Καίγονται για να μη γίνουν τόπος συγκέντρωσης προσφύγων! Από ανθρωπιά; Από ξενοφοβία;
Βλέπουμε ανθρώπους να στοιβάζονται σε
βάρκες, σύνορα, πλατείες... άνθρωποι, που πριν ισοπεδωθεί η πατρίδα τους ζούσαν
στον τόπο τους και έκαναν σχέδια, όνειρα, μεγάλωναν τα παιδιά τους.
Τώρα γίνονται αριθμός, στα μάτια των μεγάλων αυτής της γης, αυτής της ηπείρου, αυτής της χώρας. Γίνονται απειλή στα μάτια αυτών που δεν γνώρισαν προσφυγιά, που δε γνώρισαν πόλεμο! Γίνονται πρόβλημα δύσκολο, που αναζητά λύση επιτακτικά!
Ας μη ξεχνάμε όμως, πως μιλάμε για ψυχές,
για παιδιά, για εφήβους, για οικογένειες που ζητούν αυτό, που δεν επιτρέπεται
να στερεί κανείς σε κανένα, πάνω σ' αυτό τον πλανήτη. Ένα τόπο να ζήσουν! Μια
γωνιά αυτής της γης, για να μεγαλώσουν τα παιδιά, για να μορφωθούν οι έφηβοι,
για να δημιουργήσουν οι οικογένειες καινούργια πατρίδα.
Πριν ακούσουμε για νέα φωτιά σε
στρατόπεδο που πρόκειται να φιλοξενήσει πρόσφυγες, ας μου εξηγήσει κάποιος, αν
ήταν στη θέση τους, πώς θα ένιωθε; Πόσο καλό είναι να σε αντιμετωπίζουν οι
άλλοι σαν εγκληματία, χωρίς να σε ξέρουν, μόνο και μόνο επειδή, είσαι
πρόσφυγας;
Όσοι πιστεύουν στο Θεό, σε οποιοδήποτε
Θεό, ας αναρωτηθούν πόση καλοσύνη κρύβει μέσα της, μια τέτοια σκέψη! Γιατί,
κανένας Θεός, από τον αληθινό, μέχρι τον πιο ψεύτικο, δεν επιβραβεύει το
διαχωρισμό των ανθρώπων σε φυλές, κατηγορίες, εθνικότητες ή ομάδες!
Η ανθρωπιά δεν μπαίνει σε κουτιά ή
ταμπέλες, δεν διαπραγματεύεται ούτε κάνει εκπτώσεις!
Η αγάπη δε χωρίζει, ενώνει!
Διαβάστε πώς θα βοηθήσετε τον Παύλο εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!