Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Χ. Σουάντι: "Η Τουρκία οφείλει να συνεργαστεί για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας"

Χ. Σουάντι: "Η Τουρκία οφείλει να συνεργαστεί για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας"






Ο επιτετραμμένος της πρεσβείας του Ιράκ στην Ελλάδα, μιλά στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα.
Διαβάστε τη συνέντευξη και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...


Με τη φράση «το Ιράκ πολεμά το ISIS, αλλά παράλληλα ελπίζει και σκέφτεται την ανοικοδόμησή του», ο επιτετραμμένος της πρεσβείας του Ιράκ στην Αθήνα, Χάιντερ Σουάντι, δίνει το στίγμα της συνέντευξης που παραχωρεί στην Ε.-Β. Μπαμπαλιούτα και στα «Επίκαιρα». Επικεντρώνοντας στην ανάγκη όλες οι προσπάθειες να κατευθυνθούν προς τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους ούτως ώστε να μπορέσει να επανέλθει η περιοχή στην ομαλότητα και την ειρήνη, εκφράζει την αισιοδοξία του για τη γρήγορη απελευθέρωση της Μοσούλης, ενώ υπογραμμίζει ότι η μεγαλύτερη μετανάστευση είναι εσωτερική. 
Μιλά για την επίθεση στο Παρίσι και για τον ρόλο της Τουρκίας και εκφράζει την άποψη ότι οι βομβαρδισμοί κατά των τζιχαντιστών θα πρέπει να αυξηθούν. Σε ό,τι αφορά στους Ιρακινούς που φεύγουν στην Ευρώπη, καταγγέλλει την άγρια εκμετάλλευσή τους από τους δουλεμπόρους, ενώ διερωτάται για ποιο λόγο οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν χειρίζονται διαφορετικά το πρόβλημα και επιτρέπουν να πνίγονται τόσοι άνθρωποι στο Αιγαίο.
Πώς σχολιάζετε την τεταμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί ανάμεσα σε Μόσχα και Άγκυρα έπειτα από το «πολεμικό επεισόδιο» της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού;
Εκείνο που ενδιαφέρει το Ιράκ είναι να βρεθεί γρήγορα μια ειρηνική λύση και να πρυτανεύσει η λογική σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή. Ήδη υπάρχει μεγάλη αναταραχή και δεν υφίσταται λόγος για περισσότερη ένταση. Εμείς τους σεβόμαστε όλους. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην καταπολέμηση του ISIS και άπαντες οφείλουν να θέσουν αυτό τον στόχο ως προτεραιότητα.
Τι έχετε να πείτε για την εισβολή Τούρκων στρατιωτών και αρμάτων μάχης στην περιοχή της Μοσούλης; Τι νομίζετε ότι επιδιώκει με την κίνηση αυτή η Άγκυρα; Πιστεύετε ότι θα δημιουργηθεί ένα νέο μέτωπο ή θα αποσύρει τις δυνάμεις της, όπως επίσημα ζήτησε η κυβέρνηση του Ιράκ;
Η απελευθέρωση της Μοσούλης αποτελεί προτεραιότητα για το Ιράκ, αλλά πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την ιρακινή κυβέρνηση και με σεβασμό στην εθνική μας κυριαρχία. Καλωσορίζουμε κάθε έθνος που επιθυμεί να συνδράμει στις προσπάθειες της διεθνούς συμμαχίας, όμως είναι προφανές ότι είναι απαραίτητη η συγκατάθεση του Ιράκ για την ανάπτυξη δυνάμεων επί του εδάφους του. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαστεί να προσφύγουμε, όπως έχει ανακοινωθεί, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Σε αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα οφείλει να συνεργαστεί με τη Βαγδάτη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η διαβούλευση και η συνεργασία με την ιρακινή κυβέρνηση και τις στρατιωτικές της δυνάμεις είναι αναγκαία συνθήκη προκειμένου να αποφευχθεί κάθε υπόνοια αναφορικά με παρεμβάσεις στην κυριαρχία του Ιράκ. Πιστεύω ότι η Τουρκία θα δράσει με σύνεση. Η κοινή απειλή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας και, πάνω απ' όλα, ενωμένοι.
Ποια είναι η κατάσταση τώρα με το Χαβιφάτο στο Ιράκ και σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι προετοιμασίες της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Μοσούλης;
Αυτό που κάνει ο ιρακινός στρατός είναι να απελευθερώνει πόλεις-κλειδιά. Καταφέραμε και απελευθερώσαμε το Σαλαχαντίν, το Μπάιτζι και τη Σαμάρα και επικεντρωνόμαστε τώρα στη Μοσούλη και το Ραμάντι. Είναι θέμα ημερών να απελευθερώσουμε και αυτές τις πόλεις. Οι στρατιωτικές μας δυνάμεις τώρα πια έχουν περισσότερη εμπειρία. Η νίκη είναι πλέον με το μέρος μας, καθώς οι προσπάθειές μας έχουν ενισχυθεί από τους βομβαρδισμούς Ρωσίας και Γαλλίας στη Συρία.
Ακριβώς επειδή το ISIS έχει χάσει πολλά εδάφη στο Ιράκ, περιμέναμε επίθεσή του στο Παρίσι. Ήξεραν ότι τα ΜΜΕ θα επικεντρώνονταν στη Γαλλία και όχι στο Ιράκ, όπου το Χαλιφάτο χάνει συνεχώς εδάφη. Με αυτό τον δολοφονικό τρόπο προσπάθησαν να κάνουν επίδειξη ισχύος και να προβληθούν. Από την πλευρά μας, για να ανακαταλάβουμε τη Μοσούλη, οι στρατιωτικές μας δυνάμεις συνεργάζονται στενά με τις κουρδικές στρατιωτικές δυνάμεις των Πεσμεργκά, ενώ υπάρχει συντονισμός και όσον αφορά στις μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών.

Πιστεύετε ότι το ISIS είναι υπό πολιορκία τώρα στη Συρία και το Ιράκ, ή έχετε πληροφορίες ότι ορισμένες χώρες της περιοχής συνεχίζουν να το υποστηρίζουν;

Το βασικό εισόδημα του ISIS είναι από την πώληση πετρελαίου. Άρα θα πρέπει να κοπεί αυτή η πηγή εισοδήματος. Το ISIS είναι επικίνδυνο για όλους. Έχει προκαλέσει, μεταξύ άλλων, αποσταθεροποίηση και στην οικονομία. Όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν πρέπει να τους βοηθά ούτε πολιτικά αλλά ούτε και οικονομικά. Τώρα, πάντως, με τους βομβαρδισμούς έχει αποδυναμωθεί και παίρνουμε πάλι εμείς τον έλεγχο.

«Ευπρόσδεκτη η βοήθεια» 
Υπάρχουν αναφορές ότι ο πρόεδρος του Λιβάνου ζήτησε τη στρατιωτική συνδρομή της Ρωσίας για να πλήξει το Ισλαμικό Κράτος στα σύνορα της χώρας με τη Συρία. Υπάρχει παρόμοια πρωτοβουλία από πλευράς Ιράκ;
Το Ιράκ, αντιλαμβανόμενο τη διεθνή απειλή, καλωσορίζει κάθε βοήθεια, απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Η απειλή αυτή δεν αφορά μόνο στη Συρία ή στον Λίβανο. Πλέον αυτό το έχουν αντιληφθεί και οι Ευρωπαίοι. Προειδοποιούσαμε συνέχεια ότι η τρομοκρατία θα φτάσει παντού. Και μπορεί να μην έχουμε ζητήσει βοήθεια από συγκεκριμένη χώρα, όπως, π.χ., από τη Ρωσία, που αποτελεί μια υπερ-δύναμη που πολεμά το ISIS, πάντα όμως είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε βοήθεια και συνεργασία, όπως για παράδειγμα σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών.
Τι συμβαίνει με τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς εναντίον του ΙSΙS στο Ιράκ; Υπάρχει κάποια αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής τους ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί;
Καταρχάς, πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των βομβαρδισμών. Μπορεί μετά την επίθεση στο Παρίσι να εντάθηκαν, θεωρούμε, ωστόσο, ότι υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση. Ο εχθρός μας κινείται συνέχεια μεταξύ Συρίας και Ιράκ. Με τη χρήση της σύγχρονης δορυφορικής τεχνολογίας που διαθέτει η Ευρώπη πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον πλήξουμε.
«Αεροπορικώς η μεταφορά των προσφύγων» 
Το ζήτημα των προσφύγων αποτεθεί πολύ μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα και ευρύτερα την Ευρώπη. Πώς βλέπετε αυτό το πρόβλημα μέσα από την εμπειρία του Ιράκ;
Καταρχάς, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και επίσημα την ελληνική κυβέρνηση που βοηθά τους Ιρακινούς πρόσφυγες. Στο Ιράκ, από την άλλη, έχουμε μεγάλη εσωτερική μετανάστευση. Επίσημα ο πληθυσμός μας είναι τριάντα έξι εκατομμύρια. Πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους και είναι μετανάστες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Βέβαια, όταν απελευθερώνεται μια πόλη οι κάτοικοί της επιστρέφουν στα σπίτια τους, τα οποία όμως είναι κατεστραμμένα από τους τρομοκράτες. Από την άλλη, υπάρχουν συμπατριώτες μας που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Ανεπίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι αυτή τη χρονιά έχουν φύγει πάνω από σαράντα χιλιάδες άνθρωποι. Η Ευρώπη θα πρέπει να βοηθήσει αυτούς τους πρόσφυγες με πιο σύγχρονο τρόπο, στο πνεύμα του ανθρωπισμού. Γιατί να πνίγονται στο Αιγαίο; Θα μπορούσαν να μεταφέρονται αεροπορικώς. Έτσι θα ενισχυόταν και ο έλεγχος για το ποιος μπαίνει στην Ευρώπη. Ήδη έχουν καταγραφεί πάνω από τρεις χιλιάδες άνθρωποι που έχουν πνιγεί. Εκτός αυτού, οι πρόσφυγες έχουν επίσης χάσει πολλά λεφτά στους λαθρεμπόρους. Κάθε άτομο ξοδεύει πάνω από 10.000 δολάρια για να φτάσει στην Ευρώπη. Είναι πολύ λυπηρή αυτή η εικόνα. Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συνεργασία και να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα.
Πόσο έχει πληγεί το κομμάτι των επενδύσεων στη χώρα σας;
Η εικόνα που έχει επικρατήσει για το Ιράκ δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Έχουμε πάρα πολλές ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στη χώρα και παραμένουν δραστήριες. Η περιοχή όπου υπάρχει το πρόβλημα είναι γνωστή, όμως οι περιοχές της Βαγδάτης, του ιρακινού Κουρδιστάν και του Νότου είναι ασφαλείς. Εμείς, από την πλευρά μας, καλούμε τις κατασκευαστικές εταιρείες να έρθουν να επενδύσουν, καθώς έχουμε ανάγκη από ανοικοδόμηση λόγω του πολέμου εναντίον των τρομοκρατών. Υπάρχει ευνοϊκή νομοθεσία για τις επενδύσεις, ενώ παράλληλα η ιρακινή κυβέρνηση αναπτύσσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων κατά της διαφθοράς, ως μέρος των προσπαθειών για την προώθηση της διαφάνειας και της δημοκρατίας. Η ελληνική κυβέρνηση, με την οποία έχουμε παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις, θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά τώρα που έχουν μειωθεί οι τιμές του πετρελαίου ώστε να επωφεληθούν. Υπάρχουν πολλά μεγάλα επιχειρηματικά προγράμματα στα οποία θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε συνεργασία με τους Έλληνες. Η συνεργασία μας με άλλες χώρες είναι η ελπίδα μας ώστε να μπορέσουμε να επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς.


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Μια "Καλημέρα" από την Πράγα!

Μια "Καλημέρα" από την Πράγα!



Σήμερα, θέλουμε να σας παρουσιάσουμε μια ξεχωριστή Κυρία, που ζει και εργάζεται στην Πράγα της Τσεχίας. Το όνομά της είναι Τασούλα Ζησάκη - Healy και είναι καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο της Πράγας, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Πράγας και αρχισυντάκτρια του ελληνικού περιοδικού "Καλημέρα". Είναι τρίτης γενιάς Ελληνίδα και στη συζήτηση που είχαμε μαζί της, μας μιλά για την ελληνική κοινότητα της Τσεχίας και πολλά άλλα...

Κα Ζησάκη, διαβάζουμε στο site ropraha.eu για την ελληνική κοινότητα της Πράγας και για το περιοδικό «Καλημέρα», που είναι το μοναδικό περιοδικό στην ελληνική γλώσσα στην Τσεχία. Μιλήστε μας γι’ αυτό. Πώς γεννήθηκε η ιδέα αυτού του περιοδικού και τι αποδοχή έχει από τους Έλληνες;
Το περιοδικό «Καλημέρα» είναι το μόνο περιοδικό στην ελληνική γλώσσα στην Τσεχία. Εκδίδεται από την Ελληνική Κοινότητα Πράγας σε 1000 αντίτυπα, τα οποία στέλνουμε σε όλες τις Ελληνικές Κοινότητες στην Τσεχία (14 Ελληνικές Κοινότητες υπό την ομπρέλα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Τσεχίας). Το περιοδικό υποστηρίζεται οικονομικά από το Υπουργείο Πολιτισμού Τσεχίας, από Έλληνες επιχειρηματίες και επαγγελματίες  στην Πράγα όπως και από τους αναγνώστες του στην Τσεχία, Ελλάδα, Αμερική, Κύπρο. Επίσης, το περιοδικό το στέλνουμε στην Ελλάδα, Γερμανία, Βουλγαρία, Αυστραλία, Ουγγαρία, Κύπρο, ΗΠΑ. Το δίμηνο μας περιοδικό δημοσιεύετε και στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Πράγας (ropraha.eu), όπως και στο facebook (Ελληνική-Κοινότητα-της-Πράγας).

Το πρώτο τεύχος δημοσιεύτηκε το 2000, ασπρόμαυρο, με μόνο 8 σελίδες. Εγώ το ανέλαβα ως συντάκτης το 2003 και σήμερα το περιοδικό είναι έγχρωμο με 32 σελίδες. Το περιεχόμενο του χωρίζεται σε ενότητες όπως, εκδηλώσεις των Ελληνικών Κοινοτήτων στην Τσεχία, Ιστορία των Ελλήνων στην Τσεχοσλοβακία/Τσεχία, Συνεντεύξεις, μία ενότητα αφιερώνεται στην Ελλάδα (μουσική, ήθη και έθιμα, κουζίνα, αξιοθέατα, ποίηση, λογοτεχνία, κ.ά.), και η τελευταία ενότητα περιέχει επιστολές, άρθρα αναγνωστών του περιοδικού. Πρέπει να σημειώσω ότι όλοι δουλεύουμε εθελοντικά στο περιοδικό – από το γράψιμο μέχρι το ταχυδρομείο… Και το κάνουμε με αγάπη διότι έχουμε μεγάλη απήχηση από τους αναγνώστες μας.  


Μιλήστε μας για τους έλληνες της Τσεχίας και τη ζωή τους εκεί. Σε ποιους τομείς δραστηριοποιούνται; Έχουν επαφή με την πατρίδα;
Για πρώτη φορά στην Τσεχοσλοβακία μαζικά παρουσιάστηκαν Έλληνες, το 1948, τα παιδιά του παιδοσώσιμου, δηλαδή, τα παιδιά από τις εμπόλεμες περιοχές στον εμφύλιο πόλεμο και βέβαια, παιδιά κομμουνιστών, δημοκρατών, εξόριστων, φυλακισμένων, μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τα οποία μεταφέρθηκαν στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες (Βουλγαρία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Σοβιετική Ένωση, Ρουμανία, ΛΔ της Γερμανίας) για να τα απομακρύνουν από τη λαίλαπα του πολέμου. 

Τα περισσότερα παιδιά ήταν αγράμματα, υπόφεραν από αρκετές αρρώστιες, πεινασμένα, ψειριασμένα όταν έφτασαν σ’ αυτές τις χώρες. Στην Τσεχοσλοβακία έφτασαν από τον Απρίλη 1948 και  μέχρι το 1949, γύρω στις 4.500 παιδιά, τα οποία με τη φροντίδα του Τσεχοσλοβάκικου Ερυθρού Σταυρού, του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας, των Συνδικάτων, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και των απλών τσεχοσλοβάκων πολιτών ξαναβρήκαν το παιδικό τους χαμόγελο, ξαναζωντάνεψαν, ξανάπαιξαν  παιδικά παιχνίδια. 
Με την ίδια φροντίδα μεγάλωσαν, σπούδασαν και γίνανε επιστήμονες, καλλιτέχνες, ειδικευμένοι εργάτες. Λίγοι ήταν αυτοί που δεν τα "κατάφεραν"… 
Οι στόχοι για την διαπαιδαγώγηση αυτών των παιδιών ήταν δύο: α) να "κατακτήσουν τα κάστρα" της γνώσης για να συμβάλουν στην ανοικοδόμηση της πατρίδας τους Ελλάδας και β) να μείνουν Έλληνες, να διατηρήσουν την ελληνική ταυτότητα τους διότι μια μέρα θα γυρίσουν στην Ελλάδα. 
Αυτή η μέρα έφτασε μετά από πάνω από τριάντα χρόνια αναγκαστικής πολιτικής προσφυγιάς. Και από τους 12.500 παιδιά και ενήλικες, μεταξύ το 1985-1990 πάνω από 10.000 πολιτικοί πρόσφυγες από την Τσεχοσλοβακία επαναπατρίσθηκαν στην πατρίδα τους. 

Οι 3.500 που μείνανε και μένουν σήμερα στην Τσεχία δεν επαναπατρίσθηκαν για προσωπικούς λόγους (μεικτούς γάμους, παιδιά σε πανεπιστήμια, υγεία και απλώς δεν είχαν και που να παν στην Ελλάδα). Το 1949 πάνω από 8.000 Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες (μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, υπερήλικες, τραυματίες) φτάνουν στην Τσεχοσλοβακία όπου κι αυτοί μετά από την ανάρρωση τους (ψυχικά και σωματικά) και με την φροντίδα του Τσεχοσλοβάκικου κράτος και του ΚΚΕ, από εργάτες γης, αγρότες, αγράμματοι, κλπ πιάνονται κι αυτοί να κατακτήσουν τα κάστρα της γνώσης, της τέχνης, της ζωής σε μία διαφορετική κοινωνία, σοσιαλιστική για την οποία είχαν αγωνιστή στην πατρίδα τους εάν θέλετε, και σήμερα κι αυτοί και τα παιδιά τους και εγγόνια συμβάλλουν στην οικονομία, επιστήμη, αθλητισμό, κλπ στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια μορφώθηκαν, μείνανε Έλληνες οι οποίοι αγαπούσαν και αγαπάνε την πατρίδα τους.

Σήμερα στην Τσεχία οι Έλληνες είναι οργανωμένοι σε 14 Ελληνικές Κοινότητες υπό την ομπρέλα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Τσεχικής Δημοκρατίας. Μετά τις αλλαγές, αυτοί οι Έλληνες από πολιτικοί πρόσφυγες αναγνωρίζονται από το Τσέχικο κράτος ως ελληνική μειονότητα, η οποία έχει το δικαίωμα να μιλά και να διδάσκει την ελληνική γλώσσα, να διατηρεί την εθνική τους ταυτότητα μέσω διαφόρων εκδηλώσεων, να οργανώνει εκδηλώσεις οι οποίες προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό, την Ελλάδα γενικά, να έχουν ραδιοφωνικό σταθμό, τηλεόραση, περιοδικά, εφημερίδες, να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα σε δικαστήρια (με μετάφραση), να γιορτάζει τις εθνικές γιορτές της, κλπ. 

Από τις κύριες εκδηλώσεις των Ελληνικών Κοινοτήτων είναι ο εορτασμός των εθνικών γιορτών, η οργάνωση ‘Ελληνικών Ημερών, Σαββατοκύριακα, κλπ σε όλη την Τσεχία. Πχ, τώρα το Σεπτέμβρη, στην Πράγα οργανώθηκε μία μεγάλη εκδήλωση με το σύνθημα ‘Η Ελλάδα στις καρδιές μας’, στην οποία πήρε μέρος όλος ο Ελληνισμός της Τσεχίας, καλλιτεχνικά συγκροτήματα, κλπ. Ο στόχος ήταν να δώσει ένα μεγάλο μήνυμα στα ΜΜΕ της Τσεχίας, τα οποία με την κρίση στην Ελλάδα και τα γεγονότα παρουσιάζει μια όχι και τόσο δίκαια εικόνα της πατρίδας μας. Βέβαια, γενικά αυτό δεν τους βοήθησε διότι οι Τσέχοι πολίτες αγαπάν τους Έλληνες που μένουν στην Τσεχία (μία δημοσκόπηση πριν δύο χρόνια είχε δείξει ότι η ελληνική μειονότητα στην Τσεχία έρχεται δεύτερη στη σειρά ως η πιο δημοφιλής και αγαπημένη από τους Τσέχους πολίτες. Επίσης, οι μήνες Μάιο και Ιούνιος φέτος ήταν οι Ελληνικοί μήνες στην Τσεχία με διάφορες εκδηλώσεις που δίναν μια όμορφη εικόνα της Ελλάδας και βέβαια και των Ελλήνων στην Τσεχία.

Μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα, εάν και 30 χρόνια μεγαλώναμε με τη νοσταλγία και την ελπίδα ότι μια μέρα θα γυρίσουμε στην πατρίδα μας (ιδού και η μόνη ευχή που κάναμε στις εκδηλώσεις μας «και το χρόνο στην πατρίδα»), το ερώτημα πια που βάζανε οι Έλληνες που μείνανε στην Τσεχία, δεν ήταν ‘θα πας για διακοπές στην Ελλάδα’, αλλά ‘πότε θα πας για διακοπές στην πατρίδα’. Και πηγαίνανε και τα παιδιά και τα εγγόνια. Και οι επόμενες γενιές συνεχίζουν τις καλές παραδόσεις της πρώην πολιτικής προσφυγιάς Ελλήνων. Εκτός από τις ετήσιες διακοπές στην Ελλάδα, όλες οι οικογένειες έχουν ελληνική τηλεόραση, ακούν ελληνικό ραδιόφωνο (ΕΡΑ 5 τότε), συχνά δίνουμε συνεντεύξεις στα ελληνικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς, έχουμε ήδη αρκετά ντοκουμέντα-βίντεο που  έχουν γυρίσει η ΕΡΤ, Άλφα, Αντένα, η τσεχική τηλεόραση, το 902.gr κλπ. Ναι, οι επαφές μας με την Ελλάδα είναι πολύ στενές και παρακολουθούμε τα γεγονότα…

Σε τι έκταση φτάνουν στην Τσεχία τα νέα της Ελλάδας και ποια είναι η γνώμη των ελλήνων για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια; Η δική σας γνώμη, ποια είναι;
Τα νέα από την Ελλάδα φτάνουν και σε μας μέσω της ελληνικής τηλεοράσεως, του διαδικτύου, των επισκέψεων, κλπ. 
Δεν μπορώ να γενικεύσω τη γνώμη όλων των Ελλήνων στην Τσεχία, αλλά οι περισσότεροι αισθάνονται θλίψη και στενοχώρια για τα γεγονότα και τη διαχείριση της κρίσης από τις πρώην κυβερνήσεις. Το κύριο όμως για μας, είναι η Ελλάδα να συνεχίσει να έχει καλό όνομα (διότι έτσι όπως διαχειρίστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση το χρέος κλπ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλα το τσίρκο, τερτίπια, κλπ εμείς αναγκαστήκαμε με όλες μας τις δυνάμεις να υπερασπιστούμε τον ελληνικό λαό, τις αξίες του, την υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια του). Οπότε, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, ο στόχος ο δικός μας ήταν και είναι η καλή εικόνα της Ελλάδας, του ελληνικού λαού μέσω των πολλών εκδηλώσεων μας που σας ανέφερα πιο πάνω.

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε στην έκδοση του περιοδικού σας και πόσο εύκολο είναι για σας, σε συνδυασμό και με την κύρια ιδιότητά σας ως καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο της Πράγας;
Για μένα προσωπικά, ήταν πολύ δύσκολο όταν ξεκίνησα να γράφω το περιοδικό διότι εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, και ούτε ποτέ είχα γράψει ‘δημόσια’ στα ελληνικά. Η επαγγελματική μου γλώσσα, εάν μπορώ κάπως έτσι να το πω, είναι τα αγγλικά. Είμαι παιδί πολιτικών προσφύγων από τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, γεννήθηκα στη Ρουμανία, μεγάλωσα στη Βουλγαρία, όπου και σπούδασα Αγγλική φιλολογία και γλωσσολογία και Ρωσικά, παντρεύτηκα και σπούδασα και στην Αγγλία, εργάστηκα σε πανεπιστήμια στην Αφρική, Κατάρ και από το 1991 στην Τσεχοσλοβακία/Τσεχία. Εάν και από μικρή στην οικογένεια μας μιλούσαμε μόνο ελληνικά και πηγαίναμε υποχρεωτικά στο ελληνικό σχολείο και δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο, στη διάρκεια της ζωής μου, λίγες φορές χρησιμοποίησα την μητρική μου γλώσσα. 
Με λίγα λόγια έπρεπε να ξαναβάλω μεγάλη προσπάθεια για να ‘φρεσκάρω’ τις γνώσεις μου κι αυτό έγινε με πολύ διάβασμα, ελληνική τηλεόραση και βέβαια όταν επιστρέψαμε στην Ευρώπη βρήκα και το ελληνικό περιβάλλον. Το λέω αυτό για δύο λόγους – ότι δεν ήταν εύκολη η υποχρέωση μου να εκδίδω το περιοδικό, έπρεπε να βελτιώσω όχι μόνο τις γλωσσικές γνώσεις μου, αλλά να μάθω να βγάζω φωτογραφίες, να είμαι παρών σε όλες τις εκδηλώσεις, να διαβάζω σχετικά με τα θέματα που παρουσιάζω, να διασταυρώνω πληροφορίες, κλπ. 


Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την οικογένειά σας,  πώς βρέθηκε στην Τσεχία και πώς νιώθετε εσείς γι’ αυτό;
Εγώ μεγάλωσα με μία μεγάλη νοσταλγία για την Ελλάδα. Για πρώτη φορά πήγα στην Ελλάδα το 1975. Έκλαψα από συγκίνηση και χαρά. Μάζεψα λίγο χώμα και το μετέφερα στους γονείς μου, μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, πολιτικούς πρόσφυγες στην Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία (όπου άφησαν και την τελευταία τους πνοή με την Ελλάδα στο στόμα τους) και τους έφερα τις πρώτες μου εντυπώσεις. Μετά, κάθε χρόνο πήγαινα στην Ελλάδα και για επαγγελματικούς λόγους (στα πολυτεχνεία Αθήνας, Κρήτης και Θεσσαλονίκης). Γνώρισα την πατρίδα μου.

Είμαι υπερήφανη για την οικογένεια μου, για τους γονείς μου. Από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης του 1922, φύγανε από τη ζωή ως πολιτικοί πρόσφυγες, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. 

Ευτυχώς είχαν την ευκαιρία μετά την πτώση της χούντας να ξαναδούν το χωριό τους, Κυανή, στον Έβρο, να δουν την πρωτεύουσα μας, να γυρίσουν την Ελλάδα. Αλλά μέσα στην τραγωδία το να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, βρήκαν την ευτυχία τους. Και οι δύο από τα λίγα γράμματα που ήξεραν από την Έκτη Δημοτικού στην Ελλάδα, ο πατέρας μου σπούδασε γεωπονία και η μητέρα μου νοσοκομειακές σπουδές. 
Μας μεγάλωσαν ελληνικά, με όλες τις παραδόσεις, ήθη και έθιμα, με την ελληνική μας κουζίνα (κι εγώ μόνο τα δικά μας φαγητά ξέρω να μαγειρεύω και αρέσουν στον Άγγλο άνδρα μου), με το να είμαστε ευαίσθητοι στα κοινωνικά, πολιτικά και να μην μένουμε μόνο θεατές, αλλά να παίρνουμε μέρος δυναμικά για τα δίκαια του ανθρώπου. Ποτέ δεν λυπήθηκα ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην ξενιτιά. Μέχρι να φύγω από την αγκαλιά της οικογένειας μας, πάντα είχα την Ελλάδα γύρω μου (ακόμα και το σπίτι μας ήταν βαμμένο με την γαλανόλευκη και στολισμένο με φωτογραφίες από την Ελλάδα). 
Από τα πέντε αδέρφια, τρία τελειώσαμε πανεπιστήμια, η μία αδερφή μου είναι γιατρός, εγώ γλωσσολόγος και ο μικρός μας ο αδερφός ιστορικός) και οι δύο μεγαλύτερες μου αδερφές Γυμνάσιο και Τεχνική σχολή. Εγώ προσωπικά συνεχίζω να συμμετέχω στα κοινωνικά όσο αφορά την εθνική ταυτότητά μας, τον ελληνισμό μας. 

Εδώ και 15 χρόνια είμαι Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Πράγας. Ναι, είναι κι αυτή εθελοντική ‘δουλειά’ και αρκετή. Είμαι αρχισυντάκτης του περιοδικού μας, και φωτογράφος, κλπ. Όπως κι εγώ έτσι και όλοι που ζούμε σήμερα στην Τσεχία ποτέ δεν ξεχνάμε την πατρίδα μας και τις υποχρεώσεις μας προς αυτήν. Διότι δεν αρκεί μόνο να αγαπάς την πατρίδα σου. Πρέπει και δυναμικά και δραστήρια να υπερασπίζεσαι τα συμφέροντα της και την εικόνα της στο εξωτερικό. Έτσι μας μεγάλωσαν οι Έλληνες γονείς μας και το Κόμμα μας, το ΚΚΕ! Και θέλουμε αυτό να το μεταφέρουμε και στις επόμενες γενιές. 
Σήμερα, αυτά που βλέπω με πικραίνουν. Διότι ο λαός μας, αυτός ο μέγας και ηρωικός μας λαός, πρέπει να ‘ξυπνήσει’, ο λαός μας δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις ότι όλα είναι εύκολα, πρέπει να ξεχάσει αυτό το μότο να βολευτώ εγώ και δεν με νοιάζει για τους άλλους. Πρέπει να μορφωθεί πολιτικά για να μην είναι ευκολόπιστος. Πρέπει να παλέψει και αγωνιστεί για τα δικαιώματα του που τα χάνει μέρα με την μέρα. Πρέπει να πιστέψει στη δύναμη του. 

Πώς αντιμετωπίζουν οι Τσέχοι τους Έλληνες; Υπάρχει διαχωρισμός τώρα ή στο παρελθόν;
Όπως σας είπα και πριν, οι Τσέχοι πολίτες αγαπάν τους Έλληνες και την Ελλάδα. Αγαπάνε τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας (περισσότερο γνωρίζουν την αρχαία Ελλάδα), αγαπάνε την ελληνική κουζίνα μας και αυτό φαίνεται και από τα ελληνικά εστιατόρια στην Πράγα και σε άλλες πόλεις όπου είναι πάντα γεμάτα. 

Στις δικές μας γιορτές (εθνικές) και διάφορες εκδηλώσεις (συναυλίες αφιερωμένες στους μεγάλους μουσικοσυνθέτες, στη βυζαντινή μουσική, στο δημοτικό μας τραγούδι, στους παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα) οι Τσέχοι φίλοι μας είναι πάντα παρόντες. Υπάρχει και η Λέσχη Φιλελλήνων, η οποία είναι πολύ δραστήρια με τα μέλη της τα οποία είναι στην πλειοψηφία Τσέχοι. Διακρίσεις δεν υπάρχουν. Οι Έλληνες, δηλαδή, ο πυρήνας των Ελληνικών Κοινοτήτων, τα παιδιά και εγγόνια των πρώην πολιτικών προσφύγων, λειτουργούν άπταιστα στο τσέχικο περιβάλλον, είναι πρωτεργάτες στις δουλειές τους, έχουν τη φήμη ως εργατικοί άνθρωποι, ταλαντούχοι, κλπ. Τώρα έχουνε έρθει στην Τσεχία και αρκετοί νέοι από την Ελλάδα (δεν ξέρουμε τον ακριβό αριθμό, περίπου στους 1000), κάποιοι από τους οποίους συμμετέχουν στα δρώμενα της Κοινότητας μας, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται. Ούτε στο παρελθόν μα ούτε και σήμερα οι Έλληνες στην Τσεχία έχουν υποστεί διακρίσεις. 

Αντιθέτως, ενώ η πατρίδα μας δεν μας βοηθά οικονομικά (και ούτε κι εμείς το επιδιώκουμε) σήμερα, εάν και στο παρελθόν υπήρχε μια ελάχιστή στήριξη, το Τσέχικο κράτος, το Υπουργείο Πολιτισμού Τσεχίας, τα Δημαρχεία των πόλεων και της περιφέρειας, πάντα δείχνουν ενδιαφέρον για τις εκδηλώσεις μας, για την πορεία μας ως μειονότητα, μας δίνουν όχι μόνο ηθική υποστήριξη αλλά και οικονομική, (για τις εκδηλώσεις, για τα βιβλία που εκδίδουμε όπως η μετάφραση του δικού μου βιβλίου από τα ελληνικά στα τσέχικα «Ο Ελληνισμός της Τσεχίας») και πολλές φορές έχουμε πάρει επαίνους  για την ποιότητα των εκδηλώσεων μας.

Φέτος, πχ, θα έχουμε μία μεγάλη συναυλία (14 Νοεμβρίου) αφιερωμένη στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη, όπου η συμφωνική ορχήστρα της πόλης Οστράβας θα παρουσιάσει το μουσικό έργο του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη. Τα κύρια έξοδα έχουν αναλάβει το Υπουργείο Πολιτισμού της Τσεχίας, τα Δημαρχεία και οι επαρχίες των πόλεων Κρνοβ (έδρα της Ομοσπονδίας μας) και της περιοχής, όπως και της πόλης Οστράβας. Δυστυχώς, η Ελλάδα, η πατρίδα μας δεν έχει τους πόρους για μια τέτοια εκδήλωση, και νομίζω ούτε και το ενδιαφέρον.

Το δράμα των προσφύγων από τη Συρία, έχει αγγίξει τους λαούς της Ευρώπης, αλλά όχι και των κυβερνήσεών τους. Ποια είναι η δική γνώμη σας και πώς αντιμετωπίζουν το θέμα αυτό οι πολίτες στην Τσεχία;
Το πρόβλημα των Σύριων και άλλων προσφύγων είναι μία ανθρώπινη τραγωδία κι εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε πολύ καλά, διότι η χώρα μας είχε πρόσφυγες από τη Μικρασιατική καταστροφή και Ανατολική Θράκη, είχε και έχει μετανάστες σε όλες τις χώρες του κόσμου, είχε πολιτικούς πρόσφυγες, είχε και έχει λαθρομετανάστες και σήμερα ακόμα. 

Για μένα είναι αδιανόητη η συμπεριφορά των κυβερνήσεων και των ΜΜΕ της Κεντρικής Ευρώπης γενικά και στην Τσεχία συγκεκριμένα. Όλες οι πρώην λαϊκές δημοκρατίες είχαν φιλοξενήσει πρόσφυγες (Βιετνάμ, Κορέα, Αφρική, Μέση Ανατολή, κ.ά), πολιτικούς πρόσφυγες (Ελλάδα) από όλες τις άκρες του κόσμου, είχαν υποτροφίες για ξένους φοιτητές και πάντα ανταποκρίνονταν με ουσιαστική ανθρωπιστική βοήθεια σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη. Πχ, η Τσεχοσλοβακία είχε προετοιμαστεί να φιλοξενήσει πάνω από 12.500 πολιτικούς πρόσφυγες από την Ελλάδα μέσα σ’ ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. 

Τα τραίνα που φτάνανε από την Γιουγκοσλαβία με τα δυστυχισμένα, κουρασμένα, πεινασμένα, άρρωστα και ψειριασμένα ελληνόπουλα, τα προϋπαντούσαν συνεδρία από υγειονομικό προσωπικό, από γιατρούς και νοσοκόμες, και τρόφιμα και γάλα. Μετά από τις ιατρικές εξετάσεις, τον κλίβανο, τα παιδιά τα στέλνανε σε παιδικούς σταθμούς, παλάτια, όπου για πρώτη φορά τα ελληνόπουλα από τη Βόρεια Ελλάδα κοιμόνταν σε καθαρά άσπρα σεντόνια, κάνανε μπάνιο κάθε μέρα, μάθανε να βουρτσίζουν τα δοντάκια τους πρωί και βράδυ, κλπ. 
Το ίδιο και οι ενήλικες πρόσφυγες – μετά από την εγκατάσταση τους, τους δίνανε δουλειές, είτε γινότανε μαθητευόμενοι σε εργοστάσια, είτε τους προετοιμάζανε για παραπέρα σπουδές. Και όχι μόνο το κράτος αλλά και οι ίδιοι οι Τσεχοσλοβάκοι πολίτες τρέξανε να βοηθήσουν με ότι μπορούσε ο καθένας τους Έλληνες. Άρα, δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο ούτε για την Τσεχία, ούτε για αυτές τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Οι ίδιες αυτές οι χώρες είχαν πρόσφυγες παντού σε όλον τον κόσμο από τον 18ο αιώνα και μετά όπως και μετά τις αλλαγές του συστήματος το 1989, όταν χιλιάδες εγκατέλειψαν τις χώρες τους για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον, μια καλύτερη ζωή.

Γι’ αυτό για μένα είναι αδιανόητο όταν η Ουγγαρία προσπάθησε να δικαιολογήσει τη ρατσιστική της πολιτική λέγοντας ότι εμείς κάναμε το καθήκον μας όταν "η Σοβιετική Ένωση μας υποχρέωσε να φιλοξενήσουμε τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες". 

Αυτοί οι νέοι πολιτικοί δεν θυμούνται φαίνεται με τι αγάπη και συμπόνια έτρεχαν οι απλοί πολίτες να βοηθήσουν τα Ελληνόπουλα και τους ενήλικες πολιτικούς πρόσφυγες! Από την άλλη πλευρά, μετά τις ‘αλλαγές’ του 1989, όπως στην Τσεχία έτσι και στις άλλες χώρες άλλαξαν και οι αξίες στην διαπαιδαγώγηση και μόρφωση της νεολαίας. Στην προσπάθεια τους να συκοφαντήσουν το σοσιαλιστικό σύστημα, στο οποίο που εστιάζονταν στη φιλία, αλληλοκατανόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, διαπαιδαγωγούν νέους ανθρώπους οι οποίοι δεν ξέρουν τι θα πει ανθρώπινες αξίες, ανθρώπινο ήθος. Η νέα γενιά έχει γίνει ρατσιστική και ξενόφοβη και προπαντός όταν μιλάμε για αθίγγανους και διαφορετικές φυλές. 

Τα ΜΜΕ με την παραπληροφόρηση τους, εξάλλου δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ, τη διαστρέβλωση, κλπ, συμβάλλουν κι αυτά στη διαμόρφωση ρατσιστικών και ξενόφοβων συμπεριφορών στους νέους. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι οι απλοί σκεπτόμενοι Τσέχοι πολίτες που αρνούνται να βοηθήσουν, που τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα και συναισθήματα. Αυτοί είναι μόνο ένα κομμάτι της τσεχικής κοινωνίας που ακούγεται και που φαίνεται και δυστυχώς, η ανθρώπινη φωνή της πλειοψηφίας ακόμα δεν ακούστηκε. Ελπίζω ότι σύντομα θα ακουστεί κι αυτή και οι πολίτες θα αντιδράσουν. 
Τέλος, ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι οι Σύριοι πρόσφυγες  φεύγουν από έναν πόλεμο που αυτοί δεν προκάλεσαν. Πρέπει να δουν την ουσία του προβλήματος (ποιος προκαλεί τους εμφύλιους πολέμους, ποιος θέλει να αλλάζει ηγεσίες και συστήματα στις αραβικές χώρες με «επαναστάσεις» και «αντεπαναστάσεις» και για ποιανού συμφέροντα) και τις αιτίες που προκάλεσαν χιλιάδες δύστυχους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και την πατρίδα τους και να "επιλέγουν" τις ταλαιπωρίες αυτού του τραγικού και μακρύ δρόμου της ασφάλειας, της ζωής. 
  


Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους συμπατριώτες μας, μέσα από το e-περιοδικό μας;
Μέσω του περιοδικού σας, θέλω να χαιρετήσω όλους τους συμπατριώτες μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και να τους ευχηθώ υγεία και πρόοδο στη ζωή τους. Επίσης, να συνεχίσουν οι συμπατριώτες μας να αγαπάν και υποστηρίζουν την πατρίδα μας όπου κι αν βρίσκονται. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και εμείς οι Έλληνες στο εξωτερικό συνεχίζουμε να δημιουργούμε, να δουλεύουμε σκληρά και να διακρινόμαστε ως επιστήμονες, συγγραφείς, μουσικοί και πάντα με την υπερηφάνεια ότι είμαστε Έλληνες! 
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία στο περιοδικό σας. 

Εμείς, σας ευχαριστούμε κ. Ζησάκη για το χρόνο σας και την τόσο ενδιαφέρουσα κουβέντα μας!

Περισσότερες πληροφορίες για την Ελληνική Κοινότητα της Τσεχίας θα βρείτε στο ropraha.eu, το οποίο "μιλά" και ελληνικά!


Η κλήρωση, συνεχίζει να "τρέχει"! Κλικ εδώ.
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Συζητώντας με food - bloggers #3.

Συζητώντας με food - bloggers #3.



Ταξίδια στη ζωή μας, κάνουμε πολλά. Υπάρχει όμως ένα κορίτσι, που ταξιδεύει στον κόσμο των γλυκών μέσα από το blog της.
Ακούει στο όνομα Νατάσα και είναι η κάτοχος του Le voyage du gateaux, που μας ταξιδεύει σε γλυκές γεύσεις.
Σας παρουσιάζω την κουβέντα που είχα μαζί της, λίγο πριν φέρει στον κόσμο τη δεύτερη κορούλα της.

Αν κάποιος που δεν σε γνωρίζει μπει στο blog σου, η φράση που θα του έρθει στο μυαλό (ορμώμενος και από τον τίτλο) είναι, γλυκιά ιστορία. Πόσο γλυκιά είναι η δική σου ιστορία;... Μίλησέ μας για σένα.
Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη της Γερμανίας.  Είμαι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάζομαι στο δημόσιο τομέα.  Τη ζωή μου γλυκαίνουν η 1,5 ετών Μαργαρίτα (κοινώς πιτσιφρίκι μου) , ο σύζυγός μου Μάριος (υπέροχος άνθρωπος αλλά αυστηρός κριτής στην κουζίνα) και το εμβρυάκι που περιμένουμε σε λίγες εβδομάδες (εύχομαι και αυτή γλυκατζού). Λατρεύω τα ταξίδια, τη ζαχαροπλαστική και τον μοντέρνο χορό ενώ απεχθάνομαι το ψέμα, την πονηριά και τη μιζέρια.
Είσαι σχετικά νέα foodbloger και δοσμένη στα γλυκά. Γιατί;
Η ζαχαροπλαστική είναι αυτή που με ξεκουράζει, με χαλαρώνει και με κάνει να νιώθω δημιουργική. Η μαγειρική  ανήκει στις καθημερινές μου υποχρεώσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα προσεγμένη. Ως φανατική γλυκατζού μπορώ να στερηθώ μέρος φαγητού για να φάω έστω λίγο γλυκάκι. Αν όπως λένε είμαστε ό,τι τρώμε, τότε πρέπει να είμαι όλο γλύκα!
Οι άνθρωποι συνδέουν το γλυκό με ιδιαίτερες στιγμές τους, όπως η τούρτα των γενεθλίων, του γάμου κ.α. Πόσο σημαντικό είναι για σένα το γλυκό; Θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς αυτό;
Εξίσου σημαντικό με όλες αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές! Ένα γλυκό μπορεί να συμπληρώσει ένα γεύμα και να το μετατρέψει σε εορταστικό, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει λόγος! Τις περισσότερες φορές ψάχνω ακόμα και λεπτομέρειες για να τις μετατρέψω σε ιδιαίτερη στιγμή και να απολαύσουμε ένα ωραίο γλυκό. Μια επίσκεψη, μια επέτειος, μια συνάντηση, ένα κάλεσμα, μια επιτυχία γίνονται αιτίες εορτασμού με την συνοδεία ενός γλυκού. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς γλυκό! Ιδιαίτερα στα παγωτά έχω μεγάλη αγάπη!
Παιδιά και γλυκά, είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες. Τα παιδιά τα λατρεύουν, όμως οι παιδίατροι συστήνουν να τα αποφεύγουν… Υπάρχουν γλυκά, υγιεινά;
Είναι αναπόφευκτη η κατανάλωση γλυκών από τα παιδιά. Όσο όμως οι μαμάδες έχουμε  τον έλεγχο της διατροφής τους και είναι μικρά καλό είναι να υπάρξει πλήρης αποχή όπως συμβουλεύουν και οι παιδίατροι. Αργότερα μικρή ποσότητα γλυκού δε βλάπτει. Πιστεύω ότι η κατανάλωση γλυκών με μέτρο χωράει σε μια ισορροπημένη διατροφή.  Προσωπικά θεωρώ υγιεινά τα γλυκά που είναι φτιαγμένα, χωρίς πολλά λιπαρά και μεγάλη ποσότητα ζάχαρης, κάτι το οποίο είναι εφικτό.
Τα τελευταία χρόνια, κυκλοφορούν πολλά υποκατάστατα ζάχαρης. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτά;  Τι γνώμη έχεις για τη στέβια;
Δεν χρησιμοποιώ υποκατάστατα γιατί είναι αποτέλεσμα χημικής επεξεργασίας. Σε πρόσφατες συνταγές μου χρησιμοποίησα στέβια αλλά και πάλι με φειδώ γιατί είναι καινούρια στην αγορά και δεν έχω πλήρη γνώση για το προϊόν. Αντικαθιστώ τη ζάχαρη πολλές φορές με μέλι ή πετιμέζι που είναι πιο ασφαλής επιλογή.
Λένε, πως οι περισσότεροι άνθρωποι, λατρεύουν τη σοκολάτα. Εσύ;
Ανήκω και εγώ στην πλειοψηφία! Η σοκολάτα είναι ο εθισμός μου. Δεν γίνεται σε καμιά περίπτωση να αντισταθώ στη σοκολάτα γάλακτος, υγείας, την πραλίνα φουντουκιού και το παγωτό σοκολάτας. 
Με τι θα αντικαθιστούσες το γλυκό, αν υπήρχε ανάγκη?
Και μόνο στην σκέψη με πιάνει πανικός οπότε πάμε παρακάτω αφού πάρουμε ένα κομματάκι σοκολάτας να συνέλθουμε!!
Η οικονομική κρίση, έχει επηρεάσει τους ανθρώπους, ως προς το σπιτικό γλυκό; Δοκιμάζουν να το φτιάξουν τώρα πιο συχνά από πριν; Τι εικόνα έχεις εσύ μέσα από το blog σου;
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική! Έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση σε μεγάλο βαθμό. Χρειάζεται πολύ λιγότερα χρήματα για να φτιάξει κάποιος ένα γλυκό για την οικογένεια απ'ότι να το αγοράσει. Εκτός αυτού με αυτό τον τρόπο ξέρει τι τρώει!
Ποια είναι η γνώμη σου για τα παραδοσιακά γλυκά και για τα λεγόμενα γλυκά της μόδας, που κατά καιρούς «εισβάλλουν» στο τραπέζι μας;
Τα παραδοσιακά γλυκά τα έχουμε γευτεί όλοι μεγαλώνοντας από τις μαμάδες μας και μας ξυπνάνε αναμνήσεις. Τα έχουμε συνδέσει με το σπίτι μας, με τις γιορτές και την παράδοση. Τα θεωρώ διαχρονικά, δεν θα χαθούν όσο τα φτιάχνουμε και εμείς  με τη σειρά μας. Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού κυδώνι, σε ένα μπακλαβά, ένα γαλακτομπούρεκο, ένα μελομακάρονο;;  Θα έχουν πάντα θέση στο τραπέζι και τις καρδιές μας. Τα γλυκά της μόδας έχουν και αυτά μερίδιο στο τραπέζι μας και κάποια ομολογώ οτι έχουν γίνει λατρεία!
Το γλυκό, έχει μόδα, τελικά;
Όπως όλα έτσι και το γλυκό. Πιστεύω έχει μόδα. Μέσα από αυτή τη μόδα τα γλυκά που αρέσουν θα μείνουν, τα υπόλοιπα απλά θα χαθούν. Πολλά από τα γλυκά της μόδας είναι για τον εντυπωσιασμό και σε πολλούς ξενίζουν.
Κάθε συνταγή που ετοιμάζεις, καταφέρεις να μην την καταναλώσεις μετά, έτσι λαχταριστή που είναι;
Κάθε συνταγή θα τη δοκιμάσω! Πώς αλλιώς θα ξέρω αν είναι καλή? Σε κάποιες όμως θα δείξω αυτοσυγκράτηση και θα μείνω στη δοκιμή, σε άλλες δεν θα μπορώ να αντισταθώ και θα πέσω με τα μούτρα!
Αν το e-περιοδικό μας ήταν γλυκό, ποιο θα ήταν;
Σοκολατόπιτα! Με σιρόπι σοκολάτας και γκανάζ. Πλούσιο γλυκό, όπως τα θέματά σας. Με ενδιαφέρον σε κάθε κουταλιά όπως τα άρθρα σας. Καλοδουλεμένη, εθιστική, προσεγμένη.
Θα μας αφιερώσεις μια συνταγή σου;

Εννοείται! Πώς θα ερχόμουν με τα χέρια άδεια;; Τάρτα lila pause με μους σοκολάτας. Είναι μια εύκολη τάρτα με μπισκοτένια βάση oreo, μια κρέμα φράουλας lila pause και εύκολη μους σοκολάτας χωρίς αυγά.

Τάρτα lila pause με μους σοκολάτας


Υλικά:
Για το μπισκότο:
- 1 συσκευασία μπισκότα oreo
- 70 gr βούτυρο λιωμένο

Για την κρέμα lila pause:
- 100 gr γάλα
- 30 gr ζάχαρη
- 10 gr ζελατίνης
- 50 gr σοκολάτα λευκή
- 100 gr τυρί κρέμα
- 100 gr φρέσκες φράουλες πολτοποιημένες

Για τη μους:
- 200 gr σοκολάτα κουβερτούρα
- 50 grκρέμα γάλακτος
- 100 gr γάλα
- 150 gr άγλυκη σαντιγύ (kretore, morfat σε κουτί κλπ)
- σοκολάτα, φράουλες και ότι άλλο τραβάει η όρεξη μας για γαρνίρισμα.

Εκτέλεση:
- Tρίβουμε στο μούλτι τα μπισκότα και τα ανακατεύουμε καλά με το λιωμένο βούτυρο. Στρώνουμε το μείγμα μας σε τσέρκι ή φόρμα δαχτυλίδι 20 εκ. Τοποθετούμε στο ψυγείο να σταθεροποιηθεί.
- Ετοιμάζουμε την κρέμα lila pause. Μουλιάζουμε σε κρύο νερό τα φύλλα ζελατίνης. Σε κατσαρολάκι βάζουμε το γάλα με τη ζάχαρη τα βράσουν. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τη λευκή σοκολάτα, τα φύλλα ζελατίνης που τα έχουμε στύψει πρώτα, το τυρί κρέμα και τον πολτό φράουλας. Αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς και το απλώνουμε στο μπισκότο. Ξανά στο ψυγείο να κρυώσει το γλυκό μας!
- Πάμε για τη μους! Σε κατσαρολάκι βάζουμε το γάλα και την κρέμα γάλακτος να βράσουν. Μόλις είναι έτοιμο το αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τη σοκολάτα. Ανακατεύουμε καλά να ομογενοποιηθεί και το αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει. Χτυπάμε τη σαντιγύ μας και ενώνουμε τη σοκολάτα με απαλές κινήσεις με μια σπάτουλα με κινήσεις από κάτω προς τα πάνω.
Προσθέτουμε τη μους στο γλυκό μας και τοποθετούμε ξανά στο ψυγείο. Γαρνίρουμε με τριμμένη σοκολάτα ή ροδέλες σοκολάτας, φράουλες ή ό,τι τραβάει η όρεξη μας!
Αυτή είναι η φίλη μου η Νατάσα και είμαι σίγουρη πως θα κάνετε πολλές βόλτες από το  Le voyage du gateaux για να ταξιδέψετε μαζί της στον κόσμο των γλυκών...
Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπημένη φίλη, για όσα όμορφα μοιράστηκες μαζί μας και για την υπέροχη συνταγή σου!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Συζητώντας με food - bloggers #2.

Συζητώντας με food - bloggers #2.



Μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις να ανέτρεψαν τον προγραμματισμό και την καθημερινότητά μας, τους τελευταίους μήνες, όμως οι ρυθμοί μας ανακτώνται σιγά - σιγά αφού η ομαλότητα της καθημερινής ζωής, εξαρτάται και από τη διάθεσή μας και το πείσμα μας, να συνεχίσουμε προσπαθώντας για το καλύτερο....



Έτσι κι εγώ, σας παρουσιάζω την κουβέντα, που είχα με μια αγαπημένη φίλη food-blogger τη Λίλια του spoonstories, όπως ήταν προγραμματισμένη να βγει εδώ και μερικούς μήνες. 

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα άνθρωπο, που έχει άποψη για το φαγητό και την ποιότητά του και τη διατυπώνει με σαφήνεια...

Διαβάζω από την ιστοσελίδα σου (spoon-stories.com): «Αν είχα ποτέ υπάρξει κουτάλι θα είχα σίγουρα πολλά να πω. Ιστορίες νόστιμες, τρυφερές, ακόμα και τρομαχτικές...». Τι είναι για σένα λοιπόν, η μαγειρική;


Μα πίσω από κάθε γεύμα δεν κρύβετε μια ιστορία? Σε μια χώρα που κάθε γιορτή, χαρά ή λύπη αρχίζει και τελειώνει με ένα καλό τραπέζι πολλά μπορούν να ειπωθούν!! Η μαγειρική για μένα είναι λατρεία, αυτό είναι αλήθεια αλλά και κάτι παραπάνω, είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας με τους αγαπημένους μου ανθρώπους . Από το πρωινό της Κυριακής που θα μαζευτούμε όλοι μαζί για να πιούμε το καφέ μας και να σχεδιάσουμε τη μέρα μας, ως το δείπνο έξω στον κήπο υπό το φως των κεριών το φαγητό είναι εκείνο που μας φέρνει πιο κοντά!


Πόσο μπορεί ένα …κουτάλι να κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη;


Χαχα πάρα πολύ!! Υπάρχουν άσχημες μέρες που στη σκέψη ενός καλού γεύματος να με περιμένει, νιώθω καλύτερα! Μην ξεχνάτε πως απολαμβάνω και τη διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού που σε μένα τουλάχιστον λειτουργεί εντελώς χαλαρωτικά…


Το φαγητό, η γεύση, η εικόνα, δημιουργούν αναμνήσεις. Ποιες είναι οι δικές σου και ποιες θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου;


Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό με αυτή την ερώτηση είναι το άρωμα κανέλας και ζάχαρης! Αυτή η μαγική κουζίνα της μητέρας μου όλο και κάτι καλό έψηνε!


Είμαι τυχερή γιατί έχω απίθανες αναμνήσεις ως παιδί αλλά και ως ενήλικας αργότερα. Ήμασταν από τις  οικογένειες που τρώγαμε πάντα μαζί ακόμα και τις καθημερινές, όταν αυτό ήταν εφικτό. Η ώρα του πρωινού ήταν ή ώρα της οργάνωσης, του πειράγματος και του σχεδιασμού, το μεσημέρι η ώρα που λέγαμε τα νέα μας και το βράδυ της χαλάρωσης και της διασκέδασης.


Οι γιορτές από την άλλη, είχαν πάντα τις τιμητικές τους και ποτέ δεν πέρναγε κάποια χωρίς την δέουσα σημασία! Όλα τα φώτα ανοιχτά, σπιτικά γλυκά και φαγητά στο τραπέζι μας, λικέρ από τα χεράκια της μαμάς και πολύ αγάπη.


Όλες αυτές τις γλυκές αναμνήσεις φυσικά τις χρωστάω κυρίως στη μητέρα μου …Είναι πολύ σημαντικό να περνάς όμορφα στην απλή καθημερινότητά σου με τους ανθρώπους που αγαπάς και αυτό θέλω να συνεχίσω και στα δικά μου παιδιά και στη δική μου οικογένεια!


Είναι εύκολο να περάσουν οι άνθρωποι από το junk food στο ποιοτικό φαγητό και η κρίση που περνάμε, πόσο συντελεί σ’ αυτό;


Νομίζω πως η οι άνθρωποι που θέλουν να τραφούν σωστά θα το κάνουν ανεξαρτήτως κρίσης ή όχι. Η σωστή διατροφή και φυσικά της υγείας, είναι άποψη ζωής και όχι μόδα. Είτε το πιστεύεις και το υποστηρίζεις είτε όχι και ψάχνεις δικαιολογίες για αυτό. Σίγουρα η κρίση φέρνει δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα αγοραστό junk food θα μας έρθει πιο οικονομικά από ένα σπιτικό καλό - μαγειρεμένο πιάτο.


Ακούμε και διαβάζουμε πολλά για την αξία της ισορροπημένης διατροφής στην υγεία μας. Για κάποιους το φαγητό είναι απόλαυση, για κάποιους άλλους απλά τροφή, ίσως και αγγαρεία. Μια food blogger, τι θα έλεγε;


Το φαγητό είναι απόλαυση! Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι? Είναι δημιουργία και έμπνευση, είναι διασκέδαση και φυσικά ανάγκη…Το γεγονός ότι μπορώ να φτιάχνω σχεδόν τα πάντα στη κουζίνα μου, μου δίνει ένα έξτρα πλεονέκτημα στο να ελέγχω σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των υλικών και το αποτέλεσμα! Αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση…


Ποια είναι η γνώμη σου για τις τόσες εκπομπές μαγειρικής στην ελληνική τηλεόραση; Βοηθούν στο να αγαπήσουν οι έλληνες το σπιτικό φαγητό ή μήπως ο τόσο μεγάλος αριθμός εκπομπών λειτουργεί αντίθετα; Εσύ τι «εισπράττεις» μέσα από το blog σου;


Νομίζω πως ζούμε την επανάσταση της κουζίνας! Τόσες ιδέες για συνταγές, τόσες εκπομπές και blogs δεν έχουν ξανά υπάρξει ποτέ! Σίγουρα έχουν ανοίξει τα μάτια στον κόσμο που σε μεγάλο βαθμό έφτιαχνε συγκεκριμένα και μόνο πιάτα, τον ελευθέρωσε και τον έκανε να θέλει να πειραματιστεί! Αυτό είναι καλό! Όπως θετικό είδα και το γεγονός ότι έγιναν γνωστά πολλά υλικά και συστατικά που παλιότερα δεν ξέραμε την ύπαρξη και την χρησιμότητα τους.

Παρόλα αυτά κάποια στιγμή θα έρθει ο κορεσμός θα γίνει κάποιο ξεκαθάρισμα και το τέλος θα επέλθει η ισορροπία όπως γίνεται πάντα..

Για μια εργαζόμενη γυναίκα οι ώρες είναι περιορισμένες όχι μόνο για μαγειρική, αλλά και για άλλες ασχολίες. Όταν πάλι είναι άνεργη (το πρόβλημα της εποχής) τα χρήματα λιγοστεύουν. Μοιάζει όλο αυτό να είναι ανασταλτικό σε σχέση με το μαγείρεμα. Ποια είναι η γνώμη σου;


Ο χρόνος και το χρήμα είναι 2 βασικά αλληλένδετα μεταξύ τους πράγματα. Συνήθως όταν έχεις το ένα δεν έχεις το άλλο. Ο λίγος χρόνος θέλει καλή προετοιμασία και πρακτικές εύκολες συνταγές ενώ όταν το οικονομικό είναι πρόβλημα τότε κάνεις καλύτερο προγραμματισμό και οργάνωση για να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με λίγη καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν σωστά…


Οικονομικό και ποιοτικό φαγητό, γίνεται;


Το οικονομικό επηρεάζει  σαφώς την ποιότητα  και την ποσότητα του φαγητού μας, παρόλα αυτά  υπάρχουν τόσο νόστιμα και απλά πιάτα, όπως λαδερά, όσπρια, σαλάτες, απολαυστικές μακαρονάδες που μπορούν να μας χορτάσουν περισσότερο από ότι νομίζουμε. Κυκλοφορούν απίστευτες συνταγές! Να γιατί υπάρχουμε και εμείς οι food bloggers


Βάλε μας στο 24ωρό σου. Πώς είναι η δική σου καθημερινότητα;


Στο τρέξιμο από το πρωί ως το βράδυ! Έχω τρομερή ενέργεια, έτσι το  πρόγραμμα μου έχει από όλα! Δουλειές, διάβασμα, ζωγραφική, μαγειρική, blogging, διασκέδαση και αρκετός χρόνος για την οικογένεια και τους φίλους μου


Γλυκό ή αλμυρό; Τι προτιμά η Λίλια;


Μα αλμυρό!...και μετά γλυκό και μετά πάλι αλμυρό! Μόλις γεύομαι το ένα αναζητάω το άλλο, τι να σας πω; Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να τα συνδυάσω και την ίδια στιγμή! Οπότε μιλάμε για ισοπαλία!


Αν το «e – περιοδικό μας» ήταν φαγητό ή γλυκό, ποιο θα ήταν;


Για να δούμε λοιπόν! Ένα περιοδικό με ποικίλα θέματα ,  φρέσκιες ειδήσεις και λύσεις για την υγεία και την ομορφιά μας θα μπορούσε να είναι μια ιδιαίτερη σαλάτα με χρώμα και γεύση! Τι καλύτερο!!


Θα μας αφιερώσεις μια συνταγή;


Βέβαια!!! Θα σας φτιάξω μια αρμυρή τάρτα, εύκολη, νόστιμη και αγαπημένη...



Τάρτα με καραμελωμένα κρεμμύδια , γκοργκοτζόλα και μπρί


για 1 ταψί φούρνου 33X41

 Υλικά:
2 κουταλιές ελαιόλαδο
4 φλιτζάνια του τσαγιού κρεμμύδι σε φέτες (πάχους ½ εκ )
1 κουταλιά της σούπας καφέ ζάχαρη
2 κουταλιές της σούπας γεμάτες βαλσάμικο ξύδι
½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
½ κουταλάκι του γλυκού πιπέρι
1 φύλλο σφολιάτας (ανοιγμένο ελαφρά με τον πλάστη σε αλευρωμένη επιφάνεια)
150-200 γρ τυρί μπρί, (παγωμένο, καθαρισμένο και κομμένο σε φέτες)
120 γρ τυρί γκοργκοτσόλα ή ανάλογο μπλε τυρί σε κομματάκια
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο εστραγκόν ψιλοκομμένο ή δυόσμο


Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα  κρεμμύδια για 10 λεπτά να γίνουν διάφανα.
Ρίχνουμε σταδιακά τη ζάχαρη, το ξύδι, αλάτι και πιπέρι. Μειώνουμε την θερμοκρασία και τα μαγειρεύουμε για  20 λεπτά ή ως να καραμελώσουν. Ρίχνουμε λίγο νερό αν δείχνουν τα κρεμμύδια μας πως πάνε να ξεραθούν. Τα αποσύρουμε από τη φωτιά.
Ανοίγουμε τη ζύμη ανάλογα το ταψί στο σχήμα που θέλουμε. Εδώ χρησιμοποιήσαμε λαμαρίνα φούρνου.
Τοποθετούμε τη ζύμη στο ταψί με λαδόκολλα από κάτω.
Πιρουνιάζουμε την επιφάνεια ανά 2-3 εκ, ώστε να αποφύγουμε τα φουσκώματα της σφολιάτας.
Μοιράζουμε όλα τα κρεμμύδια σε όλη την επιφάνεια.
Από πάνω ομοιόμορφα ρίχνουμε τα τυριά και τέλος το εστραγκόν.
Σε περίπτωση που δεν θέλουμε να το ψήσουμε άμεσα το βάζουμε στο ψυγείο σε αυτό το σημείο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C για 18-20 λεπτά και ως να λιώσει το τυρί και να ξεροψηθεί η σφολιάτα.
Την αφήνουμε για 5 λεπτά να σταθεί πριν την σερβίρουμε.

Λίλια, σ' ευχαριστώ πολύ!!!

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της, θα βρείτε πολλές ακόμα εκπληκτικές συνταγές!

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram