photo by Kristina Tripkovic on unsplash Αμίλητες ματιές μπροστά στ’ ανοιχτό παράθυροπαλεύει η θλίψη με το αχνό χαμόγελοκι ήχους γεννά και δάκρυα...Κι η ψυχή μετρά στιγμές και πόνους Γεμίζει το δισάκι, κονταίνει το νήμα/Πόσο δυνατές γίνονται καμιά φορά οι σιωπές!Απλώνονται θωπεύοντας υπάρξειςακουμπούν τις χαραμάδες της ψυχής και τις ματώνουν Κι εσύ προσμένεις στην άκρη του δρόμουβήματα γοργά να σμίξουν με τα δικά σουνα γίνουν ένα με το βήμα σουνα πατήσουν πάνω στα χνάρια σου…Nα τρέξουν να σε προφτάσουν!Nα σταματήσουν το χρόνο, το χτύπο της καρδ...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποιητικές απόπειρες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποιητικές απόπειρες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πένας εκφράσεις
Ποιητικές απόπειρες
Ένα Σεπτέμβρη περιμένω…
Από
to e-periodiko mas
Σεπτεμβρίου 11, 2019
Photo by João Silas on Unsplash
Να μου θυμίσει τις στιγμές που μετρούσα
όταν οι μέρες της ξενοιασιάς ξεψυχούσαν μια - μια
Όταν το μπλε της θάλασσας φορούσα
με το λευκό γιακά σα τον αφρό των κυμάτων,
που ξεπροβάλει σε κάθε της σκίρτημα.
Ένα Σεπτέμβρη περιμένω
να μου θυμίσει τους ήχους από το θρόισμα των φύλλων
που έπεφταν εδώ κι εκεί
κι ανακατεύονταν με τις φωνές των παιδιών στο προαύλιο...
Τιτίβισμα γλυκό της νιότης
όπως των πουλιών που μαζεύονταν
για το μεγάλο ταξίδι του αποδημισμού…
Πόσα παλιά, πόσα και...

Photo by lena Mytchyk on Unsplash
Μια φούχτα ήλιου, έπεσε από τις πλαγιές
σκορπίζοντας χρυσάφι στον ορίζοντα
Σωπαίνουν όλα μπρος την ομορφιά!
Μόνο ο αγέρας λυσσομανά απειλητικά…
Πώς γίνεται κόλαση ο παράδεισος…
Πώς τρυπώνει τόση θλίψη στην ξέφρενη χαρά…
Σωπαίνουν όλα μπρος τον όλεθρο!
Στάχτη σκεπάζει κάθε βήμα
απόγνωση ζωγραφίζεται σε κάθε βλέμμα
ένα σμάρι πουλιών κλαδί χλωρό αναζητά, μάταια…
Σωπαίνουν όλα μπροστά στον πόνο!
Μόνο ένα βουβό κλάμα σαν ψίθυρος πλανιέται στ’ αποκαΐδια
μια στάλα ελπίδας στα συντρίμμια αναζητά
γ...

Τα χνάρια σου ακολούθησα ένα βράδυ
εκεί που συναντιούνται οι ψυχές
εκεί που γίνονται ένα οι δρόμοι
κι αλλάζουν όψη οι γειτονιές.
Στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου βρήκα λιμάνι
στο βλέμμα σου βρήκα ζωή
και στης ψυχής σου το ακρογιάλι
ζωγράφισα μια χαραυγή
Στου κόσμου το μακρύ σεργιάνι
Ψυχή μου, το χέρι σου κρατώ
και κάθε δάκρυ στο μαξιλάρι
έγινε πλέον φυλαχτό
Κρατάς δοξάρι κι εγώ βιολί
είσαι η ανάσα κι εγώ η πνοή
είσαι η στράτα κι εγώ το βήμα
ο ήλιος είσαι κι εγώ η αχτίδα…
...
Αφιερωμένο στη μέρα των ερωτευμένω...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)