Τα θαύματα της φύσης...

Τα θαύματα της φύσης...


Τροπικό δάσος μέσα σε σπήλαιο!


Το 2011 στο Βιετνάμ, ανακαλύφθηκε ένα σπήλαιο, μοναδικό. Μάλιστα οι ειδικοί κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, πράγμα που δεν είναι καθόλου περίεργο, αφού στο εσωτερικό του οι σπηλαιολόγοι ανακάλυψαν ένα τροπικό δάσος με φυτά που ήδη έχουν εξελιχθεί. 




Το εντυπωσιακό είναι πως μέσα στο δάσος του σπηλαίου ζουν πίθηκοι οι οποίοι έχουν ελάχιστες διαφορές από αυτούς που ζουν σε ένα κανονικό ή καλύτερα επιφανειακό δάσος. Ζουν επίσης και πουλιά και έντομα, που σαν είδη οι επιστήμονες, δεν τα γνώριζαν.



Πιο συγκεκριμένα, το σπήλαιο αυτό βρίσκεται στα σύνορα Λάος με Βιετνάμ. Το εσωτερικό του διασχίζει ένα ορμητικό ποτάμι και λέγεται ότι το βρήκε το 1991 ένας Βιετναμέζος όμως κανείς δεν το είχε εξερευνήσει, μέχρι τη στιγμή που μια ομάδα Βρετανών σπηλαιολόγων με τη βοήθεια και των ντόπιων (Βιετναμέζων) το ερεύνησαν και στη συνέχεια ανακοίνωσαν τα απίστευτα αποτελέσματα.



Ενδιαφέρον έχουν οι τοπικές δοξασίες που τις προκαλεί το βουητό του ποταμού, κάνοντας τους ντόπιους να πιστεύουν πως ανήκει σε υπόγειους του ανθρώπους και να έτσι να μην πλησιάζουν. Λένε μάλιστα πως έχει γίνει συμφωνία μεταξύ τους, (οι μεν να μην μπουν μέσα και οι δε να μη βγουν ποτέ στην επιφάνεια) η οποία αν παραβιαστεί θα τιμωρηθούν από το Βούδα.



Το σπήλαιο εκτείνεται σε περισσότερα από 5 χιλιόμετρα, ενώ έχει 200 μέτρα ύψος και 150 πλάτος. Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, μοναδικό!



πηγή: invisiblelycans.gr

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Το χρώμα της λεβάντας, πηγή έμπνευσης!

Το χρώμα της λεβάντας, πηγή έμπνευσης!



Η νέα μας συμμετοχή στο moodboard-link party της caseperlatesta.
Παρά το κρύο και το χιόνι, εμείς
περιμένουμε την άνοιξη και εμπνεόμαστε από το χρώμα της λεβάντας!...

Ένα χρώμα, συνώνυμο της ηρεμίας, που μας φέρνει στο μυαλό τα απέραντα λιβάδια με τις λεβάντες στην Ιαπωνία. Οι αποχρώσεις του πολλές και οι συνδυασμοί επίσης. Μπορούμε να το επιλέξουμε και για το σπίτι, δίνοντας μια νότα χαλάρωσης στο χώρο, αλλά και λεπτής πολυτέλειας.

Σαν φυτό, το άρωμά του μπορεί να δώσει υπέροχη μυρωδιά στις ντουλάπες μας, προστατεύοντας παράλληλα τα ρούχα από το σκόρο, ενώ το αιθέριο έλαιό του μπορεί να κάνει το νερό του μπάνιου, χαλαρωτικό και την ατμόσφαιρα φρέσκια και καθαρή.

Όσοι αγαπούν τα ροφήματα, σίγουρα θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα τη γεύση του!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
«Ιστορίες του Καφενέ»

«Ιστορίες του Καφενέ»


Όταν γράφει η ζωή…


Το μικρό καφενεδάκι στην άκρη της μικρής τους πόλης εκεί κοντά στο σταθμό του τρένου, ήταν πάντα το στέκι τους. Δυο παιδικοί φίλοι, μεγάλωναν μαζί, ζούσαν μαζί!

Όλη τους τη ζωή την περνούσαν μέσα απ’ αυτές τις καθημερινές συναντήσεις. Χαρές, λύπες, ανησυχίες, όλα εκεί παρέα με τον καφέ, το ουζάκι, το ταβλάκι τους…  Ως και οι γυναίκες τους το δέχτηκαν και δεν γκρίνιαζαν όπως συμβαίνει συνήθως.

Με τα κρύα, κάθονταν δίπλα στο τζάμι και έβλεπαν τον αέρα να λισσομανάει. Η ξυλόσομπα στο κέντρο του καφενείου, δεν τους άφηνε να κρυώσουν κι έτσι μπορούσαν να χαρούν το άγριο τοπίο.
Γυμνά δέντρα με κλαριά σαν γέρικα χέρια, άνθρωποι κουκουλωμένοι στο σταθμό να περιμένουν το τρένο… κι αυτοί οι δυο, σα να βλέπουν ταινία παρακολουθούσαν πάντα, λέγοντας τα νέα τους, τις ανησυχίες τους, τα βάσανα και τις χαρές τους. Το καλοκαίρι πάλι, στη σκιά του πλάτανου, το τραπεζάκι τους, ήταν πάντα γεμάτο…

Πόσες φορές δε φιλοσόφησαν αυτό το ατελείωτο ανέβα - κατέβα των ανθρώπων στο τρένο απέναντί τους! Πόσες φορές δεν έκλαψαν από χαρά όταν τα νέα τους ήταν ευχάριστα!...

- Βρήκα δουλειά, φίλε!!! Κερνάω! Σήμερα δεν έχει στοίχημα στο τάβλι, είναι κερασμένα όλα!
- Κάτσε πρώτα να πάρεις μισθό και μετά κερνάς!...
- Μη σκας, ο Περικλής (καφετζής) δέχεται βερεσέδια,  μόλις πληρωθώ του τα δίνω!

Έτσι πέρναγε η ζωή τους, με τις καθημερινές ανθρώπινες χαρές και λύπες και πάντα παρέα με ένα γλυκύ βραστό και ένα στριφτό τσιγάρο, που ποτέ δεν άλλαξε… Τα μαλλιά τους άσπρισαν, του ένα μάλιστα περισσότερο απ’ ότι του άλλου, αλλά οι συνήθειες τους ίδιες.  Δεν έκαναν μεγάλα όνειρα, δε ζήταγαν πολλά. Τους αρκούσε η μικρή καθημερινή ευτυχία, που σου εξασφαλίζει η αγάπη της οικογένειας και η δυνατότητα να τη θρέψεις απ’ τη δουλειά σου… Αυτό για κείνους ήταν το παν!...

Έτσι τους βρήκε η κρίση, στα 60 παρά κάτι, λίγο πριν τη σύνταξη! Ο ένας δημόσιος υπάλληλος, είχε να αντιμετωπίσει μόνο τη μείωση μισθού, τις περικοπές. Ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την ανεργία! Ποιος νοιαζόταν για τα παιδιά του και τις ανάγκες τους; Ποιος νοιαζόταν αν θα ξαναβρεί δουλειά;…

- Δεν αντέχω, άλλο αυτή την κατάσταση φίλε!... Έτσι μου ρχεται να πάρω το τρένο και να φύγω…
- Πού να πας, σ’ αυτή την ηλικία, μωρέ;
- Βάλθηκες κι εσύ να με βγάλεις σε αχρηστία, όπως η κρίση! 60 είμαι δεν είμαι ο Μαθουσάλας. Μπορώ να δουλέψω, δεν είμαι άχρηστος. Έχω γνώσεις, έχω πείρα, άχρηστα είναι όλα αυτά; Κάτι θα βρω, αν φύγω…

Κι έφυγε!... Πήρε το τρένο κι έφυγε όπως έκαναν τόσοι και τόσοι άλλοι νέοι και μη! Όπως το έκανε πάντα ο Έλληνας, όταν δεν είχε τρόπο να ζήσει στον τόπο του…

Τώρα, το τι απέγινε, αυτό δεν το ξέρω, δεν το έχει γράψει ακόμα η ζωή!...

Μαρίνα
                                   --------------------------------

Είναι η συμμετοχή μου για τις "Ιστορίες του Καφενέ" #3, που διοργανώνεται από την Αριστέα στο blog της "η ζωή είναι ωραία". Εκεί θα βρείτε κι άλλες ιστορίες.

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η αρχαιολογική σκαπάνη δεν σταματά...

Η αρχαιολογική σκαπάνη δεν σταματά...



Η αρχαιολογική έρευνα παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει και λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν σταματά, φέρνοντας στο φως ολοένα και καινούργια ευρήματα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. 

Μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ η Αμφίπολη και ο λόφος Καστά, όμως οι αρχαιολόγοι σε όλη τη χώρα, κάνουν σπουδαίες ανακαλύψεις.

Μάλιστα τα ευρήματα είναι τόσα πολλά, που κάλλιστα θα μπορούσαν από μόνα τους να γεμίσουν ένα μουσείο. Μερικά από τα νέα ευρήματα αφορούν περιοχές όπως της Κρήτης, της Βραυρώνας, της Κοζάνης, της Επιδαύρου, της Μεσσηνίας, του Βελεστίνου αλλά και της Αντίπαρου.

Πιο συγκεκριμένα βρέθηκε ξύλινο ειδώλιο γυναικείο 2500 ετών ατόφιο, στο ιερό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα. Με δεδομένο πως το ξύλο ελάχιστα διατηρείται σαν υλικό στο χρόνο το εύρημα εντυπωσιάζει, όταν μάλιστα βρέθηκαν μαζί και δύο ξύλινες σόλες υποδημάτων με διακόσμηση που χρονολογείται τον ίδιο αιώνα.



Στην Κρήτη βρέθηκε μινωική ιερογλυφική γραφή σε μια τετράπλευρη σφραγίδα η οποία αποτελεί το μοναδικό μέχρι τώρα εύρημα της αρχαιότερης γραφής στη Δυτική Κρήτη, ενώ ανακαλύφθηκε και ο μεγαλύτερος (ίσως) σε μέγεθος αρχαίος ναός αφιερωμένος στην Αρτέμιδα Σκοπελίτιδα στην κορυφή του λόφου Κεφάλα στην περιοχή των Γουρνών.

Στην Ελευθέρνα της Κρήτης βρέθηκε μάλιστα ένα μικρό χρυσό αντικείμενο (ανθρώπινο μάτι) ίδιο με αυτό της χρυσής νεκρικής μάσκας του Τουταγχαμών. Είναι σε φυσικό μέγεθος με το χαρακτηριστικό μπλε ολύγυρά του και φοριόταν σαν επιστήθιο κόσμημα από μία εκ των τριών γυναικών του οικογενειακού τάφου του 8ου - 7ου αι π.Χ. που βρέθηκε στη νεκρόπολη της Αρχαίας Ελευθέρνας. Αξίζει να πούμε πως η γυναίκα εκτός από το κόσμημα φορούσε ένδυμα στολισμένο με χρυσά ελάσματα καθώς και άλλα αντικείμενα.

Στην Εορδαία βρέθηκαν άνδρες που είχαν ταφεί μαζί με τα σιδερένια μαχαίρια τους και αιχμές δοράτων, καθώς και τρεις γυναίκες οι οποίες φορούσαν σκουλαρίκια και βραχιόλια από χαλκό. Πρόκειται για ένα μικρό νεκροταφείο του 6ου π.Χ. αι. με ενταφιασμούς 11 ανθρώπων και 16 ζώων (άλογα, σκύλοι, βοοειδή) τα οποία είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά των ανθρώπινων τάφων, κάνοντας έτσι λόγο για πρώτη φορά του ανάλογου εθίμου στην περιοχή της Κοζάνης.



Στην αρχαία Επίδαυρο στο μικρό θέατρο κατά τη διάρκεια έργων βρέθηκε μαρμάρινο άγαλμα του θεού Ερμή, σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το φυσικό, που χρονολογείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Πρόκειται για ένα άγαλμα εξαιρετικής ποιότητας, αντίγραφο του 4ου π.Χ. αιώνα από το εργαστήρι του γλύπτη Πολύκλειτου. Εικάζεται πως το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε περί τον 2ο αι. μ.Χ. όταν ο αυτοκράτορας Ανδριανός επισκέφθηκε την Επίδαυρο.

Στο Βελεστίνο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Χλόη βρέθηκαν οικογενειακοί θολωτοί τάφοι, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από πολλές γενιές, ενώ κάποιοι νεκροί βρέθηκαν στη θέση τους. Κοσμήματα, τριχολαβίδες, τσιμπιδάκια για καλλωπισμό, όπλα (σιδερένια ξίφη με αλαβάστρινες λαβές), χάλκινες φιάλες ήταν μόνο κάποια από τα πολλά αντικείμενα που συνόδευαν τους νεκρούς.

Στη Μεσσηνία βρέθηκε η αρχαιότερη ευρωπαϊκή επιγραφή Γραμμική β σε πήλινη επιγραφή που γράφτηκε πριν από 3500 χρόνια. 

Στην Αντίπαρο, για την ακρίβεια στην έρημη νησίδα Δεσποτικό βρέθηκαν Κούροι στο ιερό του Απόλλωνα, σμιλεμένοι από παριανό μάρμαρο. Βρέθηκαν μάλιστα τεμαχισμένοι και έχουν εντοπιστεί γύρω στα 60 τμήματα μεταξύ των οποίων και πέντε κεφαλές Κούρων και μία Κόρης.

Τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό από το φως του ήλιου, ούτε ευτυχώς και η έλλειψη χρημάτων, προς πείσμα των καιρών.

πηγή: archaiologia.gr
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Frida Kahlo, η γυναίκα που ζωγράφισε τη ζωή της

Frida Kahlo, η γυναίκα που ζωγράφισε τη ζωή της


Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο Κογιοακάν στην πόλη του Μεξικού, τον Ιούλιο του 1907. Μορφωμένος άθεος ο πατέρας της βρέθηκε σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό και ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Εκεί γνώρισε την καθολική μητέρα της.

Σε ηλικία έξι χρόνων η Φρίντα αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο.
Υπήρξε ένα από τα 35 κορίτσια που παρακολούθησαν την Escola Preparatoria, όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα συζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε στους τοίχους της σχολής.

Σε ηλικία 18 χρόνων (1925) μετά από ένα ατύχημα υποβάλλεται σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων κάτι που τη σημάδεψε, αφού στη μεγάλη της ταλαιπωρία προστέθηκε ο πόνος και η θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.


Ένα χρόνο μετά κι ενώ αναρρώνει από το ατύχημα ξεκινά μαθήματα ζωγραφικής. Μια που η οικογένειά της δεν μπορούσε να υποστηρίζει οικονομικά την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, εικονογραφεί βιβλία ιατρικής και δείχνει το 1929 δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκαν.

Οι πίνακές της είναι τελείως αντίθετοι από τους πίνακες του Ριβέρα. Εκείνος αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, ενώ η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται από τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής.

Όντας ο Ριβέρα ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α., το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίντα απέβαλλε και ο πόνος της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακές της "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ". 



Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν γνωστή ως η γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε τη Φρίντα και τον Ριβέρα στη διάρκεια του ταξιδιού στο Μεξικό. Εντυπωσιασμένος από τη δουλειά της, την καλεί να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους, ενώ οργανώνει μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Πραγματοποιεί μόνο τρεις εκθέσεις στη διάρκεια της ζωή της, στο Παρίσι, στη Ν. Υόρκη και στο Μεξικό.

Όταν το 1939 χώρισε προσωρινά από το Ριβέρα, αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίδες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για διαζύγιο. Μια εξωσυζυγική σχέση κατά τη διάρκεια της διάστασης με τον Νίκολας Μάρεϊ, φέρνει το διαζύγιο ενώ ένα χρόνο μετά το 1940 χωρίζει τον Μάρεϊ και ξαναπαντρεύεται τον Ριβέρα.


Η Φρίντα Κάλο επηρεάστηκε από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, έχοντας όμως δεχτεί και επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός και στους πίνακές της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα.



Πέθανε το 1957 και ο Ριβέρα, δώρισε το "Γαλάζιο σπίτι" της στην πόλη του Μεξικού. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο στο οποίο εκτίθενται προσωπικά της αντικείμενα, ενώ η λήψη φωτογραφιών επιτρέπεται μόνο στην αυλή του σπιτιού και τους εξωτερικούς χώρους.

Το 2010 η κυβέρνηση του Μεξικού αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά της Φρίντα Κάλο και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ης επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρα και της 100ης επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.


πληροφορίες: wikipedia.org
κείμενο: "to e - periodiko mas"

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram