Δυο κορίτσια στο ίδιο θρανίο
Δυο παιδιά με το ίδιο βιβλίο
Δυο χέρια που κρατιούνται σφιχτά
Φίλες
Δε θα χωρίσουμε ποτέ!
Μια πόρτα ανοίγει, ένα κουδούνι χτυπά
Ονειρεύονται
Μεγάλους δρόμους, επιτυχίες, ευτυχία
Παλεύουν
να διαβάσουν, να περάσουν, να σπουδάσουν
Ερωτεύονται
αγόρια, καλοκαίρια, τη ζωή που τους χαμογελά…
Βιάζονται
να ζήσουν, να γευτούν, να αποδείξουν ότι μεγάλωσαν.
Ένα αυτοκίνητο
ένα τιμόνι που κανείς δεν το κρατά
Μια στροφή απότομη, ένα ξημέρωμα
Ένα κορίτσι ξαπλωμένο στις πέτρες
κι ένα που κλαίει σπαρακτικά
Μαύρα σύννεφα σε καλοκαιρινό ουρανό
Δάκρυα
Το παγωμένο μάρμαρο λούζει ο ήλιος
Ένα κορίτσι το χαϊδεύει στοργικά
Πού είσαι, γιατί έφυγες;
Δεν είχες πει, πως θα είμαστε για πάντα μαζί;…
.....
Το ποίημα αυτό συμμετείχε στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης
που οργανώνει η αγαπημένη φίλη Αριστέα στο blog της "Η ζωή είναι ωραία"
