Κείμενο: Ιουλία Τζίβα
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που έπεσε στα χέρια μου ο δίσκος βινυλίου του Δημήτρη Μητροπάνου. Αν θυμάμαι καλά έχει μέσα τα "λαδάδικα" και το είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου στην μητέρα μου στην επέτειο τους...
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που έπεσε στα χέρια μου ο δίσκος βινυλίου του Δημήτρη Μητροπάνου. Αν θυμάμαι καλά έχει μέσα τα "λαδάδικα" και το είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου στην μητέρα μου στην επέτειο τους...
Πάντα στο σπίτι ακούγαμε Μητροπάνο. Έτσι τον γνώρισα, έτσι τον θυμάμαι. Μας χάριζε όμορφες οικογενειακές στιγμές.
Αν κλείσω τώρα τα μάτια θα μου έρθει στο μυαλό η μητέρα μου που τραγουδούσε τα λαδάδικα.
Εγώ ήμουν μικρή και δεν καταλάβαινα τι εννοούσαν οι στίχοι και έτσι ρώταγα τον πατέρα μου συνέχεια.
Πάντα ευχόμουν να έρθει η στιγμή να πάω να τον ακούσω live. Και φέτος είμαι τυχερή γιατί πρόλαβα και πήγα. Τον άκουσα. Γνώρισα την ανάσα του. Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ευχαριστώ για ότι μας έχει προσφέρει τόσα χρόνια. Τα μάτια μου από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν βουρκωμένα. Όταν χόρευε την Ρόζα τον είδα, ήταν ελεύθερος.. Μακάρι να "έφυγε" κι έτσι.... σαν πουλί που χορεύει ανάμεσα στα σύννεφα....
Η φωνή του πάντα χαραγμένη στις καρδιές μας και σίγουρα θα μας ταξιδεύει για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Ένα ευχαριστώ που μας έμαθε τι είναι το καλό λαϊκό τραγούδι.. Στις μνήμες μας πάντα η Ρόζα του και το ζεϊμπέκικο του.
Καλό ταξίδι δάσκαλε...... Ευχαριστούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!