Μάνος Λοΐζος

Ο συνθέτης του πιο αγαπημένου "δρόμου" στην Ελλάδα!

Ο Μάνος Λοΐζος γεννήθηκε στους Αγίους Βαβατσινιάς της Λάρνακας, στην Κύπρο το 1937 (22 Οκτωβρίου) και ήταν το μοναχοπαίδι του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη, που καταγόταν από τη Ρόδο. Λίγα χρόνια αργότερα και όταν εκείνος ήταν επτά χρόνων η οικογένεια μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Η πρώτη του επαφή με τη μουσική γίνεται μέσα από το βιολί στα μαθητικά του χρόνια, στο τοπικό Ωδείο. Συνέχισε με την αγαπημένη του κιθάρα και μετά την αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας ήρθε στην Αθήνα, το 1955.

Σκοπός του ήταν να σπουδάσει γι' αυτό και αρχικά γράφτηκε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως στις αρχές του 1956 εγκαταλείπει τη Φαρμακευτική για να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα περάσει και από τη Σχολή Βακαλό, θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική. Χρειάστηκε όμως ένα χρόνο αργότερα να εγκαταλείψει τις σπουδές του για να εργαστεί προκειμένου να επιβιώσει. Οι δουλειές που κάνει είναι πολλές, από σερβιτόρος ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, αλλά και μουσικός σε μπουάτ.


Το 1962 η γνωριμία του με το Μίμη Πλέσσα θα γίνει η αφορμή να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Είναι το "Τραγούδι του δρόμου" σε ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου του ποιήματος του Λόρκα. Ερμηνευτής ήταν ο Γιώργος Μούτσιος.

Την ίδια περίοδο συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής, στον οποίο πολύ γρήγορα θα γίνουν μέλη ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Μάλιστα χρησιμοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου, στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλη στο θέατρο Παρκ.

Το 1965, παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο τη Μάρω Λημναίου (μετέπειτα γνωστή συγγραφέα παιδικών βιβλίων Μάρω Λοΐζου) και αποκτά μαζί της μια κόρη τη Μυρσίνη. Με την επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών φεύγει για την Αγγλία, για να επιστρέψει στις αρχές του 1968. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μπαίνει πολλές φορές στο στόχαστρο των αρχών λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων (ήταν μέλος του ΚΚΕ).
Ένα χρόνο αργότερα (1972) θα αποτελέσει ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ), με σκοπό την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973, συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και κρατείται για δέκα μέρες στα κρατητήρια της Ασφάλειας.

Με τη μεταπολίτευση συμμετέχει σε πολλές συναυλίες της εποχής και στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο "Τα τραγούδια του Δρόμου" με όλα τα τραγούδια που ήταν απαγορευμένα κατά τη διάρκεια της επταετίας. Ως το 1977 υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού της Ελλάδας.
Ένα χρόνο μετά (1978) αναλαμβάνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδας και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Τη χρονιά αυτή, θα παντρευτεί τη δεύτερη σύζυγό του, ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

Στα είκοσι χρόνια της μουσικής του διαδρομής έγραψε κάποια από τα καλύτερα τραγούδια της Ελληνικής Μουσικής σκηνής συνεργαζόμενος με το Γιάννη Καλατζή, το Γιώργο Νταλάρα, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τη Χαρούλα Αλεξίου, το Γιάννη Πουλόπουλο, το Γιάννη Πάριο, το Στέλιο Καζαντζίδη, τη Μαρία Φαραντούρη και τη Δήμητρα Γαλάνη.

Έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 μετά από ενός χρόνου άνιση μάχη με τον καρκίνο. Το έργο του όμως παραμένει εδώ, πάντα ανεξίτηλο στο χρόνο, διαχρονικό και επίκαιρο.

Η βασική δισκογραφία του Μ. Λοΐζου

«Ο Σταθμός» (1968): Επτά τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και πέντε ορχηστρικά. («Minos») Επιτυχίες: «Δελφίνι, Δελφινάκι», «Το παλιό ρολόι», «Η δουλειά κάνει τους άντρες», «Ο Σταθμός». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής, Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρης Ευσταθίου και Γιώργος Νταλάρας.

«Θαλασσογραφίες» (1970): 11 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. («Minos») Επιτυχίες: «Έχω ένα καφενέ», «Τζαμάικα», «10 παλληκάρια». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Μαρίζα Κωχ, Γιάννης Πάριος και ο συνθέτης.

«Ευδοκία» (1971): Το σάουντρακ της ομώνυμης ταινίας του Αλέξη Δαμιανού. («Minos») Επιτυχία: «Το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας».

«Να 'χαμε τι να 'χαμε...» (1972): 10 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. («Minos») Επιτυχίες: «Παποράκι», «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Κουταλιανός», «Ελισσώ». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής και Γιώργος Νταλάρας.

«Τραγούδια του δρόμου» (1974): 12 τραγούδια σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, Δημήτρη Χριστοδούλου, Νίκου Γκάτσου και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Μέρμηγκας», «Τσε», «Τ' Ακορντεόν», «Τρίτος Παγκόσμιος». Τραγουδούν: Αλέκα Αλιμπέρτη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Χορωδία Γιώργου Κακίτση και ο συνθέτης.

«Καλημέρα ήλιε» (1974): 12 τραγούδια σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Καλημέρα Ήλιε», «Μια καλημέρα», «Με φάρο το φεγγάρι», «Θα έρθει μόνο μια στιγμή», «Δώδεκα παιδιά» και «Όταν σε είδα να ξυπνάς». Τραγουδούν: Κώστας Σμοκοβίτης, Χάρις Αλεξίου, Αλέκος Αλιμπέρτης και ο συνθέτης.

«Τα νέγρικα» (1975): Κύκλος 10 τραγουδιών σε ποίηση Γιάννη Νεγρεπόντη. («Minos») Επιτυχία: «Ο γερο νέγρο Τζιμ». Τραγουδούν: Μαρία Φαραντούρη και Μανώλης Ρασούλης.

«Τα τραγούδια μας» (1976): 12 τραγούδια σε στίχους Φώντα Λάδη με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. («Minos») Επιτυχίες: «Λιώνουν τα νιάτα μας», «Πάγωσε η τζιμινιέρα», «Το Δέντρο». Ο δίσκος έγινε πλατινένιος, αλλά τα περισσότερα τραγούδια κόπηκαν από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, λόγω των πολιτικοκοινωνικών τους μηνυμάτων.

«Τα τραγούδια της Χαρούλας» (1979): 12 τραγούδια σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. («Minos») Επιτυχίες: «Γύφτισσα τον εβύζαξε», «Τέλι, Τέλι, Τέλι», «Όλα σε θυμίζουν». Τραγουδούν: Χάρις Αλεξίου και Δημήτρης Κοντογιάννης. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος.

«Για μια μέρα ζωής» (1980): 12 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μανώλη Ρασούλη, Δώρας Σιτζάνη, Φώντα Λάδη, Τάσου Λειβαδίτη και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Σ' ακολουθώ», «Κι αν είμαι ροκ», «Η ημέρα εκείνη δεν θα αργήσει». Τραγουδούν: Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Δώρα Σιτζάνη και ο συνθέτης.

«Γράμματα στην αγαπημένη» (1983): Μελοποιημένη ποίηση του τούρκου Ναζίμ Χικμέτ σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου. («Minos»)

«Εκτός Σειράς. Σαράντα σκόρπιες ηχογραφήσεις» (2002): Συλλογή με επιτυχίες του που δεν είχαν συμπεριληφθεί σε δίσκους. («Minos»)

«Τα τραγούδια του Σεβάχ» (2003): Συλλογή με τις μεγάλες επιτυχίες του («Minos»)

Πληροφορίες: sansimera.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"