Μια φορά κι ένα καιρό, ένας σκορπιός θέλησε να περάσει το ποτάμι. Όμως αυτό του ήταν αδύνατο!...
Ξαφνικά, βλέπει μια χελώνα, που ήταν έτοιμη να περάσει απέναντι.
Της λέει: "Μπορείς να με περάσεις απέναντι;"
"Θα το ήθελα, μα σε φοβάμαι" του απαντά εκείνη.
"Μη φοβάσαι" της λέει ο σκορπιός, κι εκείνη τον ανεβάζει πάνω στο καβούκι της.
Όπως κολυμπά η χελώνα και βρίσκεται στα μισά του ποταμού, ο σκορπιός γυρίζει και την κεντρίζει στο κεφάλι.
Τότε έκπληκτη η χελώνα του λέει: "Μα γιατί το έκανες αυτό; Μου υποσχέθηκες πως θα είσαι καλός. Τώρα θα πνιγούμε και οι δύο!"
Και ο σκορπιός της απαντά: "Συγχώρεσέ με, δεν το έκανα επίτηδες. Έτσι είναι η φύση μου!..."

Κάποιες συμπεριφορές, αδίκως περιμένουμε να αλλάξουν... είναι στη φύση των ανθρώπων που τις χρεώνονται. Σκεφτείτε το!...

Πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη αποτελεσματικού μοντέλου δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) αποτελούν οι αχινοί, σύμφωνα με ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου Newcastle.

Στο πλαίσιο της έρευνάς τους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τυχαία ότι οι αχινοί χρησιμοποιούν το μέταλλονικέλιο για να μετατρέψουν το διοξείδιο του άνθρακα σε κέλυφος.

Η φυσική αυτή ικανότητα των αχινών μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία μιας νέας τεχνικής για την μετατροπή των εκπομπών από τις ρυπογόνες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής σε ακίνδυνο ανθρακικό ασβέστιο.

Πολλά θαλάσσια είδη μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε ανθρακικό ασβέστιο, που αποτελεί στην ουσία «φυσική κιμωλία».

Τα μύδια τα στρείδια και τα κοράλλια χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο στοιχείο για να φτιάξουν το κέλυφος και άλλα σκληρά μέρη.
Η σχετική έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Catalysis Science and Technology».

ΠΗΓΗ: econews.gr

Η μάσκα αυτή, εγγυάται σύσφιξη, ειδικά όταν χρησιμοποιείται τακτικά, δηλαδή μια φορά το μήνα, χωρίς ενδιάμεσα να ξεχνάμε βέβαια την κρέμα ημέρας σε καθημερινή  βάση.

Τα υλικά που χρειαζόμαστε, είναι:
1 κουταλιά σούπας μέλι
1 ασπράδι ωμού αυγού
1 κουταλάκι γλυκού γλυκερίνη
λίγο αλεύρι

Πώς τη φτιάχνουμε:
Ανακατεύουμε το μέλι, το αυγό και τη γλυκερίνη για να ομογενοποιηθούν. Στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι, για να γίνει πιο κρεμώδης η μορφή της και να μπορούμε να την απλώσουμε στο πρόσωπο και το λαιμό. Θα την αφήσουμε για 10 λεπτά της ώρας και μετά θα την αφαιρέσουμε με χλιαρό νερό.

Το λάβδανο ή αλαδανιά ανήκει στην οικογένεια των Κιστοειδών (Cistaceae) και στο γένος Cistus. Στην Ελλάδα αυτοφύονται τα εξής είδη Cistus creticus, Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis, Cistus salviifolius και Cistus laurifolius. Είναι γνωστό με τις ονομασίες λάδανο, αλάδανο, αλυταριά, ήμερη κουνουκλιά, ήμερο κιστάρι, αγκίσαρος, ακίσσαρο, ατζίκαρος.

Είναι πολυετής θάμνος, που φτάνει το ένα μέτρο και αναπτύσσεται σε ξηρές, πετρώδεις περιοχές. Τα άνθη του φυτού είναι μεγάλα με ζωηρό ρόδινο χρώμα. Αποτελείται από πέντε σέπαλα ωοειδή και πέντε πέταλα ελαφρά δίλοβα και ρυτιδωτά και πολλούς χρυσοκίτρινους στήμονες. Τα φύλλα του έχουν σχήμα ωοειδές - λογχοειδές, είναι αντίθετα, πράσινα και οι άκρες τους είναι κυματιστές. Τα φύλλα έχουν αδενώδεις τρίχες, που κατά τον Ιούνιο - Ιούλιο εκκρίνουν μία κομμεορητίνη, η οποία ονομάζεται λάδανο.

Η ρητίνη αυτή παρουσιάζει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιοξειδωτική δράση και έχει έντονο άρωμα και δυνατή γεύση βάλσαμου. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας.

Ο Ηρόδοτος και όλοι οι μεταγενέστεροι Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι προέρχεται από τη σημιτική «ladan» και σημαίνει το εκκριματώδες φυτό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το λάδανο σε θυμιάματα και αλοιφές. Απέδιδαν στο βότανο αντιρρευματικές, θερμαντικές, αντισηπτικές και στυπτικές θεραπευτικές ιδιότητες ενώ με τους καρπούς του φυτού έφτιαχναν αφέψημα, που σταματά τη διάρροια. Παλιότερα ορισμένοι αρτοποιοί το έβαζαν στο φούρνο τους για να αρωματίζουν τα παξιμάδια. Αποτελεί ακόμα ένα από τα 40 συστατικά του Αγίου Μύρου που φτιάχνεται κάθε 10 χρόνια στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.

Τώρα χρησιμεύει περισσότερο στην παρασκευή αρωμάτων και καλλυντικών (έχει αντιρυτιδικές ιδιότητες). Επίσης θεωρείται καταπραϋντικό, στυπτικό, θερμαντικό, αντικαταρροϊκό, αντισπασμωδικό και αποχρεμπτικό. Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών.

Η ρητίνη αλάδανος ή λάβδανο εξάγεται σε παγκόσμια αποκλειστικότητα στην Κρήτη, με ένα μοναδικό τρόπο από το φυτό. Μιλάμε δηλαδή στην ουσία, για το ρετσίνι που βγαίνει από τη λαδανιά και συλλέγεται κάθε καλοκαίρι, με ειδικές δερμάτινες λωρίδες. Με αυτές χτυπούν τα φυτά και η ρητίνη κολλάει πάνω τους, από τις οποίες και εξάγεται.

Είναι σχήμα οξύμωρο, δεν είναι; Τώρα θα μου πείτε, "εκεί κόλλησες, όλη η χώρα είναι οξύμωρη"!... Δε θα διαφωνήσω καθόλου.
Αλλά αυτό που "έπεσε στο τραπέζι" για τόνωση της τουριστικής κίνησης σε χειμερινούς ελληνικούς προορισμούς, ξεπερνά τη δική μου φαντασία, που ομολογώ ότι διαπιστώνω καθημερινά πόσο φτωχή αποδεικνύεται...

     Να τα πάρουμε όμως, λίγο από την αρχή.

Τρία χρόνια τώρα η χώρα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση που ακολούθησε το "λεφτά υπάρχουν".

Ξαφνικά, κάνανε φτερά (τα λεφτά) και να τα δάνεια, να τα μνημόνια, να οι συμβάσεις, ζαλιστήκαμε να μετράμε τόκους, επιτόκια, swaps... Αρχίσαμε να μιλάμε για "αγορές", αξιοπιστία, πολίτες που πληρώνονται πολλά για να κάνουν λίγα, δημόσιο χρέος και άλλα συναφή, μέχρι που ήρθε η ώρα ν' αρχίσουν οι μειώσεις!...
Μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και γενικώς σε κάθε είδους εισόδημα... Η γενιά των 750 €, μετατράπηκε σε γενιά των 500 € και ούτε!...
Αρχίζουν τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μέσα στη δίνη όλων αυτών, άνθρωποι χάνουν δουλειές, περιουσίες, ζωές, παρόν και μέλλον.
Αν σ' όλο αυτό τον ορυμαγδό προσθέσουμε και τα σκάνδαλα, τις μίζες και το χορό του μαύρου χρήματος που ψάχνουμε τις διαδρομές του, αλλά χάνονται σε τσέπες, συρτάρια γραφείων, στικάκια, πέστε μου πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί το σκηνικό της φτώχειας και της ανέχειας.
Οι πολίτες βρίσκονται σε δεινή θέση αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα αυξημένα έξοδα με τα μειωμένα έσοδά τους. Το χαράτσι, οι φόροι, η αύξηση του πετρελαίου και της βενζίνης και οι τιμές των βασικών αγαθών, που δε λένε να κατέβουν κι όταν κατεβαίνουν για λίγο, γίνονται με τη μορφή προσφοράς που πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ, κάνουν τις διακοπές που άλλοτε ήταν αυτονόητες για τους Έλληνες, τώρα να μοιάζουν πολυτέλεια!...
     Φυσικό είναι ο εσωτερικός τουρισμός να βιώνει απώλειες. Ακόμα πιο φυσικό είναι να προσπαθούν να βρουν λύση στη μειωμένη κίνηση και στα μειωμένα έσοδά τους, αφού όπως οι ίδιοι οι ξενοδόχοι παραδέχονται, οι Έλληνες αποτελούσαν τους καλύτερους πελάτες τους τα τελευταία χρόνια πριν τη κρίση.
     Αλλά η "λευκή εβδομάδα" (οι διακοπές δηλαδή την εβδομάδα της Καθαρής Δευτέρας) που σκέφτηκαν είναι ένα ακόμα οξύμωρο σχήμα, στα τόσα που βιώνουμε. Όταν οι γονείς με το ζόρι μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όταν για να γίνει αυτή η έρμη η πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου αγωνίζονται για μήνες τα παιδιά και πάλι δε βγαίνει, όταν υπάρχουν παιδιά που υποσιτίζονται λόγω φτώχειας, ποιους μαθητές και γονείς περιμένουν στα χιονοδρομικά κέντρα οι ξενοδόχοι τη "λευκή εβδομάδα";
     Και άντε και βρήκανε, υπάρχουν και κάποιοι που θα πάνε κι αυτό ακούγεται αισιόδοξο, η μείωση των μαθημάτων τώρα δεν πειράζει; Μόνο όταν κάνουν απεργία δάσκαλοι και καθηγητές πειράζει; Πολλά οξύμωρα δε μαζεύτηκαν σε μια τόσο μικρή χώρα;
Για να ξέρω πώς σκέφτονται και τι να σκεφτώ κι εγώ η δόλια μάνα!...

Μαρίνα