Simone de Beauvoir, μια ξεχωριστή Γυναίκα!

Η Simone Lucie - Ernestine - Marie de Beauvoir όπως ήταν το πλήρες της όνομα (Σιμόν ντε Μποβουάρ) γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι και ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος ενώ θεωρήθηκε η μητέρα του φεμινισμού (μετά το 1968) με ανεξάρτητα φιλοσοφικά γραπτά, που όμως συνδέθηκαν με τον υπαρξισμό του Σάρτρ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ecole Normale Superieure στο οποίο και συνάντησε τον Jean - Paul Sartr (Ζαν - Πωλ - Σαρτρ), διάσημο υπαρξιστή φιλόσοφο, το 1921 του οποίου υπήρξε σύντροφος ως το θάνατό του. Το 1981 μάλιστα έγραψε το "Η τελετή του Αποχωρισμού" που ήταν η οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Όταν το 1986 (14 Απριλίου) πέθανε από πνευμονία, θάφτηκε στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού δίπλα στο σύντροφό της.

Στις αρχές της δεκαετίας του '30 δίδασκε στη Ρουέν και το 1943 η Μποβουάρ εξέδωσε το "L' Invitee" ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης, που ανέπτυξε με μια από τις φοιτήτριές της, την Olga Kosakiewicz, όσο ήταν εκεί. Το μυθιστόρημα αυτό, διερευνεί και την πολύπλοκη σχέση της με τον Σαρτρ καθώς και πώς επηρεάστηκε η σχέση αυτή από την συμπερίληψη της Kosakiewicz.

Το 1947 με το "Pour Une Morale de L'ampigute" δίνει το καλύτερο και ίσως το μοναδικό σημείο εισαγωγής στο Γαλλικό υπαρξισμό με την αριστουργηματική απλότητά του.

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση μιας πολιτικής εφημερίδας της "Les Temps Modernes" χρησιμοποιώντας την εφημερίδα για να παρουσιάσει διάφορες δουλειές και παραμένοντας εκδότριά ως το τέλος της ζωής της.

Γνωστότερο έργο της είναι το "Δεύτερο Φύλο", μια φιλοσοφική και φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Σ' αυτό, υποστηρίζει πως δια μέσου της ιστορίας, οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια Mary Wollstonecraft θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Μποβουάρ λέει πως αυτή η στάση κράτησε πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι οι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την "κανονικότητα". Αναφέρει μάλιστα πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει πρέπει να καταρρίψει αυτή την υπόθεση.

Θα πρέπει να θυμόμαστε πως η Μποβουάρ ήταν ευέλικτη ως συγγραφέας. Εξίσου ικανή ως φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, πολιτική θεωρητικός, δοκιμιογράφος όσο και ως βιογράφος. Έγινε μετά θάνατο αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και λόγω της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού αλλά και λόγω της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο αριστούργημα του Σαρτρ "Το Είναι και το Τίποτα". Αναμφισβήτητα είναι μία από τους μεγαλύτερους Γάλλους στοχαστές σε ολόκληρη την ιστορία.

Άλλες σημαντικές εργασίες της "Les Mandarins" (1954), "Memoires d'une jeune fille rangee" (1958).

Αποφθέγματά της που αξίζει να αναφέρουμε:

* Το να κερδίσεις έναν άντρα, είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις, είναι επάγγελμα.

* Τους αρέσει να σκοτώνουν το χρόνο τους, περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει. (αναφερόμενη στους άντρες)

* Δε γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα.

* Τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος, είναι το αντίθετο της ζωής. Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή, σε πεπρωμένο.

* Κάποιες μέρες ο Θεός είναι τόσο μακρινός, που μοιάζει Απών.

* Αν ζήσεις πολύ, θα διαπιστώσεις πως κάθε νίκη μετατρέπεται σε ήττα.

* Η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα κι από την ευτυχία.

* Η μοιρολατρία θριαμβεύει επάνω σ' αυτούς που πιστεύουν σ' αυτή.

* Μιας και είναι ο Άλλος μέσα μας, που είναι γέρος, είναι φυσικό η αποκάλυψη για την ηλικία μας να έρχεται απ' έξω, από τους άλλους. Δεν τη δεχόμαστε πρόθυμα.

* Το παρόν, δεν είναι ένα εν δυνάμει παρελθόν. Είναι η στιγμή της επιλογής και της δράσης.


πηγή: wikipedia.org , gnomikologikon.gr