Η ιστορία του νυφικού ανά τους αιώνες

Το φόρεμα που συζητιέται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο και αποτελεί για πολλές γυναίκες όνειρο ζωής, είναι αναμφισβήτητα το νυφικό. Όμως, δεν ήταν πάντα λευκό και δεν συγκέντρωνε τους ίδιους συμβολισμούς, με αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα, στην αρχή της ιστορίας του...
Ας το δούμε από την ...αρχή!

Στην αρχαία Ελλάδα η νύφη φορούσε λευκό χιτώνα που στολιζόταν από χρυσά κοσμήματα και συμβόλιζε τη χαρά. Συνοδευόταν μάλιστα από μακρύ πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπο της νύφης, το οποίο αποχωριζόταν μετά την ολοκλήρωση της τελετής. Το ίδιο χρώμα (λευκό) συναντάμε και στο Βυζάντιο.

Σύμφωνα με την λαογραφία μας, νυφικό σημαίνει "αφόρετο" και ήταν μέρος των προικιών που ετοίμαζε η μάνα για το κορίτσι σχεδόν από την ώρα που γεννιόταν. Ήταν πάντα μια ξεχωριστή φορεσιά με κεντήματα από χρυσή κλωστή και έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο μαντήλι (κεφαλόδεσμο) της νύφης και στο πέπλο, που στις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας ήταν κόκκινο.

Στο Μεσαίωνα, όπου οι γάμοι είναι περισσότερο ένωση οικογενειών, επιχειρήσεων ή και κρατών σε ό,τι αφορά την υψηλή κοινωνία, το νυφικό αποτελεί την επισφράγιση της οικονομικής δύναμης της οικογένειας της νύφης. Έτσι, τα νυφικά είναι σε πλούσια έντονα χρώματα και από αντίστοιχα ακριβά υφάσματα όπως το βελούδο και το μετάξι και συχνά συνοδεύονταν από γούνες. Με αυτό τον τρόπο δηλωνόταν η κοινωνική θέση της νύφης, προσπαθώντας πάντα να εντυπωσιαστούν οι καλεσμένοι. Στις φτωχότερες τάξεις το νυφικό ήταν ένα "καλό" φόρεμα σε χρώμα που να μπορεί να φορεθεί ξανά και πολύ συχνά δεν ήταν καινούργιο, αλλά το φόρεμα με το οποίο πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία.

Λέγεται πως την αρχή για το λευκό νυφικό, έκανε η βασίλισσα της Σκωτίας Μαίρη, το 1559 όταν παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο Δελφίνο Φραγκίσκο της Γαλλίας, αφού το λευκό ήταν το αγαπημένο της χρώμα. Μάλιστα, πήγε ενάντια στη γαλλική παράδοση που θεωρούσε το λευκό, πένθιμο χρώμα. Αξίζει να θυμόμαστε πως οι νύφες της εποχής δεν προτιμούσαν τα λευκά νυφικά, ενώ ήταν πολύ διαδεδομένα ακόμα και τα μαύρα.

Όλα αυτά μέχρι το 1840, που η βασίλισσα Βικτωρία στο γάμο της με τον Αλβέρτο της Σαξονίας, φόρεσε λευκό νυφικό, θέλοντας να χρησιμοποιήσει τη λευκή δαντέλα που της χάρισαν ως δώρο. Το πορτραίτο το γάμου δημοσιεύτηκε τόσες πολλές φορές, που όλο και περισσότερες νύφες υιοθετούσαν το λευκό χρώμα από τότε, εναρμονιζόμενες με την επιλογή της βασίλισσας, μετατρέποντάς το σε επιλογή της υψηλής τάξης και των βασιλέων.

Μετά το 1900 οι γυναίκες στην Ευρώπη παντρεύονταν με λευκά νυφικά σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, ενώ οι φτωχότερες προτιμούσαν ροζ ή γαλάζια για να μπορούν να τα φορέσουν ξανά ακόμα και βάφοντάς τα. Στη δεκαετία του 1930 οι γυναίκες συχνά μεταποιούσαν παλιά λευκά φορέματα ή έφτιαχναν απλούστερα νυφικά ακολουθώντας τη λογική της οικονομίας, που επέφερε η ύφεση. Είναι η εποχή, που αρχίζει να συνδέεται το λευκό (σε ό,τι αφορά το συμβολισμό) με την αγνότητα της νύφης.

Στην ανατολική κουλτούρα (Κίνα, Ινδία, Βιετνάμ) η νύφη φορά, σύμφωνα με την παράδοση, κόκκινο νυφικό, που συμβολίζει την καλή τύχη. Το ίδιο κόκκινο νυφικό ακολουθώντας την κινεζική παράδοση φορούν και οι νύφες στην Ταϊβάν, αν και στη σύγχρονη εποχή οι γυναίκες της ανατολικής κουλτούρας είναι ελεύθερες να επιλέξουν όποιο νυφικό τους αρέσει, ακόμα και λευκό παρά το γεγονός ότι το λευκό είναι το χρώμα του θανάτου για τους λαούς αυτούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ιαπωνική παράδοση όπου η νύφη φορά πρώτα ένα λευκό κιμονό, που συμβολίζει το θάνατο από την οικογένειά της και στη συνέχεια ένα κόκκινο το οποίο συμβολίζει την αναγέννησή της στην οικογένεια του συζύγου της.

Πηγή πληροφόρησης: wikipedia.org, iefimerida.gr
Κείμενο: to e-periodiko mas