Ένα βότανο με πολλές ευεργετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό, είναι η πιπερόριζα ή αλλιώς Ginger (Τζίντζερ), όπως είναι παγκοσμίως γνωστό. Προέρχεται από ένα πολυετές φυτό της Ανατολής, που ονομάζεται Zingiber officialis και ανήκει στην ίδια οικογένεια με το κάρδαμο, τον κουρκουμά και την galanga.

Καλλιεργείται στην Ινδία, τη νότια Ασία, την Ανατολική Αφρική και την Καραϊβική. Στη δύση έφτασε μέσω της Ελλάδας, όταν την έφεραν οι στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου, επιστρέφοντας στην πατρίδα. Από τότε είναι γνωστές οι πολύτιμες ιδιότητές της.

Το ενεργό συστατικό της πιπερόριζας είναι η τζιντζερόλη, η οποία όταν μαγειρευτεί, δίνει ένα πικάντικο άρωμα και μια γλυκιά αλλά και πιπεράτη γεύση. Περιέχει ακόμα αρκετό κάλιο, ψευδάργυρο και πολυφαινόλες, ενώ είναι πολύ πλούσια πηγή θρεπτικών συστατικών και βιταμινών.
Τα 100 gr περιέχουν: Ενέργεια 80 kcal, Λιπαρά: 0,4 gr, Υδατάνθρακες: 18 gr, Φυτικές Ίνες: 2 gr, Πρωτεΐνες: 2 gr, Μαγνήσιο: 43 mg, Χαλκός: 2 mg, Κάλιο 415 mg, Φώσφορος: 34 mg, Ασβέστιο: 16 mg, Νάτριο: 13 mg, Βιταμίνη C: 5 mg, Φολλικό οξύ: 11 mg.

Η πιπερόριζα είναι γνωστή εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια στους Κινέζους, για τη βελτίωση των στομαχικών διαταραχών και την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Αυτός είναι και ο λόγος που τη χρησιμοποιούν κατά κόρον στη μαγειρική τους. Έχει τη δυνατότητα να ανακουφίζει από τη ναυτία, να αποτρέπει τον εμετό και να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Επίσης ρυθμίζει την πίεση του αίματος, για το λόγο αυτό είναι ένα δυναμωτικό βότανο που δίνει ενέργεια και δύναμη. Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνες, ρίχνει τα επίπεδα της χοληστερίνης, ενώ βοηθά στην καλή λειτουργία της καρδιάς.

Το ginger έχει επίσης αντικαρκινικές και ανοσορρυθμιστικές  ιδιότητες. Λαμβάνοντας 1000 mg σκόνης του βοτάνου, μειώνεται η τάση για εμετό και προλαμβάνονται ο ίλιγγος, ο κρύος ιδρώτας και τα γαστρεντερικά συμπτώματα που συνοδεύουν την αδιαθεσία λόγω μετακινήσεων (ναυτία).

Εκτός από τη μείωση της χοληστερίνης, ρυθμίζει το σάκχαρο και έχει επουλωτική δράση.

Βοηθά στην καλή χώνεψη, ενώ μειώνει τα συμπτώματα του κρυολογήματος, του στομαχόπονου και του πονοκέφαλου. Αν έχετε ναυτία ή φούσκωμα πιείτε ένα τσάι με ginger! Φτιάξτε δηλαδή το τσάι σας με τον συνηθισμένο τρόπο και προσθέστε ένα κουταλάκι του γλυκού ginger.

Η πιπερόριζα έχει και αντιπυρετική και αντιμικροβιακή δράση, αφού μαλακώνει τα φλέγματα και τα απομακρύνει από τους πνεύμονες. Σημαντική είναι η βοήθεια που προσφέρει και στη μείωση του πυρετού. Αν βάλουμε σε ένα φλιτζάνι καυτό νερό, ένα κουταλάκι του γλυκού σκόνη ginger ή τριμμένη φρέσκια ρίζα, δυο - τρεις σταγόνες λεμονιού και ένα κουταλάκι μέλι και τα αφήσουμε τρία με τέσσερα λεπτά, όταν το σουρώσουμε και το πιούμε θα είναι σαν να έχουμε πάρει αντιπυρετικό χάπι.

Βοηθά ακόμα και στην ιγμορίτιδα και τη βουλωμένη μύτη. Πώς; Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε ένα φλιτζάνι νερό και ένα κουταλάκι του γλυκού ginger σε σκόνη. Το αφήνουμε να βράσει και κάνουμε εισπνοές πάνω από το νερό που βράζει. Μπορούμε ακόμα να βουτήξουμε μια γάζα στο μείγμα και να κάνουμε κομπρέσες στη μύτη. Έτσι τα ιγμόρεια ανοίγουν και φεύγουν οι εκκρίσεις.

Οι αντιφλεγμονώδεις ουσίες και τα αιθέρια έλαια που περιέχει διαπιστώθηκε πως έχουν αναλγητική και ηρεμιστική δράση, ενώ βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, αποβάλλοντας τις τοξίνες από το σώμα, καθαρίζοντας το έντερο και τα νεφρά.

Αν σε ένα γυάλινο δοχείο βάλουμε 100 ml ελαιόλαδου, προσθέσουμε 1 κουταλιά φρεσκοτριμμένη πιπερόριζα και το αφήσουμε για δύο εβδομάδες, θα έχουμε ένα λάδι για εντριβές, που βοηθά ιδιαίτερα στην ανακούφιση από τις κράμπες, αφού διεγείρει την περιφερειακή κυκλοφορία του αίματος.

10 gr την ημέρα μπορούν να μειώσουν σημαντικά τη συσσώρευση αιμοπεταλίων (δημιουργία θρόμβων), γιατί καταστέλει τη δημιουργία θρομβοξάνης κατά 37%. Επίσης μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης (καταστέλλοντας τη βιοσύνθεση νέας χοληστερόλης) όταν λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ έχει αποδειχθεί πως οι ενώσεις capsaicin & shogaol, που περιέχονται στην πιπερόριζα μειώνουν την αρτηριακή πίεση.

Δεν παραλείπουμε τη βοήθεια που μπορεί να παρέχει στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, τη μείωση του συσσωρευμένου λίπους και έχει αφροδισιακές ιδιότητες που έκαναν την πιπερόριζα διάσημη σ' όλο τον κόσμο.

Δεν πρέπει να την καταναλώνουν όσοι άνθρωποι πάσχουν από πέτρα στη χολή και οι εγκυμονούσες γυναίκες, αφού η πιπερόριζα μπορεί να επισπεύσει την έναρξη του τοκετού.

Στην αγορά, τη βρίσκουμε σε διάφορες μορφές: σε ρίζα, σε σκόνη, σε σιρόπι, σε αιθέριο έλαιο, σε κάψουλα, σε βάμμα, σε τσάι. Την καταναλώνουμε σε φαγητά, σάλτσες, γλυκά, ροφήματα και κοκτέιλ. Με λίγα λόγια μπορούμε να την χρησιμοποιούμε είτε μαγειρεμένη είτε ωμή.

Η Αλόη ή αλλιώς Aloe vera είναι ένα φυτό, που  μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα, γι' αυτό και τη συναντάμε στην Β. Αφρική και σε άλλες περιοχές με ανάλογο κλίμα. Η χρήση της ήταν διαδεδομένη στην αρχαιότητα και μάλιστα οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν "το φυτό της αθανασίας".

Το ύψος της φτάνει από 60 cm έως 1 m. Τα παχιά σαρκώδη φύλλα της με το πρασινογκρί χρώμα σε ορισμένες ποικιλίες έχουν και λευκά στίγματα στην επιφάνειά τους, ενώ στο περίγραμμα υπάρχουν μικρά λευκά αγκαθάκια. Ανθίζει το καλοκαίρι και τα άνθη της αυτά κρέμονται από ένα και μόνο βλαστό, έχουν σωληνοειδή μορφή με κίτρινη στεφάνη που φτάνει περίπου τα 2 ή 3 cm. Υπάρχουν περισσότερα από 300 είδη αλόης αλλά μόνο δύο χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Η Aloe vera και η Aloe Ferox Miller.

Οι Έλληνες και ο Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία πληγών, ενώ κατά το Μεσαίωνα το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα της το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό. Λέγεται πως η αλόη χρησιμοποιήθηκε από το στρατό του Μ. Αλεξάνδρου ως επουλωτικό πληγών και τραυμάτων κατά την εκστρατεία του στην Ασία και μάλιστα για την προμήθειά της ο Μ. Αλέξανδρος κατέκτησε το νησί Σοκότρα της Υεμένης, όπου το θερμό και ξηρό κλίμα ευνοεί την ανάπτυξή της.

Αυτό που κάνει την αλόη απαραίτητη σε κάθε σπίτι, είναι το γεγονός πως ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός των φύλλων της μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς καμιά μα καμιά επεξεργασία στο δέρμα, για την επούλωση τραυμάτων ή τη θεραπεία εγκαυμάτων, αφού περιέχει συστατικά που αναπλάθουν γρήγορα το δέρμα προσφέροντάς του βαθιά ενυδάτωση, έχοντας ταυτόχρονα αντιφλεγμονώδη, αντιμυκητιακή και αντιβιοτική δράση.

 Μπορεί ακόμα να αντιμετωπίσει την ακμή, τη γήρανση, να μειώσει τις ραγάδες, αλλά και να καταπολεμήσει τις στοματικές ασθένειες. Τα πλούσια συστατικά του χυμού της μπορούν να ενισχύσουν τον οργανισμό, αφού πάνω από 75 διαφορετικά θρεπτικά συστατικά περιέχονται σ' αυτόν. Να σημειώσουμε πως πριν από τη χρήση της από το στόμα, καλό είναι να συμβουλευθείτε το γιατρό σας για τη σωστή δοσολογία.

Η αλόη είναι ένα φυτό που δεν έχει απαιτήσεις. Μόνη της "παραξενιά" είναι να μην τη χτυπά απ' ευθείας ο ήλιος. Αγαπά όμως το φως. Αν τις πρώτες 10 -15 μέρες την ποτίζετε τρεις φορές την εβδομάδα με ελάχιστο νερό και στη συνέχεια (αφού πιάσει) το πότισμα γίνεται μόνο όταν είναι ξερό το χώμα της, θα "δέσει" και σε λίγους μήνες θα γεμίσει τη γλάστρα με μικρά φυτά, που θα μπορείτε να μεταφυτέψετε και έτσι να την πολλαπλασιάσετε ή και να τη χαρίσετε. Όταν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 13 οC καλό είναι να της δώσετε ένα φωτεινό χώρο μέσα στο σπίτι.

Στο video του aloeveraplants.gr που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε πώς αφαιρούμε το φύλλο από το φυτό και πώς παίρνουμε το ζελ για χρήση.



Πηγές πληροφοριών: onmed.gr, aloeveraplants.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Αναμφισβήτητα η καλέντουλα είναι από τα πιο γνωστά και χρήσιμα βότανα.
Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό kalendae (καλένδα) που σημαίνει πρώτη μέρα κάθε μήνα αφού το φυτό ανθίζει μία φορά το μήνα, στις αρχές του.

Πρόκειται για ένα μονοετές φυτό που φθάνει σε ύψος 60 cm με άνθη σε ζωηρό πορτοκαλί χρώμα που μοιάζουν πολύ με της μαργαρίτας. Είναι φυτό ιθαγενές της Δ. Ευρώπης, καλλιεργείται όμως σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου.  Τα άνθη της μαζεύονται αμέσως μόλις ανθίσουν (αρχές καλοκαιριού) για να αποξηρανθούν σε σκιερό μέρος. Η καλέντουλα arvense είναι το άγριο είδος το οποίο έχει παρόμοιες θεραπευτικές ιδιότητες.

Το φυτό είναι αντιφλεγμονώδες, αιμοστατικό, καταπραΰνει τους μυϊκούς σπασμούς, αποτρέπει τις αιμορραγίες, επουλώνει τις πληγές και είναι αντισηπτικό.

Θεραπευτικές ιδιότητες:
Περιέχει συστατικά όμως οι ρητίνες, που είναι αντιβακτηριακά και αντιιικά. Συστέλλει τα τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία για το λόγο αυτό είναι αποτελεσματικό στα κοψίματα, τις πληγές και σε πολλές φλεγμονώδεις παθήσεις.
Κυρίως όμως η καλέντουλα είναι γιατρικό για το δέρμα, αφού μπορεί να θεραπεύσει τα περισσότερα δερματικά προβλήματα. Συνήθως χρησιμοποιείται για κοψίματα, εκδορές και πληγές για το κοκκινισμένο δέρμα, καψίματα από τον ήλιο, ενώ είναι πολύ χρήσιμη σε μυκητιάσεις και σε περιπτώσεις εξανθήματος στα μωράκια, λόγω της πάνας και της νινίδας.


Οι χρήσεις της καλέντουλας δεν σταματούν εδώ. Βοηθά στην αντιμετώπιση φλεγμονωδών προβλημάτων του πεπτικού συστήματος όπως η γαστρίτιδα, τα πεπτικά έλκη και η κολίτιδα.
Ανέκαθεν θεωρούσαν την καλέντουλα  αποτοξινωτικό βότανο ενώ είναι σημαντική η βοήθειά της στη θεραπεία της ακμής.

Μια ακόμα χρήση της αφορά την γυναικολογία όπου βοηθά στην παραγωγή οιστρογόνων, αλλά και στη μείωση των πόνων της περιόδου και στη ρύθμιση του κύκλου. Με το έγχυμά της γίνονται πλύσεις για την κολπική μυκητίαση.

Με την καλέντουλα μπορούμε να φτιάξουμε έγχυμα, ρίχνοντας σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 1 με 2 κουταλάκια του τσαγιού από το βότανο, το οποίο αφήνουμε για 10 με 15 λεπτά. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως κατάπλασμα ή κομπρέσα.

Μπορούμε να φτιάξουμε λάδι, παίρνοντας αποξηραμένα άνθη καλέντουλας και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Η αναλογία είναι: 1 μέρος βοτάνου σε 4 μέρη λαδιού. Βάζουμε το λάδι με τα άνθη σε ένα βάζο, κλείνουμε καλά, ανακινούμε και το τοποθετούμε σε σημείο που το βλέπει ήλιος. Το αφήνουμε εκεί τέσσερις εβδομάδες και την πρώτη εβδομάδα, το ανακινούμε συνεχώς. Στη συνέχεια το σουρώνουμε και κρατάμε το έλαιο σε σκιερό και δροσερό μέρος.

Σε επόμενες αναρτήσεις θα σας δώσουμε συνταγές για κρέμες καλέντουλας. Γι' αυτό, μη χαθείτε!

πηγή: Βοτανοθεραπεία - Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών, newsitamea.gr

Είναι από τα σπουδαιότερα μπαχαρικά στον κόσμο και αποτελεί ένα πανάρχαιο βοτανολογικό φάρμακο για το οποίο, η πρώτη γραπτή αναφορά υπάρχει στο Εβραϊκό θρησκευτικό κείμενο Τοράχ.  
Η κανέλα έχει μακραίωνη ιστορία χρήσης στην Ινδία και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, για θεραπευτικούς σκοπούς, στην Αίγυπτο και σε τμήματα της Ευρώπης, από το 500 π.Χ. περίπου. 

Η λέξη "κανέλα" έχει λατινική προέλευση. Η αρχαία ελληνική ονομασία του φυτού ήταν κιννάμωμον, από την οποία προέρχεται η αγγλική του ονομασία cinnamon.

Το κανελόδεντρο είναι ένα αειθαλές δέντρο το οποίο φτάνει σε ύψος τα 8 με 10 μέτρα, ενώ πολλές φορές αγγίζει και τα 18 μέτρα. 
Είναι φυτό ιθαγενές της Σρι Λάνκα και της Ινδίας, αναπτύσσεται στα τροπικά δάση με υψόμετρο ως 500 μέτρα και καλλιεργείται σε όλες τις τροπικές περιοχές του κόσμου, ιδιαίτερα στις Φιλιππίνες και στις Δυτικές Ινδίες. 
Αναπαράγεται με μοσχεύματα και κάθε δυο χρόνια, κατά την περίοδο των βροχών, τα νεαρά δέντρα κλαδεύονται μέχρι λίγο πάνω από το επίπεδο του εδάφους. 
Τα κομμάτια του φλοιού, που μένουν από το κλάδεμα, συλλέγονται και αφήνονται για 24 ώρες να υποστούν ζύμωση. Στη συνέχεια αφαιρείται ο εξωτερικός φλοιός για να ελευθερωθεί ο εσωτερικός.

Συγγενές είδος είναι η κασσία, το οποίο έχει παρόμοια συστατικά και θεραπευτικές ιδιότητες και είναι ιθαγενές φυτό της Κίνας και της Ιαπωνίας. Χρησιμοποιείται πολύ στην κινέζικη βοτανολογική ιατρική με τον ίδιο τρόπο με την κανέλα, ενώ καλλιεργείται και για διακοσμητικούς λόγους.

Η κανέλα περιέχει πτητικό έλαιο, ταννίνες, κουμαρίνες και γλίσχρασμα. Είναι θερμαντικό τονωτικό, άφυσο, αντισπασμωδικό, αντισηπτικό, αντιϊικό. Έρευνα που έγινε στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980 έδειξε ότι έχει ηρεμιστικές και αναλγητικές ιδιότητες. 
Πιστεύεται μάλιστα ότι μειώνει την πίεση του αίματος και τον πυρετό. Το απόσταγμα του φλοιού έχει αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές δράσεις. 

Τη μεγάλη της θεραπευτική αξία η κανέλα την οφείλει στο αιθέριο έλαιό της, το οποίο έχει αντιιικές και διεγερτικές ιδιότητες. 

Βοηθά την πέψη και θεραπεύει την ατονία, ενώ έχει και μια μικρή εμμηναγωγική δράση, διεγείρει δηλαδή τη μήτρα και διευκολύνει την εμμηνόρροια.

Πρόσφατες ιατρικές έρευνες έχουν δείξει, πως η κανέλα προστατεύει τον οργανισμό και από τον καρκίνο, ενώ διατηρεί τα επίπεδα της κακής χοληστερίνης χαμηλά και ανακουφίζει από τους πόνους της αρθρίτιδας, ιδίως αν συνδυαστεί με μέλι. Επειδή διεγείρει την έκκριση ινσουλίνης και την διαχείριση του σακχάρου στο αίμα, δίνει ελπίδες για την θεραπεία του διαβήτη.

Για τη χρήση της στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού όλοι έχουμε δοκιμάσει το υπέροχο άρωμά της και σε φαγητά και σε γλυκά.

Αξίζει να σημειώσουμε πως το άρωμά της χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιΐα αλλά και σε καλλυντικά για το σώμα.



πηγή: Βοτανοθεραπεία-Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών