Όλες τα αγαπάμε, οι περισσότερες από μας τα φοράνε, κάποιες μόνο τα θαυμάζουν, αλλά δεν το επιχειρούν. Αναμφισβήτητα τα ψηλά τακούνια, αποτελούν ένα άκρως εντυπωσιακό κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης, σύμβολο θηλυκότητας και γοητείας.

Η ιστορία τους ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, αφού σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα ψηλοτάκουνα παπούτσια υπήρχαν τόσο στην αρχαία Αίγυπτο, όσο και στην αρχαία Ελλάδα (από τον μεγάλο Έλληνα υποδηματοποιό Ιφικράτη), αλλά και τη Μογγολία. Με την πάροδο των χρόνων τα ψηλοτάκουνα αγαπήθηκαν και φορέθηκαν όχι μόνο από γυναίκες, αλλά και από άνδρες.


Λέγεται, ότι το 1533 η Ιταλίδα Αικατερίνη των Μεδίκων στο γάμο της με τον Δούκα της Ορλεάνης (που αργότερα έγινε ο βασιλιάς Ερρίκος ο 2ος της Γαλλίας), θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις του χαμηλού της ύψους, φορώντας τακούνια. Οι κυρίες της Αυλής και οι ευγενείς, έσπευσαν να υιοθετήσουν το παράδειγμά της με τακούνια, που συχνά άγγιζαν τα δώδεκα εκατοστά. Παράλληλα γίνονται σύμβολο εξουσίας και ισχύος, αφού ήταν ένα προϊόν, που είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μόνο οι εύποροι.

Τον 17ο και τον 18ο αιώνα ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος φορά τακούνια ύψους δεκατριών εκατοστών, σε σχήμα κλεψύδρας, για να φαίνεται πιο ψηλός και φυσικά απαγορεύει στους κοινούς θνητούς να κάνουν το ίδιο. Επιβάλλει μάλιστα ποινή θανάτου, σε όσους παραβούν τον κανόνα. Η Γαλλική επανάσταση έβαλε τέλος στη μοναρχία, αλλά και στα τακούνια...



Στα μέσα του 19ου αιώνα ανοίγει το πρώτο εργοστάσιο παπουτσιών στην Αμερική. Έτσι, οι πλούσιες Αμερκανίδες, που αγαπούσαν τη μόδα, δεν χρειαζόταν πια να φέρουν τα παπούτσια τους από το Παρίσι.

Στις αρχές του 20ου αιώνα η χειραφέτηση της γυναίκας, σηματοδοτεί την κατάργηση του κορσέ αλλά και την επιστροφή σε χαμηλότερα και πιο πρακτικά παπούτσια. Όταν (μετά το 1920) το μήκος της φούστας άρχισε να ανεβαίνει η εμφάνιση απαιτούσε όχι μόνο πρακτικά αλλά και όμορφα παπούτσια, που θα κολακεύουν τη γυναικεία σιλουέτα. Στη δεκαετία του 30, τα παπούτσια βάφονται σε διάφορα χρώματα, φωτεινά και ζωηρά, κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα πέδιλα και κατασκευάζονται παπούτσια και από δέρμα φιδιού και σαύρας. Το ύψος των τακουνιών, φτάνει τα πεντέμισι εκατοστά.


Κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, δεν ήταν δυνατό οι γυναίκες να φορούν ψηλοτάκουνα. Το χαμηλό κόστος και η άνεση, που πρόσφεραν τα χαμηλά παπούτσια, ήταν ο βασικότερος λόγος για να τα προτιμούν.

Στη δεκαετία του '50 η γόβα στιλέτο ανεβάζει το γυναικείο τακούνι σε νέα ύψη, για να ξανακατέβει τη δεκαετία του '60 και του '70 σε ύψη κατάλληλα για swing και disco. Θα επιστρέψει πάλι στη δεκαετία του '80, για να παραμείνει στο προσκήνιο σταθερά.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ρήση του διάσημου σχεδιαστή ψηλοτάκουνων παπουτσιών Manolo Blahnik (έκανε την εμφάνισή του τη δεκαετία του '90), ο οποίος είπε: "Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα, που τα ίσια παπούτσια φαίνονται πολύ ωραία, αλλά για το βράδυ προτιμώ μόνο τα ψηλά τακούνια και όσο πιο ψηλά, τόσο πιο καλά".

Η Μαίρλιν Μονρό, η γυναίκα που ανέδειξε καλύτερα από κάθε άλλη τα ψηλοτάκουνα, είχε πει: "Δεν ξέρω ποιος εφηύρε τα ψηλά τακούνια, αλλά όλες οι γυναίκες του οφείλουμε πολλά". Τι κρίμα, που δεν τον γνωρίζουμε...

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ), φιλοξενεί τις σχολικές αναμνήσεις όλων μας, αφού τα εκθέματά του ξεκινούν από τον 17ο αιώνα, ως τις μέρες μας. Ας το γνωρίσουμε...

Ένα διατηρητέο νεοκλασικό του 1850, στην Πλάκα (οδός Τριπόδων 23) στεγάζει αυτό το ξεχωριστό μουσείο, το οποίο είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, ενώ είναι μέλος και του Δικτύου Μουσείων και Πολιτιστικού Φορέων του Ιστορικού Κέντρου Αθηνών.

Στόχος του δεν είναι άλλος από τη διάσωση, την έρευνα και τη μελέτη της ιστορίας της εκπαίδευσης και των σχολείων της χώρας μας. Οι Συλλογές του περιλαμβάνουν αναγνωστικά βιβλία, σχολικά βιβλία του δημοτικού και του γυμνασίου, καθώς και σχολικά βιβλία από όλο τον κόσμο, παιδικά βιβλία και σχολικό υλικό.

Πέρα από τις Συλλογές, το μουσείο έχει ποικίλες δραστηριότητες, όπως, συμμετοχές σε Εκθέσεις και Συνέδρια (Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, Γιορτή Πολυγλωσσίας Δήμου Θεσσαλονίκης), διοργανώνει Πανελλήνιους Μαθητικούς Διαγωνισμούς, ημερίδες και συνέδρια, ενώ δραστηριοποιείται και στις εκδόσεις, σε σεμινάρια εξ αποστάσεως, επιμορφωτικά προγράμματα για εκπαιδευτικούς, γονείς και φοιτητές. Διαθέτει εργαστήρια για παιδιά και εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία και όχι μόνο.


Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης είναι ένας ζωντανός χώρο στον οποίο, τα παιδιά μαθαίνουν με βιωματικό τρόπο και οι ενήλικες ανασύρουν από τη μνήμη τους τους σχολικές τους αναμνήσεις ή μαθαίνουν κι αυτοί για παλαιότερες σχολικές εποχές των γονιών και των παππούδων τους. Όλη η ελληνική εκπαίδευση βρίσκεται στους ορόφους αυτού του υπέροχου κτιρίου γεμίζοντας τους επισκέπτες με γνώση, νοσταλγία και συγκίνηση.

Στη μόνιμη Έκθεση του μουσείου, ο κάθε επισκέπτης μπορεί να δει τις σχολικές εκδόσεις, το σχολικό υλικό που ξεκινά από τον 17ο αι και φτάνει ως και τον 20ο, ενώ μπορούν να δουν την αναπαράσταση της σχολικής τάξης του ΄50, με τα ξύλινα θρανία. Στην αίθουσα αυτή, μάλιστα, πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα.


Το μουσείο λειτουργεί καθημερινά  από 10:00 - 18:00 και τα Σαββατοκύριακα 11:00 - 19:00, ενώ τη Δευτέρα παραμένει κλειστό. Η είσοδος είναι 3€ και δωρεάν για εκπαιδευτικούς και παιδιά κάτω των 12 χρόνων, καθώς και σε κατόχους κάρτας εισόδου σε Μουσείο.
Διεύθυνση: Οδός Τριπόδων 23, Πλάκα (Αθήνα 10558), τηλέφωνο: 210 3250341
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, θα βρείτε εδώ.


Πηγή πληροφοριών: ekedisy.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Αν σας πει κάποιος πως μπορείτε να δημιουργήσετε μια δική σας χώρα, με τους δικούς σας νόμους και να την αποκαλέσετε κυρίαρχο κράτος, θα γελάσετε ασφαλώς! Πριν το κάνετε ας δούμε αν υπάρχουν τέτοια κράτη και πώς γίνεται να υπάρχουν...

Οι λόγοι που μπορεί κάποιος να δημιουργήσει ένα μικρό έθνος, μπορεί να είναι ένα πείραμα, μια μορφή διαμαρτυρίας, μια μορφή τέχνης ή ακόμα κι ένα αστείο ή και για εγκληματική δραστηριότητα.

Αν τώρα αναρωτιέστε αν υπάρχουν τέτοια κράτη, ανακαλύψαμε κάποια και σας τα παρουσιάζουμε.


1. Πριγκιπάτο του Sealand - Principality of Sealand
Είναι το πιο γνωστό μικρό έθνος του κόσμου. Βρίσκεται ανοιχτά των Αγγλικών ακτών, έχει έκταση 0.00055 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 27 κατοίκους με την απογραφή του 2002. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ένα φρούριο, το οποίο το κατέλαβε το 1967 ο Πάντυ Ρόι Μπέιτσ (που στη συνέχεια άλλαξε το όνομά του σε Νοκ Τζον) και το χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει ένα πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτό και η οικογένειά του διεκδίκησαν το φρούριο ως ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης διαβατηρίων.

Ισχυρίστηκαν μάλιστα, ότι το κράτος τους είχε γίνει ανεξάρτητο αφού η Γερμανία απέστειλε διπλωμάτη και η δικαστική απόφαση του 1968 του Ηνωμένου Βασιλείου που ανέφερε ότι λόγω της θέσης του, το φρούριο βρίσκεται σε διεθνή ύδατα και για το λόγο αυτό είναι εκτός της δικαιοδοσίας των Βρετανών, πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Το εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το 1978 ο Αλεξάντερ Άκενμπαχ, ανακήρυξε τον εαυτό του πρωθυπουργό του κρατιδίου και με τη βοήθεια Γερμανών και Ολλανδών υποστηρικτών του, οργάνωσε ένοπλη επίθεση στις εγκαταστάσεις. Τελικά οι οικογένεια του Νοκ, κατάφερε με στρατολόγηση ένοπλων δυνάμεων να το πάρει πίσω...

2. Δημοκρατία της Μολοσσίας - Republic of Molossia
Η μικρή αυτή δημοκρατία, έχει έδρα της το Ντέιτον της Νεβάδα και η έκτασή της (58 τ. χιλιόμετρα) περιλαμβάνει κατ' ουσία το σπίτι του Προέδρου της, Κέβιν Μπο, την αυλή εμπρός και πίσω και δύο ακίνητα που αγόρασε ο ίδιος στην Πενσυλβάνια και την Καλιφόρνια. Εντύπωση προκαλεί ο ισχυρισμός του ότι του ανήκει ένα σημείο στον Ειρηνικό Ωκεανό και 4.881 τετραγωνικά μίλια στην ...Αφροδίτη! Το στυλ του με την στρατιωτική στολή και τα μεγάλα γυαλιά ηλίου, κάνει πολλούς να αναρωτιούνται αν πρόκειται για αλαζόνα δικτάτορα ή για τρελό. Παρόλα αυτά η Δημοκρατία της Μολοσσίας πληρώνει φόρους στις ΗΠΑ, ενώ έχουν απαγορευτεί στο έδαφός της όπλα, θαλάσσιοι ελέφαντες, γατόψαρα, κρεμμύδια και ό,τι έχει σχέση με το Τέξας με εξαίρεση τον ποπ σταρ Κέλι Κλάρκσον! Αν, τώρα αναρωτιέστε πώς οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν όλο αυτό, να σας πούμε πως είναι μόλις 2 -3!

3. Το πριγκιπάτο του Χατ Ριβερ - Principality of Hutt River
Ιδρύθηκε το 1970 και βρίσκεται στη Δυτ. Αυστραλία, με έκταση που δεν ξεπερνά τα 72 τ.χιλιόμετρα, από τον Λέοναρντ Κάσλεϊ. Η έκτασή του είναι ιδιοκτησία πέντε οικογενειών, οι οποίες βρέθηκαν σε διαμάχη με την κυβέρνηση της Δ. Αυστραλίας για το ποσοστό καλλιέργειας του σιταριού, Έχοντας παράξει πολύ περισσότερο σιτάρι από το επιτρεπτό, υπήρξε μια εκτενής αλληλογραφία μεταξύ της κυβέρνησης της Δ. Αυστραλίας και του Λ. Κάσλεϊ, ο οποίος από λάθος, αναφέρθηκε ως Διοικητής της επαρχίας Χατ Ρίβερ, δίνοντάς του έτσι το νομικό δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον τίτλο αυτό. Λίγο αργότερα, άλλαξε αυτό τον τίτλο σε "Αυτού βασιλική Υψηλότης Πρίγκιπας Λέοναρντ Ι", έτσι ώστε να επωφεληθεί από ένα παλιό νόμο, που έλεγε ότι όποιος ανακατεύεται στις δουλειές του βασιλιά, μπορεί να κατηγορηθεί για προδοσία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει την απόσχιση της "χώρας" του από την Αυστραλία.

4. Το βασίλειο του Άλλου Κόσμου - The Other World Kindom
Το βασίλειο αυτό, που έχει έκταση μόλις 0.02 τ. χιλιόμετρα, δημιουργήθηκε από μια γυναίκα την Αυτής βασιλική Υψηλότητα βασίλισσα Πατρίτσια Ι, στην Τσεχία, όταν δήλωσε πως το θέρετρό της είναι κυρίαρχο κράτος. Στο βασίλειο αυτό, που όπως καταλαβαίνετε είναι μητριαρχικό, είναι αποκλεισμένοι οι άντρες και κάτω από τη βασίλισσα που είναι ο απόλυτος μονάρχης, υπάρχουν διάφορα επίπεδα ευγένειας τα οποία κατέχουν μόνο γυναίκες. Αν αναρωτιέστε για τη θέση των ανδρών στην κοινωνία αυτή, να σας πούμε πως ανήκουν σε κατώτερες κοινωνικές τάξεις, που φτάνουν μέχρι τους σκλάβους. Σ' αυτή τη χώρα αν και μικρή θα συναντήσει κανείς πολλά κτίρια, υπαίθριους χώρους, αλλά και αίθουσες βασανιστηρίων! Εκδίδει δικό της νόμισμα, διαβατήρια και διαθέτει σημαία και εθνικό ύμνο.

5. Γουέιβ Λαντ - Waveland
Μια χώρα χωρίς κατοίκους που εκτείνεται σε 784 τ. χιλιόμετρα, είναι ένα βραχώδες νησί κοντά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1997 ακτιβιστές της Greenpeace, κατέλαβαν για λίγο το νησί, ως διαμαρτυρία για την γεώτρηση πετρελαίου στην περιοχή. Δήλωσαν πως το νησί αποτελεί ένα νέο κυρίαρχο κράτος με το όνομα Waveland και θα προσφερόταν σε όποιο πολίτη ήθελε να αναλάβει τη διαχείρισή του και τη συνέχιση του έργου της Greenpeace. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Δανία αμφισβήτησαν την κυριαρχία του κράτους αυτού για κάποιο χρονικό διάστημα. Στην πορεία, η βρετανική κυβέρνηση δήλωσε πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις δράσεις της Greenpeace και απλά αγνόησε το θέμα. Η οργάνωση υποστήριξε ότι οικονομικά το σχέδιο ήταν ασύμφορο και σήμερα, το μόνο που έχει μείνει είναι ο ηλιακός φάρος που βοηθά τα πλοία να μη χτυπήσουν πάνω στο νησί.

6. Το δουκάτο της Δυτικής Ανταρκτικής - Grand Duchy of Westarctica
Το 2001 ο Αμερικανός Τρέβις Μακ Χένρι, εκμεταλλευόμενος τη συνθήκη της Ανταρκτικής που απαγορεύει σε χώρες να διεκδικήσουν εδάφη, αλλά όχι σε μεμονωμένα άτομα, ισχυρίστηκε ότι το έδαφος έκτασης 1,610,000 τ. χιλιομέτρων του ανήκει και ίδρυσε μια χώρα. Οι επιστολές που ακολούθησαν σε διάφορες κυβερνήσεις στον κόσμο, που ενημέρωναν γι' αυτό, έτυχαν πλήρους αδιαφορίας. Η περιοχή της Δυτικής Ανταρκτικής δεν έχει πληθυσμό, εκτός από ορισμένες ερευνητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν εκεί και κατά καιρούς "φιλοξενούν" επιστήμονες. Έχει όμως δικό της νόμισμα και γραμματόσημα, τα οποία είναι διαθέσιμα μόνο για συλλέκτες.

7. Το νησί του Ρόδου - Rose Island
Το νησί αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια τεχνητή πλατφόρμα έκτασης 0.0004 τ. χιλιομέτρων την οποία κατασκεύασε ο Ιταλός μηχανικός Τζόρτζιο Ρόζα  ανοιχτά των ακτών του Ρίμινι στην Ιταλία. Η πλατφόρμα αυτή διέθετε μια σειρά καταστημάτων για τους τουρίστες, εστιατόριο, κλαμπ και φυσικά κατάστημα σουβενίρ. Ένα χρόνο αργότερα ο Ρόζα διακήρυξε την ανεξαρτησία του "νησιού" από την Ιταλία. Τότε, τέσσερις στρατιωτικοί αξιωματικοί της αστυνομίας και φοροεισπράκτορες στάλθηκαν στην πλατφόρμα για να πάρουν τον έλεγχο. Όταν το κατάφεραν και την εκκένωσαν χρησιμοποίησαν εκρηκτικά για να την καταστρέψουν και να εξαφανίσουν κάθε διάθεση επανάληψης ανάλογου εγχειρήματος.

8. Αλκατράζ - Alcatraz, Ιταλία
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα οικο-χωριό που βρίσκεται στην Ούμπρια και αυτοανακηρύχθηκε δημοκρατία για να συνεχίσει ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτοαποκαλείται μάλιστα ως "η ουτοπία της προόδου" και κατοικείται από μια μικρή κοινότητα οικολόγων. Το κράτος αυτό διέπεται από το "λόγο τιμής" και τον "αμοιβαίο σεβασμό" και έχει δικό του νόμισμα καθώς και διαβατήρια!

9. Πριγκιπάτο της Σεμπόργκα - Seborga, Ιταλία
Κατά τη δεκαετία του ΄60 ο Τζόρτζιο Καρμπόνε ήταν επικεφαλής μιας τοπικής κοοπερατίβας με αντικείμενο τα λουλούδια. Έδωσε λοιπόν την ιδέα η Σεμπόργκα, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, να αποκτήσει την ξεχασμένη της ιστορική ανεξαρτησία και την ανακύρηξε πριγκιπάτο του οποίου πρίγκιπας έγινε ο ίδιος. Ο θάνατός του το 2009 δεν εμπόδισε να συνεχιστεί η ανεξαρτησία της περιοχής.

10. Κριστιάνια - Christiania, Δανία
Πρόκειται για την πιο διάσημη αυτοανακηρυσσόμενη ανεξάρτητη κοινότητα του κόσμου, η οποία είναι μια πόλη ελεύθερη μέσα στην πρωτεύουσα της Δανίας την Κοπεγχάγη. Δημιουργήθηκε το 1971, από μια ομάδα χίπηδων και καλλιτεχνών που εγκαταστάθηκαν εκεί και τη μετέτρεψαν σε ιδιωτική πόλη, απορρίπτοντας τον έλεγχο του κράτους. Η Κριστιάνια,  παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν νόμοι, αναγνωρίζεται από το κράτος της Δανίας και μάλιστα αποτελεί ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της πρωτεύουσας με αμέτρητους επισκέπτες όλο το χρόνο.



Πηγή πληροφοριών: alexiptoto.com, clickatlife.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Κάθε χρόνο μετά τις γιορτές, έρχεται η ώρα να αποχωριστούμε όλη αυτή τη χαρούμενη και ζεστή διακόσμηση. Ποτέ δεν ήταν ευχάριστο για καμιά μας, όμως υπάρχουν μερικοί τρόποι να κρατήσουμε την όμορφη ατμόσφαιρα για πολύ περισσότερο.

Αν για παράδειγμα, σας δώρισαν ή φτιάξατε μόνες σας (όπως κάναμε εμείς) μια χριστουγεννιάτικη σύνθεση όπως αυτή της φωτογραφίας, μπορείτε να την κρατήσετε και μετά τις γιορτές, αντικαθιστώντας όλα τα χρυσαφί μέρη με καρπούς, κουκουνάρια, ξύλα κανέλας, φλούδες δέντρων και το κόκκινο κερί με λευκό.


Το αποτέλεσμα, θα είναι εξίσου χαρούμενο, άκρως χειμωνιάτικο και ποτίζοντάς το τακτικά θα σας κάνει παρέα για αρκετό καιρό.

Γεμίστε μερικά βάζα με νερό, βυθίστε μερικά γυμνά κλαδιά και ανάψτε ένα κεράκι που επιπλέει. Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό όπως βλέπετε!
Λίγο ...χιόνι, μερικά βάζα, χοντρά κεράκια κι έτοιμο!


Χιονισμένα κεριά κι εδώ!...
Αυτοί οι τάρανδοι, έμεινα να κάνουν παρέα με τα κεράκια στα ρετρό ποτήρια και τα κουκουνάρια!


Λίγα κουκουνάρια, μπορούν να συγκρατήσουν τα λευκά κεριά... αλλά και τα χοντρά!


Αρωματικά φυτά, τυλιγμένα με εφημερίδα, σπάγκο και δαντελένια κορδέλα!
Κουκουνάρια που έγιναν κηροπήγια!


Απλά και χαριτωμένα. Εκτός από την αρχική, τις υπόλοιπες προτάσεις είναι από το  Pinterest, όπου οι ιδέες είναι ανεξάντλητες.

Ό,τι κι αν επιλέξετε, θυμηθείτε: Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν μπορεί να κρατηθεί γύρω μας, αν πρώτα δεν το έχουμε κρατήσει μέσα μας! Να είστε όλοι, καλά!...