Της λησμονιάς το σύνορο, πέρασα απόψε πάλι,,,
Βουή κι αντάρα η ψυχή, πισωπατά στις αναμνήσεις
κι αποζητά τη χαμένη ευτυχία εκεί, που σταματά ο χρόνος
Έλα να συναντηθούμε στο μονοπάτι το κρυφό
με μια αγκαλιά να ξεχαστούμε στου κόσμου το απόβραδο
εκεί, που κανείς δεν ορίζει τίποτα εκεί, που χάνεται ο ήλιος
Στο απέραντο σύμπαν θα γίνω ιχνηλάτης σου
με της ψυχής μου το φως θα φέξω τα βήματά σου για να με βρεις,
για να ορίσεις απ' την αρχή το είναι μου!
Μη φοβηθείς! Τα όνειρα είναι για να τα ζούμε πρώτα στις σκέψεις μας
Οι λέξεις. έγιναν για να μιλούν πρώτα στην ψυχή μας
Τα σύνορα έγιναν για κείνους που δεν βλέπουν...
...
Οι οι τρεις πρώτες σειρές (που αποτελούνται από 25 λέξεις), έλαβαν μέρος στο διαδικτυακό δρώμενο 25 Λέξεις #11 της καλής μου φίλης Μαρίας Νικολάου που οργανώνει ακούραστα στο blog της "Το Κείμενο".