Η καθημερινή ρουτίνα συχνά, μας απομακρύνει από τα ουσιαστικά της ζωής. Ο αγώνας για επιβίωση και επιβεβαίωση, μας τραβάνε στη δική τους δίνη, χωρίς να μας δίνουν χρόνο να σκεφτούμε.
Πάντα όμως υπάρχουν οι αφορμές, που ξεπηδούν μέσα από ένα
βιβλίο, ένα μήνυμα στον τοίχο, μια ταινία…
Έτσι συνέβη και στην περίπτωσή μου.
Πριν λίγες Κυριακές είδα μια ταινία, που οι περισσότεροι από σας την έχετε ήδη δει, αφού
έκανε τεράστια επιτυχία. Όμως εγώ, δεν την είχα δει. Δεν ήθελα!
Έτσι είμαι εγώ,
ανάποδη. Τα πολυδιαφημισμένα, τα πολυσυζητημένα, με απωθούν. Μάταια οι φίλοι μου, μου έλεγαν πως αξίζει
τον κόπο, εγώ εκεί, αμετακίνητη! Θα τη δω, είπα τελικά αφού επιμένετε, όταν
παιχτεί στην τηλεόραση. Κλασσικός τηλεορασάκιας δεν το κρύβω, προτιμώ τη βολή
του καναπέ μου, όπου μπορώ ν’ απλώσω και τα πόδια μου και να παρακολουθήσω με
την άνεσή μου, πίνοντας το αγαπημένο μου κρασί. Έτσι την ευχαριστιέμαι
καλύτερα…
Ας μην τα πολυλογώ, κάπως έτσι αποφάσισα να δω το «Αν» και
πραγματικά ταρακουνήθηκα!
Όλοι ξέρουμε κάποια πράγματα που αφορούν τη ζωή, όλοι τα
παραδεχόμαστε, αλλά ζούμε σα να μην υπάρχουν, βουτηγμένοι στα θέλω, τα ένστικτα
και τα πάθη μας.
Λίγοι σκεφτόμαστε συχνά και χωρίς μια οδυνηρή αφορμή, πως
τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο, ενώ συχνότερα φέρνουμε στο στόμα μας
αυτή τη μικρή λεξούλα που ήταν και ο τίτλος της ταινίας. Αν…
Αν δεν γινόταν αυτό, θα ήμουν καλύτερα, αν δεν γινόταν
εκείνο, θα ήμουν ευτυχισμένη, αν δεν γινόταν το άλλο εγώ σήμερα θα ήμουν
«βασιλιάς» και πάει λέγοντας…
Σπανιότερα λέμε, αν έβγαινα λίγο νωρίτερα, σήμερα δεν θα
ζούσα ή κάτι παρόμοιο.
Πρώτα βάζουμε το παράπονο, πρώτα φορτώνουμε σ’ αυτό το «αν»
την κατάληξη ή την αποτυχία μας…
Πρώτα χρησιμοποιούμε το «αν» για την κακή μας τύχη και
σπανιότερα για την καλή που μας έσωσε, από βέβαιη καταστροφή. Κάπως έτσι
σπαταλάμε τις σκέψεις και προσπαθούμε να κάνουμε απολογισμό ζωής με «αν» και «όταν»,
χωρίς να υπολογίσουμε τη δική μας ευθύνη επιλογής.
Μετράμε τα εμπόδια και όχι τα βήματα.
Ώσπου έρχεται μια στιγμή που όλα ανατρέπονται! Έρχεται μια
στιγμή που η λανθασμένη επιλογή, γίνεται σωστή και η σωστή αποδεικνύεται λάθος…
Ποιος, ορίζει το σωστό και το λάθος στις επιλογές
ενός ανθρώπου, πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα και την ηθική;
Ποιος μπορεί να κάνει σενάρια για την αληθινή ζωή, όταν
τίποτα δεν είναι δεδομένο;
Ούτε ο χρόνος, ούτε ο
τρόπος, ούτε ο κόπος είναι δεδομένα. Τα μόνα που είναι δεδομένα, είναι το παρόν
και η ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και στον τρόπο που ζούμε. Η στιγμή
του «τώρα», που μας δίνεται για να τη ζήσουμε με αλήθεια και μέσα απ’ αυτή την
αλήθεια, ν’ αγαπήσουμε το εαυτό μας και να κάνουμε τις επιλογές μας.
Μόνο τότε γίνεται η αγάπη δεδομένη, μόνο τότε γίνεται η ζωή
δεδομένη. Μέσα από την αγάπη που ποτέ δε χάνεται, απλά αλλάζει υπόσταση και
καμμιά φορά, μορφή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!