Πολλοί από μας νομίζουν πως το γκι και το ου, είναι δύο ονομασίες του ίδιου φυτού. Άλλοι πάλι όταν λένε "γκι", εννοούν το "ου". Μπερδευτήκατε;... Ας τα ξεχωρίσουμε λοιπόν.
Το φυτό με τα αγκαθωτά φύλλα και τους κόκκινους καρπούς, είναι το ου (επιστημονική ονομασία Ilex aquifolius) του οποίου η ιστορία συνδέεται με ένα παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, το φυτό φύτρωσε στις πατημασιές του Χριστού όταν βάδιζε στη γη.
Οι κόκκινοι καρποί του, συμβολίζουν το αίμα Του και τα αγκαθωτά του φύλλα, συμβολίζουν τα μαρτύριά Του. Έτσι, πήρε και την ονομασία "αγκάθι του Χριστού", μια ονομασία που συνηθίζουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ελλάδα ονομάζεται αρκουδοπούρναρο. Πρόκειται για ένα αρχαίο είδος πουρναριού, με καταγωγή από τη Δυτική και Νότια Ευρώπη, ΒΔ Αφρική και ΝΔ Ασία. Ο Πλίνιος περιγράφει το ου ως δέντρο, που έχει ακανθώδη φύλλα, αναφέροντας πως αν το φυτέψει κάποιος κοντά στο σπίτι του, μπορεί να προστατευτεί από το κακό, τη μαγεία και τους κεραυνούς, αναφέροντας επίσης πως τα λουλούδια του, κάνουν το νερό να παγώνει. Λέγεται μάλιστα πως το ξύλο του έχει την ιδιότητα να ηρεμεί τα ζώα.
Το γκι (επιστημονική ονομασία Viscum album) που στην Ελλάδα είναι γνωστό ως ιξός, είναι φυτό με σαρκώδη φύλλα και διαφανείς λευκούς καρπούς, το οποίο φυτρώνει και ζει πάνω σε έλατα, πεύκα, βαλανιδιές και άλλα δέντρα του δάσους.
Οι παλιότεροι έπαιρναν από αυτό (από τους καρπούς του) μια κολλώδη ουσία την οποία ανακάτευαν με μέλι και την τοποθετούσαν πάνω σε κλαδιά, που ονομάζονταν ξόβεργες (ιξός + βέργες) τις οποίες χρησιμοποιούσαν για να πιάνουν μικρά ωδικά πουλιά.
Η μυθολογία το αναφέρει σαν το μαγικό φυτό με το οποίο η Περσεφόνη άνοιξε τις πύλες του Κάτω Κόσμου. Όσοι αγαπάτε τον Αστερίξ, σίγουρα θα γνωρίζετε πως ήταν το μαγικό βότανο των Γαλατών Δρυίδων.
Είναι επίσης το αγαπημένο βότανο των μαγισσών του μεσαίωνα και το μαγικό κλωνάρι των ερωτευμένων, ενώ αναφέρεται σε κείμενα ιατρών και βοτανολόγων της αρχαιότητας όπως ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης, ο Θεόφραστος, ο Παράκελσος και ο Πλίνιος ως φάρμακο κατά της επιληψίας, σαν αγγειοδιασταλτικό, σαν υποτασικό και για τη θεραπεία αποστημάτων.
Και τα δύο χρησιμοποιούνται σαν διακοσμητικά φυτά, την εποχή των Χριστουγέννων. Λέγεται μάλιστα πως οι Δρυίδες τα χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν τις καλύβες τους κατά τη διάρκεια του χειμώνα (επειδή ήταν αειθαλή) και να μπορούν τα πνεύματα του δάσους να κατοικούν σ' αυτά. Αναφορικά με τις παραδόσεις, που σχετίζονται με το φιλί κάτω από το γκι ή το ου, αυτές προέρχονται από τον ρωμαϊκό εορτασμό της Saturnalia, οπότε και οι άνθρωποι πίστευαν ότι το φιλί κάτω από αυτά, προήγε τη γονιμότητα.
Για πολλούς συγκαταλέγονται και τα δύο στην κατηγορία "γκι διακοσμητικά φυτά", αλλά καλό είναι να ξέρουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, δε νομίζετε;...
πηγές: valentine.gr, panosz.wordpress.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
