Μόνος στον ατέλειωτο κόσμο που πια, δεν μπορώ να περπατήσω...
Xέρι απλώνω στα πουλιά που φέρνουν τα μαντάτα
κι εδώ στης μοναξιάς την απεραντοσύνη
τραγούδι φτιάχνω τις αναμνήσεις τώρα, που ρίζωσα στο χώμα.
Δρόμους δεν έχω πια για να διαβώ
κι αυτός μπροστά μου γεμάτος χόρτα
δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος
μόνο ερημιά!
Λούζουν οι καιροί το κουφάρι μου
και εγώ, περιμένω την ώρα, που πεταλούδες
μ' όλα τα χρώματα της άνοιξης
θα με σηκώσουν απαλά και θα με ταξιδέψουν.
Με μια ανάσα να περάσω πάνω απ' τ' ακρογιάλια
απ' τις βουνοκορφές, τους κάμπους και τα δάση
με μια ανάσα να τρέξω σ' όλους τους δρόμους
που άφησα γι' αργότερα...
κι εδώ στης μοναξιάς την απεραντοσύνη
τραγούδι φτιάχνω τις αναμνήσεις τώρα, που ρίζωσα στο χώμα.
Δρόμους δεν έχω πια για να διαβώ
κι αυτός μπροστά μου γεμάτος χόρτα
δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος
μόνο ερημιά!
Λούζουν οι καιροί το κουφάρι μου
και εγώ, περιμένω την ώρα, που πεταλούδες
μ' όλα τα χρώματα της άνοιξης
θα με σηκώσουν απαλά και θα με ταξιδέψουν.
Με μια ανάσα να περάσω πάνω απ' τ' ακρογιάλια
απ' τις βουνοκορφές, τους κάμπους και τα δάση
με μια ανάσα να τρέξω σ' όλους τους δρόμους
που άφησα γι' αργότερα...
και λίγο πριν το δειλινό
με μια ανάσα, ένα να γίνω με τ' αστέρια.
...
Η φωτογραφία μαζί με τους τέσσερις πρώτους στίχους συμμετείχαν στο 2ο Δρώμενο Φωτογραφίζειν της Μαρίας Νικολάου και του blog της "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά".
Ευχαριστώ θερμά όλες τις φίλες που την ξεχώρισαν και τη βαθμολόγησαν και ιδιαίτερα τη Μαρία για την αφορμή και την ευκαιρία δημιουργίας, που μου έδωσε.
Να έχετε όλοι ένα όμορφο μήνα!
Μην ξεχνάτε, ένα e-book σας περιμένει, πατήστε πάνω στις λέξεις για να δείτε πώς θα το αποκτήσετε... "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!