θα γράψω μια ιστορία που να της αξίζει.
    Φιλιά στη Μαίρη τη Μαρίνα από τη Μαρία (Τρία "Μ" στη σειρά; Τι θέλει άραγε να μας πει το Σύμπαν; χαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Με συγκινείς, κορίτσι μου!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε και η φωτογραφία που διάλεξα για σένα. Από τη μικρή περιήγηση που έκανα στη γωνιά σου, πιστεύω πως δεν θα δυσκολευτείς καθόλου να γράψεις μια ιστορία ή ό,τι άλλο η έμπνευση σε οδηγήσει. Όσο για τα τρία "Μ" δεν ξέρω αν θέλει να μας πει κάτι το Σύμπαν, εγώ όμως λέω πως είμαι ευτυχής που βρεθήκαμε, έχουμε κοινά!!
      Φιλιά πολλά πολλά!!

      Διαγραφή
  6. Ποσα χρόνια πριν μας ταξίδεψε η ιστορία σου, Μαρίνα!
    Διαβάζοντάς την σκεφτόμουν πως τελικά "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν". Καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες, ο πόνος των οποίων σε γενικές γραμμές παραμένει ίδιος κι ας αλλάζουν οι εποχές και οι συνθήκες.
    Κάποτε, σκεφτόμουν πως θα 'θελα να ζούσα στην εποχή της γιαγιάς. Αυτός ο Πλατωνικός έρωτας, το άγγιγμα και μόνο του χεριού ή ένα κλεφτο φιλί πριν από το γάμο, με γοήτευσαν. Πλέον μεγάλωσα πολύ για τέτοιες σκέψεις και χαίρομαι που ζω στην εποχή μου γιατί η γυναίκα του σήμερα που ορθωνει το ανάστημά της δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα, μα ο κανόνας.
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου!
    Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις ίδιες σκέψεις κάνουμε όλες τελικά και όλες καταλήγουμε στο ίδιο... η θέση της γυναίκας στις μέρες μας είναι πολύ καλύτερη από παλιότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχει φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμα στερεότυπα και κατάλοιπα που ταλαιπωρούν ανθρώπινες ψυχές και δυσκολεύουν ανθρώπινες ζωές, αφού ενός κακού μύρια έπονται...
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς που πέρασες "Ανέσπερη" και για τα καλά σου λόγια!
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  7. Πόσο τρυφερή είσαι Μαρίνα μου!
    Πόση μεγάλη αλήθεια κρύβει η ιστορία και το αφήγημά σου. Από εκείνες τις παλιές, γκρίζες, ξεχασμένες ιστορίες παλιάς εποχής που στοιχειώνουν τις αναμνήσεις και τις ζωές μας.
    Πως ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Πως αντιμετώπιζαν τη γυναίκα. Ποια ήταν η θέση και τα μαρτύριά της μέσα σε αυτό το κοινωνικό στάτους.
    Πόσα όνειρα αγάπης και ζωής πνίγηκαν και μαράθηκαν μέσα σε ένα περιβάλλον που έπνιγε τα πάντα και τα πίεζε.
    Πως να αντέξει αγάπη; πως να σταθεί η ελπίδα.
    Πόσες τέτοιες μανάδες πήραν, κάποιες κρύες νύχτες, την μεγάλη αυτή απόφαση της φυγής. Πόσες φορές κάποιες νεαρές γυναίκες, αψήφισαν αυτό που τους έπνιγε και τους οδηγούσε σε αδιέξοδο και πήραν τη μεγάλη απόφαση.
    Τη ρήξη. Την επιλογή.
    Κάποιες άλλες, δεν λογάριασαν τίποτα από πιέσεις και εξαναγκασμούς και πήραν το δικό της ταξίδι στο δρόμο της αγάπης.
    Κάποιες άλλες, όπως η ηρωίδα σου εδώ, πήρε εξίσου τη μεγάλη απόφαση της δραπέτευσης από τον εφιάλτη που ζούσε.
    Διαφορετικές αποφάσεις αλλά το ίδιο μεγάλες στη ζωή τους.
    Μια τέτοια απόφαση σαν την πρώτη, πήρε η μητέρα μου, που διάλεξε το δρόμο της καρδιάς της ερχόμενη αντιμέτωπη με την προσωπική της αποξένωση από τους δικούς της.

    Τίμησες με το παραπάνω την Φωτοσυγγραφική μας σκυτάλη Μαρίνα. Μια υπέροχη εικόνα απ την Στέλλα έγινε στο γραπτό σου εφαλτήριο έμπνευσης για μια κοινωνική ιστορία απ αυτές που πονάνε αλλά και που πάνε μπρος τη ζωή.
    Σε ευχαριστούμε αγαπητή μου φίλη για αυτό που μας έδωσες. Με την καρδιά σου.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, πόση χαρά μου δίνουν τα λόγια σου! Όπως χαίρομαι και γιατί η επιλογή της μητέρας σου την οδήγησε στην ευτυχία παρά το μεγάλο τίμημα της αποξένωσής της από τους γονείς της.
      Σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε, για την ανάγνωση και το όμορφο σχόλιο, που με τιμά!
      Να είσαι πάντα καλά!
      Φιλιά

      Διαγραφή
    2. Πόσο αφηρημένος είμαι! Δεν στάθηκα, πολύ κακώς, στην επιλογή της εικόνας και της λέξης σου Μαρίνα μου για την Μαρία μας.
      Επιλογή όμορφη. Συμβολική. Δύσκολη. Λέξη επίσης με "βαρύ" εκτόπισμα.
      Θεωρώ την επιλογή λέξης και εικόνας σου, ιδιαίτερα λογοτεχνική και έχω εμπιστοσύνη στην έμπνευση της Μαρίας.
      Φιλιά Μαρίνα μου.

      Διαγραφή
    3. Γιάννη μου, σ' ευχαριστώ πολύ!! Δεν πειράζει που δεν αναφέρθηκες στην επιλογή της φωτογραφίας κι εγώ ξεχνιέμαι πολλές φορές!
      Πιστεύω πως η Μαρία μας, έχει τη δυνατότητα να μας δώσει κάτι πολύ όμορφο και το περιμένω με ανυπομονησία, ομολογώ!
      Να είσαι καλά, καλέ μου φίλε!
      Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή
  8. Μαρίνα μου η ιστορία σου πέρα για πέρα αληθινή! Πολλές φορές η μια πλευρά του νομίσματος δείχνει έναν μεγάλο έρωτα γεμάτο όνειρα και υποσχέσεις. Η άλλη πλευρά όταν παρουσιάζεται δείχνει την σκοτεινιά τον πόνο και την δυστυχία και κάποιοι υποτάσσονται στο ψέμα αδύναμοι να αντιδράσουν. Σ' ευχαριστώ για την υπέροχη συμμετοχή σου! Πιστεύω πως η όμορφη εικόνα που διάλεξες θα εμπνεύσει έτσι όμορφα και την Μαρία! Πολλά φιλιά καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου θα συμφωνήσω μαζί σου, είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που ακόμα είναι σε κυκλοφορία, δυστυχώς...
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την ανάγνωση, την ευκαιρία και τα καλά σου λόγια!! Χαίρομαι που σου αρέσει η φωτογραφία που διάλεξα για τη Μαρία, με μαγνήτισε με την πρώτη ματιά και ελπίζω να τη βοηθήσει να εμπνευστεί!
      Πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  9. Την ρουφηξα την ιστορια σου Μαρινα μου σιγουρα θα μπορουσε να ηταν αληθινή..καμια φορα και η αγαπη πεθαινει απο την συμπεριφορα των αλλων απεναντι μας. πολύ καλα εκανε η ηρωίδα σου και εφυγε απο μια κατασταση που την έφθειρε.
    Εδωσες με πολύ γλαφυρο τρόπο..την φανταστική σου ιστορια οπου οπωςωειπα και πιο μπανω θα μπορουσε να ηταν πραγματική..
    Μπραβο για την συμετοχη σου φίλη μου..υπεροχη και η φωτο που επελεξες για την Μαρία σιγουρα θα την εμπνευσει...
    Να περνας ομορφα οτι και να κανεις Μαρινα μου..την αγαπη μου φιλιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ρούλα μου, δυστυχώς θα μπορούσε να είναι αληθινή... Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, φίλη!!
      Να είσαι καλά, την αγάπη μου και πολλά φιλιάααα!!

      Διαγραφή
  10. Μαρίνα μου η ιστορία σου είναι συγκλονιστική! Θίγει με αριστουργηματικό τρόπο καταστάσεις που δυστυχώς συμβαίνουν συχνά, οδηγούν σε αδιέξοδα και θέλουν ιδιαίτερη δύναμη ψυχής για να ξεπεραστούν. Πολλά συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου και καλή δημιουργική συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θάλειά μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά σου λόγια!! Χαίρομαι που σου άρεσε φίλη!!
      Πολλά φιλιά σε σένα και τη Γεωργία!!

      Διαγραφή
  11. Μαρινακι μου υπεροχο! Αυτη η ιστορια θα μπορουσε καλλιστα να αναπτυχθεί σε διηγημα η και μυθιστόρημα ακομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου γλυκιά σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!! Μου βάζεις ιδέες τώρα... μπορεί και να το κάνω...
      Πολλά φιλιάαααα

      Διαγραφή
  12. Μαρίνα μου η ιστορία σου καταπληκτική. Μέσα από τη ζωή βγαλμένη. Αλίμονο αν ο ερχομός ενός παιδιού που θα έπρεπε να φέρνει ευτυχία στο ζευγάρι μπορεί να φέρει τέτοια αποτελέσματα και όμως γίνεται. Μέσα από την ιστορία σου έδωσες τη λύση με την ηρωίδα σου που πήρε τη ζωή στα χέρια της και προχώρησε στη ζωή της.
    Μπράβο!
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Πολλά φιλιά φίλη, να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  13. Υπέροχη η ιστορία σου Μαρίνα μου. Θίγει πολλά κοινωνικά ζητήματα - που μακάρι να έρθει η ώρα να σταματήσουν να υπάρχουν, να μη μιλάμε γι αυτά.
    Πολύ αισθαντικό το κλίμα της, ωραία η περιγραφή της, την απόλαυσα πραγματικά!
    Να 'σαι πάντα καλά, να δημιουργείς!
    Σε φιλώ πολύ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι Μαρινάκι μου να έρθει αυτή η μέρα, που δεν θα μιλάμε για τέτοια ζητήματα γιατί δεν θα υπάρχουν πια!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και την επίσκεψη!
      Πολλά γλυκά φιλιά, κοριτσάκι μου!!

      Διαγραφή
  14. Είσαι Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Η!!! Λόγια έτσι γραμμένα που αμέσως γίνονται εικόνες... Νάσαι καλά φίλη μου και να μας ταξιδεύεις με τα γραπτά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου, πόσο με συγκινείς!! Σ' ευχαριστώ πολύ φίλη!!
      Πολλά γλυκά φιλιά, να είσαι καλά!!!

      Διαγραφή
  15. Μαρινάκι μου Χριστός Ανέστη. Ρομαντική όπως πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Χριστινιώ μου!! Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δε λένε?...
      Φιλιά καρδιά μου!!

      Διαγραφή
  16. Μαρινα μου μη μας αφησεις χωρις την συνεχεια.φιλια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίτσα μου, πόσο όμορφο αυτό που γράφεις!! Σ' ευχαριστώ πολύ, με βάζεις σε πειρασμό...
      Σε φιλώ γλυκά!!!

      Διαγραφή
  17. Συγνώμη που μπαίνω καθυστερημένη αλλά με κυνηγά ο χρόνος ή εγώ τον κυνηγώ, θα σε γελάσω.
    Η συμμετοχή σου απολαυστική με μηνύματα τόσα πολλά. Σκιαγραφείς μια εποχή που πραγματικά οι γυναίκες-θυγατέρες δεινοπάθησαν. Χαίρομαι για το αισιόδοξο μήνυμα του δικού σου κειμένου.
    Η γραφή σου ξέρεις ότι με συναρπάζει
    Μπράβο σου!
    Χριστός Ανέστη Μαρινάκι μου
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη Αννούλα μου!! Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Με συγκινείς!!
      Αληθώς Ανέστη, χρόνια πολλά με υγεία και κάθε καλό στο σπιτικό σου, φίλη αγαπημένη!!
      Πολλά πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  18. Και για φαντάσου αν δεν έπαιρνε αυτόν αλλά τον άλλον που ήθελε ο πατέρας της, θα συνέχιζε να τον αγαπά κσι να πονάει γι'αυτόν.
    Πόσο πιο δυνατός είναι ο πόνος της απογοήτευσης όμως και ιδίως αν έχεις και παιδί.
    Πολύ δυνατή η ιστορία σου Μαρίνα μου.
    Κι εγώ θσ ήθελα να μάθω τη συνέχεια.
    Και η φωτογραφία που διάλεξες για την επόμενη φίλη είναι υπέροχη.
    Πάω να τη διαβάσω τώρα.
    Δεν ξέρω γιατί δεν είχα δει την δική σου ανάρτηση στην ώρα της.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ μαζί σου Ρένα μου, έτσι θα γινόταν αν δεν έπαιρνε αυτόν που αγάπησε κι επειδή ήταν δικής της επιλογή δεν τολμούσε να ζητήσει και βοήθεια από τους δικούς της στη συνέχεια...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, φίλη!
      Πολλά φιλιά με την αγάπη μου

      Διαγραφή
  19. Γουάου... Καλογραμμένο Μαρίνα μου! Μπράβο σου!
    Τουλάχιστον κουβάλησε την ευθύνη της δικιάς της επιλογής. :)
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κουβάλησε την ευθύνη της επιλογής της και πορεύτηκε χωρίς να ζητήσει βοήθεια από τους γονείς της, αφού επέμενε να τον πάρει, όπως συμβαίνει συχνά...
      Σ' ευχαριστώ Αριστέα μου!!
      Πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή

Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!

find "to e-periodiko mas" on instagram