Όποιος ποθεί τη λευτεριά
μα δεν την κυνηγήσει
δεν έχει ελπίδα να χαρεί
και τόπο για να ζήσει...
Δεν θα ΄ναι ελεύθερος ποτέ
όσο κι αν το νομίσει,
αφού το φόβο άφησε
να τον κυριαρχήσει.
Και σαν θα έρθει η στιγμή
να δει μέσα βαθιά του,
άδεια θα νιώσει τη ζωή
άδεια και την καρδιά του.
Είναι πουλί θαλασσινό,
η λευτεριά κι αγέρας
χωρίς αυτή πώς γίνεται
να δεις το φως της μέρας;
Ψυχή μου λεύτερη εσύ,
γλυκό πουλί της νιότης,
γίνε καράβι μου ξανά
στη θάλασσα της γνώσης.
Η πρώτη μου ποιητική προσπάθεια για το 8ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης φίλης Αριστέας
και του blog της, "η ζωή είναι ωραία", εκτός συναγωνισμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!