Μια τυπική μέρα των αρχών σε καταυλισμό τσιγγάνων. Μία εισαγγελέας πιο παρατηρητική και ευαίσθητη. Ένα ξανθό αγγελούδι, που δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα τσιγγανάκια!
Έτσι αρχίζει η ιστορία της μικρής Μαρίας, που έκανε το γύρο του κόσμου και στάθηκε η αφορμή, για ατελείωτες συζητήσεις, θέματα εκπομπών και όψιμο ενδιαφέρον της πολιτείας.
Μετά από τόσα ζευγάρια που ψάχνουν τα παιδιά τους, χρόνια ή και δεκαετίες με δαιδαλώδεις διαδικασίες μέσα σε γραφειοκρατικά μονοπάτια και δικαστικές αίθουσες.
Το συμπέρασμα ένα, οδυνηρό και αμείλικτο. Το εμπόριο βρεφών άνθιζε και ανθίζει ακόμα και σε εποχές κρίσης!
Το άσχημο είναι ότι η πολιτεία, απλά συμπεραίνει κι αυτή μαζί μας, αντί να έχει ήδη ασχοληθεί και αντιμετωπίσει το πρόβλημα ή καλύτερα, το έγκλημα.
Μετά το σάλο του Αγ. Στυλιανού, πριν από αρκετές δεκαετίες, μετά τις αρπαγές παιδιών από διάφορες γωνιές της χώρας, η πολιτεία, απλά συμπεραίνει ότι θα έπρεπε να υπάρχουν καλύτεροι νόμοι, σωστότερος έλεγχος, τεστ DNA...
Αυτό που βεβαίως δεν συμπέρανε, μέσα σ' όλα τα παραπάνω, είναι ότι έπρεπε και πρέπει να υπάρχει ανθρωπιά, σε όλα τα επίπεδα.
Ανθρωπιά στα νοσοκομεία, τις κλινικές, τις υπηρεσίες των Δήμων, στις αρχές!...
Ανακαλύφθηκε το κοριτσάκι και αντιμετωπίστηκε σαν αξιοπερίεργο ον. Επιτρέψαμε να φανεί το πρόσωπό του στα μέσα για να βρει τους γονείς του. Επιτρέψαμε να παρουσιαστεί μέχρι και η οδοντοστοιχία του, για να αποδειχθεί πριν τα ιατρικά τεστ, η ηλικία του. Διασύραμε τους "γονείς" του πριν αποφασίσει η Δικαιοσύνη, αν έχουν διαπράξει έγκλημα και ποιο είναι αυτό. Μαζί τους διασύραμε και τους Ρομά για τον τρόπο ζωής τους συλλήβδην. Γενικεύοντας όπως συνηθίζουμε να κάνουμε για πολλά.
Όμως με τις γενικεύσεις και τους αφορισμούς δεν λύνονται τα προβλήματα, ούτε προστατεύονται τα παιδιά.
Μια σοβαρή κοινωνία που διέπεται από ήθος και αρχές, κοιτά τους ανθρώπους στα μάτια και τα προβλήματα στη ρίζα τους, για να βοηθήσει, για να διορθώσει. Αλλιώς απλά κουκουλώνουμε τα κακώς κείμενα, μέχρι να επιστρέψουν στην επιφάνεια δίνοντάς μας τροφή για συζητήσεις και αναλύσεις, που θα οδηγούν πάλι σε νέα συμπεράσματα. Να ΄χαμε να λέγαμε, κάθε τόσο...
Η μικρή Μαρία, στάθηκε αφορμή για να ξυπνήσει από το λήθαργό της για μια ακόμα φορά και η πολιτεία και η κοινωνία.
Στάθηκε όμως αφορμή για να ασχοληθούμε με τον τρόπο που ζουν τα παιδιά στους καταυλισμούς των Ρομά; Στάθηκε αφορμή για να ασχοληθούμε με τον τρόπο που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά στις φτωχογειτονιές της Ελλάδας;
Αν αποδειχθεί ότι η μικρή δόθηκε στους ανθρώπους που τη μεγάλωναν με την συγκατάθεση της βιολογικής της μητέρας και απλά δεν δηλώθηκε σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος, θα είναι όλα καλά;
Μια πολιτεία και μια κοινωνία που νοιάζεται για τα παιδιά, το αποδεικνύει καθημερινά και σ' αυτόν τον τομέα, ήμασταν και είμαστε ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟΙ, εδώ και πολλές δεκαετίες, δυστυχώς.
Μήπως ήρθε επιτέλους, η ώρα να το συνειδητοποιήσουμε, έτσι ώστε να κάνουμε κάτι;
Μαρίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!