Ένα τέτοιο πρωινό καθώς έπινα τον αχνιστό καφέ μου, ζεσταίνοντας τις παλάμες μου όπως τον κρατούσα, η σκέψη μου έτρεξε στους ανθρώπους που δεν βρίσκονται στην ίδια θέση με μένα.Δεν είναι εύκολη η ζωή μου με την κρίση, δεν μπορώ να πω ψέματα, όμως υπάρχει ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μου, φαγητό στο τραπέζι και μια έστω ελάχιστη ζέστη στο χώρο.
Πόσοι όμως είναι εκείνοι που δεν μπορούν να τα έχουν όλα αυτά; Που είναι άστεγοι;
Τα χαρτόκουτα έγιναν το σπίτι τους, οι υπόλοιποι άστεγοι οι γείτονές τους και η αγωνία για την επιβίωση τους όσο προχωρά ο χειμώνας η καθημερινότητά τους.
Δεν κάνω τη φιλάνθρωπη ούτε την καλή! Δεν ξέρω καν αν είμαι... Αυτό που ξέρω είναι πως αυτοί που υποφέρουν πολλαπλασιάζονται και δεν φαίνεται να μπορεί κανείς μας, να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Κάνουν οι ίδιοι όμως κάτι, που στα δικά μου μάτια φαίνεται όχι απλά απίστευτο αλλά μεγαλειώδες. Χαμογελούν!!!
Όλοι εμείς, που ακόμα βρισκόμαστε σε μια θέση ανθρώπινη, ξυπνάμε το πρωί μέσα στο άγχος, την αβεβαιότητα και την κατήφεια. Κάποιοι από μας δεν θέλουν καλά καλά να σηκωθούν απ' το κρεββάτι. Θέλουν να κρυφτούν κάτω από τα σκεπάσματα και να ξεχάσουν τις δυσκολίες που βιώνουν.
Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που ξεχνάμε όλοι μας, είναι τους τόσους λόγους που έχουμε να χαμογελάσουμε και δεν το κάνουμε!...
Μονολογώ καθώς γράφω και ο σκύλος, που έχει ξαπλώσει νωχελικά στα πόδια μου, τεντώνει τα αυτιά του και στυλώνει τα μάτια του με απορία θαρρείς, κατευθείαν στα δικά μου.
Έτσι είναι!!!... Έχουμε τόσους λόγους να χαμογελάμε και να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με πίστη και πείσμα, που καταλήγει αχαριστία το αντίθετο.
Θα μου πείτε, από το καλό ή το υποφερτό, υπάρχει το καλύτερο και δεν θα διαφωνήσω. Υπάρχει όμως και το χειρότερο, που μοιάζει ηθελημένα να το ξεχνάμε.
Τις σκέψεις και τη γραφή μου, σταμάτησε η φωνή της κόρης μου, που με καλημέρισε ρωτώντας: "Τι κάνεις μαμά;"
Μετράω τους λόγους που έχω να χαμογελώ και να νιώθω ευτυχισμένη και τυχερή αγάπη μου, απάντησα με σίγουρο τόνο.
Μη ρωτήσεις γιατί, την προλαβαίνω...
Γιατί απλούστατα μέσα στην παραζάλη των καιρών μας, επιμένουμε να τους ξεχνάμε και χάνουμε πολύτιμες στιγμές ευτυχίας!...
Σκεφτείτε το...
Μαρίνα
Πόσοι όμως είναι εκείνοι που δεν μπορούν να τα έχουν όλα αυτά; Που είναι άστεγοι;
Τα χαρτόκουτα έγιναν το σπίτι τους, οι υπόλοιποι άστεγοι οι γείτονές τους και η αγωνία για την επιβίωση τους όσο προχωρά ο χειμώνας η καθημερινότητά τους.
Δεν κάνω τη φιλάνθρωπη ούτε την καλή! Δεν ξέρω καν αν είμαι... Αυτό που ξέρω είναι πως αυτοί που υποφέρουν πολλαπλασιάζονται και δεν φαίνεται να μπορεί κανείς μας, να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Κάνουν οι ίδιοι όμως κάτι, που στα δικά μου μάτια φαίνεται όχι απλά απίστευτο αλλά μεγαλειώδες. Χαμογελούν!!!
Όλοι εμείς, που ακόμα βρισκόμαστε σε μια θέση ανθρώπινη, ξυπνάμε το πρωί μέσα στο άγχος, την αβεβαιότητα και την κατήφεια. Κάποιοι από μας δεν θέλουν καλά καλά να σηκωθούν απ' το κρεββάτι. Θέλουν να κρυφτούν κάτω από τα σκεπάσματα και να ξεχάσουν τις δυσκολίες που βιώνουν.
Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που ξεχνάμε όλοι μας, είναι τους τόσους λόγους που έχουμε να χαμογελάσουμε και δεν το κάνουμε!...
Μονολογώ καθώς γράφω και ο σκύλος, που έχει ξαπλώσει νωχελικά στα πόδια μου, τεντώνει τα αυτιά του και στυλώνει τα μάτια του με απορία θαρρείς, κατευθείαν στα δικά μου.
Έτσι είναι!!!... Έχουμε τόσους λόγους να χαμογελάμε και να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με πίστη και πείσμα, που καταλήγει αχαριστία το αντίθετο.
Θα μου πείτε, από το καλό ή το υποφερτό, υπάρχει το καλύτερο και δεν θα διαφωνήσω. Υπάρχει όμως και το χειρότερο, που μοιάζει ηθελημένα να το ξεχνάμε.
Τις σκέψεις και τη γραφή μου, σταμάτησε η φωνή της κόρης μου, που με καλημέρισε ρωτώντας: "Τι κάνεις μαμά;"
Μετράω τους λόγους που έχω να χαμογελώ και να νιώθω ευτυχισμένη και τυχερή αγάπη μου, απάντησα με σίγουρο τόνο.
Μη ρωτήσεις γιατί, την προλαβαίνω...
Γιατί απλούστατα μέσα στην παραζάλη των καιρών μας, επιμένουμε να τους ξεχνάμε και χάνουμε πολύτιμες στιγμές ευτυχίας!...
Σκεφτείτε το...
Μαρίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!