Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Συζητώντας με food - bloggers #2.

Συζητώντας με food - bloggers #2.



Μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις να ανέτρεψαν τον προγραμματισμό και την καθημερινότητά μας, τους τελευταίους μήνες, όμως οι ρυθμοί μας ανακτώνται σιγά - σιγά αφού η ομαλότητα της καθημερινής ζωής, εξαρτάται και από τη διάθεσή μας και το πείσμα μας, να συνεχίσουμε προσπαθώντας για το καλύτερο....



Έτσι κι εγώ, σας παρουσιάζω την κουβέντα, που είχα με μια αγαπημένη φίλη food-blogger τη Λίλια του spoonstories, όπως ήταν προγραμματισμένη να βγει εδώ και μερικούς μήνες. 

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα άνθρωπο, που έχει άποψη για το φαγητό και την ποιότητά του και τη διατυπώνει με σαφήνεια...

Διαβάζω από την ιστοσελίδα σου (spoon-stories.com): «Αν είχα ποτέ υπάρξει κουτάλι θα είχα σίγουρα πολλά να πω. Ιστορίες νόστιμες, τρυφερές, ακόμα και τρομαχτικές...». Τι είναι για σένα λοιπόν, η μαγειρική;


Μα πίσω από κάθε γεύμα δεν κρύβετε μια ιστορία? Σε μια χώρα που κάθε γιορτή, χαρά ή λύπη αρχίζει και τελειώνει με ένα καλό τραπέζι πολλά μπορούν να ειπωθούν!! Η μαγειρική για μένα είναι λατρεία, αυτό είναι αλήθεια αλλά και κάτι παραπάνω, είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας με τους αγαπημένους μου ανθρώπους . Από το πρωινό της Κυριακής που θα μαζευτούμε όλοι μαζί για να πιούμε το καφέ μας και να σχεδιάσουμε τη μέρα μας, ως το δείπνο έξω στον κήπο υπό το φως των κεριών το φαγητό είναι εκείνο που μας φέρνει πιο κοντά!


Πόσο μπορεί ένα …κουτάλι να κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη;


Χαχα πάρα πολύ!! Υπάρχουν άσχημες μέρες που στη σκέψη ενός καλού γεύματος να με περιμένει, νιώθω καλύτερα! Μην ξεχνάτε πως απολαμβάνω και τη διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού που σε μένα τουλάχιστον λειτουργεί εντελώς χαλαρωτικά…


Το φαγητό, η γεύση, η εικόνα, δημιουργούν αναμνήσεις. Ποιες είναι οι δικές σου και ποιες θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου;


Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό με αυτή την ερώτηση είναι το άρωμα κανέλας και ζάχαρης! Αυτή η μαγική κουζίνα της μητέρας μου όλο και κάτι καλό έψηνε!


Είμαι τυχερή γιατί έχω απίθανες αναμνήσεις ως παιδί αλλά και ως ενήλικας αργότερα. Ήμασταν από τις  οικογένειες που τρώγαμε πάντα μαζί ακόμα και τις καθημερινές, όταν αυτό ήταν εφικτό. Η ώρα του πρωινού ήταν ή ώρα της οργάνωσης, του πειράγματος και του σχεδιασμού, το μεσημέρι η ώρα που λέγαμε τα νέα μας και το βράδυ της χαλάρωσης και της διασκέδασης.


Οι γιορτές από την άλλη, είχαν πάντα τις τιμητικές τους και ποτέ δεν πέρναγε κάποια χωρίς την δέουσα σημασία! Όλα τα φώτα ανοιχτά, σπιτικά γλυκά και φαγητά στο τραπέζι μας, λικέρ από τα χεράκια της μαμάς και πολύ αγάπη.


Όλες αυτές τις γλυκές αναμνήσεις φυσικά τις χρωστάω κυρίως στη μητέρα μου …Είναι πολύ σημαντικό να περνάς όμορφα στην απλή καθημερινότητά σου με τους ανθρώπους που αγαπάς και αυτό θέλω να συνεχίσω και στα δικά μου παιδιά και στη δική μου οικογένεια!


Είναι εύκολο να περάσουν οι άνθρωποι από το junk food στο ποιοτικό φαγητό και η κρίση που περνάμε, πόσο συντελεί σ’ αυτό;


Νομίζω πως η οι άνθρωποι που θέλουν να τραφούν σωστά θα το κάνουν ανεξαρτήτως κρίσης ή όχι. Η σωστή διατροφή και φυσικά της υγείας, είναι άποψη ζωής και όχι μόδα. Είτε το πιστεύεις και το υποστηρίζεις είτε όχι και ψάχνεις δικαιολογίες για αυτό. Σίγουρα η κρίση φέρνει δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα αγοραστό junk food θα μας έρθει πιο οικονομικά από ένα σπιτικό καλό - μαγειρεμένο πιάτο.


Ακούμε και διαβάζουμε πολλά για την αξία της ισορροπημένης διατροφής στην υγεία μας. Για κάποιους το φαγητό είναι απόλαυση, για κάποιους άλλους απλά τροφή, ίσως και αγγαρεία. Μια food blogger, τι θα έλεγε;


Το φαγητό είναι απόλαυση! Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι? Είναι δημιουργία και έμπνευση, είναι διασκέδαση και φυσικά ανάγκη…Το γεγονός ότι μπορώ να φτιάχνω σχεδόν τα πάντα στη κουζίνα μου, μου δίνει ένα έξτρα πλεονέκτημα στο να ελέγχω σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των υλικών και το αποτέλεσμα! Αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση…


Ποια είναι η γνώμη σου για τις τόσες εκπομπές μαγειρικής στην ελληνική τηλεόραση; Βοηθούν στο να αγαπήσουν οι έλληνες το σπιτικό φαγητό ή μήπως ο τόσο μεγάλος αριθμός εκπομπών λειτουργεί αντίθετα; Εσύ τι «εισπράττεις» μέσα από το blog σου;


Νομίζω πως ζούμε την επανάσταση της κουζίνας! Τόσες ιδέες για συνταγές, τόσες εκπομπές και blogs δεν έχουν ξανά υπάρξει ποτέ! Σίγουρα έχουν ανοίξει τα μάτια στον κόσμο που σε μεγάλο βαθμό έφτιαχνε συγκεκριμένα και μόνο πιάτα, τον ελευθέρωσε και τον έκανε να θέλει να πειραματιστεί! Αυτό είναι καλό! Όπως θετικό είδα και το γεγονός ότι έγιναν γνωστά πολλά υλικά και συστατικά που παλιότερα δεν ξέραμε την ύπαρξη και την χρησιμότητα τους.

Παρόλα αυτά κάποια στιγμή θα έρθει ο κορεσμός θα γίνει κάποιο ξεκαθάρισμα και το τέλος θα επέλθει η ισορροπία όπως γίνεται πάντα..

Για μια εργαζόμενη γυναίκα οι ώρες είναι περιορισμένες όχι μόνο για μαγειρική, αλλά και για άλλες ασχολίες. Όταν πάλι είναι άνεργη (το πρόβλημα της εποχής) τα χρήματα λιγοστεύουν. Μοιάζει όλο αυτό να είναι ανασταλτικό σε σχέση με το μαγείρεμα. Ποια είναι η γνώμη σου;


Ο χρόνος και το χρήμα είναι 2 βασικά αλληλένδετα μεταξύ τους πράγματα. Συνήθως όταν έχεις το ένα δεν έχεις το άλλο. Ο λίγος χρόνος θέλει καλή προετοιμασία και πρακτικές εύκολες συνταγές ενώ όταν το οικονομικό είναι πρόβλημα τότε κάνεις καλύτερο προγραμματισμό και οργάνωση για να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με λίγη καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν σωστά…


Οικονομικό και ποιοτικό φαγητό, γίνεται;


Το οικονομικό επηρεάζει  σαφώς την ποιότητα  και την ποσότητα του φαγητού μας, παρόλα αυτά  υπάρχουν τόσο νόστιμα και απλά πιάτα, όπως λαδερά, όσπρια, σαλάτες, απολαυστικές μακαρονάδες που μπορούν να μας χορτάσουν περισσότερο από ότι νομίζουμε. Κυκλοφορούν απίστευτες συνταγές! Να γιατί υπάρχουμε και εμείς οι food bloggers


Βάλε μας στο 24ωρό σου. Πώς είναι η δική σου καθημερινότητα;


Στο τρέξιμο από το πρωί ως το βράδυ! Έχω τρομερή ενέργεια, έτσι το  πρόγραμμα μου έχει από όλα! Δουλειές, διάβασμα, ζωγραφική, μαγειρική, blogging, διασκέδαση και αρκετός χρόνος για την οικογένεια και τους φίλους μου


Γλυκό ή αλμυρό; Τι προτιμά η Λίλια;


Μα αλμυρό!...και μετά γλυκό και μετά πάλι αλμυρό! Μόλις γεύομαι το ένα αναζητάω το άλλο, τι να σας πω; Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να τα συνδυάσω και την ίδια στιγμή! Οπότε μιλάμε για ισοπαλία!


Αν το «e – περιοδικό μας» ήταν φαγητό ή γλυκό, ποιο θα ήταν;


Για να δούμε λοιπόν! Ένα περιοδικό με ποικίλα θέματα ,  φρέσκιες ειδήσεις και λύσεις για την υγεία και την ομορφιά μας θα μπορούσε να είναι μια ιδιαίτερη σαλάτα με χρώμα και γεύση! Τι καλύτερο!!


Θα μας αφιερώσεις μια συνταγή;


Βέβαια!!! Θα σας φτιάξω μια αρμυρή τάρτα, εύκολη, νόστιμη και αγαπημένη...



Τάρτα με καραμελωμένα κρεμμύδια , γκοργκοτζόλα και μπρί


για 1 ταψί φούρνου 33X41

 Υλικά:
2 κουταλιές ελαιόλαδο
4 φλιτζάνια του τσαγιού κρεμμύδι σε φέτες (πάχους ½ εκ )
1 κουταλιά της σούπας καφέ ζάχαρη
2 κουταλιές της σούπας γεμάτες βαλσάμικο ξύδι
½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
½ κουταλάκι του γλυκού πιπέρι
1 φύλλο σφολιάτας (ανοιγμένο ελαφρά με τον πλάστη σε αλευρωμένη επιφάνεια)
150-200 γρ τυρί μπρί, (παγωμένο, καθαρισμένο και κομμένο σε φέτες)
120 γρ τυρί γκοργκοτσόλα ή ανάλογο μπλε τυρί σε κομματάκια
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο εστραγκόν ψιλοκομμένο ή δυόσμο


Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα  κρεμμύδια για 10 λεπτά να γίνουν διάφανα.
Ρίχνουμε σταδιακά τη ζάχαρη, το ξύδι, αλάτι και πιπέρι. Μειώνουμε την θερμοκρασία και τα μαγειρεύουμε για  20 λεπτά ή ως να καραμελώσουν. Ρίχνουμε λίγο νερό αν δείχνουν τα κρεμμύδια μας πως πάνε να ξεραθούν. Τα αποσύρουμε από τη φωτιά.
Ανοίγουμε τη ζύμη ανάλογα το ταψί στο σχήμα που θέλουμε. Εδώ χρησιμοποιήσαμε λαμαρίνα φούρνου.
Τοποθετούμε τη ζύμη στο ταψί με λαδόκολλα από κάτω.
Πιρουνιάζουμε την επιφάνεια ανά 2-3 εκ, ώστε να αποφύγουμε τα φουσκώματα της σφολιάτας.
Μοιράζουμε όλα τα κρεμμύδια σε όλη την επιφάνεια.
Από πάνω ομοιόμορφα ρίχνουμε τα τυριά και τέλος το εστραγκόν.
Σε περίπτωση που δεν θέλουμε να το ψήσουμε άμεσα το βάζουμε στο ψυγείο σε αυτό το σημείο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C για 18-20 λεπτά και ως να λιώσει το τυρί και να ξεροψηθεί η σφολιάτα.
Την αφήνουμε για 5 λεπτά να σταθεί πριν την σερβίρουμε.

Λίλια, σ' ευχαριστώ πολύ!!!

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της, θα βρείτε πολλές ακόμα εκπληκτικές συνταγές!

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Συζητώντας με food - bloggers #1

Συζητώντας με food - bloggers #1



Η τροφή δεν είναι μόνο θέμα επιβίωσης και καλής υγείας, αλλά και απόλαυσης. Θέλοντας να μάθουμε τις απόψεις και τις εμπειρίες των φίλων μας food - blogger, συζητάμε μαζί τους για διατροφή και άλλα γαστρονομικά κι εκείνες μας αφιερώνουν μια συνταγή τους...

Πρώτη καλεσμένη η Αθηνά από το CraftCookLove.gr, μια εργαζόμενη σύζυγος και μαμά μιας τετράχρονης κορούλας, που μαγειρεύει, διακοσμεί και οργανώνει τα πάρτι της μικρής της και όλα αυτά τα μοιράζεται μαζί μας στην ιστοσελίδα της.

Διαβάστε τι μου είπε...

Αθηνά, είσαι κατά βάση food blogger. Γιατί;
Ναι, έτσι είναι και ο λόγος είναι απλός. Το μαγείρεμα (φαγητό – γλυκό) είναι αυτό που πάντα προλαβαίνω να κάνω για την οικογένειά μου. Είναι η κύρια ασχολία μου μέσα στο σπίτι…
Μου αρέσει όλη η διαδικασία, που ξεκινά από την προετοιμασία, την εκτέλεση της συνταγής, τη φωτογράφιση. Επειδή αγαπώ πολύ και τη φωτογραφία, ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι για μένα ιδανικός.

Γλυκό ή αλμυρό; Τι προτιμάς περισσότερο να φτιάχνεις;
Η αλήθεια είναι ότι περνάω από φάσεις. Φάσεις αλμυρού, φάσεις γλυκού… αν με ρωτάτε τι προτιμώ να τρώω θα σας πω πως λατρεύω τα γλυκά και μπορώ να ζήσω μόνο μ’ αυτά. Αλλά επειδή δεν είναι καθόλου υγιεινό αυτό, το ελέγχω και το μετριάζω. Στο blog προσπαθώ να κρατώ ισορροπίες, έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους επισκέπτες, αλλά και την απαραίτητη ποικιλία.

Πόσο σημαντική είναι η διατροφή για σένα και την οικογένειά σου;
Είναι το πιο σημαντικό. Το φαγητό δεν είναι μόνο για να τραφούμε και να επιβιώσουμε. Το φαγητό είναι δημιουργία, αγάπη και ενώνει όλη την οικογένεια γύρω από το καθημερινό τραπέζι. Ξέρετε, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου το σημείο συνάντησης ήταν το οικογενειακό τραπέζι και όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις έχουν συνδεθεί με το σπιτικό φαγητό και την οικογένεια να το απολαμβάνει.

Ενδιαφέρει τον κόσμο η γαστρονομία σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που περνάμε; Ποια είναι η εικόνα που έχεις διαμορφώσει;
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια όπου οι κανόνες διατροφής της οικογένειας έλεγαν πως κάθε Τετάρτη θα είχαμε φακές και κάθε Παρασκευή φασολάκια για παράδειγμα. Με τα χρόνια όλα αυτά παραμερίστηκαν γιατί οι μαμάδες δούλευαν πολύ και ήταν δύσκολο να κρατήσουν ένα πρόγραμμα. Μπορώ να πω με σιγουριά πως τα πράγματα άλλαξαν και πως ο κόσμος ενδιαφέρεται ίσως και περισσότερο από πριν. Μπορεί να μεγαλώνουν με διαφορετικές συνθήκες τα παιδιά σήμερα, σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές, αλλά στην προσπάθειά τους οι άνθρωποι να φάνε ποιοτικό και υγιεινό φαγητό κάνοντας παράλληλα οικονομία, κάνει πολλούς να επιστρέφουν στις διατροφικές συνήθειες και κανόνες των παλιότερων και να αναζητούν ακόμα και παραδοσιακές συνταγές που δεν τις γνωρίζουν. Φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον και σε οτιδήποτε νέο και gourmet παράλληλα.

Μπορεί κανείς να συνδυάσει οικονομικό και ταυτόχρονα ποιοτικό φαγητό και υγιεινό φαγητό για την οικογένειά του;
Φυσικά και μπορεί! Πολλές φορές ο παραγωγός που εμπιστευόμαστε στη λαϊκή, μας εξασφαλίζει την ποιότητα και την οικονομία που χρειαζόμαστε. Το ίδιο και ο κρεοπώλης της γειτονιάς μας, που τον ξέρουμε χρόνια και ξέρουμε την προέλευση των κρεάτων του. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούμε να βρούμε ποιοτικά φρούτα, λαχανικά ή κρέατα στα supermarkets. Το σημαντικό είναι τα υλικά να είναι φρέσκα.

Η ελληνική οικογένεια μαζεύεται γύρω από το τραπέζι;
Ναι, νομίζω πως μαζεύεται και μάλιστα περισσότερο από πριν. Η κρίση έκανε τους έλληνες να επιλέγουν να μαγειρέψουν για τους ανθρώπους της οικογένειας περισσότερο τώρα, που τα χρήματα περιορίστηκαν. Πρώτα η επιλογή ήταν να φάμε σε ένα εστιατόριο. Σήμερα, να μαγειρέψουμε για τους αγαπημένους μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα delivery. Θα παραγγείλουν λιγότερο απ’ ότι πριν και προτιμούν σπιτικό σνακ ή φαγητό ακόμα και για τη δουλειά τους. Τα ταπεράκια βγήκαν στην επιφάνεια και τα σπιτικά σνακ κερδίζουν συνέχεια έδαφος, αφού είναι πιο υγιεινά και οικονομικά.

Σε μια μαμά, εργαζόμενη και blogger φθάνει το 24ωρο; Τι μένει σε δεύτερη μοίρα;
Όχι δεν φτάνει με τίποτα! Προσπαθώ να τα συνδυάζω όλα, έχοντας και την 4χρονη βοηθό μου (την κόρη μου) αλλά δεν είναι λίγες οι φορές, που κάτι θα μείνει πίσω. Συνήθως πίσω μένει η δική μου ξεκούραση όπως όταν ξυπνάω πολύ πρωί για να φωτογραφίσω. Οι φωτογραφίες ειδικά για το food blogging είναι το 80 – 85% της δουλειάς. Ασφαλώς και η συνταγή πρέπει να είναι καλή, αλλά αν η φωτογραφία δεν κερδίσει τον επισκέπτη, δεν θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει ή να δοκιμάσει τη συνταγή. Ευτυχώς κάθε φορά μένει πίσω και κάτι άλλο κι έτσι ακόμα κι εκεί υπάρχει μια ισορροπία.

Οι τούρτες σου είναι το δικό μας αγαπημένο θέμα στο διάστημα που επισκεπτόμαστε το blog σου. Τις θεωρούμε γλυκά γλυπτά. Είναι όμως, όσο δύσκολες φαίνονται;
Δεν είναι το ευκολότερο που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά όχι δεν είναι όσο δύσκολες φαίνονται. Αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος (περισσότερος απ’ ότι χρειάζεται ένα άλλο γλυκό) και σωστή προετοιμασία και προγραμματισμός. Επίσης χρειάζεται να ξέρει κανείς πού θα προμηθευτεί τα υλικά που χρειάζονται, κάτι που εγώ δεν παραλείπω να αναφέρω σε κάθε συνταγή που έχει κάποιο ξεχωριστό υλικό. Όπως φροντίζω να πω και όλα τα μικρά μυστικά που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία. Δεν σας κρύβω ότι ενθουσιάζομαι όταν οι επισκέπτες μου στέλνουν μηνύματα για συνταγές μου, που έχουν δοκιμάσει και με ρωτούν απορίες ή μου λένε τις εντυπώσεις τους.

Λένε πως η μαγειρική είναι ευκολότερη από τη ζαχαροπλαστική. Ισχύει;
Νομίζω πως ισχύει. Η μαγειρική είναι πιο ελεύθερη στο συνδυασμό υλικών και αν κάτι πάει στραβά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να το «σώσει» κανείς. Η ζαχαροπλαστική απαιτεί συγκεκριμένες ποσότητες, συγκεκριμένα υλικά που πολλές φορές δεν μπορούν να αντικατασταθούν με άλλα και πειθαρχία. Όλα αυτά την κάνουν πιο δύσκολη.

Αν το «e – περιοδικό μας» ήταν έδεσμα, τι θα ήταν; Φαγητό, γλυκό και ποιο;
Επειδή αγαπώ τα γλυκά, θα πω ότι το «e – περιοδικό» θα ήταν γλυκό, θα ήταν τυραμισού. Το όνομα τυραμισού σημαίνει τράβα με ψηλά και το blog σας με την ενημέρωση και τα ποικίλα θέματα, μας τραβά ψηλά και επειδή είστε δύο τα δύο «χρώματα» του γλυκού αυτού, σας ταιριάζει απόλυτα!...

Ποια συνταγή σου θα μας αφιέρωνες;
Σας παρομοίασα με τυραμισού, έτσι δεν είναι; Ποια άλλη λοιπόν, από τυραμισού ατομικό και εύκολο!

Ατομικά βαζάκια τιραμισού στιγμής


Τα υλικά (για περίπου 5 μικρά ποτήρια)
2 δόσεις espresso lungo σε θερμοκρασία δωματίου
3 κ.σ. κονιάκ
250 γρ τυρί μασκαρπόνε σε θερμοκρασία δωματίου 
125 γρ ζάχαρη άχνη
10 μπισκότα σαβαγιάρ
3 κ.σ. κακάο




Η εκτέλεση 
Χτυπάμε στο μίξερ το μασκαρπόνε με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και να διπλασιαστεί σχεδόν σε μέγεθος. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τον καφέ με το κονιάκ. Κόβουμε στα δύο ή ανάλογα με τα ποτηράκια μας τα σαβαγιάρ με ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι. Τα βουτάμε μέχρι να μουλιάσουν στο μίγμα του καφέ/ κονιάκ και τα τοποθετούμε κάτω κάτω στο ποτηράκι. Προθέτουμε με μία σπάτουλα ή κουτάλι την κρέμα και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να φτάσουμε στο χείλος του ποητριού. Με ένα σουρωτήρι προσθέτουμε από περίπου μισή κουταλιά της σούπας κακάο σε κάθε ποτηράκι. Είμαστε έτοιμοι! 


Σημείωση: Το γλυκάκι μας καταναλώνεται αμέσως. Μπορείτε και να το ψύξετε απλά, έχετε κατά νου ότι λόγω της απουσίας αυγών ή κρέμα γάλακτος θα σκληρύνει αρκετά η κρέμα. 

Αθηνά, σ' ευχαριστώ πολύ, τόσο για τη συμμετοχή σου, όσο και για τα καλά σου λόγια και σου εύχομαι κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνεις!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η "χώρα της εύφορης ημισελήνου" σε κίνδυνο!

Η "χώρα της εύφορης ημισελήνου" σε κίνδυνο!


Δημήτριος Ελ Χούρι και Χαγκόπ Πακραντουνιάν μιλούν στα "Επίκαιρα" για την έκρυθμη κατάσταση σε Λίβανο και Συρία, αλλά και για τη θέση των ελληνορθόδοξων χριστιανών.




Συνέντευξη στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα


Τα "Επίκαιρα" απευθύνθηκαν σε δυο ηγετικά πρόσωπα του Λιβάνου, που ζουν άμεσα την τραγωδία στη Μέση Ανατολή και τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Πρόκειται για τον ελληνορθόδοξο πρόεδρο του κόμματος της Εγγύς Ανατολής Ροντρίγκ (ελληνιστί Δημήτριος) Ελ Χούρι και τον Αρμένιο πρόεδρο του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας (TASNAK) και βουλευτή Χαγκόπ Πακραντουνιάν. Οι απαντήσεις τους παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Ποια είναι η κατάσταση των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στη Συρία και στον Λίβανο, ιδιαίτερα των Ελληνορθοδόξων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων;
Οι Σύριοι εγκαταλείπουν τα ιστορικά εδάφη τους στο βόρειο Ιράκ και στη βόρεια Συρία και έρχονται στο Λίβανο για να μετακινηθούν στην Ευρώπη. Αναγκάστηκαν τον τελευταίο μήνα, να εγκαταλείψουν τα χωριά τους μετά την απαγωγή 137 Ασσυρίων. Ορισμένοι από τους Ασσύριους αποφάσισαν να πολεμήσουν κάτω από την αιγίδα των τοπικών Κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία.

Η Ελληνορθόδοξη κοινότητα υποφέρει επίσης. Προσπαθεί τώρα να οργανωθεί πολιτικά, μετά από μια μακρά περίοδο χάους. Υπάρχουν φωνές που ζητούν την οργάνωση μιας "Ειδικής Στρατιωτικής Άμυνας" στις Ελληνορθόδοξες περιοχές της Συρίας. Στην Εντέλμπ, μετά από μια εισβολή της Al Nusra, ο ελληνορθόδοξος ιερέας απήχθησαν και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Διαβάζουμε επίσης στον Τύπο ότι πολλοί Αρμένιοι εγκαταλείπουν τη Συρία και μεταβαίνουν στο Ερεβάν. Πρέπει να πολεμήσουμε για να υπάρξουμε. Αυτή η γη είναι δική μας και δεν θα την αφήσουμε ποτέ, σε οποιονδήποτε. Είναι των Αγίων μας, του Θεού μας. Ποτέ δεν θα την εγκαταλείψουμε.

Κύριε Πακραντουνιάν, ο Λίβανος είναι γειτονική χώρα της Συρίας και επηρεάζεται άμεσα από τον πόλεμο, που μαίνεται εκεί, για πάνω από τρία χρόνια. Υπάρχει κίνδυνος οι εντάσεις μεταξύ των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στη Συρία, ιδιαίτερα μεταξύ σουνιτών και σιϊτών, να διαχυθούν στο Λίβανο;
Ο Λίβανος έχει το μεγαλύτερο σύνορο με τη Συρία και επηρεάζεται περισσότερο από τους Σύρους πρόσφυγες, που φτάνουν σήμερα το ένα εκατομμύριο. Για μια μικρή χώρα όπως είναι ο Λίβανος, οι αριθμοί αυτοί είναι πολύ μεγάλοι και οδηγούν σε άνευ προηγουμένου πίεση στην οικονομία και τις υποδομές του. Ο Λίβανος και η Συρία συνδέονται μεταξύ τους με γεωγραφικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς και η κατάσταση στη Συρία, επηρεάζει αρνητικά το Λίβανο.

Από άποψη ασφάλειας, υπάρχει απειλή στις συνοριακές πόλεις μεταξύ Λιβάνου και Συρίας, όπως έχουμε δει κατά καιρούς τους προηγούμενους μήνες, κατά τους οποίους υπήρξαν απαγωγές και αψιμαχίες με τον συριακό στρατό. Τόσο όμως ο στρατός του Λιβάνου, όσο και της Συρίας είναι παρόντες στα σύνορα για να προστατεύουν το λαό των δύο χωρών από εισβολή ακραίων τρομοκρατών. Βέβαια και πριν τη συριακή κρίση, ο Λίβανος αντιμετώπιζε προβλήματα ασφαλείας. Και οι απειλές παραμένουν.

Δεν θα μπορούσα όμως να πω πως οι απειλές αυτές, προέρχονται από εντάσεις μεταξύ θρησκευτικών κοινοτήτων. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ακραίοι στο Λίβανο, ο αριθμός τους όμως είναι πολύ μικρός. Η πλειονότητα των πολιτών του Λιβάνου πιστεύει στην ειρηνική συνύπαρξη και είμαστε περήφανοι ότι ζούμε σε μια συναινετική δημοκρατία, στο πλαίσιο της οποίας όλα τα δόγματα και οι θρησκείες προστατεύονται από το Σύνταγμα της χώρας και κανένα δόγμα δεν προσπαθεί να "ακυρώσει" το άλλο.

Ας μη ξεχνάμε ότι ο Λίβανος δοκιμάστηκε από μια σεχταριστική σύγκρουση δεκαπέντε ετών και οι πληγές επουλώνονται ακόμη. Τα πολιτικά κόμματα του Λιβάνου και οι ηγέτες των δογμάτων και των θρησκειών δεν θα ήταν τόσο απρόσεκτοι ώστε να επιτρέψουν να βυθιστεί και πάλι η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο.

Ποια είναι η κατάσταση και η στάση των μικρότερων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων του Λιβάνου;
Ο Λίβανος είναι μικρός ως χώρα και άνοιξε την αγκαλιά του και καλωσόρισε ανθρώπους κάθε κοινωνικού στρώματος και από κάθε εθνική και θρησκευτική μειονότητα. Δεν είναι διαδεδομένες στο Λίβανο οι διακρίσεις φυλετικού, εθνικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα. Αντιθέτως υπάρχει πνεύμα αλληλεγγύης και βοήθειας προς όλους όσους έχουν ανάγκη και προσέρχονται στη χώρα μας ως πρόσφυγες, διαφεύγοντας από αδικίες και δεινά. Υπάρχουν όμως πάντα οι λίγοι που γίνονται εμπόδιο, κάνουν διακρίσεις και παρεμποδίζουν τη θρησκευτική και εθνική ανοχή. Η Λιβανική όμως κοινότητα και οι αρχές που τη συνέχουν είναι ισχυρότερες, δεν μπορεί να διασαλευτούν από αυτές τις μικρές εξαιρέσεις. Οι μικρότερες εθνικές και θρησκευτικές κοινότητες στο Λίβανο, έχουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα και η ύπαρξή τους δεν απειλείται από καμιά άλλη ομάδα. Οι μικρές εθνικές και θρησκευτικές κοινότητες στο Λίβανο, είναι ασφαλείς.

Την 24η Απριλίου ήταν η επέτειος των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους. Πολλοί από τους λίγους Αρμενίους που επέζησαν βρήκαν καταφύγιο στη Συρία και το Λίβανο. Αντιμετωπίζουν τώρα οι Αρμένιοι διώξεις από τους φανατικούς ισλαμιστές στη Συρία;
Το έτος αυτό συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την Αρμενική Γενοκτονία, κατά την οποία χάθηκαν κάτω από την τουρκική βία περισσότεροι από ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι. Οι Έλληνες, οι Ασσύριοι και πολλές άλλες μειονότητες δοκιμάστηκαν από τις φρικαλεότητες της τουρκικής διακυβέρνησης. Ακόμη και σήμερα μπορούμε να δούμε τις διακρίσεις εναντίον αυτών των μειονοτήτων στην Τουρκική Δημοκρατία.

Τώρα όμως βλέπουμε να διαπράττονται νέες φρικαλεότητες στη Συρία και το Ιράκ, όχι μόνο εναντίον των χριστιανών, αλλά κατά όλων εκείνων που συνυπήρχαν αρμονικά σ' αυτή τη γεωγραφική περιοχή. Οι Αρμένιοι όπως και όλοι οι πολίτες της Συρίας, αντιμετωπίζουν διώξεις και απειλούνται από τους φανατικούς στη Συρία και το Ιράκ. Ο φανατισμός δεν στοχοποιεί ένα μέρος μόνο του πληθυσμού. Ο φανατισμός είναι αρρώστεια που με τη διεθνή σιωπή και παροχή όπλων μετατρέπεται σε θανάσιμη επιδημία και υπερβαίνει τα συμφέροντα των παγκόσμιων δυνάμεων.

Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι ο φανατισμός και ο εξτρεμισμός δεν μπορεί να αποτελούν μέρος συμφερόντων καμιάς χώρας του πολιτισμένου κόσμου, ούτε βλάπτουν μόνο ένα μέρος της κοινωνίας. Δημιουργούν αναρχία και αποτελούν κίνδυνο για ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα.

Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί σε Συρία, Ιράκ και Λίβανο;
Στη Συρία και το Ιράκ η κατάσταση ασφαλείας επηρέασε δραματικά τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς. Στοχοποιήθηκαν όπως και κάθε άλλη ομάδα του συριακού λαού και υφίστανται, δυστυχώς, την ίδια τύχη. Στο Λίβανο, όπως ανέφερα προηγουμένως, όλα τα δόγματα συνυπάρχουν, έχουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα και ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Στο Λίβανο το υπάρχον σύστημα δεν θα υποχωρήσει κάτω από την πίεση και οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί, θα συνεχίσουν να ζουν ασφαλείς και ελεύθεροι, όπως και κάθε άλλο δόγμα, χωρίς την παραμικρή διάκριση ή διωγμό.
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;

Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;



Όταν συμβαίνουν τραγικά γεγονότα όπως η δολοφονία της μικρής Άννυ, ο αποτροπιασμός και ο θυμός κατακλύζουν την ψυχή και τη σκέψη μας.

Επειδή όμως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος και δεν βοηθά στην κατανόηση των γεγονότων και των αιτιών που τα προκάλεσαν, επιλέξαμε να περιμένουμε μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα και να "αποσυρθεί" από τα δελτία ειδήσεων η υπόθεση, για να προσπαθήσουμε να πάρουμε απαντήσεις σε μερικά από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μαθαίνοντάς τη.
Πρόθεσή μας δεν είναι η "ανακύκλωση" πληροφοριών, αλλά η απάντηση στις απορίες, που έμειναν μετέωρες.

Για να μας βοηθήσει σ' αυτό, απευθυνθήκαμε στην Γεωργία Δανέζη (Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος) και συζητήσαμε μαζί της αυτό το τρομακτικό και αδιανόητο έγκλημα.

Γεωργία, ο πατέρας που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά, παραδέχεται ότι το βράδυ του θανάτου της μικρής, είχε «φτιαχτεί». Όπως λέει, βρήκε το παιδί νεκρό. Ο τεμαχισμός του και τα υπόλοιπα αδιανόητα, που έκανε στην προσπάθειά του να εξαφανίσει το πτώμα, έγιναν συνειδητά ή κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών;
Το θέμα δεν είναι τόσο απλό, ώστε να μπορεί να απαντηθεί έτσι εύκολα. Η χρήση ουσιών είναι μια ασθένεια που διαταράσσει την αντίληψη, τον ύπνο, την προσοχή, την σκέψη, την κρίση, την κινητική δραστηριότητα, το αναπνευστικό σύστημα, το καρδιαγγειακό σύστημα, την συμπεριφορά, την διάθεση, την βραχυπρόθεσμη μνήμη, την μάθηση. Δημιουργεί γενικώς μια νοητική - πνευματική θολούρα.
Επίσης μπορεί να προκαλέσει μανία (ψυχική νόσος), παράνοια (ψυχική νόσος), νευρικότητα, ζαλάδα, σύγχυση, ψύχωση και ψυχωτικές συμπεριφορές, αποπροσανατολισμό και βέβαια παραισθήσεις.
Όλα τα παραπάνω εξαρτώνται από το είδος της ουσίας, την δόση, το ιστορικό της χρήσης, την ανεκτικότητα του χρήστη στην ουσία, τις προσδοκίες του χρήστη, το περιβάλλον που έγινε η χρήση.
Άρα, όταν κάποιος είναι υπό την επήρεια των ουσιών, έχει απολέσει μεγάλο μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου του αλλά και της συνειδητότητάς του.

Πώς είναι δυνατόν να έγιναν συνειδητά; Τι οδηγεί ένα άνθρωπο να προβεί σε μια τόσο ακραία πράξη; (μιλάμε για ένα τετράχρονο αγγελούδι, που ήταν παιδί του). Είναι απλά ένα αίσθημα αυτοπροστασίας – αυτοσυντήρησης, ας πούμε;
Στον εγκέφαλό του, λόγω της ουσίας που είχε πάρει, μπορεί να συνέβησαν διάφορα σενάρια, αν είχε παραισθήσεις ή παρανοϊκή συμπεριφορά, ίσως να προσπαθούσε να προστατευθεί από κάποια απειλή που μόνο εκείνος έβλεπε. Αυτό όμως μπορούν να το πουν μόνο οι ψυχίατροι που ανέλαβαν το περιστατικό αυτό.

Στις μέρες που ακολούθησαν φερόταν σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Υπάρχει πιθανότητα να είχαν «σβηστεί» από τη μνήμη του; Να έπεισε δηλαδή τον εαυτό του ότι δεν συνέβησαν ποτέ;
Η χρήση ουσιών διαταράσσει την μνήμη. Συγκεκριμένα, οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να διαταραχτεί η βραχυπρόθεσμη μνήμη, αυτό σημαίνει ότι τα γεγονότα που είναι πρόσφατα μπορεί να τα ξεχάσουμε και να θυμόμαστε μόνο τα παλαιότερα γεγονότα.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά αυτή η πράξη; Ένας «νορμάλ» άνθρωπος όπως συνηθίζουμε να λέμε, δεν σκοτώνει το παιδί του. Από την άλλη, όλοι είμαστε «εν δυνάμει» δολοφόνοι. Η ερμηνεία της πράξης του, βρίσκεται κάπου στη μέση;
Κάτω από ορισμένες συνθήκες όλοι μπορούμε να προβούμε σε αξιόποινες πράξεις ακόμα και σε φόνο. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δολοφόνος της Άννυ βρέθηκε κάτω από αυτές τις συνθήκες και έπραξε αυτήν την αδιανόητη, για όλους εμάς, πράξη.

Αν διαπιστωθεί ψυχική νόσος, πέρα από το πρόβλημα των ναρκωτικών, αυτό δικαιολογεί την πράξη; (ανεξάρτητα αν δίνει ελαφρυντικό στον κατηγορούμενο).
Είμαι κατά της βίας και καμία ασθένεια δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια πράξη βίας, πόσο μάλλον το θάνατο ενός ανθρώπου.
Οι έρευνες βέβαια, μας δείχνουν καθαρά ότι η συνύπαρξη ψυχικής ασθένειας με χρήση ουσιών ανεβάζει τις πιθανότητες για εγκληματική πράξη. Τέτοιου είδους εγκλήματα είναι συνήθως εντός της οικογένειας και μερικές φορές μπορεί να φτάσουν σε ακραίες και ειδεχθής πράξεις βίας, όπως έγινε με την Άννυ.

Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως το παιδί, έπρεπε να είναι μακριά από τους γονείς του, με τον παππού και τη γιαγιά, όπου περνούσε καλά. Όμως, αυτοί δεν ήταν που μεγάλωσαν τον ακατάλληλο πατέρα και την εξίσου ακατάλληλη μάνα; Πώς θα ήταν μαζί τους ασφαλές το παιδί;
Το αν ο παππούς και η γιαγιά ήταν σε θέση να μεγαλώσουν το παιδί σε ένα υγιές περιβάλλον, δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μιας και το περιβάλλον δεν είναι ίδιο, ούτε καν όταν μεγαλώνουν αδέλφια με ένα χρόνο διαφορά, πόσο μάλλον με δύο δεκαετίες διαφορά. Εκείνο που μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα, είναι πως το παιδί τώρα θα ζούσε αν έμενε μαζί τους.

Μήπως ήρθε η ώρα να περνούν από ψυχολογικές – ψυχιατρικές εξετάσεις οι υποψήφιοι γονείς; Ακούγεται ρατσιστικό ή ανέφικτο; Ποια είναι η θέση της επιστήμης στο ζήτημα;
Δεν ακούγετε ρατσιστικό, είναι ρατσιστικό! Μου θυμίζει εποχές «Ευγονίας» όπως θεωρούσαν την «Ευγονία», στην Γερμανία του ’40. Η θέση της επιστήμης το 2015, είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να τεκνοποιήσει σε ό,τι ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκεται και ό,τι ψυχιατρική ή άλλου είδους ασθένεια κι αν έχει.

Η μάνα φέρει επίσης ευθύνη για το γεγονός. Το ίδιο και όσοι άκουσαν και δεν μίλησαν εγκαίρως. Τι κάνει μια μάνα να αφήνει το παιδί της με ένα ναρκομανή πατέρα, για τόσο καιρό; Τι κάνει τους γείτονες να αδιαφορούν;
Ότι ακριβώς κάνει και μια γυναίκα να επιλέγει για σύντροφο, έναν άντρα με θέματα εθισμού και να κάνει παιδί μαζί του. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και το πρότυπο του άντρα που είχε στο σπίτι που μεγάλωσε, είναι οι πρώτοι λόγοι που μου έρχονται τώρα στο μυαλό, αλλά υπάρχουν και άλλοι.
Όσο για τους γείτονες, ισχύει ό,τι και για όλους εμάς. 
Μόνο όταν έχεις εξασφαλίσει τις ανάγκες σου για επιβίωση, δηλαδή τροφή, νερό, στέγη, ζέστη, όπως λέει και ο Maslow, μπορείς να αναζητήσεις και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια, δηλαδή την προστασία από κινδύνους, την σταθερότητα, την απελευθέρωση από τους φόβους. Αν καταφέρεις να εξασφαλίσεις και την ασφάλεια, τότε και μόνο τότε μπορείς να κοιτάξεις και να ενδιαφερθείς για τους γύρω σου, τους γείτονες, τους φίλους κ.α. 
Αυτήν την εποχή στην Ελλάδα ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων έχουν εξασφαλίσει την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών τους και της ασφάλειας τους και ενδεχομένως, κανένας από αυτούς δεν έμενε κοντά στο διαμέρισμα, που έμενε η Άννυ.

Αν ο πατέρας φύγει από τη ζωή, η κοινωνία θα ηρεμήσει και ίσως θα "κοιμηθεί" μέχρι το επόμενο τραγικό θύμα. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την επανάληψη; Σίγουρα οι αφορισμοί δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Ούτε και ο στιγματισμός (πέραν αυτού που ήδη έχουν υποστεί) των ναρκομανών. Θα πρέπει ίσως να «εκπαιδευτούμε» στην αναγνώριση και αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων για να μην έχουμε την ίδια κατάληξη;
Για να υπάρξει πρόληψη εγκληματικών ενεργειών, θα πρέπει να μάθουμε ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να κάνει μια πράξη βίας και μετά να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά παρεμβαίνοντας στα υψηλού κινδύνου άτομα για τη διάπραξη τέτοιων πράξεων. 
Άτομα που μπορούν να θεωρηθούν υψηλού κινδύνου μπορεί να βρεθούν, συνδυάζοντας το ιστορικό βίαιων πράξεων που έχουν, τις ψυχιατρικές διαγνώσεις, το αν κάνουν θεραπεία ή όχι και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν. Τέτοιου τύπου διαγνωστικά εργαλεία υπάρχουν εδώ και χρόνια και χρησιμοποιούνται από εγκληματολόγους πολλών χωρών όπως οι Η.Π.Α. και το Η.Β.

Όταν δεν υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος Πρόνοιας, θα πρέπει να το δημιουργήσουμε ή να το απαιτήσουμε. Πώς όμως, μπορεί να αφυπνιστεί μια κοινωνία, για να κατανοήσει πως φέρει ευθύνη;
 Το κράτος πρόνοιας δημιουργείται, όταν δεν υπάρχει, ύστερα από την απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Εδώ θα γυρίσω στον Maslow και θα πω, πως όταν οι πολίτες ικανοποιήσουν τις βασικές φυσικές τους ανάγκες για τροφή στέγη, νερό, ζεστασιά, ασφάλεια, σταθερότητα τότε θα μπορέσουν να αφυπνιστούν, να κατανοήσουν, να απαιτήσουν και να δημιουργήσουν όχι μόνο κράτος πρόνοιας, αλλά και ό,τι άλλο σκεφτούν.

Τελικά, ο θάνατος της Άννυ ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;
Όχι, σαν την Άννυ υπάρχουν πολλά παιδιά, που ζουν και μεγαλώνουν σε παρόμοιες οικογένειες με την δική της και ακόμα περισσότερα, που έχουν ενηλικιωθεί και έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο. Άρα δεν ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος.

Ελπίζουμε να βοηθήσαμε στην κατανόηση αυτής της αδιανόητης πράξης, που ήρθε να μας συγκλονίσει και να μας προβληματίσει, τόσο βαθιά. 
Αυτό που θα κρατήσουμε ως συμπέρασμα, είναι πως το ενδιαφέρον για το διπλανό μας, που υποφέρει, δεν είναι αδιακρισία, είναι ο ορισμός της ανθρωπιάς. Μπορεί όλοι μας να έχουμε άλυτα προβλήματα, όμως αν τα παραμερίσουμε για λίγο, λύνοντας το πρόβλημα ενός συνανθρώπου μας, δεν είναι ούτε πολυτέλεια, ούτε υπερβολή!...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram