Επικίνδυνα θαλάσσια πλάσματα

Επικίνδυνα και μάλιστα μερικά από αυτά θανατηφόρα είναι ορισμένα θαλάσσια είδη, που παρόλα αυτά η ομορφιά τους εντυπωσιάζει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα θαυμάζουμε και να μην τα ...ενοχλούμε!



Όμορφο αλλά δηλητηριώδες ψάρι, είναι ένα από τα διασημότερα ζώα του υγρού βασιλείου για όσους διαθέτουν ενυδρεία. Δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι μέχρι σήμερα ανθρώπων από αυτό, ωστόσο το ψάρι λιοντάρι έχει δηλητηριώδη αγκάθια στα πτερύγιά του, που μπορούν να προκαλέσουν απίστευτο πόνο στο θύμα του. Είναι ένα είδος που ζει στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό και επιτίθεται στους ανθρώπους, μόνο αν το προκαλέσουν.


Ένα ψάρι με ειδικότητα στο καμουφλάζ! Μπορεί να γίνει κυριολεκτικά αδιάκριτο από μια πέτρα στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό είναι που το κάνει τόσο επικίνδυνο αν σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα δύτες και κολυμβητές, μπορούν να πέσουν πάνω του. Ζει σε ρηχά τροπικά νερά όπως αυτά του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού. Αν για κάποιο λόγο τσιμπήσει τον άνθρωπο ένα από τα δεκατέσσερα αγκάθια του, πρέπει να μεταβεί το γρηγορότερο στα επείγοντα, αφού εκτός από τον μεγάλο πόνο, πρέπει να αντιμετωπιστεί και το δηλητήριό του, που προκαλεί παράλυση αν υπάρξει καθυστέρηση.



Οι ναυαγοσώστες στην Αυστραλία συνηθίζουν να φορούν κολάν στα χέρια και στα πόδια, για να προστατεύονται από το τσίμπημά της, το οποίο είναι βλαβερό μόνο όταν βρίσκει δέρμα. Έτσι, οι ναυαγοσώστες έμαθαν με τα χρόνια πως η χρήση του κολάν τους βοηθά να αποφεύγουν τον αγωνιώδη πόνο, τους εξοντωτικούς εμετούς αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις το θάνατο από ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα της θάλασσας.


Το 2006 ο παρουσιαστής Στιβ Ίρβιν τσιμπήθηκε από ένα σαλάχι και πέθανε. Αυτό έκανε πολλούς να συνειδητοποιήσουν την επικινδυνότητά του. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε πως τα σαλάχια σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερους ανθρώπους από τους καρχαρίες. Πρέπει βέβαια να του αναγνωρίσουμε πως δεν είναι επιθετικό ζώο και επιτίθεται μόνο όταν προκληθεί, ενώ το δηλητήριό του προκαλεί εκτός από τρομερό πόνο, πρήξιμο και μόλυνση.


Δεν είναι όλα τα είδη δηλητηριώδη όμως κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως το είδος toxopneustes pileolus) βάζουν και τον αχινό στη λίστα των επικίνδυνων ζώων της θάλασσας.


Μπορεί να το συναντήσει κανείς στα ρηχά νερά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Το πιο επικίνδυνο από τα θαλάσσια φίδια, είναι αυτό με το συμπιεσμένο σώμα. Το δηλητήριο του μπορεί να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα.




Το τσίμπημά του μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πιο ύπουλο σε σχέση με τα υπόλοιπα της λίστας αυτή και αυτό γιατί δεν προκαλεί αμέσως πόνο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο επικίνδυνο ή θανατηφόρο αφού η νευροτοξική ουσία που περιέχει το είδος αυτό, μπορεί να οδηγήσει σταδιακά τόσο σε παράλυση, όσο και σε θάνατο. Για το τσίμπημά του δεν υπάρχει αντίδοτο γι' αυτό καλό είναι όπως το συναντήσει να το αποφύγει με κάθε τρόπο.



Οι ταινίες που όλοι έχετε ακούσει ή και παρακολουθήσει και είναι αφιερωμένες σ' αυτό το είδος δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την επικινδυνότητά του. Ωστόσο ο λευκός καρχαρίας δεν επιτίθεται στον άνθρωπο με κάθε ευκαιρία όπως το θέλει το σενάριο των ταινιών αυτών. Συνήθως η επίθεση γίνεται κατά τύχη με πιθανότερη αιτία τη σύγχηση του ζώου, αφού μπερδεύει το surfer ή ένα κολυμβητή με το θήραμά του. Έχει παρατηρηθεί πως περισσότεροι άνθρωποι ετησίως χάνονται από τσιμπήματα μέλισσας ή σφίγγας, παρά από επιθέσεις του μεγάλου λευκού καρχαρία, χωρίς αυτό να τον κάνει λιγότερο επικίνδυνο.


Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο ψάρι το οποίο είναι πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους από το λευκό καρχαρία, αφού το σημείο που κυνηγά είναι κοντά στις ακτές, ενώ δεν είναι (σε αντίθεση με άλλα ψάρια) καθόλου εκλεκτικός με την τροφή του. Μπορεί να φάει τα πάντα, από άλλους καρχαρίες μέχρι κομμάτια από σκάφη, παλιά λάστιχα, πινακίδες και γενικά ό,τι χωρά στο στόμα του.


Τα φουσκόψαρα έχουν μεγάλη ποσότητα τετροδοτοξίνη σε όλο τους σχεδόν το σώμα εσωτερικά και εξωτερικά. Πρόκειται για μια τόσο δηλητηριώδη ουσία που όταν έρθει σε επαφή ένας άνθρωπος έστω και με μικρή ποσότητα, προκαλείται βλάβη στον εγκέφαλο που μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση ή ακόμα και στο θάνατο.



Μπορεί το όνομά του να μπερδεύει, αλλά το κοράλλι της φωτιάς συγγενεύει περισσότερο με τη μέδουσα και τις θαλάσσιες ανεμώνες, παρά με τα γνωστά μας κοράλλια. Έχει αόρατα πλοκάμια με τα οποία μπορεί να καταφέρει τσίμπημα με πολύ δυσάρεστα επακόλουθα αφού ο πόνος είναι πολύ έντονος και μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από δύο εβδομάδες.

Πηγή πληροφοριών; perierga.gr, msn.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"