Όσο κι αν σήμερα, τα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας, από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, αυτό φυσικά δεν ίσχυε πάντα. Ας δούμε μαζί, πότε άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια των Ελλήνων, αυτά τα αγαθά.

Το 1892 έγινε η εγκατάσταση δύο τηλεφωνικών πινάκων στην Αθήνα και ενός στον Πειραιά, κυρίως για τις ανάγκες επικοινωνίας, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Αρχικά αυτά τα τηλέφωνα εξυπηρετούσαν την Αυλή, τα υπουργεία, την αστυνομία, τις στρατιωτικές υπηρεσίες, τις εφημερίδες και τις τράπεζες. Το 1897 ιδρύθηκε το τηλεφωνικό κέντρο Νέου Φαλήρου. Το 1902 ο συνολικός αριθμός των συνδρομητών Αθηνών - Πειραιώς και Νέου Φαλήρου, δεν ξεπερνούσε τους 400.

Από το 1858, τις ανάγκες της επικοινωνίας εξυπηρετούσε ο τηλέγραφος. Τα τρία πρώτα τηλεγραφεία ήταν των Αθηνών, του Πειραιά και της Σύρου. Αργότερα ιδρύθηκαν στο Αίγιο και την Πάτρα, ενώ το 1861 άρχισαν να λειτουργούν τα τηλεγραφεία Λαμίας, Κορίνθου, Μεσολογγίου, Άργους, Ναυπλίου, Τρίπολης, Θήβας και Λιβαδειά.

Με ηλεκτρικό ρεύμα η Αθήνα άρχισε να βλέπει σιγά - σιγά από το 1898, που άρχισε η σταδιακή ηλεκτροδότηση και να λειτουργούν και τα πρώτα φανάρια στου κεντρικούς δρόμους. Πριν από το ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχε το φωταέριο. Οι πρώτες εγκαταστάσεις εργοστασίου παραγωγής φωταερίου ήταν στο Γκάζι, στην οδό Πειραιώς, που ξεκίνησαν το 1860.

Όσο για το νερό στην Αθήνα, ήταν ...νεράκι μέχρι το 1925, που η γνωστή Αμερικανική Εταιρεία Ούλεν και η Τράπεζα Αθηνών, άρχισαν να κατασκευάζουν τα πρώτα σύγχρονα έργα για την ύδρευση της πρωτεύουσας. Μέχρι το 1924 η Αθήνα υδρευόταν από τα νερά των πηγών της Πάρνηθας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Αθήνα υδρευόταν από 55 δημοτικές βρύσες που υπήρχαν σε διάφορα σημεία. Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας είχαν δύο επιλογές: να περιμένουν με τενεκέδες και στάμνες στις ατελείωτες ουρές στις βρύσες ή να προμηθευτούν το νερό σε τσουχτερές τιμές από τους νερουλάδες, που το μετέφεραν στα κάρα τους και το πωλούσαν στις γειτονιές.




Πηγή: "Η γειτονιά μας η παλιά", εκδόσεις Σαββάλα
Κείμενο: to e-periodiko mas

(από πού προήλθε η φράση)

Οι φόροι πριν το 19ο αιώνα (εποχή Τουρκοκρατίας) ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε όσοι δεν είχαν να πληρώσουν, έβγαινα στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, σύμφωνα με τον ιστορικό Χριστόφορο Άγγελο, γνωρίζουμε τα εξής χαρακτηριστικά:

Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, κάθε οικογένεια κατέβαλε χωριστό φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανίων, καρφοπετάλλων και άλλων εκτάκτων. Παρότι οι επιβληθέντες φόροι, ήταν βαρείς, βαρύτερους και αφόρητους, τους καθιστούσε ο τρόπος της εισπράξεώς τους και η δυναστεία των αποσταλλομένων (προς τους φορολογούμενους) υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Ένας ακόμα φόρος που επιβαλλόταν στους ραγιάδες (υπόδουλος-τουρκ.raya) ήταν ο φόρος της "μακριάς κόμης" για όσους είχαν μακριά μαλλιά. Έτσι έμεινε παροιμιώδης η φράση: "πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του".

Γιατί να οδηγούμε με τον τρόπο αυτό; Γιατί έτσι οδηγούμε ασφαλέστερα (10 – 25% λιγότερα ατυχήματα), ενώ ταυτόχρονα καταναλώνουμε λιγότερη βενζίνη (10 – 15% μείωση στην κατανάλωση) αλλά και παράγουμε λιγότερο βλαβερά καυσαέρια και θόρυβο που προκαλεί το όχημά μας.

Πώς θα βελτιώσουμε την οδηγητική μας συμπεριφορά;

Παρατήρηση: Παρατηρούμε όσο είναι δυνατόν πιο μακριά, ώστε να προβλέπουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αν πρέπει να αυξήσουμε ή να μειώσουμε την ταχύτητα του αυτοκινήτου. Η σωστή απόσταση από το προπορευόμενο όχημα, εξαρτάται από την ταχύτητά μας και την ορατότητα.

Επιτάχυνση: Επιταχύνοντας ομαλά, αλλάζουμε γρήγορα τις σχέσεις στο κιβώτιο ταχυτήτων πριν τις 3000 στροφές/λεπτό. Δεν ξεχνάμε, πως η επιτάχυνση αυξάνει κατακόρυφα την κατανάλωση.

Επιβράδυνση: Έχοντας την μεγαλύτερη δυνατή σχέση στο κιβώτιο, επιβραδύνουμε αργά και ομαλά. Είναι θεμιτό να διατηρούμε, όσο το δυνατό, σταθερή την ταχύτητα του οχήματός μας.

Συντήρηση: Διατηρούμε τον κινητήρα και τα ελαστικά στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Αποφεύγουμε να κουβαλάμε άσκοπα φορτία ή τη σκάρα στην οροφή. Η σκάρα ή τα ξεφούσκωτα ελαστικά, δυσκολεύουν την κύλιση του οχήματος και κοστίζουν σε βενζίνη.

Γιατί να οδηγήσω; Επιλέξτε όσο το δυνατό, λιγότερο το όχημά σας. Το βάδισμα και το ποδήλατο, ωφελούν την υγεία και την τσέπη μας. Τα μέσα μεταφοράς, μπορούν να δώσουν λύσεις, σε καθημερινές μετακινήσεις. Αλλάξτε συνήθειες, για να αλλάξετε τον κόσμο μας.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΛΤΑΣ


Καθ. ΦΥΣΙΚΗΣ

(από πού προήλθε η φράση)

Στα 1830, σ' ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, το Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα, ότι ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες ασθένειες που τον μάστιζαν.

Όπως ξέρουμε όλοι μας σχεδόν, ο πραγματικός Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των αναπήρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει, εκτός από τις άλλες παθήσεις, και τις παραμορφώσεις του σώματος καθώς και τους τυφλούς.
Ο άγνωστος του Άστρους ωστόσο, δεν έκανε το παραμικρό θαύμα. Επειδή όμως δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία του, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ' όλα αυτά η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα. 
Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ' αυτιά τους, τα πόδια τους κι ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα να γίνουν καλά. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: "Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα".