Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποιητικές απόπειρες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποιητικές απόπειρες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Μια θάλασσα...

Μια θάλασσα...

Από Ιανουαρίου 14, 2018
to e-periodiko mas

Δως μου μια θάλασσα να σεργιανίσω
Δως μου μια θάλασσα να πιω
Δως μου μια θάλασσα να σου αποδείξω
Πόσο στ’ αλήθεια σ’ αγαπώ

Να την οργώσω, να τη γυρίσω
Απ’ άκρη σ’ άκρη να τη διαβώ
Σκαρί να φτιάξω να ταξιδέψω
Και να σου φέρω το θησαυρό

Αυτόν που κρύψαν τρανοί κουρσάροι
Αυτόν που ζήλεψε όλη η γη
Αυτόν που λένε οι ποιητάδες
Κι όλου του κόσμου οι ναυαγοί

Αυτόν θα φέρω και θ’ ακουμπήσω
Μέσα στα χέρια σου τα δυο
Να δω τα μάτια σου να λάμπουν
Κι ένα χαμόγελο γλυκό

Κι αν με ρωτήσεις πώς τον λένε
«Αθανασία» θα σου πω!
Γιατί να ξέρεις, την κερδίζεις
όσο σου λένε «σ’ αγαπώ»!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Χάρτινα καράβια…

Χάρτινα καράβια…

Από Νοεμβρίου 10, 2017

Χάρτινα μικρά καράβια
υψώνονται στον ουρανό
Σε κόκκινο μπαλόνι κρεμασμένα
ταξίδι κάνουν στο κενό

Μικρό χεράκι παιδικό, τα φτάνει
και τα κρατάει τρυφερά
Μ’ ατέλειωτη αγάπη τα τυλίγει
και τα φυλάει στην καρδιά

Περνούν οι άνοιξες, τα καλοκαίρια
τα ηλιοτρόπια ανθούν
Κι εκεί στους κάμπους τους φωτισμένους
τα χάρτινα καράβια αγκυροβολούν

Φιλία, τα ονόμασαν οι σοφοί του κόσμου
αγάπη, τα ονομάζουν οι ταπεινοί
λιμάνι απάγκιο οι ναυαγισμένοι
στεριά ανθισμένη οι ορφανοί

Κι εγώ κοιτώ τα δυο σου μάτια
και σε θυμάμαι από παιδί
να βρίσκεσαι πάντα κοντά μου
Φίλη, αδερφή παντοτινή!...

...

Το ποίημα αυτό συμμετείχε στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης
 που οργανώνει η αγαπημένη φίλη Αριστέα στο blog της "Η ζωή είναι ωραία"



[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Χωρίς τίτλο…

Χωρίς τίτλο…

Από Νοεμβρίου 04, 2017

Δυο κορίτσια στο ίδιο θρανίο
Δυο παιδιά με το ίδιο βιβλίο
Δυο χέρια που κρατιούνται σφιχτά
Φίλες
Δε θα χωρίσουμε ποτέ!

Μια πόρτα ανοίγει, ένα κουδούνι χτυπά
Ονειρεύονται
Μεγάλους δρόμους, επιτυχίες, ευτυχία
Παλεύουν
να διαβάσουν, να περάσουν, να σπουδάσουν
Ερωτεύονται
αγόρια, καλοκαίρια, τη ζωή που τους χαμογελά…
Βιάζονται
να ζήσουν, να γευτούν, να αποδείξουν ότι μεγάλωσαν.

Ένα αυτοκίνητο
 ένα τιμόνι που κανείς δεν το κρατά
Μια στροφή απότομη, ένα ξημέρωμα
Ένα κορίτσι ξαπλωμένο στις πέτρες
κι ένα που κλαίει σπαρακτικά

Μαύρα σύννεφα σε καλοκαιρινό ουρανό
Δάκρυα
Το παγωμένο μάρμαρο λούζει ο ήλιος
Ένα κορίτσι το χαϊδεύει στοργικά
Πού είσαι, γιατί έφυγες;
Δεν είχες πει, πως θα είμαστε για πάντα μαζί;…
.....

Το ποίημα αυτό συμμετείχε στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης
 που οργανώνει η αγαπημένη φίλη Αριστέα στο blog της "Η ζωή είναι ωραία"

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ήταν πανσέληνος, θυμάσαι;

Ήταν πανσέληνος, θυμάσαι;

Από Αυγούστου 07, 2017

Βραδιά πανσέληνου και μια χούφτα ασήμι σκορπά στον ορίζοντα
λούζει τα πλακόστρωτα, τις μικρές αυλές
τα λαξεμένα χωριά, που σκαρφαλώνουν στα βραχώδη νησάκια 
των Κυκλάδων και της άγονης γραμμής

Ανάμεσα στις βουκαμβύλιες και στα ασβεστωμένα παρτέρια
ξεπηδούν βήματα που μετρούν τη γοητεία τόπων μαγικών
κι εκεί παρέα με το θαλασσινό αγέρι
όρκους δίνουν έρωτα σε τρυφερά χείλη

Στην άμμο, κοχύλια ασημόχρυσα πολύτιμα πετράδια γίνονται
κι αποθέτονται μ’ ευλάβεια σε κοριτσίστικους λαιμούς
Φιλιά και όνειρα σκορπίζονται στη γλυκιά νύχτα
μαζί με τους ήχους του παφλασμού

Μετρά το κύμα καλοκαίρια και κορμιά
εικόνες που μπλέκονται στο χώρο και στο χρόνο
κι αφήνουν αποτύπωμα βαθύ σε καρδιές αλώβητες μοναχικές
Ήταν πανσέληνος, θυμάσαι;

Χορεύουν ανέμελα οι φλόγες της φωτιάς
κι εγώ κουρνιάζω ξανά στην αγκαλιά σου
Ο ήχος των ονείρων μας μου λέει ψιθυριστά
Ήταν πανσέληνος, δε ξέχασα, γι’ αυτό θα είμαι πάντα κοντά σου…



[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

find "to e-periodiko mas" on instagram