Πες μου ποιο είναι τ' όνομά σου...
Αγάπη, με λένε, δε με θυμάσαι;
Και πού κατοικείς;
Στα μάτια, στην καρδιά,
στο νου, στα χείλη, στη ψυχή.
Στον ανοιξιάτικο αγέρα
στη θάλασσα τη γαλανή,
στους κάμπους, στα περβόλια,
στην άναστρη νύχτα, τη σκοτεινή.
Ξέχασα Αγάπη πια τη μορφή σου.
Πολύς ο πόνος, λίγη η χαρά.
Ξέχασα Αγάπη την προσμονή σου
την πήρε η λήθη κάποια βραδιά.
Και σε γυρεύω μέσα στ' αστέρια
και σε ζητώ στη χαραυγή.
Καινούργια μέρα λέω, θε να 'ρθει
καινούργια γη, θε να φανεί.
Μα δε σε βρίσκω κι ας σε φωνάζω
κι είναι η ψυχή μου, πια ορφανή!
Λάθος με ψάχνεις μέσα στ' αστέρια,
λάθος γυρεύεις σε νέα γη!
Σκύψε μπροστά σου, εκεί στην κούνια
κοίτα το βλέμμα ενός μωρού
εκεί είναι ο θρόνος ο δικός μου
εκεί είναι ο ήλιος κι η χαραυγή!
Εκεί είν' τ' αστέρια και το φεγγάρι,
εκεί είναι η ελπίδα κι η προσμονή.
Εκεί ειν' τ' αύριο μα και το χθες σου
εκεί 'ναι κι η δική σου η μορφή!...
