Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν πάντα ίδιες, αρνούνται να αλλάξουν ακόμα κι όταν πρεσβεύουν αλλαγή. Οι πολίτες ωθούνται σε κοντή μνήμη, αφού κοντύτερη είναι εκείνη των πολιτικών.
Ακούσαμε πολλά και από αυτά, τίποτα ή ελάχιστα αφορούσαν την ουσία των προβλημάτων που ταλανίζουν μια πενταετία τώρα, τη χώρα.
Θα μου πείτε, τι περίμενα... Μα το αυτονόητο περίμενα, έστω και από δημοσιογράφους (!) ή πολίτες που καλούνται εντελώς τυχαία σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών. Κανείς; Τίποτα; Όλοι την ίδια αμνησία, όλοι στο σήμερα μόνο; Λήθη στο παρελθόν, πίστη στο μέλλον, που έλεγε και ο Παπαγιαννόπουλος στην ταινία;...
Ποιος κερδίζει απ' αυτό;
Ρητορικό το ερώτημα, θα σκεφτείτε αφού ούτε τον Άρειο Πάγο έλαβαν υπ' όψη τους, έστω και για λίγο. Όχι για να τον χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα στις μεταξύ τους προεκλογικές μάχες, αλλά ως την αρχή των μνημονιακών δεινών της χώρας.
Βέβαια, τα άσχημα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, όταν μπήκαμε στο ευρώ, με μαγειρεμένα στοιχεία!!!
Τι είπατε;... Λεπτομέρειες; Καθόλου!!! Έτσι ξεκινά πάντα ένα έγκλημα. Από μια "ασήμαντη" αφορμή, που όμως έχει στη βάση της το χρήμα.
Κάποιος τότε έπιασε την "κουτάλα" κι άρχισε το "μαγείρεμα", για το καλό της χώρας. Κάποιος με ονοματεπώνυμο! Κι εμείς του κλείναμε πονηρά το μάτι, νομίζοντας ότι τους τη φέραμε και μπήκαμε στο νόμισμα της γης της επαγγελίας, από την πίσω πόρτα και στρογγυλοκαθίσαμε στο σαλόνι, στο βαρύ δερμάτινο καναπέ κι ας είχαμε τρύπια παπούτσια. Ήταν τόση η λάσπη πάνω τους, που δεν φαίνονταν οι τρύπες...
Δεν τους τη φέραμε όμως εμείς, αλλά αυτοί! Γιατί και με τους πολιτικούς μας έκαναν κολεγιά και σιγούρεψαν πως το αλισβερίσι αυτό, θα τους απέφερε όχι απλά κέρδη, αλλά μια χώρα στο πιάτο!
Κι άρχισε μετά το παραμύθι για τους κακούς αλλοδαπούς που μας έπαιρναν τις δουλειές που δεν καταδεχόμασταν να κάνουμε εμείς...
Τότε θυμηθήκανε το Θεό και την Ορθοδοξία και τα βάλανε στον πολιτικό στίβο για να χειραγωγηθούν κι εκείνοι που πιστεύουν σε Θεό, από κείνους που δεν έχουν το Θεό τους.
Έτσι ανδρώθηκε η άκρα δεξιά, από το πολύ σπρώξε (στα δεξιά) και σταυροκοπήσου, αφού έπρεπε να υπάρχει για να μπορεί να "παίξει" στη συνέχεια η θεωρία των δύο άκρων. Άκρα δεξιά = Άκρα αριστερά = τσουβάλιασμα...
Στο μεταξύ, οι κρατούντες παρέα με τους κυβερνούντες έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και πετάγανε και καταναλωτικά δάνεια στο λαό (είδατε εδώ δεν λέω πολίτες), αφού από πολίτες μετατράπηκαν σε καταναλωτές! Και κατανάλωναν τα πάντα. Από αγαθά μέχρι ψέμματα, χωρίς διάκριση!
Πάνω λοιπόν στον καταναλωτικό παροξυσμό, τα καγιέν, τις διακοπές στο Ντουπάι, τα σινιέ ρούχα και το "λεφτά υπάρχουν", σκάνε το παραμύθι: "λεφτά, τέλος" και να ΄σου ο Γιωργάκης από το Καστελόριζο (που το ανέδειξε - άκουσον άκουσον - σε must ταξιδιωτικό προορισμό) να μας καλοσορίζει στη νέα εποχή! Αυτή των σωτήρων!!!
Μάταια η κ. Γεωργαντά (μέλος της ΕΛΣΤΑΤ) φώναζε πως το έλλειμμα "μαγειρεύτηκε" και φούσκωσε σαν κέηκ στο φούρνο. Κανείς δεν την έλαβε υπ' όψη του. Κανείς δεν έλεγε ν' ακούσει. Λίγο πριν την ακούσουν οι δικαστές, κινδύνευε να γίνει γραφική... Μέχρι δε, να αποφασίσει το οφθαλμοφανές ο Άρειος Πάγος, μεσολάβησαν τρία μνημόνια, εκατομμύρια άνεργοι, χιλιάδες νεκροί και εκατομμύρια νεόπτωχοι!
Επειδή όλα και πάντα έχουν ονοματεπώνυμο, αυτή τη φορά καλό είναι να πάμε την κάλπη με τη σκέψη όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και στο παρελθόν! Διαφορετικά, θα είναι μια ακόμα χαμένη ψήφος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!