Το πράσινο μόνο... είναι αρκετό;




           Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου... Η φύση μοιάζει με ένα ανυπέρβλητο σε τέχνη ζωγραφικό πίνακα. Ότι εποχή και να’ ναι η ομορφιά του τοπίου σε καθηλώνει.... Καταλαβαίνει κανείς όλες τις εποχές και πάντα έχει να θαυμάσει κάτι όμορφο, άλλοτε άγριο, άλλοτε ήμερο, άλλοτε χαρούμενο, αλλά πάντα γοητευτικό!

            Αυτό με μάγεψε σ’ αυτό το τόπο και αποφάσισα να εγκατασταθώ! Στάθηκε όνειρο ζωής για μένα, το σπίτι στην εξοχή όπου θα μπορώ να βλέπω ουρανό, να αναπνέω ελεύθερα και να κυκλοφορώ χωρίς προβλήματα...
            Έτσι δεν έπαψα στιγμή, από την ώρα που πήρα με την οικογένειά μου την απόφαση της εγκατάστασης μέχρι και σήμερα που μιλάμε, να λέω σ’ όλους μας τους φίλους, πόσο τυχερή νιώθω που τα κατάφερα και πόσο ωραία είναι να μυρίζεις το χώμα μετά τη βροχή, ή να βλέπεις το χιόνι να πέφτε πάνω στις μάντρες των σπιτιών...
            Κάθε τόσο καλούσα τους φίλους μας να μας επισκεφτούν για να καταλάβουν αυτά που τους έλεγα!
            Όλοι τους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Λίγο γιατί ήθελαν να μας δουν, λίγο γιατί τους είχα ζαλίσει με τη φύση και τα ωφέλη της. Όλοι τους ενθουσιάστηκαν με τον τόπο. Μετά την πρώτη τους επίσκεψη, όλοι φρόντιζαν να έχουν χρόνο για να μένουν όλο και περισσότερο κάθε φορά.
            Κάποιοι μάλιστα, άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για να κάνουν την ίδια «απόπειρα» μετακίνησης. Τότε ήταν που άρχισαν οι ερωτήσεις...
            Στις περισσότερες απαντούσα με επιτυχία! Κάποιες όμως ήταν αδύνατο να τις απαντήσω χωρίς να συμπεριλάβω στα λόγια μου τη λέξη «δυστυχώς».
            Υπάρχει στο Βαρνάβα, τρόπος να συνεχίσουν τα παιδιά μου τα μαθήματα κιθάρας η πιάνου; Όχι, δυστυχώς, αλλά υπάρχει στο Καπανδρίτι!
            Υπάρχει κολυμβητήριο στο Βαρνάβα; Όχι, δυστυχώς, αλλά υπάρχει σε κοντινό δήμο. Θα χρειαστείτε όμως αυτοκίνητο. Έτσι κάνουν όλοι εδώ! Μετακινούνται με το αυτοκίνητο και βρίσκουν ό,τι χρειάζονται. Τουλάχιστον, υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος μεταφοράς; Όχι δυστυχώς. Τα δρομολόγια του λεωφορείου είναι τόσο αραιά, (δυο την ημέρα )που θυμίζουν ξεχασμένο τόπο στα σύνορα και μάλιστα, προηγούμενων δεκαετιών...
            Πάρκο,Πλατεία; Αυτή ήταν η χαριστική «βολή»! ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έχουμε! Μα πώς είναι δυνατόν; Σ’ ένα τόσο όμορφο και μεγάλο σε έκταση τόπο δεν υπάρχουν πλατείες; Ή έστω ένα πάρκο για να πηγαίνουν τα παιδιά με τα ποδήλατά τους και να κινούνται με ασφάλεια; Όχι δεν υπάρχουν. Γίνονται προσπάθειες, αλλά....
            Τι να τους πω; Πώς να τους εξηγήσω; Όταν μάλιστα βλέπουν να υπάρχουν στις κοινότητες που προηγούνται στο δρόμο τους μέχρι να φτάσουν στο Βαρνάβα;
            Μένω απλά να αναρωτιέμαι.... Τελικά το πράσινο μόνο, είναι αρκετό;
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!

find "to e-periodiko mas" on instagram