Η αγάπη, όλα τα μπορεί...


Χθες το πρωί, άνοιξα, όπως κάνω συνήθως, τον υπολογιστή και μπήκα κατευθείαν στο blog μας. Αγαπημένη συνήθεια, κόλλημα, όπως θέλετε πέστε το....
Καθώς προσπαθούσα να δω τις ειδοποιήσεις, έπεσε η ματιά μου σε μια ανάρτηση, που με έκανε να συγκινηθώ πολύ! Θα μου πείτε, πρώτη φορά συμβαίνει; Όχι, αλλά αυτή τη φορά ο λόγος ήταν τελείως διαφορετικός. Ήταν κάτι που δεν περίμενα να διαβάσω... 

Μιλάω για την ανάρτηση της Εύης Σαχινίδου από το mamasnpapasblog.blogspot.gr. Μια φίλη, στη διάρκεια των γιορτών έχασε ολοσχερώς το σπίτι της, από πυρκαγιά. Τα υπόλοιπα κορίτσια, μόλις το έμαθαν προσπάθησαν να βρουν τρόπους να βοηθήσουν και να σταθούν στο πλευρό της και να συμπαρασταθούν. Αυτό που αρχικά κατάφεραν ήταν να μην λείψουν από τα παιδιά της κοπέλας, τα δώρα τους για την Πρωτοχρονιά και συνεχίζουν...

Δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου και δεν ήταν δάκρυα οίκτου. Ήταν δάκρυα βαθιάς συγκίνησης για την αγάπη και την αλληλεγγύη, που δένει πολλές κοπέλες bloggers, που μέσα από αυτή την ασχολία, έτυχε να γνωρίσω κι εγώ και να ανταλλάξω μαζί τους, δυο τρεις κουβέντες.

Αυτή η ανάρτηση με έκανε να σκεφτώ για μια ακόμα φορά, πως το ατελείωτο, αχανές, απρόσωπο διαδίκτυο έχει και ανθρωπιά και αλληλοϋποστήριξη και αγάπη. Δεν έχει μόνο παγίδες, δεν είναι μόνο επικίνδυνο, είναι και η αφορμή να γνωρίσει κανείς ενδιαφέροντες και αξιόλογους ανθρώπους, που διαφορετικά δεν θα τους γνώριζε ποτέ. 

Είναι σαν το είδωλο της κοινωνίας στον καθρέφτη, μια κοινωνία κι αυτό, με τα κακά, τα επικίνδυνα, τα επώδυνα, αλλά και τα καλά της. Μπορεί για πολλούς να είναι ψυχρό, για κάποιους αφορμή να παραστήσουν κάτι που δεν είναι, για κάποιους άλλους ιδανικό να κρυφτούν πίσω από ένα ψευδώνυμο για να εκτονώσουν το θυμό τους για πολλά πράγματα, για κάποιους άλλους να βρουν θύματα για τις απατεωνιές τους, είναι όμως και ένα μέσο όπου άνθρωποι με ποιότητα και ουσία, δημιουργούν ένα διαφορετικό καινούργιο πολιτισμό, τον πολιτισμό της διαδικτυακής ανθρωπιάς!...

Μιας ανθρωπιάς που δεν διαφέρει από εκείνη της παλιάς γειτονιάς, που όταν ο ένας πονούσε, όλοι οι άλλοι στέκονταν δίπλα του, έτοιμοι να μοιραστούν το πρόβλημα και τη στεναχώρια του. Η γειτονιά γινόταν οικογένεια, όπως οικογένεια νιώθουν κι αυτές οι bloggers και τόσοι άλλοι...

Όταν γίνονται ανακοινώσεις για συνανθρώπους μας που υποφέρουν, οι οποίες περνούν από τον ένα χρήστη στον άλλο και δίνονται λύσεις σε άμεσα προβλήματα, το διαδίκτυο γίνεται η παλιά γειτονιά των παιδικών μας χρόνων και νιώθω πραγματικά πολύ χαρούμενη, που είμαι μέρος της με την ευρύτερη έννοια, γιατί όταν υπάρχει ποιότητα, ακόμα και τα πιο "ψυχρά" μέσα, αλλάζουν όψη!

Βλέπετε, η αγάπη δεν έχει σύνορα, δεν μπαίνει σε καλούπια, απλά υπάρχει και όταν υπάρχει, όλα τα μπορεί!!!

Μαρίνα
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!

find "to e-periodiko mas" on instagram