Βουβή
περπατώ στο γκρίζο ορίζοντα
οι σκέψεις,
χρώματα ανακατεμένα σε λευκό καμβά.
Το άρωμά
σου τυλίγει το είναι μου
και η
απουσία σου πονά...
Κόκκινα
βήματα χρωματίζουν το διάβα μου
αναζητώντας
τα δικά σου
κι εκεί
ανάμεσα στα πυκνά δέντρα του ατέλειωτου κόσμου
πυξίδα τα
μάτια σου με φέρνουν κοντά σου.
Μου
απλώνεις το χέρι και μ' αγκαλιάζεις
κι εγώ σ'
ακολουθώ.
Εισβάλλεις
στο μυαλό μου και το αδειάζεις
μαζί σου
μόνο ζω.
Βήμα το
βήμα μαζί χορεύουμε
παραδομένοι στη μουσική
ο κόσμος
όλος έγινε διάφανος
για μένα
υπάρχεις μόνο εσύ.
Χόρεψέ με
ως την άκρη της ζωής
ταξίδεψέ με
ως τα πέρατα της γης
Ανάσα γίνε
απ' την ανάσα μου
και ήλιος
γίνε μέσα απ' τα μάτια μου.
Κι όταν
τελειώσει η μουσική
κι αέρας
γίνει κάθε πνοή
μαζί θα
ανοίξουμε γι' αλλού πανιά
με
τρεχαντήρι στ' ουρανού την αγκαλιά.
...
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "πολύχρωμο" 13ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης μου φίλης Αριστέας
και του blog της "Η ζωή είναι ωραία".
Η υποχρεωτική λέξη, ήταν χρώματα, χρωματίζω
και με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστή θερμά όσους φίλους και φίλες ξεχώρισαν και βαθμολόγησαν το ποίημα αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!