Το πραξικόπημα του 1974, στην Κύπρο.

Ήταν 15 του Ιούλη του 1974, όταν στην Κύπρο έγινε πραξικόπημα από την Εθνοφρουρά ενάντια στον Πρόεδρο της Κυπριακή Δημοκρατίας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ΜακάριοΓ'. Χρειάστηκαν μόλις πέντε ημέρες για να εισβάλλει η Τουρκία στην Κύπρο με αιτιολογία το πραξικόπημα, καταφέρνοντας με απίστευτες φρικαλεότητες και ατελείωτο αίμα να κατέχει μέχρι και σήμερα το 36% του εδάφους του νησιού.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο περιελάμβανε τη δολοφονία του Μακαρίου, εκείνος διασώθηκε και μεταφέρθηκε μέσω Μάλτας και Λονδίνου, στη Ν. Υόρκη, όπου έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έγινε στις 19 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκεί ο Μακάριος κατήγγειλε την Ελληνική χούντα για "εισβολή στην Κύπρο". Δεν ανέφερε το ενδεχόμενο εισβολής της Τουρκίας, κάτι που πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ώρες μετά την ομιλία του.

Δύο μέρες νωρίτερα στη διαδρομή προς Ν. Υόρκη ο Μακάριος συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον τότε πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Χάρλοντ Γουίλσον, όπου μεταξύ άλλων, του είπε: "Ποια πρακτικά μέτρα μπορούν να παρθούν - από την Τουρκία - Είναι ενάντια στα τουρκικά συμφέροντα η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα", προεξοφλώντας ουσιαστικά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

Η ελληνική χούντα του Δημητρίου Ιωαννίδη δεν έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τον Μακάριο, πιστεύοντας πως ο δεύτερος είχε εμποδίσει την "Ένωση" και ήταν φιλοκομμουνιστής, ενώ φοβόταν και το πνεύμα ανεξαρτησίας που τον κατείχε. Το σχέδιο για την ανατροπή του (Μακαρίου) το επεξεργαζόταν από τον Απρίλη του 74. Φέρεται μάλιστα να είπε σε συγκέντρωση αξιωματικών στο σπίτι του πρωθυπουργού Α. Ανδρουτσόπουλου: "Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο". Μιχαήλ Μούσκος ήταν το κοσμικό όνομα του Αρχ. Μακαρίου.

Το σχέδιο είχε ως εξής: Σε συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα (15 Ιουλίου, 8:15 π.μ.) δύο δυνάμεις τεθωρακισμένων 600 συνολικά ανδρών, έπρεπε να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο και να ενεργήσουν σε δύο διαφορετικά σημεία, έχοντας εξουδετερώσει τη φρουρά του Μακαρίου και ένα ειδικό αστυνομικό σώμα. Στη συνέχεια θα δολοφονούσαν το Μακάριο και θα επέβαλαν στρατιωτικό νόμο.
Αυτό που τελικά κατάφεραν ήταν η ΕΛΔΥΚ με τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς όντως να συμμετέχουν στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έπειτα από σύντομες αλλά σφοδρές μάχες σε ολόκληρη την Κύπρο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση. Ο Μακάριος όμως ήταν ζωντανός!

Το πρωί της επόμενης μέρας, όλη η Κύπρος ήταν κάτω από τον έλεγχο των πραξικοπηματιών, οι οποίοι τοποθέτησαν στην θέση του Προέδρου της Κύπρου, τον δημοσιογράφο και αγωνιστή της ΕΟΚΑ Β', Νίκο Σαμψών, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην ιστορία της Κύπρου.
Οι αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο ξεκινώντας από τη Μ. Βρετανία που τήρησε επιφυλακτική στάση συνιστώντας αυτοσυγκράτηση, οι ΗΠΑ ζήτησαν την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη μια και ο Υπουργός Εξωτερικών τους Χένρι Κίσιγκερ απέρριψε πρόταση υποστήριξης του ανατραπέντος Μακαρίου, για να φτάσουμε στην Ελλάδα που δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών Κ. Κυπραίου δήλωνε πως τα πρόσφατα γεγονότα αποτελούν υπόθεση ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών.

Η Τουρκία όμως, την ίδια κιόλας μέρα του πραξικοπήματος έθεσε τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε επιφυλακή, με την αιτιολογία της ανατροπής της συνταγματικής τάξης, ενώ στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας οι στρατιωτικοί διαβεβαίωναν τον πρωθυπουργό Μ. Ετσεβίτ, ότι θα είναι έτοιμοι για απόβαση στο νησί, μέσα σε πέντε ημέρες. Κάτι που έγινε.

Πληροφορίες: wikipedia.org, sansimera.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"