Έρχονται Χριστούγεννα…
Η Ελλάδα ματωμένη, προσπαθεί να μετρήσει τις πληγές της και τη σωτηρία της.
Κόσμος στους δρόμους, όχι όμως στα μαγαζιά με τις γιορτινές βιτρίνες, αλλά στα πεζοδρόμια άστεγος, απελπισμένος, μόνος…
Καταστηματάρχες σε απελπισία, μισθωτοί σε απελπισία, άνεργοι σε ασφυξία!...
Πώς θα γιορτάσει φέτος τα Χριστούγεννα η Ελλάδα, κύριοι που μας κυβερνάτε;
Με τι κουράγιο, με τι χαμόγελο, με τι μέσα;
Πόσοι θα μπορέσουν να καθίσουν γύρω από το γιορτινό τραπέζι και κυρίως, τι θα έχει πάνω;
Πόσοι θα μπορέσουν να βρεθούν σ’ ένα ζεστό σπίτι;
Μη βιαστείτε να μου απαντήσετε με νούμερα, γιατί τότε θα με πείσετε πως όλους, ως νούμερα και στατιστικά στοιχεία, μας βλέπετε!
Δεν είμαστε όμως στατιστικά δεδομένα, είμαστε άνθρωποι! Άνθρωποι με ανάγκες, με συναισθήματα, με ψυχή που κομματιάζεται από τη «σωτηρία» σας.
Αν μπορούσα να κάνω μια ευχή, δε θα μου έφταναν οι λέξεις… αφού και σε σας οι λέξεις ψωμί, παιδεία, ελευθερία, δεν είναι τίποτα άλλο από σχήματα στον τοίχο με μπογιά… που ξεχάστηκαν μόλις πιάσατε την πρώτη καρέκλα.
Αυτό που ελπίζω κάποια στιγμή να λάβετε, είναι τη «θέση» που σας αξίζει, στη συνείδηση και τη μνήμη μας, για να μη σας πιστέψει κανείς πια. Ούτε τα παιδιά σας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!